baba

Kendimi bildim bileli uzağım sana. Ne zaman yaklaşmak istediysem o kadar uzaklaştırdın beni kendinden. Ne maddi ne manevi hiçbir şey beklemedim zaten her şeyimi karşılayacak kaynaklarım oldu, gerektiği yerde kendim kazandım ekmeğimi ama yine de senden maddi bir beklentim olmadı. Sadece destek istedim senden ama bir insan ne kadar desteklenmemesi gerekirse daha fazla desteklemedin uzaklaştırdın kendinden. Hiçbir fikrime isteğime saygı göstermedin. Henüz büyük adam olamadım, elbet olacağım. Hayallerimi gerçekleştirmeme izin vermedin, kendim gerçekleştirmeye başladım. 24 yaşıma geldim yarım yıl sonra 25 olacağım, sayende güzel çocukluk yaşamadım. İlk hayal kırıklığım seni sevdiğim ilk anda yurtdışına gidişinde oldu, son hayal kırıklığımsa benim yurtdışına gidişimle olacak. Belki bir daha yanına gelmeyeceğim bilmiyorum ama çok istedim yanında olmayı, erkek erkeğe dışarı çıkmayı. Tek bir defa yaptık bunu, halen her saniyesi aklımda. Bilmiyorum her erkek benim gibi babasına mesafeli annesine daha yakındır belki ama benim sana mesafeli oluşumu sen sağladın. Daha küçük yaşta istediğim okula gitmemi engelledin, büyüdüm istediğim liseyi engelledin, biraz daha büyüdüm üniversitemi de engellemek üzereydin ama dur dedim artık. Yeri zamanı gelmişti. Suçlayacak yer aramıyorum seni. Her zaman sonsuz kredin var bende. Kendimi bildim bileli duygusal birisi oldum. Sayende hiçbir zaman bunu yansıtamadım dışarıya hep içime kapanık oldum. Köşeme çekilip her şeyle bağımı kesmeyi senden öğrendim, senin sayende öğrendim. Şimdiyse boktan bar köşelerinde aylarımı geçiriyorum. Henüz büyük adam olamadım ama söz veriyorum olacağım. Belki hiçbir zaman inanmadın bana ama bunu da başaracağım göreceksin. Baba

Babası ilk aşkı olan kızlardan olmak isterdim

Oltasını kırdım fiyatı 1000 lira civarı. Şu an ortam çok gergin sürekli ''3 kuruşluk bir zevkim var ona bari salça olma'' tarzı söylenip duruyor.

onun fedakarlığı beni gün geçtikçe daha çok mahcup ediyor. geçen gün patronuna; “beni pazar günü biraz idare eder misiniz? çocuğu sınava götürücem” demiş. çocuk dediği de 28 yaşında.

Sözcüklere sığmayacak kadar derin..

Herkes baba olmamalı sevmeyecekse sorumluluk alamayacaksa olma kardeşim baba olma ne gerek var. Döveceksen hor goreceksen neye varsın kaç yıldır görüşüyorum hiçte pişman değilim ama az cektirmedin az aglatmadin beni Allah'ından bul oksijen israfı senden ölesiye nefret ediyorum

Ben babamı seçemedim ama eşimi seçtim. Bir kızımız olacak ve eminim babasına hayran büyüyecek. İçimi burkan bir sevinç var üzerimde. Ben yaşayamadım ama kızımız yaşayacak en güzelini.

Turgenyev'in kitabı, godfather filminin türkçe adı Ve karamazov kardeşler kitabının merkez figürü. “Babamızı o öldürdü, ama ona öldürmeyi ben öğrettim! Babasının ölmesini kim istemez? Herkes babasının ölmesini ister. Baba katilliği diye bir şey olmasa, herkes öfke ve sinirden dağılıp giderdi!”

Seni seviyorum kelimesini çok sık kullanmaz ama davranışlarına çok yansıtır. Mesela geçen gün ders çalışırken canım meyve istedi. Hevesle gittim mutfağa ve bir baktım meyve bitmiş. Yani o kadar çok meyve nasıl bitti anlamadım ve haklı olarak "kırk yılda bir canım meyve istedi nasıl bitirdiniz yaa" diye hayıflandım. Babam da meyveleri kendi bitirdiği için içten içe suçlu hissederek "yeseydin canım önünden mi aldık" dedi bana. O da haklı. O akşam kahveye giderken "acaba meyve satan var mıdır kahvenin orada" diye mırıldandı. Ertesi sabah gururla "meyveni aldım istediğin kadar ye" dedi. Yığmış dolaba. Sabahın köründe gitmiş, aramış bulmuş akşam alamayınca. Bu adam bana aşık. Babaların sevgisini göstermesi ile meyve arasında kesinlikle bir bağ var. Suratımı asık görürse beni meyve yemeye davet eder. Canım sıkkınsa masama meyve bırakır. Meyvesini kimseyle paylaşmazken benle paylaşır. Meyve yemeyi onun sayesinde bu kadar çok seviyorum bence. Canım meyveler ay pardon canım babam.

Ben gidip sarılırım arada öperim sakalları batar.Sonra babam öper yanaklarımı acıdı mı diye sorar.Tıraş olup geleyim mi diye sorduğu da olur. Dans etmeyi bilmez ama benle dans ettiği de olur.(gerçi ben de bilmiyorum ama önemli olan anı kalması) Mangal yapınca ilk eti hep bana verir. Gibi gibi küçük ama etkileyen şeyler var. Babalar süperkahramandır. Buraya da bir cümlesini bırakayım:Yavrum çok düşünme ,yaşarken öğren.Hep iyisi olmaz bazen de kötüsü olur.Başkasının iyisine bakma senin neyin var ona bak.Elindekinin değerini bil (baba nasihatları ….)

adamla her konuda konuşabiliyor, tartışabiliyorum. ve fikirlerimiz tamamen birbirleriyle zıt! tamam, bazı konularda anlaşıyoruz ama özellikle iktidar konusunda birbirimize aşırı zıttız. ama hiç kavga etmiyoruz bu konuda. yani akpli bir ebeveyni olup onunla kavga etmeden tartışabilen nadir muhaliflerdenim galiba. ya da kılıçdaroğlu'nu hiç sevmediğim için, en azından terörist destekleyicisi değil, bu da bir şeydir diye düşünüp hoş görüyor olabilir beni ahsjdk! ama ailenin, zamanında yasaklı yazılar yazdığı için karakolda sakat kalana kadar dayak yemiş dayısına olan yatkınlığımdan ötürü arada tedirgin olduğu zamanlar oluyor. mesela gezi olaylarında, liseden mezun olduğum zamandı, verdiğim tepkiden ötürü, bi de ekşide takılıyordum o zamanlar, benim de eylemlere katılacağımdan korkup, beni bir kenara çekip, tamam polislerin arasında çok şerefsiz olan da var ama sonuçta başımıza bi şey gelse onlardan medet umuyoruz dimi kızım, söz ver bana o eylemlere katılmayacağına, bak yaralanırsın, başına bi şey gelir diye diye uzun uzun tembihlerde bulunmuştu. ülkenin 70lerini, 80lerini, özellikle 80 darbesinde bir asker olarak şahit olduğu şeyleri ve herkes gibi iflas ettiği 90ları, 2000ler başlarını ondan öğrenmişimdir. bi de türkiye'nin siyasi tarihinden.

Kardeşimle gittiğimiz tiyatro kursunun yeni dönem atölyesi tanışma toplantısına kolundan tutup götürmüştüm babamı. Bundan iki buçuk ay önceydi, ben yapamam falan diyordu ama içten içe hevesli olduğu heyecanından belliydi. Her hafta diksiyon dersinde şu tekerlemeyi okudum, drama dersinde şunu yaptım şöyle alkış aldım, böyle güldüm eğlendim diye keyifle anlattı bize gelip. Şimdi eğitimin tamamlanma etkinliği yani şiir gecesi yaklaşıyormuş. Aylar önce ben ona şiir ezberimi kontrol ettirirken bu akşam ben onun ezberini kontrol ediyorum :) büyük puntoyla yazmamı istedi şiiri, telefondan zor okunuyormuş. Diksiyon kurallarına göre nasıl okunacaksa öyle yazdım, gelicek ve gülücek demesi konusunda bi ufak savaş verildi ama hallettik. Helal babiş şiir gününde izlemeye geliiiicem seni

Varlığına her gün şükrettiğim insan. İyi ki var.

kimi için şans kimi için şanssızlık. hem en derin yaraları açar, travmalar yaratır hem hiçbir şey yapmamış gibi karşına geçer neyini eksik ettim ki der. hem hayatında olmasın istersin hem de olmama fikri deliye döndürür. sevgi ve nefreti aynı anda hissettiğin adamdır. babanızı seçemezsiniz evet ama nasıl bi ebeveyn olacağınızı seçebilirsiniz ve ben biliyorum ki babam gibi bir ebeveyn olmayacağım.

Bazı insanlar anlatırlar ya babam bize hep sevgi sözcükleri söylemedi sevgisini belli edemezdi ama hep gölge gibi korudu büyüttü sevdi diye. Toprağı bol olsun benimkisi pek öyle değildi. Severdi oynardı güzel sözler ederdi 1 fiske vurmadı 1 kötü söz söylemedi ama beni sevdiği kadar beni düşünmedi. Diğer babalar sevdiğinden fazla düşünürken evlatlarını benim babam sevdiğinden az düşünüyordu. Öldü ama gölgesi hala belalarıyla beni takip ediyor. Sal beni baba. Sadece beni ve geleceğimi düşün. Düşünürsen sevmiş de olurdun zaten.

Ölmedi ama benim için yaşamıyor da. Bazen çok imreniyorum babasıyla güzel geçinen arkadaşlarımı görünce ve her gördüğümde kendi içimde bazı durumları sorgulamama sebep oluyor. Uzun zaman sonra bir fotoğrafını gördüm kuzenime sarılmış bir şekilde. Utanarak içten içe kıskandım ve istemsizce sorgulamaya başladım. Neden bana bu kadar sıcaklık gösterilmedi? Neden ben bu kadar yok sayıldım? Neden ben bir üzüntümü veya sevincimi başkaları gibi babamla paylaşamadım diye... Cevabı yok bazı soruların olsa bile içimizdeki o üzüntüyü geçirmeye de yetmiyor zaten. Yolda ne zaman birlikte yürüyen baba kız görsem içim titriyor... Bu yüzden en çok istediğim şey ileride çocuğum olursa babasıyla mükemmel bir ilişkisi olsun ve benim hissettiğim duyguların hiçbirini yaşamasın.

Çok eksiğim bu konuda. Ölmüş olsa babalık yapamazdı zaten ama yaşadığı halde yapmadı bir de üstüne hayatımızı zehir edip misler gibi travmalar bıraktı bize. Son iki yıldır görüşmem de konuşmam da. Kafam o kadar rahat ki böyle. Sağ olsun eşimin babası bana iki yılda kendi babamdan çok babalık etti. 25 yaşımda bir babaya kavuştum diye söylerim hep. İnsanın arkasında koşulsuz şartsız birinin durması ne kadar güzelmiş. Son 8 gündür de eşim baba. Zaten belliydi iyi bir baba olacağı. Yanıltmadı da beni. İyi anlaşan baba kızları görünce içim parçalanırdı hep. Ben yaşayamadım ama kızım bu ilişkinin en kralını yaşayacak eminim. Çok şanslısın meleğim, baban her zaman arkanda olacak tabi annen de.

bazılarımız için sadece varlığı olan asla hissedilemeyen bi kelime

Yaklaşık 5 aydır kemoterapiye gidiyor, 7 aydır antidepresan kullanıyor. Antidepresandan dolayı mı bilmiyorum ama öncesine göre bazı davranışları çocuksulaştı, kemoterapi vücudunu her ne kadar kötü etkilese de çocuk gibi evdekilerle uğraşmayı sever oldu :D onun böyle mutlu olması beni de mutlu ediyor. Antidepresan öncesinde hali çok kötüydü, ağlıyordu. Bir keresinde benim yanımdayken de ağlayacak gibi oldu ama ağlayamadı, sarıldım. Sarılınca ağlamaya başladı, boğazım düğümlenmişti. Babamı ilk defa ağlarken görüyordum. Bir de bana sarılıp ağlayınca... Neyse uzun lafın kısası, babamın yarın doğum günü ve yarın son kemoterapisine gidecek. Kemoterapi aldığı günler iyi olmuyor o yüzden doğum gününü az önce kutladık 🥳 Şapka vb. şeyleri seviyor, saçlarını kestirince daha çok takmaya başladı, ben de hediye olarak bere aldım. Evin içinde onunla geziyor ahahaha. Babamın çok beğendiği bir tespih vardı, annem de babamdan önce davranarak gizlice onu almış. Az önce babama verdi, çok mutlu oldu. İyi ki varsın baba, seni çok seviyoruz ailecek.

Hayattaki belki de bütün travmalarımın nedeni. Beş çocuğundan en küçüğü olduğum için midir nedir beni pek adam yerine koymazdı, ilgilenmek şurada dursun, ben yokmuşum gibi davranırdı. Ben de aramızda bir iletişim olsun bir bağ kurabilelim diye onun sevdiği şeylerden bahseder, onun hobilerine merak salmış gibi yapardım, sorular sorardım sırf benimle konuşsun diye. Onu gözümde hiç olmadığı bir yere koyardım, sevmek isterdim. Zannederdim ki onunla konuşursam beni görür, beni sever. Olmadı tabi, çocukluğum ona yaranmakla geçti zaten. Sonra büyüdüm. Büyüdükçe anladım ki beş çocuğundan birini seviyormuş. Diğerlerimiz asla umurunda değilmişiz. Canım yandı, yıllarca acısını çektim. Tam kendi içimdeki fırtınaları dindirmeye başlamıştım ki, çekti gitti bu dünyadan. Ne onunla aramı düzeltebildim, ne benimle gurur duymasını sağlayabildim, ne ardından feryat figan ağlayabildim. İçime attım her şeyi, cenazeden çıktım ertesi gün okula gidip sınava falan girdim. Ölmemiş gibi yaptım, acım yokmuş gibi davranıp etrafımdakileri teselli ettim. Ama bunun faturası çok ağır oldu. Hala dik duramayan, ufacık rüzgarda yıkılan biri olarak kaldım. Hiç büyüyemedim ki, hep o ilgi çekmeye çalışan çocuk oldum. Şimdi dönüştüğüm insan ise tepeden tırnağa travma dolu.

Uzaklarda varlığını hissetmeyi en çok dilediğim, yanındayken öfkemi her daim sevgimle sakinleştirdiğim, hiçbir zaman kendisine ulaşmama izin vermese de hep çok seveceğim insan.

Babam kanseri yendi :)) Allah'a şükürler olsun, rabbim hepimize de şifa versin.

arkadaşlar beni mutlu eden bir olayı size anlatmak istiyorum babam eskiden çok katıydı akşam 5 olunca herkesin evde olmasını yemeğin hazır ve sıcak arkasından çayın gelmesini isteyen tarzda bir babaydı. zaten sürekli çalıştığı ve yorgun olduğu için de yakınlaşma ya da muhabbet etme gibi fırsatımız çok olmazdı ki zaten bende küçüktüm o saatlerde uyuyor olurdum. babam yaklaşık 15 yıldır emekli ama borçlardan dolayı çalışıyordu biraz biz destek atıp borçları beraber kapatınca işi bırakıp resmen emekli oldu evde şu an. online dersim olduğu için uyandığım gibi direkt derse girdim odamdan hiç çıkmadım. mutfaktan tabak sesleri geliyordu annem sandım. dersim bitince yardıma koştayım dedim bi baktım babammış mutfakta olan. bulaşık Makinesini yerleştirip krep ve yumurta yapmak istemiş ben uyanmadan önce (son zamanlarda çok yoğun geçen bi hayat tempomun olduğunu biliyordu) ve yapmış da. aynı eski pazar kahvaltıları gibi her şeyi kendisi hazırlamış gururla gösteriyordu ben mutfağa girince. belki basit gelebilir size ama böyle bir şeyle karşılaşmayı beklemiyordum babam eskiden bardağını alıp kaldıran biri olmadığı için haliyle şok oldum. galiba yaş aldıkça insan birbirine ailesine daha bağlı oluyor. eski huyları düşüncelerini bir kenara bırakıyor

akşamları artık meyve yenmiyor, çay demlenmiyor ve maç izlenmiyor. Çünkü her şey sen varken anlamlıydı BABA

Baba aslında ben seni değil içimde yarattığım babayı seviyorum. Sen sadece vücut olarak yanımdasın ama ruhen kiminlesin kimlerlesin bilmiyorum bizden paranı sevgini zamanını esirgedin hep neden Baba neden? Bu evde sana en saygı duyan benim ama beni de mahvettim gözlerimle gördüğüm hatalarına artık tahammül edemiyorum söylediğin lafların yalan olduğunu bilmek canımı acıtıyor iki kızını da erkeklerden evlilikten soğuttun kendi hatalarınla mutlusun belki ama bizim mutsuzlugumuzun hesabını nasıl vereceksin bilmiyorum ama seni hiç affetmiyorum ne seni ne de annemi üzgünüm ama olmuyor beceremiyorum yapamıyorum sadece kafamda kurduğum sahte mutlu aileyle olduğumu hayal ediyorum her sabah ve her gece...

babamı çok seviyorum ben. ama işte öyle gidip söylenmiyo. öyle bi coğrafyada yetişmedik. ben de bu bayram hem sabah elini öpüp harçlık istedim. hem de akşam yola çıkmadan bi daha gittim odaya yatıyodu. hadi gitmeden getir bi daha öpeyim elini dedim. o da rahatımı bozdun durduk yere dedi. anlamıştır herhalde ama. akpli de olsa baba babadır. zaten yeni karar aldım. kan bağım olmayan akplilerle muhabbeti kesiyorum. arefe günü 25 senelik berberimle kavga ettim bana teröris dedi. ben de siktir git hüdaparcı dedim. zaten güzel kesmiyodu. azıcık uçlarından al deyince saçın yarısını kesiyodu. üstlere hiç dokunma desen bile dokunuyodu. ben de artık ibne görünümlü berberlere gidicem abi. sikim seni umarım elin kırılır da oy kullanamazsın. zaten babam da diğer berbere gitmeyi düşünüyo çok pahalı olduğun için. zaten karı da seni boşadı iyi oldu amk. hak ediyon sen. en çok da sevdiklerimiz yaralıyor işte. 25 senelik berberim. ama babam istediğini yapabilir çünkü babam o benim işte. öyle seviyorum babamı.

Kimine baba kimine imtihan.

Rüyada görmek, kalbi acıtır..

babam benim ilk askım, ilk kahramanım. annem bana hamileyken babam anneme "sen dogur, boss'a ben bakıcam" demis. - evin en kücügüyüm - dedigini de yaptı. babam tontis, göbekli, cok sevimli bi adamdır. ben büyüyene kadar beni o göbegin üstünde uyuttu, orda büyüttü. kücükken babamın bi bisikleti vardı önü seleli arkası koltuklu her pazar beni o bisikletin arkasına bindirir gezdirirdi. :) daha sonraları ayagımızı yerden kesecek bir arabamız oldu uyumadıgım zamanlarda beni arabaya bindirip, emniyet kemerimi baglayıp gezdirirmis. gerci kontagı cevirdigi an benim gözler gidermis.. :) cocuklugum, bebekligim bu ve bunun gibi anılarla dolu. he yanlıs anlasılmasın simdi 27 yasındayım babam hala sevgisini, ilgisini cekmez üzerimden. :) ben onun hala kücük sarı civcivi, sarısın bombasıyım.. :)

Ben bugün sana verdiğim sözü gerçekleştirdim, umarım yukarılardan bir yerlerden görüp gururlanıyorsundur. Evet sevinçliydim tüm gün ama ne kadar şiddetli olursa olsun buruk bir sevinçti. Zaten senden sonra yaşadığım her duygu iyi ya da kötü hep buruk oldu, olmaya da devam edecek. Keşke olsaydın da arkamda olduğunu bilerek çıksaydım bu yeni yola her şey o kadar farklı olurdu ki :( Buna ne kadar ihtiyacım olduğunu bilemezsin, varlığın bile yeterdi aslında. Ben o günden beri ilk kez hakkında konuşma cesareti buluyorum kendimde. İnşallah bir gün daha güçlü bir kız olurum da acımla yüzleşip kabullenirim bazı şeyleri belki o zaman her şey daha kolay olur. Ama şimdilik bu kadarı bile çok ağır geliyor. Son bir şey daha söylemek istiyorum seni çok özledim.

babasıyla arası iyi olan insanlara hep imrenmişimdir. babamın olduğunu unuttuğum zamanları daha çok yaşıyorum ben. iyi ki de böyle ama, diğer türlüsü daha beter.

Evde olduğunda istenmeyen, evde yokken varlığı aranan şey

her zaman her koşulda yanımda ve destekçim olan canımın içi. bir kız çocuğunun ya en derin yarası ya en büyük şansı oluyor babalar... şükür ki benimki her zaman şansımdı. bir süredir pek iyi değil, dolayısıyla uzun bir süredir boğazım düğüm düğüm yaşıyorum. dün ilk kez o iyi olmadığı için arabayı benim kullanmam gerektiği bir pozisyona düştük. daha önce kullanmadığım için değil, yani daha önceleri arabayı benim kullanmamın bir sebebi olmazdı. ama bu kez ben kullanmak zorundaydım çünkü o kullanamıyordu. neyse gittik geldik yaptık ettik derken park ettim arabayı, ona dönüp gülümseyerek "geldik babacım" dedim. durdu o da gülümsedi. bana araba kullanmayı bizzat öğretip reşit olur olmaz aldırmıştı ehliyeti. üstelik o sene biraz sıkıntılı geçen bir seneydi ve biz kısa süreliğine tamamen yabancı bir şehirdeydik. ne acelesi var, eve dönünce alır, yabancı yer, uzak, nasıl gidip gelecek şimdi gibi gibi lafların hiçbirine aldırmayıp kursa yazdırmıştı direkt. o sebeple ehliyetimi sadece bir kez birkaç ay bulunduğum alakasız bir şehirde aldım. onun da aklından aynı şey geçmiş olacak ki güzel birkaç sözle çekti sarıldı. dünden beri de ara ara "ne mutlu bana, iyi ki varsın" gibi şeyler söylüyor. ufacık şeylerde bile ben yaptığım için mutlu olduğunu, gurur duyduğunu her zaman dile getirdi, esirgemedi benden. bunun için mutlu ama her şeyi onun gölgesinde öğrenip onun gölgesinde yapmışken şimdi böyle gördüğüm için üzgünüm. gölgesi eksilmedi çok şükür ama ne bileyim işte. acıtıyor. Allah yokluğunu göstermesin.

gitmiş kendisine face açmış. yıllar sonra bir facebook hesabıma uğrayayım dedim, sayfanın başında babam çıktı. tcg anadolu'da çektiği fotolarını koymuş. yaa çeenn feysbuuk mu açtın, çeen foto mu koydun, yerim seniii dedim, pamuk pamuk çıkmış yaaa hele o nursuz tayyip'in fotosunu altında. ah babam ya. aramız biraz limoni oldu da seçim günü. kızdı biraz bana, trip falan attı tayyip mevzusunda tartıştık diye. bi git şurdan dedi, çok üzüldüm, çok içerledim. babam bana hiç öyle ağır laflar etmezdi hep akp yüzünden!! sonra gittim göynünü aldım. adamlar çalıyo ama yabıyo baba dedim. aramıza giremezsin reyiz!! üfff, akpli ailenin seküler çocuğu olmak çok zor ya.

geçen gün full bej renk bi kombin yaptım üç saat dalga geçti aq. hacı kafilesiyle yola çıkacaktın herhalde karıştırdın, dedi. aynı şakaları huzurevinin bahçesinde de yaparsın umarım kardeşim.

bir çocuğun inandığı ilk tanrı’dır. *** birkaç gün önce tamamen ücretsiz yayınladığım üçüncü kitabım yok’tan bu konuyla ilgili kısa bir bölüm. gorsel *** kitabı tamamen ücretsiz indirip okumak isteyenler için şimdilik en güncel link ise şu; şimdiden iyi okumalar

yalvarırım biri söylesin BABA NASIL Bİ ŞEY?? benimkine karşı içimde gram his kalmadı. sıfırdan yüze kendisinden nefret eden bi kız çocuğu yarattı. evet yarattı. nasıl hayal ettiyse tam olarak öyle biri oldum. ben tam onun istediği gibi biri değilkenki zamanları hatırlıyorum, gerçek beni hatırlıyorum. ağlayasım geliyor. içimden çıkardığı ve şekilendirdiği bu karakterden kurtulamam artık. bi tık daha iyi biri olabilmek adına terapiye gidiyorum ve her seansta ona ne kadar benzediğimi fark edip acı çekiyorum. her seans çıkışı ondan daha çok nefret ediyorum. varlığı türk varlığına armağan olsun benden uzak dursun (bkz: xd varlığını sikim) aslında dedem kişisinide sikmek lazım. (bkz: babadan oğula nesil bunlar) neyse iyi hoş eğlenceli kafa dengi birisin ama inan babalık sana göre değilmiş eminim farkındasın ve buna canın fena sıkılıyor. sıkılsın ve acılar çeksin o canın. güzelim bi ömrü bilinçsizce mahvettin.

Varlığını hissedemediğim ama yokluğunu bir dağ gibi içimde taşıyacağımı bildiğim, yine de iyi ki var olan insan. Ne diyelim. İyi ki.

Dokunmayın ağlarım

genelde zamansız ölürler.

Önemsememek istedikçe beyninin içine kurşun gibi işleyen sevgisizliği insana kitap yazdırır. Ama sessizlik istiyor içim. Susarak unutmak. Varlığını hissedememenin üzüntüsüyle yokluğuna üzüleceğimi bilmenin vicdanıma verdiği azap arasında bir yerdeyim. (bkz: Araf)

ölsün.

Biraz önce Instagram‘da bu videoyu gördüm gerçekten bazı çocuklar çok şanslı hayatları boyunca da hep çok şanslı olacaklar Bu

kendimi yaşatacak kadar para kazanmaya başladığımda yüzümü bir daha görmeyeceksin ve neden böyle olduğunu anlamayacaksın bile. senin birkaç gün sonra unutabildiğin her şeyi ben hatırlıyorum.

insanı insanlıktan çıkaran (mlsf) insan

çok yazıp çizmek istedim bi an ama neyse

benimki yakışıklı ve kaslı. tütütütütü

Ben 3. Çocuğum aklım başıma geldiğinde babam 45’lerindeydi. Köyden çıkan ikinci nesil. Kendisi rütbeli askerdi. Ömrü operasyonlarda geçmiş. Emekli olduktan kısa bir süre sonra hayatında sigara içmemiş biri olarak 4. Evre akciğer kanserinden vefat etti. Bilen bilir kurtulma ihtimali olmuyor. 1 yıl max yaşam süresi. Hayatımda bir kere yanımda birileri varken ağladım. Hastaneye gittik ya koah ya kanser. İhtimale bak. İkiside berbat. Doktorla konuşmaya odaya girdiler. Ben giremedim. hastane koridorunda sandalyede tutamadım kendimi. Hıçkırarak bir ağlama.. sonrası zaten vefat etse de kurtulsa acı çekmeden demeye başlıyorsun. O sene 12. Sınıftım üniversiteye hazırlanıyordum. Çok zor dönemdi. Bir de korona falan vardı. 2020 işte. son gece ben kalmistim yaninda korona oldugu icin tek bir kisi kalabiliyordu. Sabah ablam geldi ben eve gittim bayilmisim zaten 27 saat falan uyumadim. Bi telefon öğlen 14:31. Fatih babam vefat etti gel. Gittim ablam 30 yasinda kadin kendini yerlere atiyor. Annem agliyor. Ölum belgesini aldim islemleri hallettim. Memlekete gittik gömdük. Hala ağlamadim. Çünkü bu hastalık öyle bir lanet ki 1 yıl önce o hastanede babam öldü diye ağlamıştım zaten. Babam çok garip bir adamdı. Asker olduğundan midir bilmiyorum. Ölüyorsun ya. Ama çok sakindi hep. Hep babaydı yani hiç hasta adam olmadı. 3 çocuk büyütmüş babadan kalan hiçbir şeyi yok hiç desteği yok. Tek başına. Yalnızdı hep zaten. Ömrünün yarısı ırağın kuzeyinde geçmiş. Saolsun teknolojiye de meraklı biriymiş taa o zamanlar lg kamerayla 10x zoom yapa yapa bizi cekmis. Fotoğraflar da var özlem giderebiliyoruz. Bir sürü bilmediğim neden hiç sormadığım hakkında bi fikrimin olmadığı fotoğrafları var. Peşmerge kıyafetiyle suriyede şimdinin meşhur m4 karayolunda mesela. Gerçi anneme de hiç anlatmazmış operasyonları. Hayatı yeni yeni anladığım bu yaşlarda kafamda 1000lerce soru var. Soramıyorum. Her yönüyle çok örnek biriydi. Okuyunca duygusallaştirir. Wp mesajları hala duruyor. Hep “fatih şunu yapar mısın? Bunu alabilir misin?” Falan. “Mısın” var ya oradaki o kelimeye saatlerce bakmışlığım var. Rica ediyor adam 30 yıl askeriyede emir vererek yaşamış. Her şeyiyle örnek bir adamdı. Kızmazdı. Öfkelenmezdi hiçbir zaman. Annemi de hep alttan alırdı. Evde hep huzurluyduk sayesinde. İnsan kaybedince anılar canlanıyor kafasında. Kaybetmeden anlayamiyor bazi seyleri. Çocukken farkedemiyordum ama şimdi aklıma ne gelse “o yüzden böyle davranıyormuş” diyorum. Ben de hayatı yeni yeni öğreniyorum. Yalnızım ben de onun gibi. Ona benziyorum. İnsan farketmeden babasına benzer zaten. Hasta yatağında vefat etmeden 10 gün önce zor nefes alırken namazını kılarken ona çaktırmadan çektiğim bir selfie var. O fotoğraf mesela. Benzerim ben sana baba. İnşallah benzerim. Her anlamda mükemmel insan. Vefat ettiğin için üzülemiyorum. O kadar eminim cennete gittiğine. 26.10.2020 14:31.