depresyongadin

evlat olmuş, sevilmemiş. çocukluk travmaları sebebiyle kendini bildi bileli acı çekmiş, büyümüş büyümüş, içine kapanıklığı kronik depresyona dönüşmüş, kişilik bozuklukları yaratmış. belki herkes gibi travmaları, acıları varmış, ama o artık kaldıramıyormuş. çünkü arkasına baktığında hep yalnızmış. annesi evlenip kendi hayatını kurmuş, o kapının ağzında dikilip üç çocuklu ailenin pazarları yatakta güreşmelerini izlemiş. kardeşlerini çok sevmiş, annesi çalışırken hepsini özenle büyütmüş. bir gün babaları, kötü örnek olduğu gerekçesiyle onu evden sürgün etmiş. babasına sığınmış, o tiksindiği babasına. neredeyse hiç görmemesine rağmen karakterinin de, tipinin de tıpatıp benzediği o adama. dayanamamış. üvey abisi sahip çıkmış, tedavilerini üstlenmiş. 20'li yaşlarına gelmiş, hayattan ümidi kesmiş. iki odalı bir evin içinde, bayramda köyde bulup yanına aldığı kedisiyle birlikte, çürüyormuş. hayattan çok fazla beklentisi olup, bunları gerçekleştirecek gücü yokmuş. gerçekten evladım olsam, ben de sevmezmişim onu. o kim ki, benim o. merhabalar ben depresyon gadın. depresyonu içine sinmiş insan.

dert kusucam açılın. babaannem çocuk yaşından beri türlü badireler atlatmış, yine de dimdikdurmuş bir kadındır. kendini bildi bileli çalışmış, 73 yaşında oğulları tarafından durdurulmasa hala çalışacak kadar da cevvaldir. onda da gözlemlediğim kadarıyla borderline sorunu var. 50li yıllarda ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde üç ay geçirmiş, o zamanları atlatamayıp hayatının şu günlerinde bile devam eden ağır bir uykusuzluk sorunuyla boğuşmaktadır. babama hamile kaldığında 16 yaşındaymış, kaçırılmış. bir şekilde evliliği bitmiş ve 18ine geldiğinde babamı annesine bırakıp almanyaya çalışmaya gitmiş. babamın hiç yanında olamamış ve sonucunda babam adı hala bilinen eski mafyalardan olmuş, 20 sene eroin kullanmış. tam bir sosyopat olan babamın sözünü dinlediği tek insan babaannemdir, geri kalan insanlar -çocukları da dahil- onun için üstünden geçinebileceği yağlı kapılardır. asalaktır benim babam. geçen bayram ailecek toplaştık rakı içiyoruz. bu arada baba tarafımdan herkesle son 3 yıldır görüşüyorum. 12 sene ne aradılar ne sordular, sağolsunlar. umrumda mı? değil tabii. ben önüme iki çay bardağını aldım duble doldurup arka arkaya şat şat yapıştırıyorum. çünkü babama laflar hazırladım. kafası güzelken hep birilerini suçlar kendisi-gerçi ayıkken de suçlar- ve onu savunan, haklı gören tek kişi babaannemdir. başladı yine sallamaya. dayanamadım. ve abimin dört arkadaşı, amcam, yengem ve abimin yanında "sen bence konuşma bana yaşattıklarının hiçbirini unutmadım. özellikle de 5 yaşımdayken gözümün önünde sekreterinle birlikte olduğunu" dedim. "hangi sekreterim" dedi. diyebildiği tek şey bu oldu sözlük :d kalktım içeri gittim. babaannem içerde oturuyordu. "bundan sonra o asalak oğlunu bana savunma babaanne, seni çok seviyorum ama bana bunu yapmana artık izin veremem" dedim. "asalak değil benim oğlum" dedi. "peki" dedim. bir şişe bombay sapphire'i kafaya diktikten sonra şunun farkına vardım: babaannem babamla ilgilenemediği, sahip çıkamadığını düşündüğü için onu koruyordu. suçluluk hissediyordu. onun bu kadar kötü olmasının günahını kendi omuzlarında taşıyordu. ertesi gün gittim. özür diledim babaannemden. en azından annelik içgüdüleri var. benim annem kocasına karşı bile beni hiçbir zaman savunmamıştı. o iyi bir anneydi. ama kötü bir babaanneydi. herkes her şeyde en iyi olmak zorunda değil, değil mi?

babası sedat peker galiba

sadece allah yardımcınız olsun diyebiliyorum

sevdim kendisini. lakin azıcık daha önyargısız olursa iyi olur diye düşündüm. yukarıda ki entry içinde gerçekten allah yardım etsin.

henüz geleli çok olmamasına rağmen gerek entirileri gerekse benim arıza bir anımda yazdığım şu zımbırtıyı okumak için gösterdiği azmine hayran kaldığım yazar. bravo.

harbiden severim kendisini. az konuştuk ama öyle boş insan değil, baya yaşamış geçirmiş şu genç yaşında. yazdıklarındaki olgunluk ve mantık çerçevesiyle de yazarlığını severim. varolsun

kendisi şu sıralar pek bir dikkatimi çekiyor. :))

dikkat baya depresyon içerir!!!!

sözlükte ki ilk günümde yabancı bir isim sanmıştım. bu da böyle bi anım işte

bir bayan olup ,bu olayları yaşayıp da hala gülebildiği ve sağlam durabildiği için takdir ettim. entrylerini de beğendim açıkçası , her başlığa yazmaya da devam et melankolik olanlar hariç tebessüm ederek okuyorum :d not:bayan olup dedim diye feministler linç etmesin daha duygusal oluyorlar diye öyle dedim. not2:hala gülebilmesi de arızalığındanmış onu anladım.

buralara bir yerlere "intihar etmeye karar verirsem veda mektubu yazıcam" demiştim. çokça özürler dileyerek, size haber veremeden bi kalkışmada bulundum bugün. ilk defa ölüme bu kadar yakındım, daha öncekiler hiç bir şeymiş. nabzımın 186ya çıktığı an stajyer hemşirenin bana bakışları. ona el sallayıp, gülümseyerek, ölücek miyim, demem ve kızın o sırada ben dışında her yere bakması. midemi yıkayan, kahramanım, en son ne zaman yemek yedin dediğinde iki gündür yemek yemediğimi farketmem. hastabakıcılar, hastalar, güvenliklerin sürekli beni izlemesi, perdeyi açma cüretinde bile bulunması. yaklaşık 6 saattir acilde başka hastaneye sevk edilmeyi bekliyorum, ama koca istanbulda yoğun bakımı müsait olan hastane yok. iyi ki de bekliyorum, kendimi cezalandırmak adına. burnumdan mideme kadar uzanan hortumu fil gibi taşıyorum ve herkes kötü kötü bakıyor. anlıyor insanlar senin zayıf karalterini bir bakışta. bugün hiçbir zaman utanmadığım kadar utandım, yok olmak istedim. eğer kökten çözemeyecekseniz, intihar etmeyin. şimdi iyi misin derseniz, bir daha intiharı düşünmeyecek, aşağılanılacak konuma düşmeyecek kadar iyiyim.

(#727170) yalnızlık adına yazılmış güzel bir yazıya sahip yazarımız.

şenlendirin ulan nickaltımı :)

nick altına bez bağlamak istediğim yazar.

yazdığı çoğu entry'i okudum, hayatını anlattığı entryleri de okudum. her şeye rağmen gülebiliyor olmana hayran kaldım, kişiliğine de bayıldım☺️ daim ol😊

kötü bir düzenin içine doğmuş güzel yürekli insan bunu anlamak veya hissetmek zor değil. sevilesidir.

yazdıklarını ve kendisi için yazılan onca şeyi okuduktan sonra birçok yazıyı geç keşfettiğim için üzüldüğüm , yazılarının açıklığı ve mükemmellikleri karşısında kalakaldığım ve kendisinden aldığım ufacık bir iltifattan dolayı böyle boktan anımda kendimi iyi hissetmeme neden olmuş gerçek bir "yazar" , sözlüğün hakkını bu güne kadar gördüğüm herkesten fazla veren kişidir. eğer bir takip et butonu olsaydı attığı her entryi okurdum böyle iyi yazdığı için böyle iddaalı söylüyorum.

hayatının ana teması; "ne yaşıyorum ben ya?"dır.

can kadın, güzel kalpli, annem. bana çikolatalı süt sözü var. almazsa yıkacağım buraları.