yazılı bir
anayasası ve vatandaşlarının nüfus cüzdanı olmayan ülke.
hukuk kuralları nesiller boyu aktarılan bilgilerle, nüfus cüzdanı meselesi ise, ancak ve ancak ülke dışına çıkıldığında pasaportla halledilmekte. yani, binlerce yıldır insanlığa diretilen yok kanunlar, yok kurallar, yok anayasalar, boklar, püsürler... medeniyetin en güçlü ve bin ırktan oluşan ülkelerden birinde yok. sonra ben
anarşizm en doğru ve olması gereken, insanlığın ister seve seve, ister sike sike benimseyeceği tek ideoloji-felsefe dediğimde millet gözüne far tutulmuş tavşan gibi kalıyor. ama ben haklıyım. çünkü anarşide de bu bahsettiğim şeyler yok. kanundan falan bahsediyorum. keza, devletin seni bir hayvan gibi damgalamasından ve baskısını sürekli ensende hissettirmesinden.
ingiltere garip bir ülke. oysa daha dün gece adamların hala kraliyetle yönetilmesine kızmıştım. bugünse, bu iki meseleye mest oldum. bu arada, ingiltere'de
miras muhabbeti de yok. yani, bizdeki gibi babadan-dededen (galiba, sadece babaya izin var ama o süre çok kısıtlı. örneğin; 5 yıl. o kısmı tam bilmiyorum) zenginlik hayal. çalışmak zorundasın. bunun nedeni absürt ama. devlet,
kraliyet ailesi'nin malı sayıldığından vatandaşlar mülkiyetlerinin ancak kulanım hakkına sahip. sahip olma hakkına değil. bak yine gerildim ahah. sokarım kraliyet ailesi'ne. benim olan benimdir. ve ben erdemli bir insansam, zaten ihtiyacımdan fazlaya asla sahip olmam. olamam.
garip bir ülke ingiltere. cidden gidip görmek ve yaşamak lazım. allah bilir, daha ne absürtlükler ve şahanelikler vardır ancak biz bilmiyoruz.