günlük

eski adı ruznamedir.

yıllar sonra bakması büyük zevk veriyor. ortaokulda büyük bir hevesle günlük yazıyordum işte. ''azizim'' ile başlayıp ''iyi geceler yedi cüceler'' ile bitiriyordum sayfayı. tamamen ipek ongun'un etkisiyle.. bu da böyle karanlık bi anımdır.

"28 eylül 2006 okulda bugün ingilizce öğretmenimiz grupça yapabileceğimz bir proje verdi. bizde kendi grubumuzun ismini şöyle koyduk 'türkish mafia' bu ismi ben çok beğendim. sınıfta arkadaşlarımızın bir kısmı güldü ama güzeldi. dün galatasaray, liverpool'a yenildi, ama bugün beşiktaş yenecek. içime doğdu nobre bir gol atacak. her zamanki gibi çooook güzel bir gün. okulda her geçen gün çok iyi oluyor. umarım hep böyle olur. ben de türkçe ve beden dersinin yolunu tutuyorum. biide bilgisayar öğretmenimin gelmesini 2 haftadır bekliyorum" bugün dolabımı kurcalarken geçmişme ait bir sürü şey buldum. biri de bu günlüktü. 10 sene önce yazmışım. küçücük bir çocukken. ya öyle bir mutlu oldum ki. her satırını okurken gülümsedim. o kadar ufak şeylerden mutlu olmuşum ve bunları yazmışım ki. çok ilginç. iyi ki yazmışım be cidden.

"11 ekim 2006 bugün hiç sevmediğim dersler vardı. ama sevdiklerimde vardı. teknoloji ve tasarım dersine gelince yapacağımız proje için malzemelerin fotoğrafını çektik. teneffüs olunca 15-16 kişilik bir resim çekiniyorduk. biz sandalyenin üstüne çıktık ve bütün kızlara kulak yaptık. çok gülmüştük. rehberlik dersine gelince oturma planı değişti. bazı kişiler memnun değildi. hatta nalan ağlamıştı. herkes de güldü." ahaha. 10 sene sonra gülmeme sebep oldu resmen şu ufacık yazı. nalan'ı severdim herkesin gülmesine içerlenmişim galiba biraz. hahaha

bir ara adını şakir koyduğum her gün akşam hesap verdiğim hayali sevgilim

"5 ekim 2006 sabah erkenden kalktım. arkadaşım çağırdı. birlikte okula gittik. giderken hep konuştuk. sosyal dersi vardı. eğlenceli geçti. matematik vardı eğlenceli geçti. ingilizce vardı oda eğlenceli geçti." belli bir zamanlar zaman baya baya eğlenceli geçiyormuş. dönemiyor muyuz ya o zamanlara? ha bi de sosyal dersi hala var mı ya? :d

annemin korkusuna tutamıyorum

bir gün yeniden günlük yazmaya başlayacağım. o an her saniyesine değecek.

bir oğuz atay eseri.

kahramanın karanlık odada tavana baktığı zaman gerçekte bir sahneden daha uzun sürüyor. hatta o kadar uzun sürüyor ki bazen insan zamanın geçip geçmediğini anlayamıyor. binbir düşünce. artık düşüncelerin çokluğunu tarif edebilmek için “ bir cok, bir milyon, binbir farklı, elli farklı şey” gibi kalıplar öyle yetersiz geliyor ki yazmak istemiyorum. kafayı yemek de zormuş arkadaş. çok yazamıyorum bu ara. çok içemiyorum da. aylardır çok uyuyamıyorum. hiçbirşeyim eskisi gibi değil bu ara. korkmalı mıyım? uykudan değil de yazma ve içmeyle bir sorunum olacak diye korkuyorum. belki de gerçekten deliyimdir. belki de çok akıllıyımdır. ne demişti biri “ en tehlikeli deliler akıllı olduklarını söyleyenlerdir. “ bir başka söz de “ hiçbir deli deli olduğunu kabul etmez.” diyordu. şimdi biz ne tarafa doğru deliriyorduk. nasıl delirmiş sayılıyorduk? yoksa çoktan delirmiş mi oluyoruz? delilik zihinsel özgürlük müdür acaba? ben bunu istiyorum sanırım. bedenim o kadar özgür olamıyor madem en azından beynim özgür olsun. düşüncelerimi taşısın en azından geleceğe. özgür bir şekilde ama. 10.haziran.2017 03.13 bunu buldum telefonumda yazdığımı hiç mı hiç hatırlamıyorum.

burası benim günlüğüm ve çöplüğüm sana anlatamadıklarımı,yapmamam gereken şeyleri yapıyorum;sana anlatamıyorum,sana gelemiyorum senden gidemiyorum sadece içimi buraya kusabiliyorum

bir kere yazmaya kalktım. yarısında yaktım. küllerini saklıyorum.

tabii ki başlığı görmemle oturup yazmaya başladım. bizde 1/1 diyelim bakalım. seneye burada görüşürüz.

günlük tutanlara baya özeniyorum ya :( ben en son 4. sınıfta falan 2 gün yazdım sonra attım bir kenara yorucu iş vesselam

(#2303150) Ya birisi okursa korkusuyla en fazla bir ay tutabildim. hepsini imha etme vakti

küçüklükten beri hep tutmaya çalıştığım ancak sonu hep sayfaları yırtıp atmakla biten faaliyet. lakin en son aldığım günlüğe (2011-2012) hala zaman zaman bir şeyler karalıyorum. herhangi birinin günlüğümü okuma düşüncesi bile korkunç. umarım olmaz öyle şeyler.

Babamın dayısı parkinson hastasıydı ve iyi duyamadığı için çok konuşmazdı. Sürekli merceklerle gazete okur bir seyler yazmaya çalışırdı. Vefat ettiği gün gömdükten sonra odasını topluyorduk ve günlüklerine denk geldik. Anlatamadığı, yapmak isteyip yapamadığı her şeyi oraya yazmıştı. Biz onu dinlemiyor, ilgilenmiyor sanıyorken o konuşulanları ve orada söylemek istediği her şeyi yazmıştı. 30 lu yaşlarında şiddetli baş ağrıları yaşadığı için bir hastaneye gitmiş fakat herhangi bir tanı konulamamış. O güne dair yazdığı tek şey ise “Başım çok ağrıyor. Ya ölüyorum, ya çıldırıyorum.” O günden sonra günlük tutmak daha bir zor geldi.

güzel anılarımi yazmak için uzun zaman önce bir tane aldım hâla bir sayfa bile dolmadı bende tutmayı bıraktım.

Günlük dediğimiz yazın türü; olaylar, hisler ve düşünceler henüz daha tazeyken, her şey hala muallaktayken gizlice ve kimseye okutulmadan yazılan ama her şey yaşandığında, geriye söylenecek başka hiçbir söz kalmadığında bir gün muhakkak birileri okusun diye yazılan öç alma öyküleridir.

Aradan zaman geçip okuduğunda gözlerin sulanmasına neden olabiliyor

üç gün önce başladım bu işe. sesli günlük tutmaya. yazarken hevesim kalmadığından ve günlüğü saklaması kolay olmadığından dolayı böyle bir haline karar kıldım. insanlar birkaç yıl sonra kendilerine gönderilmek üzere mektuplar yazıyorlar. ben neden yapmayayım, neyim eksik ki diye düşünüp kendime benzer tarzda kayıtlar bırakıyorum. heyecanlı oluyor ve merak edeceğim ileride dinlerken. içinizi dökmek ve gelecekteki kendinizle konuşmak için iyi bir yol olduğu düşüncesindeyim. özellikle benim gibi kendi kendine çok konuşan biriyseniz bunu yapması sizin için daha da kolay olacak. bu halini saklaması kolay oluyor, açıp biri okuyacak gibi bir korkunuz yok misal. deneyin bence. (bkz: ses kayıtlarından günlük oluşturmak) ayrıca düşüncelerinizin değişimini izlemek için farklı konular hakkında düşüncelerinizi içeren kayıtlar da yapabilirsiniz, bu da güzel olur sanki.

meraba sevgisiz günlük, ben dün ilk defa babamı dövmek istedim. eşşek sudan gelinceye kadar.

Sevgili günlük benim sonum bu gidişle bakırköy gibi gözüküyor. Ziyaretime gelenler inşallah çikolata getirir lokum sevmiyorum da.

sevgili günlük, bugün evde muz vardı. muzlu kek yaptım. kekimi battaniyenin altında yiyerek sorunlarımdan kaçtım. ve dün gece televizyonda denk geldiğim 3. sınıf türk romantik komedi filminin kritiğini yaptım. verimli bir gün oldu.

Selamün aleyk günlük amk her günüm aynı ne yazıyım

hafızam kötü diye günlük tutmaya başladım, beş gündür yazmayı unutuyorum

Sevgili günlük , Bugün inanılmaz mutluyum , neden diye sorma ama çoookkkk mutluyum, çok yoğun bir gün geçirdim ama gözümü açtığım andan beri içim kıpır kıpır ☺️

2015 yılından beri yazdığım defterim vardı en son 31 Aralık 2020de son satırları yazdım bitirdim. tam 6 yıl boyunca yazmışım insanın somut bir şeylere bakarak kendini mukayese edebilmesi çok güzel bir hismiş herkese tavsiye ederim

Selam. Bu gün yine hiç kötü bir şey olmamasına rağmen boktan bir gün geçirdim sayın günlük. Saygılar.

Bugün en yakınım sayesinde fark ettim. anlattı günümü, hayatımı. O an anladım ne hayat yaşamaya değiyor ne benim uğruna yorulmama değiyor. Bozuntuya vermeden devam ettim ama. Ben çok yoruldum. Daha ne kadar gidebilirim bilmiyorum. Pes etmemek için çırpınıyorum. Dışarıdan pozitif, umursamaz görünsem de içimdeki yangınları biliyorum. Her gün, her sabah, her akşam içimi kemiren beni günden güne bitiren bu hayatı biliyorum. Yürümekten, çalışmaktan, konuşmaktan, öylece durmaktan bile yoruldum. İnsanlarla geçinmeye çalışmaktan, sürekli kendimi açıklamaya çalışmaktan yoruldum. Ben gözlerimde bu yaşları tutmaktan da yoruldum. Ben yoruldum sözlük, yoruldum.. Ben özgür olmak istiyorum!

Ailem okur diye yazmaya korktuğum şey. Küçüklükten beri sırf bu yüzden günlük tutamadım... Anadolunun bağrında özel hayatın gizliliği bu kadar işte 😂

Genellikle çok üzüldüğümde ve bunu anlatacak kimsem olmadığında yazarım. Onun dışında aşırı mutlu olmalıyım ki yazayım.

asosyal sözlük'ü kullanma amacım. pek yakında başımdan geçen ve hiç kimseye anlatamadığım şeyleri burada yazıya dökeceğim. ama önce mental olarak toparlanmalıyım.

Abiniz ya da ablaniz varsa asla tutamazsınız tutanlara da helal olsun diyorum

Duyguları kusabilmenin evet kusabilmenin en güzel aracıdır.

31.12.12 ''merhaba günlüğüm. bugün 2012 yılının son günü. ben bu yılda hayatıma alacağım kişileri özenle seçmem gerektiğini öğrendim.'' 2.11.21 merhaba 2012'de ki yabanwersini. üzgünüm ki hala hayatına aldığın kişilere özen göstermiyorsun.

İlkokuldayken öğretmenimiz günlük tutma ödevi verirdi. "Günlüğünüzü sizden başkasının okumaması gerek, içindekileri kimseye göstermeyin sakın."derdi ve yazdıklarımızı kontrol ederdi. Böyle söylemesine rağmen yazdıklarımızı okuması garip gelirdi o yüzden her güne neredeyse aynı şeyleri kısa kısa yazıp verirdim. Sonra, böyle günlük tutulmaz diye kızdığını hatırlıyorum. Garipserdim, hem okutmayın derdi hem de kendi okurdu.