berbat bir his tarif et

sürekli savrulmak. yersiz, mekansız hissetmek.

sıcaktan nemden uyuyamamak. ben hayatımda böyle zor bi gece geçirmedim aq ölüyorum zannettim.

Sabah erken uyanmak zorunda kalmak

bu sıcakta derse gitmek, sonra şirkete gitmek, sonra takribi 3 saat yolculuk yapıp eve gitmek... gide gide bir söğüde dayanmak. o söğüdün allarına boyanmak, gelin boyanmak..

az önce yaşadığım his alarm kurmayı unuttuğum için geç uyandım tam orda zaten geç kaldım diyip yatmak istedim ama işe gitmek zorunda olduğumu hatırladım berbat bi his

Bir gün öncesinde çok yakın olduğun insanla sabahına hiç tanımamış olması.

Akşam iş çıkışı evinize vardığınızda evdeki tüm mobilyaların ve beyaz eşyaların olmadığı bi manzarayla karşılaşmak. "Beyninden vurulmuşa dönmek" deyimini iliklerine kadar yaşatıyor. Sesi bile titriyor insanın.

Her gece uyuyup her sabah uyanmak, gün içinde nefes alıp vermek. kısa bi adı vardı bunun heh yaşamak

Yanılmak. Çok berbat bir his. "Hiç sandığım gibi değilmiş" hissi.

zihinsel yorgunluk

Şairin ''Kimseyle konuşasım yok ama sana evdeki perdeleri bile anlatasım var..'' dediğiniz kişiyle artık iki kelime dahi edememek .

Haklı olduğunu bile bile sırf ortalık yatışsın, karşındaki sussun diye özür dilemek. Hayatımda bunun kadar berbat hissettiren bir durum görmedim; öyle küçülmüş, ezilmiş hissetmek. Bunu özellikle ailevi mevzular için söylüyorum tabi, arkadaşlık, iş vs ilişkilerinde asla yapmayacağım bir şey çünkü. Ama konu aileyse bazen mecbur kalabiliyor insan. Aslında tam tersi olması gerekirken, insan en çok ailesinde böyle olmamalı ya neyse.

spotide sana yaptığı listeyi başka birinin takip ettiğini görmek

Sen birileri için kendi hayatından büyük fedakarlıklar yaparken, o kişinin senin yaptıklarını asla görmeyip üstüne gelmesi ve senin buna rağmen hala onu düşünerek adım atman.

iki farklı his yazmak istiyorum biri kara tahtayı çizerken ya da strafor köpükle uğraşırken çıkan ruhu titreten iğrenç ses diğeri ve asıl berbat his sizi gerçekten üzen ve bu üzüldüğünüz olayda sizi üzen şey çok değer verdiğiniz kişi olunca kalbiniz bir ağırlaşır. ağrımaz ya acımaz ama o kadar ağır olur ki o beden sanki o kalbi daha taşıyamaz gibi.

Beş kuruş paranın olmadığı bir döneme girmişsindir. Etrafında bulunan insanlar sürekli dışarı çıkıp bi şeyler yapmak istiyordur. (bkz: vermeyince mabud, neylesin mahmut?)

hani, hani bir şey olur gibi olur ya? epey heveslisin tabii. hatta tam oldu dersin ama sonra birden olmaz. yani tam olacakken, çok az kalmışken olmaz! heh, işte bu his. bu his.. böyle bir his olabilir mi ya!?? bizzat bunu kelimesi kelimesine yaşamak ve her seferinde sindirememek ve bu sebepten büsbüyük fırsatlar kaçırmak... artık çok ağrıma gidiyor. olmuyor ya. her darlığın sonunda ferahlık vardır, diye diye darın da darında kaldım ve ferahlık merahlık yok! keşke robot olsaydım.

sinyal ile tanışmamış şoföre ayar olup yanından geçerken uyuz uyuz bakıştıktan sonra aynı benzin istasyonunda ödeme sırasında denk gelmek...

İstediklerinle gerçekler,olması gerekenler ile olması zorunda kalanlar,yaşanmamışlıklarla yaşananlar arasında kalma.Hiçbir yere ait hissetmeme hatta hiçbir şeyi hissedememe,söyleyeceğin çok şey olması ama söylesem ne değişecek ki vazgeçişi,bazı durumlar ve insanlar sebebiyle oluşan hayal kırıklığı.

Hissiz hissetmek belki de duyarsız ya da manasız hissetmek de denebilir. Ne üzgünsündür ne de mutlu. Hiçbir duyguyu hissedemez, hiçbir hisse anlam yükleyemezsin. İşte bu berbat gerçekten.

t.c.de yaşamak ve terk edememek/etmemek. reca ediyorum bu girdiden sonra kitleyin şu ucube başlığı, isteyen şuraya yazsın: (bkz: berbat bir his) veyahut: (bkz: asosyal sözlük ağlama duvarı)

Ayrıldıktan sonra telefonuna ne bir arama ne bir mesaj gelmesi. O kadar can sıkıcı ki

Nazikçe bir şey söylediğinde ya da sorduğunda karşı tarafın seni sallamaması ya da üstünlük kurmaya çalışması. Keşke ne kadar ayıp olduğunu fark etseniz bir an önce.

Götünü kaldırdıklarin kendini bir bok sanıp seni aşağıda görmesi, cephe alması. Bu huyda parmağımız olduğu için sinir olmamak elde değil.

salak yerine konmak

O kadar berbat ki yazdım yazdım sildim,açıklayamadım bir türlü. bu daha da berbat bir şeymiş

Hakkındaki her şeyi en ince detayına kadar bildiğin insana yabancılaşmak

Her şeye geç kalmışım ama koşsam bile yetişemeyecekmişim gibi bir his var içimde.

Biri tarafından sürekli takip edildiğin için tedirgin bir halde korkuyla yaşamak

yaşamak istememe duygusuyla başa çıkmaya çalışmak

"Her şey yalanmış" hissi.

Hissettiklerini kelimelere dökememe hissi, etrafında dertleşecek konuşacak kimsenin olmaması veya söylesem ne değişecek ki vazgeçişi.

Kan vetme merkezinde bakışıp gülüştüğüm çocuğun beni bulup eklemesi değil de hemşirin istek atması

Annemi babamdan kurtarmaya çalıştığım her gece, nankör olmakla suçlandım. Çocuktum, güçsüzdüm, koskoca kadını bir canavardan kurtarmaya çalıştım. Bir bıçakla canavara saldırılınır mıydı? Beyninizde değil midir canavar? Canavarları gerçek zannederdi çocuk, o yüzden her çocuk biraz şizofreniydi. Her çocuk deliliğin kıyılarında gezerdi, benim gibi. Bir otel odasının köşesinde gezindim ben. Orada canavar olamayacağını bilecek kadar zekiydim. Değildim! Sadece hiçbir zaman çocuk olmadım ki ben. Çünkü çocuk olsaydım, annemi kurtaramazdım. Kurtarılmaya en ihtiyacım olduğu an ise fiziksel olarak güçlü olmak zorundaydım, kimseden beni kurtarmasını beklemedim. Sadece kendim oldum. Tektim ben. Yalnız. Hiçbir şey yapmayan bir insan olarak yargılandım. Ve beni öldürmediler. Süründürdüler. Ve sadece kendim olduğum için nankör olmakla suçlandım. Suçlandım ben. Ağlamadığım için suçlandım. Susmadığım için. Koruduğum için. Annem için. Ve beni kim suçladı biliyor musunuz? Beni doğuran kadın. Onu beceren adamın ise bedeni iş gördü hep olduğu gibi. O hep sustu. Zaten canavarlar böyledirler. Yokturlar ki.

Aptal yerine koyulmak. Karsidaki insanlari herseyi bilmesine ragmen sana karsi hic bilmiyormus gibi durumu idare etmesi. Gun yuzu gormedik kufurler ediyorum kendilerine. Saygılar

doğum günümü unutmuşum. insan unutacak kadar boşverebilir mi kendini? 30. doğum günümü böyle düşünmemiştim halbuki. ilk entirim kendim gibi negatif dolu olmuş oldu böylelikle. buna da Elhamdülillah.

Berbat hisler çok da, tarif etmesi zor. Anlatacak kelime bulamıyorum amk.

Köpek gibi özlüyorsun numarası adresi herşeyi var arayamıyon gidemiyon çaresizce yazar diye her an tetikte bekliyon işte bu özlem

olmayacağını bile bile beklemek... olmayacak işte aptal, neden bekliyorsun diyorum kendime.

Beklediğim nankörlüğün olmamasını ümid ederken, bu nankörlüğün çoktan yapılmış olduğunu öğrenmek; kusma hissi ile gelen rahatlama gibi

Sevildiğini sandığın kişiler tarafından aslında hiç sevilmedigini, menfaat için yanında tuttuklarını fark etmek ve mental yorgunluk ve yalnızlıkla mücadele etmek zorunda olmak...

Anksiyete'nin her dakika hissettirdikleri

Çok kötü olduğum, deli gibi dertleşmeye ihtiyacımın olduğu dönemlerde oturup düşünüyorum kime anlatabilirim derdimi, bazen telefon rehberimi kontrol ediyorum. Şuna anlatabilirim diyorum abi yok gidiyorum ya da arıyorum o anda anlıyorum ona da anlatamayacağımı. Yok kimse yok. Şöyle oturup sabaha kadar dertleşebilecek kimsem yok. Birsürü insanın içinde tek görevim gülmek ve dinlemek. Herkese iyi gelip kimsenin sana iyi gelmediğini fark ettiğim zamanlarda bok gibi hissediyorum. B Berbat bir his yaşamayın arkadaşlar.

Daha önce hayatını karartan bir olayın farklı bir şekilde ve kişilerle tekrar etmeye başlaması ve senin bu sefer de önceki gibi mi olacak korkusuyla bir türlü neyin doğru veya yanlış olduğuna karar verememen.

Şu an çok özledim bunu diyemiyorum bile.

Birini herşeyin yaptıktan sonra onun hiçbir şeyi olmak.

Gerçekten hayatınızın bir kısmına eşlik edip bir sürü güzel anılar biriktirdiğiniz insanın hayatınızdan çıktıktan sonra yine anınızın olduğu bir yerde karşılaşıp birbirinizi hiç tanımıyormuş gibi davranmaktır.

Toplu bir ortamda ötekileştirilmek, dışlanmak. Herkesin aynı ortak kanıya varması. "Kanka alınmaca gücenmece yok ama tamam mı ?"

Hislerinin kullanıldığını farketmek