Selam canlar,
Ben hep alevi olmak istemistim cunku allah'i cok severim ve bu insanlar hep cok iyi insanlardi ama sebep nedendir bilmem beni kabul etmediler aralarina. Belki arkadasim beni goturmek istemedi ama ben hep cok ozendim ve cok istedim. Erkan oğur'un seslendirdigi "bir derdim var bin dermana degismem" benden hatiradir bunu yazdiklarima.
Selam canlar,
Ben huzursuz bi aile ortaminda yetistim. Ekmek kavgasi, stresi derken ev huzuru zor oluyordu. Bir gun annem babami arayip ufak ve sirin ilcemizde yilda yapilan senlige katilmak istedi. Senede bir havai fisek atilir, tek eglencemiz olurdu. Babam musteriyle ilgilenirken "he he gideriz" diye gecistirdi. Yasim sekizdi ama ilk gunku gibi hatirlarim. Annem bana guzel kiyafetlerimi giydirdi, daha okula baslamayan kiz kardesim de pek tatli olmustu. Babam gelirken her aksam arardi bir sey lazim mi diye. Annem eksik olanlari soyledi ve bize "babaniz baris abinizin orada, hemen yemegini yer gideriz" dedi. Babam geldi, yemegini yedi ve gitmiyoruz dedi. Annem bizim hevesimizin kirildigini gorunce babamla tartisti. Her aksam olan rutindi bu aslinda. Ben dayanamadim balkona ciktim hungur hungur aglamaya basladim. Biraz agladiktan sonra yine gozumden yaslar akarken "yeteer. Surekli kavga ediyorsunuz" diye bagirdim. Babam beyninden vurulmusa dondu, ben soguk balkona dondum. Kendi kendime oturdum: ben bir kadin sevecegim ama asla kavga etmeyecegiz. Her aksam onu gormek icin eve kosa kosa gelecegim. Hem ben cok severim ki, biye kavga edelim, dedim. O ufak fikir benim beynime yerlesti. 8 yasimdayim, dusundugum seye bak.
Orta okulda birine asik oldum, cok utandim cunku olmamam gereken birisiydi. 5-5.5 yil bekledim o kizi ama hic acilamadim. Bu sirada erken girdim ergenlige. Bir kapusonlu hirkam vardi siyah. Yaz kis cikartmazdim. Bir giydim, kapusonu cikarttigimda sakallarim vardi sekizinci sinifta. Oylesine karamsardi ki icim gunduz guldurdugum arkadaslarim farkina varmazdi. Hem kim bilecek en komik cocugun icinde "mutluluk zaafiyettir. Mutsuzluk mutlaktir ve daimdir. Mutlu olmak insanlari daim olan mutsuzluga hazirliksiz yakalanmasina sebep olur. Dolayisiyla mutluluk insanin zaafiyetidir." dedigini. Bakmayin komik cocuk dedigime, populer filan degildim. Hatta insanlar benden nefret ederdi ve benle dalga gecerlerdi. Kizlarla konusamazdim bile. Ben insanlar icin cok cirkindim.
Sevgili canlar
Hazal diye bir arkadasim oldu. Ilk gordum cok korktum. Cunku ben selam alip veremiyorken kizlarla o herkes konusabiliyor, orta yerde dans edebiliyor ve sarki soyleyebiliyordu. O kadar muazzamdi ki korktum, bir yil selam vermedim. Ardindan bir sonraki sene en yakin arkadasim oldu. Sakalariyla beni utandiriyordu, tabulari yoktu bana gore. Iyi metinler yaziyor, iyi sarkilar ve turkuler soyluyor, iyi dans ediyor, iyi siir okuyordu ve iyi olan ne varsa yapiyordu. Insanla oyle ilgiliydi ki sizi sizden iyi tanirdi. Bu bahsettigim "kadinlardan" biriydi. Ikincisiydi. Kendimi kitledigim karanlik odama bordoyu bu kadin soktu. Olu bir adamin dudagindaki bordoydu. Bu kadini beni cok kiskandigi, belki beni sevdigi icin kaybettim zira beni korumaya calisiyordu. Benle bana ragmen benim icin savasti. Beni ucuncu kadindan korumak istiyordu. Ikinci kadini bu yuzden kaybettim. Arkadas kalarak kaybedilen biriydi.
Sevgili canlar
Hayatimda uc kadin oldu zaten, ikincisinden bunun icin oldum. Ben yapmadim bunu, o arkadasimdi, bunu sevmistim. Hazal beni korumak istedi, meltem ruhumu eline gecirmek. Ben karsi koyamadim, hazal savasmaktan yoruldu. Meltem, adina onlarca, yuzlerce siir yazdigim kadin. Saclari kivir kivir, basindan koklamayi cok severdim. Basimi dayayip tam kafasinin ustune butun nefesim bitene kadar cekerdim icime. Gozler, ah beni benden alan gozler. Kendi tabiri ile "kehribar" rengi gozler. Bakti mi sana ne mumkun gozlerini ayirabilmen o cift mucevherden. Bir teni vardi, pamuklar degse incinecek bir ten. Bir teni vardi, ona verdigim ismin sebebi. Demistim, siir yazardim ve her ozel kisinin bir ismi vardi. O ismini teninden alirdi. Efendim bir guludu vardi, gulusu yakti beni. Gulusu ve sol yanagindaki gamzesi. Kendi kendine takilirdi "belediye cukuru" diye. Onu dedigi vakit cok kizardim. En cok gamzesine vurulmustum. Iki opsem dudagindan biri eksik olmazdi gamzeden. Sag kulaginin kikirdaginda bi eziklik vardi genetik olarak, benim sag kulagimda cok farkedilmese de et beni var zaten. Mesela meltem gercek bir "kadindi". 16 yasindayken tanimistim onu. 16 yasindayken bir cocuk degildi, bir kadindi. Kimseye muhtac olmadigini bilen, kendini asla ezdirmeyen, disiliginin farkinda capkin bir kadindi. Kendisini gorur gormez nefret etmistim zira ben ne kadar cok nefret edersem ilk seferden o kadar cok severim sonradan. Sonradan sevebilenlerdenim. Hayatimin en eglenceli zamanlari hazalla gecse de en mutlu olduklarim meltemleydi. Bazen sadece 2 3 saat bakistigimiz olurdu. Asla iliskide baskin tarafin oldugunu kabul etmez ve kendini geride birakmazdi. Soz konusu ciddi olunca sozumu dinlerdi ama. Uc yil birlikte olduk. Benim icin cok cana sarf etti. Babasi turkiyenin en iyi beyin cerrahlarindandi ama en psikopat adamlardandi. Simdi ailevi isleri beni ilgilendirmez ama kiza sonunda kafayi yedirttiler. Babasi evi terk edip giderdi, annesi kensini odaya kitler ve meltem de kapinin diger tarafinda annesiyle aglardi. Yuksek sesle aglayamazlardi, kucuk kardesi mete uyanmamaliydi. Ben de telefonun bir ucunda kendisine teselli ederken sabahlardim. Cani sag olsun, tekrar olsa tekrar yaparim. Annesi.. Annesi gorulebilecek en hanimefendi insandi. Kizinin erkek arkadasini calistigi hastaneye goturup tedavi ettirip ikramlarda bulunabilecek ve hatta izin alip oradan baska hastaneye de goturerek sigortam olmadigindan tedavi masrafini cebinden odryebilecek bir hanimefendiydi. Cikista receteyi alip "ben halledecem. Sen meltemin yanina dersaneye gec, aksama bize gel yemek yapicam" diyebiliyordu. Dolmus paran var mi diye sormayi ihmal etmiyor ama utandigimdan var diyerek butun yolu yurume gidiyordum. Kardesi ise oz abisi gibi severdi. Az top oynamadik onunla. Her gordugunse boynuma sarilirdi. Meltem capkin ve hovarda bir kizdi ve epey populerdi, bense yigit anadolu cocugu. Aldim karsima iki sey soyledim. "Ayrildik kelimesini saka yollu dahi duyarsam mezardan atam kalkip baris evladim dese, iki cihan bir araya gelse ve askimdan olsem de birlikte olamayiz". "Bir gun kendini annemle kiyaslamak fikrine dusersen kalbini kirarim." ayrilirken bile ayrilik kelimesinin hicbir turevini kullanmadik. Ben onun o sahte arkadaslarindan kurtarak dostlarimi dostu ettim, o da benim o saf koylulugumu duzeltti. Taban tabana zittik, zit olmamiza ragmen asiktik. Hep gittigimiz ve sahibini abimiz gibi sevdigimiz bir cafe vardi. Cok islemezdi ama sicak bir cafe idi. Bazen bana sarki soylerdi, dizlerine yatirip uyuturdu. Hazal da soylerdi. Ben sarki soyleyen kadinlardan hoslaniyorum. Benim sesim kotuydu ama ben turk sanaat muzigi soylerdim ona. Ah hir atas ver derdi, sigaramin dumanina sarsam saklasam seni derdi, birsen tezer derdi, neset ertas derdi ben de ona cem karaca derdim. Hem cem karaca nazim siirlerini bestelerdi. Meltem, hayatimin ucuncu kadini. Bitti mi saniyorsunuz? Onun o haylaz halleri, o kuser tavirlari ve kimseye muhtac olmayisi.. Ugruna kitap yazilacak kadindi, kitap gibi hatundu. Boynu misk-i amber kokardi, gulunce zaman yavaslardi. Sonu hazin biten bir hikaye, iki kere aldatilmisim. Sadece konusmus baskalariyla ama o bile yeter. Ayrildigimda sarilamadim, elini sıktım. Arkama bakamadim gidemem diye, o bakmis. Ben hep sokagin kosesini donene kadar bakardim, bu sefer kafami kaldiramadin. O sirada omuz atarak ilerledigim insanlar gozumden akan damlalari parcaliyordu. Aslinda soz konumuz bu kadin degil. Inanir misiniz kendisi ile ilgili detaylari unutmadim ama en ufak bir his kalmadi. Sayamadigim kadar intihar denedim, beceremedim. Ardimdaki bacim ve erkek kardesim sahipsiz kalamazdi. Annem babam sag sukurler olsun ama yine de ben onlar gidince buyuk olacagim ona. Aldattigi cocuklari oldurecektim, adresleri belli elimde tabancayla gidiyordum. Olmadi, bizim ufakliklara sahip cikmam lazimdi. Ben gozumu karartmistim. Gunde 2.5-3 paket sigara, kendi payima dusen 50lik ve bir durumle besleniyordum butun gun, birkac hafta surdu. Annem kalp krizi gecirdi benim yuzumden. Bir gece once hayatga yapmadigim bir sey yapip ailemle tartisirken bagirdim. Bizimkiler sinir krizinde oldugumu anladilar, ses etmediler. Ona dayanamayip gidiyordu kadin. Babam gozyasi doktu ben uzuluyorum diye. Kiz kardesimi hastanelik ediyordum yarim saniye sonra kendime gelseydim. Tam bir psikolojik rahatsiz durumundaydim ve sokakta insanlara omuz atarak ses etmelerini bekliyordum cunku kavga istiyordum. Yuzume bakan ses etmezdi, memleket ufak yer zaten her taniyor. Sigara cigerleri bitirdi, alkolu sudan daha fazla iciyorum ve esrar kullaniyordum. Hepsi hala var ama dozaji azaldi tabii.. Ailenizle tanistirdiginiz kiz ve ailesiyle tanistiginiz biri bunu yapinca yikiliyorsunuz. Bir de 1 2 yila adi konur, soz takariz diyordum. Onu benim gibi kimse sevemeyecek ama bu bi tehdit ya da iddia degil. Ben se onu hic unutamayacagim zira o benim ilkimdi. Ol ulan dese olurdum ama o oldurmeye calisti, olemedim. Ben yatam bos mezara atin toprak ustume istedik. Babam yapacakti tasimi, anam silecekti mezarimi. Olmadi, olmedim. Sukur olmedim derim hep isyan etmemek icin goge bakarak ama o kadar cok tekrar ettim ki bir isyan sozune donusmus olmasindan korkuyorum. Arada olmenin huzurunu ariyorum ama kendi gelmiyor, ben gidemiyorum. Simdi hayatimin en guzel zamanlarini yasatan kadinin gozumde nasil bir insana donustugunu hayal edin. Hayatini mahvedebilirdim, yapmadim. Bir gun karsilasirsak iki tokat borcum var ama.
Sevgili canlar,
Birinci kisi periyan. Asil adi perihan, annem. Ben periyan diyorum kendisine, babama da peder bey diyorum. Peder bey kiziyor ama alisti, yine de kiziyor ama. Periyan "ilk ve en onemli kadin". En cok sevdigim kisi, periyan bir yana geri kalan herkes bir yana. En yakin arkadasim, bana 8 yasimdan beridir butun sirlarini anlatir ve ben kimseyle paylasmam. Hicbir seyimi saklamazdim, okulu biraktim bir donem, sigara ve esrar ictigimi bilmiyor. Yalansoylemekten utaniyorum. En iyi insan o. Onun sayesinde allaha guvenmeyi ogrendim, onun sayesinde allahi sevmeyi ogrendim. Benden ve kardeslerimden bahsederken gozleri parlar. Bense annemi anlata anlata bitiremem. O kadar cok sevgi dolu ki ne zaman olmek denesem hep kurtariyor. 5 saat once filan aradim. Aramadan once felaker bunalimdaydim, farkinda olmadan herkesle sarilmaya basladim. Gordugum herkese sarildiktan sonra 12. Kattan atlamayi dusundum. Asansore biniyordum. Kendisini aradim, konustuk. 3 saat konustuk, kendisi bilmiyor ama tekrar hayatta tuttu beni. Ne mubarek kadin periyan. 20 yildir ne varsa en ufak kiyti kosede biriktirdigim doktum hepsini. Allahim o kadar sevgi dolu ki icimdekileri tamir etti birer birer. Gozlerimden yaslar suzuldu ama ses tonumu titretmemeye calistim. Anladi, soylemedi. Ben onun anladigini ses tonundan anladim. Bir mimikten, bir tondan oyle anlamlar cikartiriz ve oyle iyi taniriz ki birbirimizi.. 20 yildir duserim neden demeden kaldirir. Benim oglum yapmaz der, ben de hic haksiz cikartmadim onu. Bir suru seyle suclandim, sucluluk listem dosyalar kapladi. Hicbir kere o yaomistir demedi, hic boynunu egmedim onun. Bugun cok agladim ona. Yeterincd abi olamadim kardeslerime dedim. Bacimin tanesinin gonlu guzel, boncuk alsan sevinir ama ben onu hep uzdum. Bir erkek kardesim var, dokuz yas kucuk. Elinden tutup parka goturemedim. Bacimla biraderim cok iyi kardes oldular da ben yillardir bi halti beceremedim. 7 yildir gurbetteykm, donerken biraderime bir oyunxak alamadim. Param kalmadi hic yolculuk esnasinda ama biriktirsem alirdim. Ben bu kadinin cocuklarina cok haksizlik ettim. Bu konuya kendim dahilim. Tam rahatladim derken yesili yandi sozlugun.
Sevgili canlar,
Hep "bana bunu nasil yaparlar, gunahini nasil oderler" diyip durdum. Sirttan vurulmaya alistim da bir kere igneyle durtmuslugum yok dostumu. Ben iyi bir insandim. En azindan iyi olmaya calisiyordum ve kotuluk yapmiyordum. Bir gun yapilacak en kotu seyi yaptim. Bir ruha aci cektirdim, bir insana izdirap verdim ve bir rengi kirlettim. Artik iyi biriyim diyemiyorum. Vebalim var be, odenemeyecek bir vebal. Allah bagislayicidir elbet de gonul kirmak kabeyi yikmak gibidir derler eskiler. Allahim gulen bir cift goze yas oldum, neseli gunlere kara bulutlar oldum. Ikimizin de inandigi allah sahidimdir gozlerimden akmis olan yasa, pismanim.
Ve sen, sen biliyorsun kendini. Ne gerek var ki afilli sozcuklerle tanimlamaya seni. Sen zaten doldurabirsin afilli sozlerle. Yine de bana siir yazan bir kadin, unutulmayacak bu hatira asla. Kac kez girdin gunaha, kac kez alip eline attin toza topraga gonlumu? Kac geceyi tedirgin gecirdim ulan senin yuzunden, senin yuzunden? Peki kac gece daha uykusuz gecti senin yuzunden, resimlerinden? Aylarca suren kabuslarima neden tekrar sebep oldun? Uykumdan sicramadan iki saat uyuyamadim, bundan ne gibi bir mutluluk cikardin anlayamadim. Uykular uyuyamadim uyanincaya ladar her sey bozulacak tekrar diye. Her seyinle, her seyle kabullenmistim. Guvenmedin, inanmadin, sevmedin.. Her seye raziyim, su isi cocuk oyuncagi etme dedim. Ilkinde kararli durusumu bozmamaliydim ama naif yerimden vuruldum. Sevdim, seviyorum demedin. Gitme ulan kal iste, mutluluk iki ekrandan birbirine bakan insanlarin aptal siritiarinda dedim, simdi olmasa yarin giderim dedin. Yarin gideceksen bugun kalma deyince ozledim dedin. Ulan oyle gelisine caktin ki kelimeleri pes pese dedim sevdaya ait olmali bunlar. Halbuki sanattan anlayan birinin basit kelimeleriymis. Sana mutlu dakikalar borcluyum, uykusuz geceler ve her seferinde kalbime bir hancer gibi soktugun bir ayrilip barisma hikayeleri. "Soyle bakalim sizin oralarin guzel kizi" diye de bir bolum yazicakrim ama cevaplarini duymak istedigim sorular vardi, okumayi tercih etmeyecegim. Herkesin zorlu hikayesi var degil mi, seninki en zoru ama. Bence herkesin hikayesi en zordur. Bence cocuk istismari en zordur. Aci ve soylenemsi zor hikayelere aglayan insanlar vardir, bir de goz yasi dokulmeyen en kotu hikayeler. Onlar kendilerine aglayabilecek kadar yasa sahip gozler olmadigindan anlatilmazlar. Yalniz, bu hikayeler yasandiktan yillar sonra dahi aglarlar. Kim mi aglar, bir cift goz sadece. Niye mi ha? Niye mi? Bu amina kodugumun seyi kimseye soylenmez. Bu amina kodugumun seyi birisine soylendi mi suratina bakilmaz. Bu amina kodugumun seyi yalniz birakir insanlari. Insanlari olume surukluyor bu orospu cocuklari. Bir cift gozden ote aglayan bulamazsin. Bazi hikayeler anlatilmaz guzellik, ben bosuna deli koymadim adimi. Gozlerinden operim. Ozur dilerim, ben sevilmek icin fazla cirkinim.
Not: kardeslerim, bir veda yazisi yazmak istemezdim. Ahmet kaya'ya benzeten olur bazen, ondandir herhal kapiyi carpar giderim demek vardir icimde. Sen zahmet etme vardir icimde, kafama sikar giderim demek vardir. En dibe yakin donemleri gorecegim zaman fark ettim buralari, burada o donemlerden gecip gercekten mutlu oldugum ve hakkini vererek guldugum zamanlar oldu. Mesela, attigim kisinin haftalar sonra "keske seni hic tanimasaydim" dedigi bir konusma ile ilerleyen bir ilk mesajim var benim, arada mutlaka yaz diyen samimi insanlarla da tanistim. Geceleri hep isyan ettim, hic mod olamadim. Olsun, ben gucumu yazarlardan aliyordum hep. Fasist rejimde guce tapan modlar ve modlara sagladiklari sayesinde sistemin en tepesine oturan iki admin: r.c.s.a ve madridli.. Recep ozelden kufur etmese iyi bir abimiz, gece modu unutulmaz. Madridli hala kanlimdir ama.. Bir de o kadar isyan ettim, tanidigim bir mod vardi desteklemedi. Ona uzuldum.
Velhasili, size okumasi guzel ve keyifli, estetik bir yazi yazmak isterdim. Bazen kalemi elime alip karaladiklarim olurdu, hosunuza gidenler oldu onlar arasindan. Keske onlardan biri olsaydi ama olmadi. Ozur dilerim. Bunun icin de ozur dilerim. Sinir krizleri yahut gozumden yanagima dusenler pek imkan vermedi. Bir de orhangutandan ayrica defalarca ozur dilerim. Acisi taze diye hatirlatmak istememistim, bir bas sagligi dileyemedim. Mekani cenmet olsun babus. Bir de seni aliyim mi yavru yapip ilk biran benden dicektim. Sana hem yalanci, hem vefasiz oldum. Hakkini helal et kardesim.
Bu mecrada beni taniyan, benim tanidigim kim varsa bunca zamanki rahatsizliklarimdan dolayi ozur diler ve burada olan her sey icin herkese cok tesekkur ederim.
Kendine dikkat et derdim hep. Ben gelicem. Sen az vakit de olsa dikkat et kendine, ben gelicem senin icin ne varsa engellicem kotuluk adina demek isterdim. Bir de kendine iyi bak vardir, o ben gelmicem demektir. Kendine iyi bak, ben yokum. Yetisemem hicbir seye demektir.
Kendinize iyi bakin.
Sen gordugum en ince ruhsun, istanbulun kiz kulesi. Inandigim ve inandigin allah gozlerimden akan yasa sahittir ki pismanim. Gunahini bir omur tasimak bile azdir bana.
Dag eteklerinden deniz tuzu getirerek gelen ruzgarlar yok bu topraklarda
Insan nasil yasar bu sehrin biraz karanlik biraz beyaz gogunde
Yanan ellerime care olmazken omuzlarimi titretiyor bu havalar
Bu zamanlar en cok da kalbi buz tutanlarla olmek vaktidir.
Ben seçkin
Ben deli
Beni sevmeyin
Nazim'i sevin.
Bir Delinin Hatirasi