vazgeçmek

her şeyiyle beni büyüleyen,kokusu bile insanı mutlu eden,gözlerine baktığımda başka alemlere daldığım kız beni bir gün arayıp "benim mutlu olmamı istiyorsan bana engel olma ben birisinden hoşlanıyorum ve senin beni sevmen benim onunla olmamı engelliyor engel olma" dedikten sonra içim kanaya kanaya sırf o mutlu olsun gülsün o tatlı gülüşüyle etrafa neşe saçsın diye yapmaya çalıştığım ama başarılı olamadığım beni öldüren eylem

imkansız olduğu bilinse bile sevilir bazen amaçsızca.bakmak görmek mutlu eder ama bir süre.sonradan fark edersiniz ki yerinizde sayıp hiçbir yere varamıyorsunuz.vazgeçersiniz.zorunda kalırsınız.yada bazen açılırsınız ve cevap (bkz:banane senin duygularından) gibi ağır bir cevap olur.doğal olarak vazgeçmek zorunda kalırsınız.

bu gece, gun bir tepenin ardindan dogdugunda gerceklesecek benim icin. mesela bir resim vardi, silemeyecegim ama bakmayacagim iste. en azindan eskisi kadar.

öğrenilen bir şey

yapabildiğim en basit iştir. acımam silerim geçerim hayatıma devam ederim. iyi bir huy olduğunu söyleyemem ama kafaya takmaktan kat kat iyidir.

vazgeçerken bile içten ''vazgeçme!'' sesi duyulabilir.

hayallerinden vazgeçmek yerine, hayallerini yıkandan vazgeç.

şimdidir. evet tam şimdi. bu kadar basittir. işkence bir yere kadar. bünye dayanmaz artık. bir şişe köpek öldüren vardır silah olarak. tetiği çekmesi mantarı açmak kadar kolay; sarhoşlukta ağlamak kadar acildir bunu yapma isteği... şimdidir; aslında çoktan geçilmiştir, bitmiştir o yol, geçilmiştir eşikten, daha yenilere tahammülü olmayan sen yeni birine, yeni bir hayata girmişsindir, bitmiştir..

harbi harbi vazgeçmiş ya la

vazgecmek icin sahip olmuyor insan. sahip oldugunda da bi o kadar vazgecmemek istiyor. sarki çöp

her yiğidin harcı olmayan eylem. bıraksalar sikerim delikanlılığı diyip salya sümük ağlamak yerine, böylesi daha iyi olucak diyebilmek. 3 gün sonra güzel anılardan küfür ederek bahsetmemek için erken gidiş. en kötüsü ise geride bıraktığı pişmanlıklar ve keşkeler.

vazgeçmeyi 2'ye ayırabiliriz. 1- vazgeçmek 2- vazgeçilmek zorunda bırakılmak. ve her iki seçenekte çok kötü ama ikincisi daha ağır basmaktadır.

belki günlerce aylarca bekleyerek düşünerek ya da yaşayarak acı çekecegine bir kerede çek o acıyı sonra kabullen bırak arkanda önüne bak herşey daha iyi olacak.

eğer yorulduysan beklerim seni, ama vazgeçtiysen söyle bileyim. -duygusallığın, özlemin aqqqq

size karşı ellerinden gelen bütün kötülükleri yapacaklar. sizi hiçe sayacaklar, köpek çekecekler, değersizleştirecekler ve siz tüm bunların farkında olmanıza rağmen, sevginizden ödün vermemeye çalışacaksınız.tavrınızı ortaya koyacaksınız, belki biraz olsun değişir diye ama değişmeyecek. gereğinden fazla sabır göstereceksiniz günün birinde bütün sabrınız, tükenecek. siz tükeneceksiniz, buna rağmen onu kırmamaya, üzmemeye gayret göstereceksiniz. ve biteceksiniz, o anda ondan vazgeçeceksiniz. vazgeçtiğinizi söyledeğiniz vakit ''vay mk, demek hiç beni sevmedin, sevmemişsin'' diyecek. ee garibim ne yapsın? anasını sikmişsin.

vazgeçmek bir tercih midir yoksa son noktayı koymak mıdır? katı sınırlar içinde var olan bir fikir değiştirme zorunluluğu mudur yoksa paşa gönlün maymun iştahlılığı mıdır?bir gidiş midir yoksa dönüş müdür? hepsi birdendir;hiç biri değildir… son noktayı koymanın vazgeçiş olduğu durumda; bize kuvvetli bir rüzgar gerekir. çok kuvvetli bir rüzgar çıkmalı, savurmalı etrafa her şeyi ve işte gitmenin gerektiği o an gelmeli… rüzgar cesaret üfürmeli.insan cesaret bulmalı ve sonra yol almalı. her tercihin bir vazgeçiş olduğu durumlarda ise elimizdeki ipliğin acının,riskin iğnesinden geçmesine göz yummak gerekir. çünkü yaşam vazgeçtiklerimizin akıbeti hakkında ipuç(lar)ı vermez bizlere. kafamızda kalan “ya”,”acaba”, “ama” gibi albenili sözcükler olur. yüreğimizi kaplayan ise bazen şüphe bazen tedirginlik, çoğu zamansa heyecan olur… vazgeçiş bir fikir değiştirme zorunluluğu kılığındayken; en çok hüzün taşır. zorunluluğun bilincinde olmak, dayatmayı çok yakından hissetmektir.dayatılan konu vazgeçmeyi buyuruyorsa insan hüzünlenir.çünkü insan olmak elinde olmayanı özlemektir. ve vazgeçilen hep özlenir. rüzgar cesaret üfürürken,iplik acının iğnesinden geçerken fark etmeli; vazgeçmenin içinde neler barındırdığını… vazgeçmek benliğinde “geçmek” eylemini bulundurur. geçmek,geçebilmek için önce gelmek gerekir. çünkü ancak geldikten sonra,belli bir noktaya vardıktan sonra mümkündür geçmek. gelmek bir gidiştir;geçmek de öyle. ama geçmek vazgeçmeye dönüştüğü anda yolculuk yönünü değiştirir. gidiş dönüş olur. zaten dönüşte bir gidiş değil midir aslında? peki ya dönüşe geçmenin imkansız olduğu,kişinin çaresiz kaldığı durumlar??? ölümü çağrıştıran durumlardır bunlar. hatta bazen ölümden ziyade cinayeti çağrıştıran durumlardır. cinayet…severken vazgeçmek cinayettir. birini sevmek; içinde duyguların en masum ve en yücesini saklamaktır. birini severken vazgeçmekse kurşun sıkmaktır; içinde saklanan o duyguya-duyguların en savunmasız olanına-. kanatmaktır yüreği. cinayet işlemektir. insanın kendisini suçlu hissetmesidir. ve sonra bir ömür boyu kurtulamamasıdır kendi yargıçlığından…

i̇ki yola açılır. başarıdan sapmak. yeni bir yola girmek. olumsuzluk, her yolda zaten vardır. zaten olmalıdır ki başarının kıymeti olsun.

biri seni içeri almazsa er ya da geç kapıyı çalmaktan vazgeçersin.

açıkçası pek de isteyerek yapmadığım hüzün dolu eylem. ama bu sefer mecbur bırakıldım. vazgeçmekten çok vazgeçmek zorunda olmak üzüyor. hayırlısı olsun bakalım.

vazgeçmekle beklemek arasında kalmak çok kötü bi durum 6 ay oldu hala napıcaımı bilmiyorum siz siz olun vazgeçin abi kimseyi hayatınızın merkezi yapmayın yaptıysanız birden bitirin sonra bunun bana olan ilgisine noldu diyorlar ve sizi daha çok önemsiyorlar

vazgeçmek değilde vazgeçmek zorunda kalmak daha zor

vazgeçmek... bir seçim midir? yoksa kaybetmek midir? yoksa kaybetmeyi seçmek midir? ben vazgeçmeyi seçtim. belki de kaybedeceğimi düşündüğüm için seçtim.

biraz önce otururken müzik dinliyorum rastgele bi şarkı açtım galeriye giresim geldi onun sevgilisiyle fotoğrafını ss almışım o fotoğrafa bakıyordum o sırada kulaklıktan gelen ses: "başkalarıyla mutlu oluşunu izledi her gün gözlerim, ama elimden bişey gelmedi" bu beni üzmüyor desem yalan olur ama ben artık vazgeçtim. güneş açtıramayacağı hayatlara gölge olmadan gitmeli insan. ne diyim, eyvallah be.

bugünden itibaren sevdiğim kıza karşı takınacağım tavır. olmuyor ben ne zaman atağa kalksam önüme top geçen adam geçmeyen defans gibi dikiliyor sözlük tam bu sefer geçtim diyorum hakem ofsaytı gösteriyor. doğum gününü kutladığımda "aramız hiç bozulmasın, hiç kavga etmeyelim, hep böyle kalalım (arkadaşız şu an) " dedi. olmadı sözlük 3 sene geçti 3 sene sevdim ama olmadı pes ediyorum artık.

biri şöyle bir şey demişti vakti zamanında: "beni kazanmak kolaydır kaybetmek de kolaydır, ama tekrar kazanmak çok zordur." böyle işte.

vazgeçmeyi bilmeyenlere selam olsun..

15 kasım'da ucundan yapmaya başlayacağım eylem.

benden hep vazgeçiliyor ama ben hiç vazgeçemiyorum. "ben istiyorum ki birileri ölmediği sürece hayatımızdan çıkmasın, dev hatalar yapılmasın, yollar ayrılmasın, birini sevdiysek hep sevelim."

kendini parçalarcasına ağlarken (#1210422) şunu okuyup vazgeçmek..

hayatta her şeyden çok heves edilen şey ya da kişi tarafından istenilmediğinde, zamanla oluşan üzücü ve mecburi durum. ayrıca ne yapalım amına koyim ya? söyleyin. biz merkeze koyduk diye dünya sandılar kendilerini. vazgeçmeyip ne yapalım?

hiç bi zaman vazgeçmek istemedim,vazgeçilmeye itildim. işin acı kısmı da bu.

kalben bir şarkısında 'kovdum seni hevesimden' diyor.bundan daha naif bir vazgeçme cümlesi olan buyursun.

sensiz ben yapamam diyen o'yken benden vazgeçen de o'ydu. o gitti ama ben kaldım.

mesajları bile sildim. gülüşünün aslında ne kadar çirkin olduğunu farkettim. aşktır kusurları kapatan, gizleyen. vazgeçtim...

nasıl ve neden vazgeçtiğinize göre zorluk seviyesi artan durum. ama her ne olursa olsun can yakıcı olan mecburiyettir. vazgeçmek zorunda kalmayın hiçbir zaman. vazgeçilen tarafta olmayın. vazgeçmek hiç olmasa keşke.

yapamıycam olmayacak beceremeceğim iğrenç bir sene geçirdim çünkü her şeyden umudumu kestim ben asla mutlu da olamayacağım istediğim yeri de kazanmayacağım çünkü kendim baştan beri yanlışım baştan beri kötü her şey

i̇nsanın aslında duygularına yön veremeyişinin mutlak sonudur. malum kişiden uzaklaşmak için konuşmayı bitermeyi denesemde hayat kaydırmalı aşık olmuşum geçmiş olsun. daha sonrasında her karşılaşma sonucunda yeniden konuşmaya başlama evresi ve benim yine duygularımdan korkup uzaklaşmak istememle son bulan hazin son. he diyebilirsiniz ki kızım sen neden uzaklaşıyorsun neden korkuyorsun çünkü karşımdaki insan bir ilişki istemiyor ve her fırsatta beklentin yok demi sorusunu alıyorum.

belli bi noktadan sonra en doğru harekettir

i̇çimden asla yapma diye tekrarlasam da her sabah biraz daha içime işlediğini fark ettiğim ve bu aralar en çok yapmak istediğim eylem.

bi insanın omuzlarını çökerten nadir eylemlerden olduğuna inanırım. fiilen basit dursa da devrim niteliği taşıdığındandır belki, emin değilim. kendimizi olacağına inandırdığımız, bizim saydığımız, benimsediğimiz, koruyup kollayıp sakındığımız, his büyütüp çocuğumuz gibi baktığımız şeylerden çekip sıyırmak kolay olmuyor çünkü, biliyorum. aslında bahsettiğim süreç bizzat vazgeçmek ile ilgili olan değil, ona kavuşturan sancılı kısım. yatakta saatlerce kıvrandığınız dakikalar. parmaklarınızı saçlarınıza takmış cevap aradığınız yığınla soru olan o vakitler. garip. ama sahici. çünkü uğrunda acı çektiğiniz, dakikalarca kıvrandığınız her şey sizindir, size aittir. ellerinizle doğumunu yaptığınız, tüm varlığınızla büyüttüğünüzü içinizin okyanuslarına hiç olmamış gibi bırakıp gitmek... sahi bi mezarlık değil. çünkü o kadar çok ki vazgeçtikleriniz, içinizin toprakları yetmezdi, yetseydi çiçek açamazdınız, çiçek açsaydı her bir ölümü ayrı hatırlatırdı çiçekler. o sebeple okyanus, onun için ağladınız her nefessiz anın sarmaladığı su birikintisi. doğru vakitte yapıldıysa, bunu anladığınızda yükünüz hafifleyecek evet. ama bi ömür altında kalacaksınız gibi gelecek, biliyorum. inanın, inanın çünkü hâlâ hayattayız. çünkü kalbinizin yapabildiği en güzel şey bu hâlâ

vazgeçmek ve vazgeçmekten vazgeçmek. i̇yilik yaparsın kimseye söylemezsin akşam eve gidince ben bu iyiliği yaptım diye düşünürsün bu vazgeçmek. i̇yilik yaparsın yaptığını unutursun bu vazgeçmekten vazgeçmek.

vazgeçmek. kırıyorsun kırılıyorsun onca şey oluyor söz geçiremiyorsun aklına kalbine ama birgün her şey çok farklılaşınca anlıyorsun kırmak değilde kırılmak insanı yoran şeymiş. ve işte tam da o an da vazgeçmen gerektiğini anlıyorsun. bırakıyorsun her şeyi geride , yanına aldığın tek şey geçmişteki şarkılar. yoruluyorsun.

dün en sonunda başardı,beni kendinden vazgeçtirebildi teşekkürler sevgilim

çok ama çok değer verdiğim biri bir anda ortada hiçbir şey yokken kendisinden haber alamayacağım kadar ani bir şekilde hayatımda çıktı gitti. gerçi defolup gitti demek daha doğru bir tabir olur çünkü bu kaba davranışa ancak bu kaba sözcük yakışır. her neyse sonuç olarak gitti. çok üzüldüm çok ağladım çok merak ettim her yerde bulmaya çalıştım onu, aklınıza gelebilecek her yerde. ama hiçbir iz yoktu. öyle düşünüyorum ki ne adı ne soyadı ne de bana o güne kadar anlattığı şeyler, hiçbiri doğru değildi. doğru olsa onu bulurdum çünkü. neyse, vazgeçme kısmına gelelim. daha önce de tecrübe edindiğim için birinin artık hayatında olmadığını çabuk kabullenebilmek için acıyı görmezden gelmemem gerektiğini biliyordum. i̇lk başlarda buna müsade etmedim çünkü en başta bilirsiniz dönecek diye beklenir. bekledim ben de. hatta ilginçtir ki o ara ilişkimizin kötü bir şekilde bittiği çoğu arkadaşım mesaj attı. numara olarak görünce tabi her seferinde ilk o geliyordu aklıma. hiçbiri o değildi tabi. sonra vazgeçtim beklemekten çünkü bir süre sonra artık mantıklı düşünmeye başlıyorsunuz. aslında hiç önemsenmediğinizi kendinize açık açık söylediğinizde her şey daha kolay oluyormuş onu da öğrenmiş oldum. sonra bana son yazdığı mesajı duvarkağıdı yaptım. i̇lk başlarda canımı çok yaktı çünkü çok özlüyordum. ama zaman geçtikçe bu mesaja bakınca üzülmek yerine sinirlendim. gittikçe gerçekleri daha net görmeye başladım. fil hafızalı olmak bazen işe yarıyor, artık geçmişte söylediklerinin yalan olduklarını anlamaya başladım. bu şekilde vazgeçtim. beklemekten, merak etmekten, özlemekten vazgeçtim. hatta en kötüsü onun için dua etmekten vazgeçtim. beni iyiliği için dua etmekten vazgeçirdi ki bu bana ve kendine yapabileceği en büyük kötülüktü. bu şekilde vazgeçtim. şimdi muhtemelen okuyan biri diyecek ki sen de ne demeye bu kadar bağlandın abartıyorsun vs. ama böyle biri olmayı ben de istemezdim. kimse inanmıyor ama elimde gerçekten değil. belki bunları yaşadıkça akıllanırım. tek umudum.

fesih. üstüne saatlerce konuşulabilir, şiirlerce, kitaplarca anlatılabilir. öyle büyük, korkutucu. ayrıca birincil şahıs üzerinde her zaman için seçildiği sürece gerçekleşir. vazgeçen, vazgeçmeyi tercih eder, seçer. zorundalığı olmaz bunun. vazgeçilmek, ölümle tehdit edilmek, karşı karşıya gelmek.. en fazla ölürsün aga. birinci şahıs tercih etmediği sürece, vazgeçmek asla zorla gerçekleşemez. anca hafifletirsin gerekçeni. birisi senden vazgeçtiğinde evet vazgeçmeyi tercih edebilirsin. zorunda kalmazsın ama. ah be.

"garip değil mi? bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirdiğinizde, i̇lk vazgeçeceği kişi siz olursunuz." sigmund freud

üstadın da dediği gibi vazgeçtim ben bugün, vazgeçtim bu dünyadan, vazgeçtiğim ne var ne yoksa hepsi sizin olsun. tadımız kalmadı zalımın dünyasında.

bir an düşünüp de ben neden bunu yapıyorum ki kimse benim için kılını kıpırtmazken dediğinde vazgeçtim

vazgeçsem, geçeceğim aslında. ama sorun şu ki ben vazgeçmek istemiyorum.