---
spoiler ---
Alıntıdır
---
spoiler ---
birkaç hafta önce amistad diye bir film izledim. steven spielberg imzalı bir filmdi bu. anthony hopkins, morgan freeman ve matthew mcconaughey gibi isimlerin de yer aldığı muazzam bir yapıttı. tabi amerikalıların kendilerini övmelerini ve dinlerini piyasaya çıkarmalarını saymazsak muazzamdı.
filmde zenci kölelerin kurtuluş mücadelesi anlatılıyor. zincirlerinden başka kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insanların hikayesi...
bu hikayede bir şey özellikle dikkatimi çekti. zenciler beyazlara karşı mücadele veriyorken bile kendi içlerinde fikirsel çatışmalar yaşıyorlar. nasıl desem, bir zenci bir beyazdan özgürlüğünü alabilecekken başka bir zenci bunun iyi bir şey olmadığı fikriyle ona karşı çıkabiliyordu. film boyunca bu içsel çatışma sürekli kendini gösterdi. hatta beyaz bir köle ticaretçisinin bazı zencileri "bunu siz istediniz" gibi suçladığı bile oldu.
zenciler henüz kendi içlerindeki problemlerini dahi çözememişken, beyazlara karşı mücadele edip özgürlüklerini elde edebilmenin zorlu mücadelesini veriyorlardı. bu ne kadar mümkün olabilirdi ki?
bir amerikan filmiyse mümkün olabiliyor işte. ben ise biraz gerçeklerden bahsetmek istiyorum.
trabzonspor türkiyenin zencisidir. henüz kendi içindeki problemini çözemeden istanbul hegemonyasına karşı kafa tutan ve herhangi bir film setinde olmadığını bilen insanlardan oluşan bir oluşum trabzonspor. türk futbolu, köle ticareti haline getirilmiş olan ve medya gücüyle ayakta tutulan büyük bir sektör. trabzonspor'un kuruluş amacı ve felsefesi ise bunun tam aksi olması gerekirken onlar'ın uğrunda canını feda edebilecek kişiler tarafından yönetiliyor ve hatta destekleniyor.
biraz açmak gerekirse... ben hayatımda trabzon il sınırları içerisinde 1 saatten fazla durmamış, dünyanın başka bir ucunda yaşayan bir trabzonsporluyum. kilometre olarak bana çok daha yakın olan istanbul takımlarını da tutabilirdim. galatasaray uefa kupasını aldığında galatasaraylı da olabilirdim, fenerbahçe robin van persie'yi aldığında fenerbahçeli de... ama olmadım.
şair ceketli'nin de dediği gibi, trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildi. benim için trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali bir kahramandı. öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti. maalesef günümüzde trabzonspor statükonun kendisi haline geldi. ilerlemeyen, durağan, hatta belki de dibe sürüklenen, sorunlarını kısa yol olan milliyetçi bir tavırla ya da kafasını siyasete gömen yöneticilerince etrafa para saçarak çözmeye çalışan bir virüs haline geldi.
trabzonspor artık trabzonspor'dan başka her şeye benziyor. 7 sene evvel uefa kupası'nda osasuna'ya yenildiğimizde bir hafta gözüne uyku girmeyen ben, rabotnicki'ye elenirken sadece gülümsüyorum.
her şey değişti. değişmemesi gereken şeyler değişti. gerçekler haykırıldığında allahsız komünist diye tehdit edildiğimiz mayışlılar geldi. yolsuzlukla ün yapmış iktidarın mitingine katılan başkanlar geldi. davasıyla alay edenlere destek veren kahpeler geldi. satın alınmış kongre üyeleri, kaynağı belirsiz milyonlarca para geldi. giden ve yiten sadece trabzonspor oldu.
şayet bir kölelik varsa o da; zincirlere vurulmak değil, zincirlerini kırmamaktır. biz bu ülkede iyi şeylerin olmasını istiyorsak işe kendimizden başlamamız gerekiyor. hep yazdım yine yazacağım: ileri uca alınacak yıldız forvet, savunmaya alınacak cüsseli stoper, ligde alınacak üç puan, avrupa'da geçilecek bir üst tur, deplasmanda kaybedilecek iki puan, gaziantepspor'dan yenilen şık gol... hiçbir şey ifade etmiyorlar.
bugün hakkımızı çalanlara yarın meydan okumak istiyorsak kendi içimizdeki pisliklerden arınmamız gerekiyor. futbol sadece yirmi iki kişinin bir topun peşinden koşması değildir diyen sizdiniz. keşke futbol, sadece yirmi iki kişinin bir topun peşinden koştuğu bir spor olarak kalmaya devam etseydi. her şeyi mahvettiniz. keşke futbolu da spielberg yazsaydı. belki içlerinden birilerini kurtarırdı.
https://eksisozluk.com/entry/53978546