asosyal itiraf

dili olsada konuşsa dört duvar.

ulan şimdi ben bunu buraya yazarsam yanlış anlar üzülür falan diye yazmadığım çok yorum var

evde kötü bir şey olduğunu hissedip ne olduğunu bilmemek çok zor. sırf etkilenmiyim diye bir şeyleri benden saklıyorlar. ama anlıyorum. babam, o umutlu adam hiç bir zaman yıkılmayıp ayakta hepimizin umudu olan adamın dün "daha nasıl moralimiz yerine gelsin, olacaklar olmadı mı zaten" dediğini duydum. siz yıkıldığınız zaman bile yıkılmayan birinin böyle umutsuz cümleleri de yıkar sizi. ne kadar ağladım daha ne kadar ağlarım bilmiyorum. ailemden iyi haberler duymak istiyorum artık.

yetmiyor, 24 saat yetmiyor. günlerin uzaması lazım.

şuraya bardak yazayım da kahvaltıdan sonra güzel bir entry yazayım

dün yurdumu ayarlamak için annem de geldi benimle eskişehir'den edirne'ye işleri ayarlayınca gitti sözlük ama sanki canımdan can kopardılar giderken bi bakışı vardı.. annelerinizi üzmeyin be sizi gerçekten seven tek insan onlar. şuan ona bi kez daha sarılmak için her şeyimi verirdim

saat 12:48 evde tekim temizlik yaparken şarap içiyorum yarım şişe bitti zaman geçmiyor hayatım bir türlü bitmiyor artık yalnızlığım ağır geliyor. yalandan gülmekten çok sıkıldım herkesten hepinizden sıkıldım

yalnızlaşıyorum,giderek kimsem kalmıyor bundan rahatsızlık duymuyorum kafam rahat oluyor ama bir yere kadar insan dışarı çıkınca bir mekanda karşına oturacak birini arıyor be,cidden arıyor yani...

itiraf niteliğindedir ! saat 6:30'da otobüsüm var. biraz beklemem gerekiyor yani. yazhane arkalarında koltuklar var orda bekleyeyim dedim. aşti'yi bilenler bilir burda evsizler olur. bi tanesi de benim oturmayı (herkes yatıyor bu arada) seçtiğim yerin tam karşısinda uzanıyor. uyumaya çalışıyor. üzerindekilerin kirliliği kalbiyle ters orantılı belli ki. kafasının altına koyacak ne bi çantası ne de bi ceketi var. kısa kollu boyuna çizgili bi gömlek, ona iki beden büyük gelen ve kemerinin yerinde bi naylon ip olan bi pantolon, 30'lu yaşlara girmek üzere olduğu saçlarına tane tane serpilmiş aklardan belli olan biri. bi "insan". uçakta bişeyler yemedim kapitalizm karşıtıyım ya hani. her neyse.. midem kıyıldı soğuk sandiviç ve ayran aldım geldim, benim yerim diye benimsediğim soğuk demir oturaklara oturdum. onun aç yatmış olma ihtimali geldi aklıma. "belki de bi kaç gündür aç." dedim kendi kendime. o sandiviçe sarılı streci açamadım. ayranı çalkalayıp o pipeti özenle batıramadım folyoya. yanına yaklaştım, önce uyandirmakla uyandirmamak arasinda kaldım sonra elimdekileri, göbeğine kadar çektiği dizlerinin önüne bıraktım ve hızla ordan uzaklaştım. iki kişi gördü beni. hızlı yürüdüğümü görünce önce şüphelendiler sonra ne koydum diye baktılar. sonra, birileri şüphelenmesin diye bi ayran ve sandiviç daha alıp geldim ve soğuk banklara tekrar oturdum. ve bu sefer aç olduğumu hissederek ısırdım sandiviçi. o henüz uyanmadı... tek isteğim dünya aslında kötü değilmiş diyebilsin. tek isteğim içindeki iyiliği hep tutsun o da bi köpekle, kediyle, kuşla paylaşsin ekmeğini sırası gelince. hiç bi zaman yaptığım iyiliklerden bahsetmedim kimseye. bununla ilgili yazmadım şimdi de. burda önemli olan tek şeyin, gözünü doyurmadan önce etrafına bi bak demek isteğimdir. biliyorum hepiniz çok iyi insanlarsınız. ve kim bilir benim yaptığımiyilikler sizin yaptiklarinizin yaninda çölde bi kum tanesi :)))

onlar üniversite de karı kızla gezip gününü gün ederken benimle dalga geçiyorlardı sayın sözlük ahalisi bugün beni arayıp referans olmamı istiyorlar.

bazen bir şarkı indiriyorum ve unutuyorum indirdiğimi. sonra günler haftalar, hatta bazen aylar sonra şarkı listemi gezerken farkediyorum. bu uzun süredir giymediğin pantolonun cebinde 10 lira bulmak gibi.

gencler içim yanıyor icim! napicagimi bilmiyorum uykusuzum umudumu kaybediyorum yanıyorum ve tüm bunlardan haberi olmadığı yetmiyormuş gibi umrundada değilim insanın kendine bunları söylemesi daha da acı verici kabullenmek ne zor evre... bi hayalin peşinden koşuyorum hergün kendi kendime konuşuyorum sanki karsimdaymis gibi insan hiç gormediği birini böyle sever mi çok saçma hatta aşırı saçma bildiğin deli saçması ben napicam acilsam basit kız olucam acilmasam bu salak ya anlamıyor ya tinlamiyo belirsizlik iğrenç bişey gerçekten berbat ötesi hayır belki diyorum son senesi kafasını karıştırmak istemiyor ama seven insanın böyle bi düşüncesi olmaz of yani of ben platoniklerime ne acımasız davranmisim meğer allahm ne zormus erkek olsaydım şimdiye yüz kere acilmistim cepte bilince de ağzımıza siciyolar mesaj atsam son mesajda kek gibi bıraktı beni öyle bayram geçti bir mesaj bile atmadı insan şunu bana yapmaz be kardeşim ne biliyim uzulcek kız değilim gibi geliyo be acaba yazmaktan mi cekiyo dedim ama değil gayet rahat mesajlasiyo bikac kere ilk mesajida attı çok boş değil gibiydi başlarda "vur kaç" mi seviyor anlamiyorumki bide bakışı var öyle saf edepli çok tatlı be of napiyosun be of anlamam lazım nasıl ol ucak bilmiyorum iki aydır her gece ruyalarimda onla uğraşıyorum bana da yazık iç sesimi susturup uyku uyuyamiyorum yarın istanbula gidicez sırf belki olurda biyerinde karşılaşırız diye hayaller kurup duruyorum kalbim aciyo ve sanırım artık bende kendime acıyorum..😔

canımın istediği şeylerle yaptığım şeyler birbirini tutmuyor ve her gece uyumadan önce bu çelişkinin geçmesi için yalvarıyorum rabb'ime yoksa diğer türlü bu dünya öteki dünya ilişkisi çöp olucak :( olduğum biri gibi olmak çok isterdim. itirafım budur.

bu sözlükte olma sebebim, eski sevgilim arkadaşlar. bi gün twitter'da dolaşırken sözlüğün twitter hesabından paylaşılan bir kaç entryi gördüm ve dedim ki belki benim ki de paylaşılır. baktım üyelik alımı da vardı, o zaman daha ilk zamanları tabi sözlüğün. hemen kaydoldum, kullanıcı adımı da eski yengenizin bana ilk attığı mesaj olan kelimeyi seçtim(o zamanlar küçüktük böyle mitolojik şeyleri nick seçerdik-8.sınıf-). her neyse, girdim ben yazdım falan baya sözlükte, sonra sevgiliye söylenecek en güzel hitap entrim twitter'da yayınlandı. deli gibi rt fav yaptım, haftada bir rtyi tekrarladım, utanmasam çanakkale'nin billboardlarına reklam bastırıcaktım. velhasıl, görmedi. görseydi yazardı, o kadar gurur yapmazdı, çok severdi beni

veda etmek doğru zamanda hayat kurtarabilir. korkmayın. ölmeden ya da öldürmeden vedalaşın.

bu yıl almanyadaki teyzemler gelmemisti. ailevi sorunlar bas kaldirdi ve teyzem gelmek istemedi. ancak gecen gun annemle teyzemi konusurken duydum. teyzem gelmek istemis ve geleceklermis. zaten sık sık yapılan telefon görüşmeleri beni şüphelendirdi. gecen gun de kucuk kardeşimin bir seyi eksikti ve alman mallari iyi oldugu icin annem "teyzene soylelim bari de ge..alsin" dedi. bi siritti ama ben yuzune tepkisiz bi sekilde baktim sonra kafami cevirdim. bozuntuya vermedim hic anlamamis gibi yaptim. o kadar da salak degilim ama anlamamis bakisi attim. zaten onun hamile oldugunu bana soylemeden önce de anlamistim bunu da anlamayacagimi mi sandin anneee :)))

insanları kırmamak için elimden geleni yaptıkça onlar beni paramparça ediyor.

dertler derya olmuş denizler neyime

yalnızlıktan aşık olmuşum gibi davranıp atraksiyonlar yaşamaya çalışırım

cebimde 2 habbe kabak çekirdeği var

umarım. bir gün hepiniz benden nefret edersiniz.

balkona çıkıp bu nası hayat aq kalkın lan ben bunca dertle uğraşırken nasıl uyuyorsunuz? diyesim geliyor ama göt yemiyo tabi :((

ilkokulda performans ödevimi sunmak için tahtaya çıkmıştım. o zamanlar "r" harfini hiç ama hiç söyleyemiyorum. şimdi şimdi idare eder kıvama geldi anca. neyse başladım ödevi sunmaya. ama varya öyle aşka gelmişim, öyle coşkulu sunuyorum ki kendimi o an dünyanın en iyi sunum yapan insanı sanıyorum. arada sınıftan gülme sesleri geliyor ama tutuyorlar kendilerini. güzel de bir yazı hazırlamıştım en sona. sunumdan ayrı olarak. neyse sunumum bitti. ben hazırladığım yazıyı okuyorum. en son cümlemi söylememle beraber sınıf artık tutamadı kendini. başladılar katıla katıla gülmeye. son cümle aynen şu; "sürçü lisan ettiysek affola" :)) tabi ben bunu "süvrvçü lisan ettiysek affola" diye okudum :// herkes dakikalarca güldü, tabiri caizse anırdılar. eh be finito, senin neyine yazı hazırlayıp okumak. sunum bitti, geç otur işte be yerine. aksiyon mu seviyon ,dram mı istiyon ,macera mı arıyon anlamadım ki ://

görüşürüz dedi gorusecegiz mutluyum

bugün biriyle tanıştım gözleri çok güzeldi be,masmavi..

yıldız tekniğin davutpaşa kampüsünün metrosunda 2 hafta boyunca hergün sabah 7 akşam 7 mesai yaptım belki görürüm diye bir kere bile görmedim ya servise biniyordu ya da otobüsle direk okula giriyordu ve bugün tam şuan doğum günü sözlük

arkadaşlar amasyadayım kuzenimle geziyoruz felan bi kafe varmış kalenin oralarda biyerde çıkalım dedik gittik bakıyoruz tam çıkacaz kafenin adı kızlar kalesi kafe bi an içimize bi şüphe düştü isminden ötürü gitmedik bu amasyada bizimi koparıyo anlamadım ki

bir aile bir arada ancak bu kadar işlevsiz olabilirdi. gerçekten ailecek bir araya gelmemiz tamamen anlamsız. herkes farklı yerlerdeyken daha iyi herşey.

içim her acıdığında sözlüğe giriyorum. galiba içimdeki bu hisleri birine bir yere anlatmam gerektiğinden yazıyorum. belki bazılarınızın zamanını çalıyorumdur böyle şeylerle ama özür dileyerek yazmam gerekiyor. yoksa çıldırırım, dayanamıyorum zaten. hep unutmuş gibi yapıyorum hatta arkadaşlarıma da diyorum hala unutamadınız mı be ne var unutmakta takıntıdır o diye. takıntı değil işte o. bunu kimseye söyleyemiyorum. zaten farklı bir yeri kazandı, bir daha ömrümde görebilecek miyim o da belli değil ama seviyorum. evet hala deliler gibi seviyorum. yine sıçsa ağzıma yine ona seni seviyorum diyeceğim.

"bir zamanlar bir adama aşık oldum. tam bir masal prensi sayılmazdı. ama ben de bir prenses değilim. beyaz bir atı yoktu ya da söylemesi gerektiği yerde doğru kelimeleri söylemiyordu. ama o benim prensimdi. eğer bütün o masalları yazan ben olsaydım, yazacağım tek şey o olurdu. hissedebileceğimi bile bilmediğim şeyler hissettirdi bana. sahip olabileceğimden emin olmadığım şeyleri istememe neden oldu. var olduğunu bile bilmediğim şeylere ihtiyaç duymama yol açtı. beni mutlu etti, beni çıldırttı. onunla tanıştığım güne şükretmemi sağladı, onunla tanıştığım lanetler okumama neden oldu. her şeyi mahvettim, her şeyi mahvetti. onsuz yaşayamayacağımdan emindim. ölümüme neden olacağından da emindim..."

bi sade türk kahvesi yapan olsa da ayılsak.

yavşak insanları düzeltirim diye düşünmek dünyanın en saçma düşüncesidir. kesin bilgi. denendi ve başarılamadı. denemeyin.

şuan mutluluğun nirvanasını yaşıyorum çünkü sevdiğim bey benimle konuşmak istiyor umarım tekrar sıkıldım demez

kayserinin develi ilçesinden iş teklifi aldım sırf cıvıklı için kabul edeceğim.ulan bir pide bu kadar lezzetli olamaz ya.

annem bayıldı. babam ve sevgilisini sürekli takip ediyor, takıntılı onlara. yine gidip gelmişti. dolapta fasülyeyi bulamadım diye bağırmaya başladı. sonra bir duraksadı ama umursamadık. tutun beni dedi. mutfağın ortasında, dizlerinin üstündeydi neredeyse. kalbim ağzıma geldi sözlük. iki gün bile olmadı buraya onun yaşlılığı ve ölümüyle ilgili yazı yazdım. bir yandan annemin arkadaşını arıyorduk, bir yandan kolonya koklatıyorduk. bu arada sinirden kahkaha atıyorum bol bol. ambulans istemedi, evde toparladı biraz. uyanır uyanmaz bana hakaret etmeye başladı. 'beni öldüreceksiniz.' dedi. sonra biraz soluklandı, 'test yaptırdım sonuçlarım kötü. sizin telefonlarınıza çıkmayan adam sevgilisine onlarca paket market alışverişi yaptı bu gün, sevgilisinin yiğenleriyle alışverişe gidip bilgisayar aldı. ben gidince o adamın yanına gitmeyeceksiniz ve ona muhtaç olmayacaksınız. benim malım mülküm size yeter. bir teyzen gelip buraya yerleşir, size bakar. seni sikip atarlar sokağa, güvenmiyorum sana. sokaklarda orospu olursun bu gidişle. ben gidince kardeşine bakmak zorundasın. kendini toparla. benim çok zamanım yok. öğrenebildiğin kadar öğren.' dedi. bu arada babam istediği mesleği seçmedim diye beni evlatlıktan reddetti. büyük teyzemin kanserinin ilerlediğini ve tedaviye cevap vermediğini öğrendim bu gün. benim kan değerlerim de aşırı düşük çıkmış. insülin direncimden dolayı kilo vermekte sıkıntı çekiyorum ve genelde insanların alay konusu oluyorum sürekli. ama kafama takmamalıyım çünkü en yakın arkadaşımın sevgilisiyle birkaç aydır buluşmaması daha büyük bir sorun. ona taparcasına bağlı olan ailesine saçma salak atar yapması daha önemli. her şeye rağmen gülümsemeliyim çünkü hayatı en kolay yaşayan kişi benim, onlar hayatın büyük darbelerini yemiş kişiler. değil mi? fasülyeyi bulamadığım için özür dilerim anne. söz veriyorum bir daha dikkatli bakacağım.

amcam öldü. nasıl hissedeceğimi bilmiyorum. hayatındaki herkese o kadar kötü davrandı ki. annesini bile dövmüş zamanında. karısını senelerce dövdü, çocuklarını dayakla büyüttü. herkesi canından bezdirdi yani ama öldü işte. geriye ne kaldı, hiçbir şey ve ben dedem çok üzülecek diye üzülüyorum sadece. bende mi hata, bilmiyorum. ne hissetmeliyim bilmiyorum.

bir tek galatasarayı sevdim şu hayatta harbiden ama harbiden be sözlük. sevdim insanları ama galassarayımın yerini anlatamam. öyle şanssızım ki abi bu takımım yönünden çok seviyorum be dedim maç 2-0 iken ardından geldi goller. neyse canları sağolsun ama üzülüyor insan be

hergün daha az umutla kalkıyorum yataktan eğer bir gün yataktan kalkamazsam bilin ki tükenmiştir o umut

uçsuz bucaksız okyanusta kanatları yorulan bir kul misali uçuyorum hayatta ne ilerisi var ne gerisi tek yön aşağısı (...) (maviekran2)

tam 4 sene oldu ayrılalı. geçen hafta sözlendiğini duydum. hala seviyorum be sözlük.. ondan sonra ilişkilerim oldu ama ondan başkasına aşık olmayı , bağlanmayı beceremedim. kalbimde virüs gibi dolaniyor yeni dosyalar yüklememe izin vermiyor.. hepsini geçtim bazı yakın arkadaşlarım ibne olduğumdan şüpheleniyor.

2 gün önce sehrimden ayrılıp baska sehire üniye gıdecektım son gün baya tanıdıklarla görüştüm s. eski sevgılımı dusunuyorum ama hep o da gıdıcek napcak tek flan her gece onu dusunuyorum yanı tam eve dönecegım vakıt yolda yururken yne aklıma geldı bı sıgara yaktım yuruyorum yolda kafamı bı kaldırdım eskı sevgılım ve yanında yenı sevgılısı benım elımde sigara onun elınde baska bı el ulan aq kızı 2 aydır yuzunu görmüyorum son gün mü cıktın karsıma hem de baska bırıyle

(bkz: dadallius ) un kim olduğunu biliyom ahsheh

birkaç hafta içinde hayatım boyunca kimse için yapmayacağım bir şeyi yapacağım. ve henüz tam olarak aşığım diyemiyorum. ama çok seviyorum. belki o da seviyorum dese âşık olacağım ama bir kez bile diyemedi. içinden gelmedi. ben gelsin diye on ay bekledim. o gitti. bir çılgınlık daha yapacağım ve sonunda o benim olmazsa ben kaybolacağım. nasıl kaybolduğumu da anlatırım yazın bir kenara. basit bir sevgi değil...

sene 2009 o zamanlar lisedeyim sınıfa yeni bir kız gelmişti. her sınıfta olur ya yeni bir kız gelince her erkeğe güzel gözükür her erkekte yavşar. aynen öyle oldu tabi ben hariç. isınamamıştım bir türlü güzeldi şimdi allahı var. gel zaman git zaman ben bu kızla samimi oldum arkadaş olduk. kötü günlerinde yanında oldum omzumda ağladı be sözlük. yavaş yavaş git gide aşık olmaya başladım. bir gün kendimi toparlayıp çıkma teklifi etmeye karar verdim. öğlen yemeğinde yemeğimi alıp masaya oturdum arkamda da çok samimi olmadım ama arkadaş sayılan bir grup oturuyor si*iş muhabbeti ediyorlar her neyse. ben yemeğimi yerken ulan neymiş bu muhabbet diyip yanlarına gittim bir de ne göreyim. benim sevdiğimi....... videoya almış bir de o.ç yemeğimi bir köşeye attım yarım saat ağladım üstüne de o yarım saatte bir paket sigara bitirdim. bir daha da yüzünü hiç görmedim. hala daha içimde uktedir. yazayım istedim.

şu an sırf acıktığım için uyicam, kalkıp bir şeyler hazırlamaya çok üşendim en iyi vurup kafayı uyumak

beğen mesaj (bkz: cok yalnızım la)

birşeylerden, birilerinden, insanlardan ne bileyim çok çabuk sıkılıyorum. çoğu insan neden beni yarı yolda bıraktın gibi triplere giriyor kendisine, kendi yaptıklarına bakmadan. öyle egoist falanda değilim kime iyi gelebilirim ki kendime bile gelemiyorken? yada neden mutsuzken mutlu gibi davranayım, yanında olayım? kimseden bu zamana kadar karşılıksız birşey görmedim ya neyse.

lan sigarayi isteyince bırakabiliyomuşum.

yaklaşık 2 yıldır kızın birine platonik aşığım şimdi sevgilisi var unutmaya çalışıyorum onun içinde olmadığı hayal kurmayı bile beceremiyorum aynı sigara gibi her seferinde bu son desemde en başa sarıyor