yalnızız

''aşıklara haber vermek isterim: kalbin tüm meseleleri yalnız kalpte halledilir, çünkü bir hissin hakkından ancak başka bir his gelir. ümitsiz bir aşkın panzehiri ise nefrettir.'' (yalnızız romanından) - peyami safa

"sevgi ile nefret arasında çok ince bir çizgi vardır. birisinden nefret ediyorsanız ve bir gün onu yenemeyeceğinizi anladığınız zaman onu sevmeye başlarsınız. ve yine birisini seviyorsanız ve bir gün onu yenebileceğinizi düşündüğünüz zaman ondan nefret etmeye başlarsınız."

“i̇nsan ya geleneklere karşı koyup açık ve cesur yaşamalı, yahut da, inandığı bazı kıymetler varsa, onlar için fedakârlık yapmalı. en çirkin şey ikisine birden sahip çıkan müraîliktir. “

burası urfa. sanki şehir terk edilmiş ve biz çok yalnızız değil mi ? en çok kendi içimizde. i̇çimizin o kimseye açamadığımız dehlizlerinde fena halde yalnızız. tutunacak bir şeyler ararken düşenleriz biz. biz her şeye rağmen savaşan, umudu biricik varlığı olan o insanlarız evet. bizler yalnızız. bizim sesimizse peyami. sözde kızlar, dokuzuncu hariciye koğuşu ve fatihi harbiye den sonra yine beni hiç şaşırtmayan peyami. ortaokul yıllarımın en nadide yazarlarındandır kendisi. nerde görsem kitaplarını, naif bir sevgi hissiyatı geçer içimden. severim, sevdirmeyi denerim insanlara. her ne kadar eski zamanlarda geçtiği hissini verse de o bizim sesimiz. bundan 100 yıl sonra da yine aynı kaybedilmiş meraller, yine her şeyi en ince noktasına değin düşünen samimler olacak, var da üstelik. bu bir dünya klasiği diyorum kendimce. eğitim sistemimizden tut insanlığımıza, insanlarımıza, toplum önyargılarına kadar her şeye çok zarifçe değinen bu kitap size tekrar tekrar çok başka ufuklar açacak eğer ki peşinden gitmeyi ve görmeyi bilirseniz. bilinçakışı tekniği ile bana oğuzcum’u hatırlattığı için çok feci tutuldum bu kitaba. o iç hesaplaşmalar aldı götürdü beni. çok başka bir kitap yalnızız. bütün buhranına rağmen sevinçli, tüm o sevince rağmen kederli. sizi düşünmeye sevk eden. bir şeyler hissedeceğiniz ve bilinçleneceğiniz bir kitap.

--- spoiler --- "kaderinin şoförü sensin. emin ol. onu dram istikametinde sürme. biraz gül yahu! değmez vallahi bu dünya." --- spoiler ---

peyami safa'nın ütopik romandır. simeranya adlı hayali bir mutluluk ülkesinde geçmektedir.

derste bunu okurken hoca yakalayıp yanıma gelip "yalnız mıyız?" diye sormuştu. bilmiyorum hocam ben o kitabı yarıda bıraktım

(bkz: peyami safa)nın yaraya derman kitaplarından biri olmasının yanında hayatımızın en acımasız gerçeği. hepimiz yalnızız. kendi içimizde. annemizin bile geçiremediği, iyileştiremdiği yaramızdır işte bu.

“ iki tarafta da arzuyu gurura hesap vermeğe çağıran iç muhasebe anları olmasaydı, kendi kendini yiyen aşkın işkenceleri ne kadar azalırdı. “

sevgi ve nefret arasındaki kocaman ayaklarımız ile bastığımız ince ipi anlatan kitap.

mefharet sinir krizi geçirir, hizmetçi hasibe de hanımı mefharet’e masaj yapar. abisi samim, kardeşi mefharet’e “şimdi biraz daha iyi misin” der, mefharet “değilim” diye cevap verir, samim ısrarlı bir şekilde “biraz daha iyiyim demeni rica ediyorum” der. o sırada onları izleyen besim, aklından şu cümleleri geçirir; ”eski usüldür ama ben faydasını kendi üzerimde çok görmüşümdür. insanın en kolay aldatabildiği budala kendi kendisidir.” peyami safa - yalnızız başyapıt.

"yalnızız... ikimizin de sıcağı öksüz artık! hayatı yaşanır kılmak adına, yalancı süslerle bezemeye çalışıyoruz zamanı. yarınlara ikinci el mutluluklar ısmarlıyor, her yarını dün ettiğimizde koca bir hiçle uyanıyoruz. olmadık insanlarla üç kuruşluk muhabbetlere oturuyor, tebessüm bile etmeyeceğimiz şeylere kahkaha atıyoruz."

(bkz: Peyami Safa) --- spoiler --- "Ararsa yokum. Ben bir rüyayım artık. Arzu ile tekrar görülemem. Hafızasında yadigârım. Beni orada arasın!" --- spoiler ---

Buyrun, benim?

--- spoiler --- kendi kendimden nefretimin çerçevelediği ve çirkinleştirdiği bir dünyada yalnızım. --- spoiler ---