hissizleşmek

(#503876) bu entride çok iyi yazılmış duygu.

geri kalan hislerinizin keskinleşmesine neden olan durum

son zaman'larda bu grubun içindeyim boş geliyor herşey tepkiler azaldı. hiçbirşeye şaşırmıyorum birşey beklemiyorum. en kötüsü artık hayal bile kuramıyorum

sabretmek bana göre duyguların anlamını kaybetmek..

aileniz fani dünyadan gidince hissedeceğiniz en kötü şey...

hislerinizi anlayabilecek insan kalmadığında hissetmekten uzaklasmaya basladığınız, herkesin anlam çıkarmasını beklediğiniz gözlerinizin bile artık boş bakmaya basladigi durumdur. onlar "durgunlastın" derler ama siz aslında vazgeçtiğinizin farkındasınızdır, çabalamaktan vazgeçtiğinizin.

bana göre sabretmek

tepkisizleşmek. ruhun kendi kendine narkozudur. tepene kadar bok çukurundasın ve en ufak bir hareketinde daha derinlere batıyorsun. tabi nefes de alamıyorsun. ama ihtiyacın da yok artık yaşamaya. lakin ölmüyorsunuz işte orada. ölemiyorsunuz.

iyi mi kötü mü karar veremediğim bi olay.hissizleşince duyguların,beklentilerin olmuyo ama üzülmüyosun da çünkü olaylara tepki veremiyosun.ama diğer yandan hep bi yanın eksik kalıyo gibi iyi şeyler olduğunda da yine bişi hissetmyosun hayatın tadına varamıyosun.tek düze gidiyo öyle

her geçen gün daha da farkına vardığım durum. bana iyi geliyor. çünkü kurtuluyorum bazı şeylerden. tekrardan hayattan tat almamı sağlıyor. daha iyi odaklanabiliyorum gündelik hayatıma. neye hissiz olduğunuza göre değişen bir durum bence. bir kişiye, bir olaya ya da direkt olarak bir duyguya... ya da hepsine birden. kurtuluş.

sevgiyi nefreti merakı sabrı kısacası her duyguyu zirvede yaşadıktan sonra yaşadığın hayal kırıklığının net sonucudur

artık önemi yok dediğin raddedir ve kayıplara,elinden gidenlere,arkandan yapılanlara alışmış hatta alaya bile almaya başlamışsındır.duyguları zayıflık olarak görür herkese karşı duygularını belli etmezsin.eskiden olsun diye bir tarafını yırttığın şeyler artık olmasa da olur konumuna geçer.hissetmek isterdim yeniden ama artık olmasa da olur.

her şeyin olarak kabul ettiğin insanın hiçbir şeyi olmadığını anladığın an ce sonrasıı..

elindeki sigaranın bittigini anlamadığın andır kimine göre..

bütün duyguları dibine kadar yaşayan insanlar sonunda hissizlesir

bir şey hissetmek için kestane çizme bahanesiyle elimi kanatmaya kadar giden his yitimi durumudur. kendi ördüğün duvarlara hapsolup nefes alamamak da denebilir. zamanında ağlamaktan içinin çıktığı şeylere şimdi gözlerin dolmaz bile. hoş bir şey değildir.

yav keşke her hissi dozunda hissedebilsekte böyle bir şeye ihtiyacımız olmasa

acımıyor artık. onardığın yer yeniden kırılıyor, yeniden onarıyorsun sonra yine aynısı. uyuşmuş gibi geliyor.her şeyin sonunda geçer ama, elbet geçer.

o'ndan sonra başka birini sevememek kalbin sadece kan pompalama görevi görmesi

en güzel duyguları bir çırpıda harcayıp ortada dımdızlak bırakılmak..

ulaşılan son raddedir. istenilmeyen seylerin yaşanılması sonucu oluşan durum.

kötü bişey ya. acı çekmeyi özlüyor insan. tükettiğin duygularınla oturup kalıyorsun bir başına. sevinmeye hasret, özlemeye hasret, yaşamaya hasret... yaşarken öldürür adamı lan bu durum, boşluğa düşürür. kendi hayatına seyirci kalırsın amk

kimseye karşı bi şey hissedememe durumu, e ne işe yaradı bu kalp? özlesene, sevsene birilerini, heycanlansana ya.

artık birşeylerin iyi gitmesinin çok da önemi olmadığı durumdur. ateş yakmaz, su boğmaz.

4 yıldır beklediğim insan gelip seni seviyorum dese ona bile diyecek bir şey bulamam heralde. o kadar hissizleştim siz düşünün artık...

mutlulugun sonu, huzurun başlangıcı...

içtiğim çaydan, yaşadığım hayattan, eğlenmekten, gülmekten tat alamıyorum artık tam olarak bu sanırım

ne fiziksel acıdan anlarsın ne duygusal ne ağlarsın ne gülersin tüm gün başına gelmedik ola kalmamıştır ama sen her gece saatlerce tavanı izler sonar döner kıçını uyursun

7 sene süren psikolojik tedavi sırasında kullanılan çeşitli antidepresanlar sayesinde bende oluşan durum. berbat bişey

bide buna alışmak diye bir şey var maalesef

istediğim birşey hissizleşmek. keşke hissizleşsemde sevmesem nefret etmesem üzülmesem düşünüp düşünüp kafayı yemesem...

hayatimi düzene sokmak için saatlerce dusunuorum yataktayken sonra diyorum aman tek derdim sınavlar olsun insanlar neler neler yasiyor ben aldığım yedi dersin altisindan kalmışım ilk dönem bunda ne var ki

çok dert insanı hissizleştiriyor gerçekten. bazı acıları gafife alıyorsun ister istemez. en büyük kederde bile kalbin bımboş hissediyorsun. bi bakıma iyi belki ama kendini umutuyorsun.

hayata karşı değil de kişiye karşı hissizleştim ben.

eskiden birlikte dinledigimiz sarkilari suan tek basima dinliyorum ve öyle bos bos bakiyorum tavana, sanırım adi bu

hem de en dibine kadar

nasılsın sorusuna bile cevap verememek,iyi olup olmadığını bile hissedememektir. içini yoklarsın bir acı hüzün hissetmek istersin olmaz.öylece donuk donuk yaşarsın buna ne kadar yaşamak denirse.insan bu duruma büyük acılar sonrası gelir genelde.

kötü hissetmek hissiz olmaktan daha iyi bence.

her seyin birikmesinin sonunda olusan durum

kesinlikle ve kesinlikle yaşadığım durum. eskiden daha duyarlı olurdum bir şeylere karşı daha bi kafaya takardım daha çok üzülürdüm vs. ama o kadar çok şey yaşadım ki son zamanlarda onun yanında bir de birikmişlikler var tabii üzülmem gereken şeye tepkidahi veremez oldum. neyse diyip geçiyorum çoğu şeyi. kötü bir durum

hissiz olmak kötü hissetmekten iyi bence.

bir önceki yıkılmamdan sonra yaşadığım durum insanlara güven hissiniz sevginiz kayboluyor karşı cinse hatta hem cinsinize hiçbir duygu besleyemiyorsunuz daha önceden tepenizin tasını attıracak bir olaya neyse deyip geçiyorsunuz sonra zamanla tabularınızı yıkıyor içinizde filizlenen duyguları suluyorsunuz bu sefer daha güçlüyüm diyip ayaklarınızı sağlam basmaya çalışıyorsunuz ama ne oluyor biliyormusunuz ikinci darbede darma duman öncekilerin kat ve katını yaşıyorsunuz his mi ? gülüp geçiyorsunuz

oh ne guzel hic bisey hissetmiyon

allah hissizleştirecek kadar şey yaşatmasın.kötü seyleri de hissetmek güzeldir. i̇nsansın robot değil

bu kadar yaşadığım şeyden sonra allah'ın bana dayanma gücü verme şekli mi acaba? yoksa artık ölüme yaklaşılırken sona doğru gelinirken film biterken atılan ilk adım mı?

hissizleşmek hem güzel hem kötü bir duygu.güzel çünkü nötr haldesin ,kötü çünkü i;iyi ya da kötü bi duygu bile olsa onu tüm hücrelerinde yaşayamıyorsun.

yavaş yavaş öyle hissizleşiyorum ki yanımda kavga ediyolar ağlıyolar ama ben etrafıma boş boş bakınıyorum sadece. bunun sebebi ben değil sizsiniz, bana bunu yapan, benim duygularımı körelten sizsiniz. beni suçlamaktan vazgeçin. (bkz: hissizleşmemi hissetmeni isterdim)

edinilen tecrübelerin sonucudur. hayatta başarılı olmanın yolu hissizleşmekten geçiyor. işte bu noktada da hayata şunu sormamız gerekiyor: sen bizim robot olmamızı mı istiyorsun yoksa insan olmamızı mı? hissizleşmenin robotluktan bir farkı yok fakat bu da beklentileri yerine getirmemiz için gerekli olan. ne yaşıyoruz ne şekilde yaşamak zorunda bırakılıyoruz diye kendimize sormanın zamanıdır.