ricardo quaresma'dan fazla bir şopar sevemem demiştim... hayat işte...
neyse bana öğrettiği şarkılar eşliğinde everyday i'm shoparing bkz'ını vermeye geldim. asıl nick6nı yazarsam yarısında internet gider.
kendisi benim için bir diziden alınabilecek en büyük zevk olandır. elli dizi izledim, hiç böyle sevmemiştim.
ne saçmalıyorsun denilebilir ama saçmalamıyorum tabii ki. böyle bir yazıya başlayıp sonra da saçmalayacak değilim. bundan uzuuun zaman önce değildi henüz, 4 ay yeni bitti kendisine bir dizi için link attım. birkaç ay önce sormuştu, ben de işin peşini bırakmamış, bulmuş ve geçen birkaç aya rağmen hatırlayıp atmıştım kendisine. başlayan sohbette diziyi benimle izlemesi için teklifte bulunmuştum. biraz yavaş da izlese beraber izlemiştik. sonrasında başka, sonra başka derken bugün buraya geldik.
size nasıl birisi olduğunu nasıl tanımlayabilirim, tek bir cümlede tanımlayamam orası kesin.
öncelikle çok zeki olduğunu bilin. benim gibi bir dengesizi yönetmek için bunun gerekli olduğu net. çünkü aklımı kullanmadım vakitler oluyor ama onun aklı konuları hala kontrolden çıkarmadan tutabiliyor. ben de kendimi düzeltmeye çalışıyorum burada ama beni yönetecek bir kadın kendisi ki beni ne aile ne okul ne polis ne de devlet yönetebildi. ayrıca duygusal... sorsanız asla kabul etmez, ben odunum der ama duygusallık konuşurken afilli laflar etmek değildir. çok yaptığım bir şeyi değersizleştirdim ama olsun... o laflar karşısında bazen konuşamamak da duygusallıktır. duygusal olmasaydı bana katlanamazdı zaten bunca zamandır, mantıkla hayatta barındırılacak biri miyim ben? yalnızlığa merakı ve çoğu huyuna da hayranım.
bir saatte bir mutfak tasarlayan bir kadın 2+1 bir evi beş saatte tasarlar desek kendisinin oturup benimle üç saati geçik kombin hayal etmesi mesela bulunmaz bir şey. düşünsene bir saatte evi toparlayabilecek ama bir saat kendini senle bir vampir-kurtadam filminde hayal etmekten kaçınmıyor. erken uyuduğunda ''yetmedi bana'' diyip ara vermesini temenni ettiğimde 2 saat sonraya alarm kurup hiç belli etmeyen bir hanımefendiye ben düşmeyip de ne yapayım... düştükten sonrasıysa çok ayrı bir keyif. mor kartonlar ortaya eskiden toplumsal meseleler ve sınıf ayrımına dayalı konumlarda ortaya çıkardı aramıza, artık yatak odasından atarsa da gitmezsem ya da yemeğe yardım etmezsem gibi konuları düşünürken çıkıyor. şu gelişimdeki güzelliğe bir bakar mısınız...
bilmiyorum başka hangi konularda değerlendirebilirim. kendisinden bahsederken aklım biraz az çalışıyor. akıl bırakmadı çünkü.
şunu diyebilirim ama kendileri her bölümü yayına başlamadan önce hazırlanmış çok güzel bir dizi gibi. ben de onun sabırsız izleyicisiyim.
bu yazının en uzun kısmı da ne kadar güzel olduğunu anlatmakla olurdu. size bunu anlatmayacağım tabii. ona özelde anlatırım. kıskancım çünkü biraz.
sevgilim diyemiyorum kendisine ama ilerleyen süreçte bir numaralı hedefim bunu diyebilmek. ardından da arkadaşları konuşurken kendisinin sadece dinleyebildiği anneyle tanıştırma işini yapıp onu bu mahrumiyetten kurtarma peşindeyim. sonuçta o da anlatsın niye anlatamıyor? babasıyla da skype üzerinden tanışıp gerçek hayatta da bir sınavından geçtikten sonra 18 yıllık bir planımız var. umuyorum gerçekleşecekler, hepsi bir evetine bakıyor.
daha çok yazasım var da cümleleri bir araya getirmek, getirince de yeterli mi diye ikna olmaz zor. son lafımsa; dolunay herkese kendisiyse bana..