beklemek

bir eylem. (bkz: o gemi bir gün gelecek)

vizontele tuuba'da son sahnede çok güzel anlatılıyor. şöyle bir diyalog; -yazarım sana. -yazma! o zaman, o zaman bekliyor insan. e buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor, kalan da bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. yani, mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek -boş uzun bir yol- devamlı ona bakıyorsun sonra kimse gelmiyor. yazma boşver! -ben seni hiç unutmayacağım! linki.

kaybetmenin kibarcası.

(bkz: bekle dedi gitti)

mesela buluşma gününde sevgiliyi beklemek bu duruma dahildir. netice de beklersin yani. çünkü o güzel insan çabucak gelecek, beklediğine değecektir.

ne gidenler döndü geri ne de beklenenler geldi. kalakaldık gözlerimiz yollarda. buysa eğer beklemek ben sevmedim bu işi. geride kalan olmak, beklemek bizim gibi sessiz adamlara göre değil. sesi çıkmayan birini kim, nasıl bulsun ki karanlıkta? ya ışıl ışıl parlayanın ya da avaz avaz bağıranın yanına koşar insanlar. sessizce bekleyenin kıymeti yoktur. çünkü insanlar hissetmek değil görmek, duymak ister. sessiz bekleyeni hissetmek ''can'' işidir, canı yanan anlar. geleceğinden emin olarak beklediğimiz tek şey ise ölüm. ölüm gerçek, ölüm vefalı... ölüm gelecek, beklemek bitecek.

verdiğim tarih ve olayları bir yere not aldıktan sonra yapmanız gereken şey.

saat 6 olsun gitcem

spoiler: hic de onemli bir yazi degil, ozet de gecmedim, ben olsam okumam. yazip silmekten harfler eskidi, elde avucta ne bir cumle kaldi ne bir kelime kendimi anlatabilecegim. yalan yok, viraneyim. bir seyler kaybettim ve onlar benim degerlilerimdi. olmek istedim, olemedim. dedim madem olemiyorum basa gelen cekilir, bizim de sinavimiz bu. nolcak 30-40 yil da olsa bitecek elbet, sonucta sayili yil cabuk gecer. bir suru insan tanidim, hic birini tanimak da istemedim sevmek de. sempati bile beslemedim, hem zaten insanlarla tanistigimda nefret ederim. sonradan sevebilenlerdenim. gecelerin gunduzum oldugu zamanlar biri guldu yuzume harfleriyle. duur dedim deli, ne yapiyorsun? hani hoslanmak, guvenmek yoktu, hani vakit gecsin diye yasiyorduk? beni tutan kendimin elinden kurtuldum ve mutlu olabilecegim metinlerin, senin yazdiklarinin arasinda dolasirken buldum kendimi. ikimiz de yasadiklarimizi, nereden yarali oldugumuzu anlatmak istemedik ama iyi bir hikayeyi her zaman tanirim. yarasi olmayan anlamaz, ondandir hasta ziyaretlerine gelirkenki cicekler ve tebessumler. hangi silahla yaraladilar seni bilemem ama benimle ayni yerden vuruldugun asikar. birak, sarayim yarani. izin ver bir seyler yapayim senin icin. gonlunun yoruldugu yetmez mi kadin, ne sen kos pesinde baskasinin ne ben kosayim pesinde senin. oturalim, sen sar beni sevineyim. ben sarayim seni kimse uzmesin diye. mutlu olabilme, sevilebilme, sevinenilme sansini ver, itme beni. dusmekten, acimaktan korkum yok da yine de itme. denk gelmeyeceksin yazdiklarima rastgele, sansim hic yaver olmadi ama demektir ki bunu okuyorsan merak edip de bakmissin demektir ne yapiyorum, ne yaptim diye. belki izin vermezsin, belki korkarsin ihtimallerden dahi lakin tek ricam degismese de fikrin bi ses, bi haber et gordum, okudum diye. ve evet senden bahsediyorum esmer hatun, tam olarak senden.

bilinçli olduğunda, dahası bir tasarıyla desteklendiğinde bir tür eyleme dönüşür. aslında bireyin yaşadığı anı arkada bırakırken, bir sonraki anın hazırlığında olma eğiliminden ortaya çıkar. görünüşte edilgen gibi algılansa da etken bir tavrı beraberinde taşır, diyebiliriz. çünkü burada "bekleme" tanımsal olarak ele alındığında "mühlet verme" anlamındadır. tam da bu noktada bir tasarının gerçekleşmesi öncesinde ona tanınan mühletin ve bu tasarının anlamlandırılmasına yönelik kavramlar ortaya çıkar. haliyle bekleme edimine de “sabır, tevekkül, rıza yahut teslimiyet” gibi aracı/farklı kavramlar eşlik eder. tabi bu kişisine ve beklentiye göre farklılık gösterebilir. anı yaşayan ve bekleyen insanın iç dünyasındaki bu bekleyişte, hiçbir neden, hiçbir anlam yoksa geçmişle gelecek arasındaki bağ yıkılır. kişi hiçliği taşıyan bir ana hapsolur. nietzsche’nin dediği gibi "hayvan gibi anı yaşamak" ister ama hayvan gibi asla olamaz. hayvan gibi başı ve sonu olmayan nedensiz bir an telakkisi yaşar belki. fakat bunu acı ve bıkkınlık olmadan gerçekleştirmenin bir yolunu bulamaz.

en deli olduğum konudur. 1 sabrederim 2 sabrederim 3.ye yallah.

ayağına gelen fırsatları geri tepmektir bazen babuşlar.

(bkz: beklemek cehennemdir)

eğer beklenen kişi buna değiyorsa bi ömür beklenir

uzun süredir yaptığım eylem. nasıl yapıldığını öğrenmek isteyen yazarlar mesaj atabilirler aşama aşama anlatırım dbsajkbdl

ya değseydi bekleme ye bekletmezdi yada çekip gitmezdi kaçmazdi ! otobüs bekleyin uzaklara gitmek için, vapur bekleyin ada ada gezmek için hatta tren bile bekleyin şehir şehir gezmek için ama sizi bırakmış gitmiş sizi haketmeyen bir insani beklemeyin. hak etseydi gitmezdi..

"beklemek şimdi hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız " cem adrian - herkes gidermi

(bkz: bekle dedi gitti)

güzel birşey için bekliyoruz ama götten botkan başkası çıkmaz yani.

sabır ve zaman; insanın sahip olduğu en büyük iki savaşçıdır o yüzden iyidir beklemek

beklemek zayıflıktır

beklediğine değecekse eğer hiç sorgulamadan yapılan eylemdir

içerisine hapsolduğum, bitmek tükenmek bilmeyen bir mühebbet zindan..

farkında olmadan ögrendigimiz bi kavram

bekledim de gelmedin hic mi sevmedin ?

kendini diri diri toprağa gömmektir.

bekle diyor bekliyorsun gelmeyeceğini gelse bile eskisi gibi olmayacağini bile bile bekliyorsun canın yanıyor üzülüyorsun acaba ne yapıyor diye merak ediyorsun falan kisacasi zor iş akil kâri değil gerçi bende pek zeki değilim bu konuda

neyi beklediğine göre değişen, cinnet geçirmek için bahanelik bir durumdur beklemek!

bazıları için sonsuza dek yapabileceğimiz, içimizi çürüten, uykuyu sözlüğümüzden çıkaran o meret. eğer bu işte yeniysen şunu hatırla; bazen neyi beklediğini bile unutacak kadar uzun süre beklemen gerekecek.

beklemek şimdi hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız. (bkz: nazım hikmet) (bkz: cem adrian)

beklemek şimdi hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız. -cem adrian-

tek bir imza için 2 saattir burda oturmuş psikopat gibi sözlükte takılıp pek saygı değer bölüm sekreterini bekliyorum. henüz sakinim. herkes bizi bekletsin zaten, herkes.

bir şey yapmadan mı sessizce mi önemlidir. beklemek zor iştir her alanda.

beklenen gelmesine 22 dakika olan otobüs ise üzer.

bekletmem ama beklerim aq bu da benim kötü huylarımdan

5n1k bu konuda çok önemli bir yer teşkil ediyor.

nicke aldanmayın. 2 yıl bekledim. artık olmaz

bekliyorum, hiç gelmeyecek olsada.. bekliyorum, artık hiç umudum kalmamış olsada.. bekliyorum, beklediğim yerde paramparça olsamda.. bekliyorum, insanlık nerde sahi ? ben bekliyorum hala işte, ne bileyim belki bir gün.. lm

insanı içten içe çürüten, iki ucu boklu bir değnektir. bir insan beklerken, belki de her şey iyi olacak diye düşünür ve beklemeyi kendince güzel kılar. e bunun bir de, "bekliyorum ama ya hiç gelmezse?" boyutu var. ee, ne olacak şimdi?

mario gomez'in wolfsburg'a gidişiyle beraber bir kez daha kanıtlandığı üzere; sonucunda bir bokun olmadığı , boşa geçen zamanın mastar halidir.

3 aydır yaptığım eylem.

tam 45 gün

sanki hiç görmeyen birine gökkuşağını anlatmak kadar zor (bkz: cem adrian)

bekleyenler kazansın istiyorum bütün dünya harplerini. (bkz: alper gencer)

beklemek, şimdi hiç duymayan birine, dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız. (bkz: cem adrian)

"beklemek tütünden beterdir, bıraktım"

yaptım ben onu. yaklaşık 10 yıl kadar bekledim babamı dönsün artık da bi çatı altında devam edelim mutluluğumuza diye. bekledim hep. dönemedi, olsun ben beklerim hep.

144 gün olmuş ve bana geleceğim bekle dese hâlâ umutla beklerim , sevmiyorum ama geleceğim dese gerçekten beklerim yeri ayrıydı

'beklemek şimdi hiç duymayan birine dünyanın en güzel şarkısını söylemek kadar anlamsız'