asosyal itiraf

en yakınlarımdan art arda gelen kazıklar yüzünden dengem bozuk. evet durduk yere ağlayıp duran benim. bakın ben artık kimseye güvenemiyorum:(

yıllardır cebimde 5 lira dahi olsa para isteyen, zor durumda olan arkadaşlarıma karşılıksız para bulup verdim. geçen hafta hayatımda ilk defa veresiye birşey aldım almam gerekiyordu yarın son gün ödemem için ve para verdiğim adamlar "ben seni arayacağım" dan ileriye gidemedi. konu para olayı değil bir şekilde ödeyeceğim. size naçizane önerim borç altına girmeyin çok zor bir durum uyuyamıyorum.

hava yine karardı, sen düştün aklıma. istemediğim, beynimin içinde seni reddettiğim halde. yüzünü dahi görmek istemeyecek kadar öfkeli ve yıkılmış olup, ses tonunu kulaklarımda özleyecek kadar ihtiyaç duyduğum karmakarışık bir hissiyat yine. sonbahar geldi. bu şehir de bu aylardaki hava durumu belirsizliğiyle ünlüdür, bu şehrin bu aylarında aşık olmamızdan herhalde bu bitmek bilmeyen duygusal karışıklığımız.

bir gun telefon rehberine girersin ve ölen evladinin numarasi ilişir gőzűne ve hatirlamiyim dersin tam sil secenegine gelirsin ama yapamazsin kabul etmedin cunku onun gittigini edemedin bunu kendine itiraf edemezsin

hava ne kadar sıcak olursa olsun üzerimi örter yatarım gece hava soğur ve kalkıp üzerimi örtemem korkusuyla götü açıkta bırakmamak lazım bu devirde

ilk duyduğum kadar acıtmıyor. sadece okulda yüzlerine bakınca onu hatırlayacağım çok kişi var. hala mutfağa girdiğimde onun için ayırıp buzluğa attığım portakallara elim gitmiyor ve en sevdiği portakallı kekin tarifini bile zar zor hatırlıyorum. ama her şeye rağmen bazen aşırı zıtlıkların iyi olmadığını kabullendim ve onun için en iyisini istiyorum artık. etrafımda bulunan herkesi dinleyip hayatıma devam edeceğim. belki yeni biri için çabalamam belki bazı şarkıları dinleyemem ama ileride bunlar da geçecek ve ben o şarkıları gülümseyerek dinleyeceğim. yarın gece son kez onun için mum yakacağım sözlük. böylece onu tamamen serbest bırakmış olacağım. umarım ileride istediği mesleği elde eder ve ona uyacak birini bulur. en büyük dileğim geri kalan hayatının her saniyesini huzurlu geçirmesi.

kendimi açıklayamıyorum. hatta yanlış açıklıyorum. bilinçli bir bilinçsizlikle yapıyorum bunu. anlamayanlar utansın. arv.

bazen insanların nefretini hak ettiğimi düşünüyorum.

öff be valla çok sıkıldım bu sözlükten çok sıkıcı başlıklar

su aralar yavas yavas ölmekteyim. sadece ruhsal anlamda degil bu fiziksel anlamda da ölmeye basladim rahatsizliklar vesaire. bunlar onemli degil su an gozumde nedenini de bilemiyorum oncelik verdigim her sey degisti de tek onceligim o oldu sanki.yarin 21.59' da tam 2 ay olacak dile kolay 2 ay. ama bilmiyor ki onsuz gecen iki ayin ne kadar surdugunu? gecen gunlerde konustuk ama oyle normal olarak degil sirf daha kolay unutabilmek icin kendini o beni unuttu diye kandirmis. peki mumkun muydu boyle bir sey bunca derdin sorunun icinde onu unutabilmek kolay miydi tam 3 yildan bahsediyoruz. yakinlarda dogum gunu var ve ne yapacagim hakkinda en ufak bir fikrim yok bu sefer. her yil mutlaka onu cok derinden etkileyecek seyler yapardim onu dunyadan cekip alir bambaska yerlere giderdik beraber mutlu bir sekilde. bu sefer boyle bir sey yapamayacagim ve bunu kabullenemiyorum kabullenemeyecegim de sanki :(

dün akşam eve geç gelmiştim saat 00.13 sözlüğü açtım entrylerr girip konu başlıklarına bakıyom diyorum niye hiç entry yok hani bugün kısmında gün içinde atılan entry sayıları gözüküyo ama başlıka basınca hiç bişey çıkmıyo sabah çaktım saatin 12yi geçince başkıkların altın'ın temizlendiğini mal gibi sitede değişiklik yapıldı sanmıştım

iyi bayramlar şimdiden asosyal ailesi :)

ortaokulda dersteydik. işte dersin bitmesine 5 dk. falan kalmış. sınıfa birden bi kadınla bizim müdür yardımcısı girdi. haftaya okulda bi sihirbazlık gösterisi yapılacakmış. biraz bahsetiler. işte fiyatlarından, gösteriden. ama yani alt tarafı bi gösteri. o kadar ciddi ciddi anlatıyorlar ki :)) zaten kadın müdür yardımcısının yeğeniymiş, para yabancıya gitmesin diye herhalde :)) neyse biletleri nerden alacağımızı sordu bizden birisi. yine bi sessizlik oldu. bende sesli bi şekilde "biletler biletix'te." dedim. bütün sınıf güldü :)) o dönem hep reklamlardan duyardım bunu. sonra tabi ki azar işittim bütün sınıfın önünde. sonra da müdür yardımcısının odasını gittik. bi de orda bana laf etti baya.

o degil de bir sigarayı bırakma girişimim daha başarısız oldu. hem de tam şu anda

lol oynamayı çok seviyorum ama hiç bilmiyorum, hep küfür yiyorum, bu beni bir miktar üzüyor :(

Asosyal itiraf sevdiğim çocuğu stalklarken tc kimlik numarasını falan buldum ordan e okuluna girmiştim bi ara e okul fotoğrafıda tam ifşalıktı falan sonra onu ss aldım bi cd ye attım bendeki silinirse onu kullanırım diye sevdiğim çocukta olsa güven olmaz yani sonuçta diyip 2 yıl saklamıştım allah affetsin

iğrenç bir karakterim var kendimden nefret ediyorum hayatım hep kötü düşüncelerimi iyilikle bastırmaya çalışmakla geçti.yoruldum sözlük.çok yoruldum.

uyurken sol koluma sarılırım hatta bazen sevdiğim biriymiş gibi hayal ederim bazen de onunla konuşurum

de/da ların yazımıyla ilgili ders vermek istiyorum.

(#822984) bakıp bakıp iç çekiyorum.

bayramdan bayrama namaza gideriz babamla onuda her seferinde yanlış kılarız

onu ilk 4 sene önce bir kurban bayramında görmüştüm. ve o günün üzerinden dört kurban bayramı geçti. bugün beşincisi geçecek. bir beklentim kalmadı ama ne bilim insanın canı acıyor. üstat ne demiş? gemisi batan kaptan su üstünde yürüse yine de sızlar içi

bu yaz yine ygs lyseyle geciyorkene artık bıkmislıktan kafam sisiyormus gibi geldi odamda bisiklet kaskım vardı onu taktım garip bi şekilde iyi geldigine inandim artık her derse oturdugumda takıyorum aklimi koruyor

yarın daha çok et ve baklava yiyebilmek için iki şişe soda içtim bide yarım saatte bir tuvalete gidiyorum maksat yer açılsın

adamın yaklaşık 2000 entirisini üşenmeden okudum paket bitti manyak mıyım nedir

dgs sonucu bekliyorum, hayatım çok güzel ilerliyor ama bir o kadar da endişe duyuyorum. çünkü bu sıçtığımın düzeninde ne sikim olacağı hiç belli değil. iş bulması çok zor bir meslek okudum ve dgs olmadığı takdirde gayet net işsizim. yıllarca yurtdışına gitmek isteyip para yetersizliği ve zamansızlıktan gidemedim. böyle düzeni sikeyim. bu düzen ve devran yüzünden gamsız ve egoist yaşıyorum. ve itirafımın asıl kısmı; bundan büyük bir zevk alıyorum bundan mütevellit insanların çoğunun düşündüğü zerre umrumda değil.

parçaları birleştir, yol ver. çok yalnızız be.

karşımda ki insan sırf bana alışmasın, iyi bir insan olarak hatırlamasın, onu gizli tuttuğumu özel olarak içimde sakladığımı bilipte bu duyguyu yüreğinden atamayacak gibi olmasın, bana olan duygularını bastırsın, onda bıraktığım etkiyi arayacak duruma gelmesin, yaşamını yeniliklerle sürdürsün, ben olamadigim zaman da ayakta dimdik dursun, ilgimi yeri geldiğinde göz ardı edebilsin, üniversitesine odaklansin, hayatını kurtarsın diye ben yüreğimi köşeye koyup kalpsizmis gibi davrandım. gözlerime bakıp sözlerini yuttugunu gördüm, için gitti, 'ozlemeyecek misin beni, sarıl bari' dediğinde kollarımı kıracak oldum sarılmayayim diye, ağlayacak olduğum o sahnede kahkaha attım karşısında. 'gidemeyeceğim' derken gözleri dolu doluydu abi, 'git artık' dedim abi ama benim içim gitti. 'bana anlat, neyin var' dediğinde 'sussana' diye bağırdıgim oldu bir caddede. o bir cadde boyu yolda 3 kez durdu 4 kez sarıldı 7 kez öptü. bir kalastan farksız durdum karşısında. 'kırdıysam pardon, ben seni güldürmek istedim sadece' dedi o bir cadde boyu yolda. benim gikim çıkmıyordu gene, oysa içimde fırtınalar kopuyordu. neyse abi, 7-8 saat sonra uçağı var. benimle olamadı ama en azından yolu açık olsun bu güzel insanın.

sırf acı çektiğine inandırmak için kendi kendine aşık olmayı zorlayan insanlar var ve asla aşkı anlayamayacaklar arv.

yine bir bayram geldi ve yine bir yanım hüzün dolu. bayram sevdiklerimize sarılmaktı ya hani... peki ya sarılamadıklarımız? bu hayatta doya doya sarılamadıklarımız? 1,5 yaşındaki bir yeğen, 7 yaşından beri doyulamamış bir baba, hiç hatırlanmayan ikiz kardeşin..? yine bir bayram daha geldi ve her bayram sarılabildiklerinin kıymeti daha da artıyor.

sözlükteki ilk bayramım. o kadar mutluyum ki anlatamam. ilkler daima önemlidir benim için. bu koca aileyle, sözlükteki kardeşlerimle, abilerimle ablalarımla... hepinize gönülden sevgiler. iyi bayramlar..

akrabalarımdan nefret ediyorum

stalka yeni bi soluk getirdim resmen her anından haberim var ama gerçekten umrunda değilim platoniklik bazen çok acı verici olabiliyormuş hakikaten herkese ne kadarsa bana da o kadar malesef bu biraz üzücü

çünkü sen arkana bakarak koşuyorsun, düşmekten önünü bile göremiyorsun.

az evvel word sayfamda tuttuğum, daha önce ilgimi çekmiş bilgilerin bazılarını buraya döktüm. böyle şeyler okumayı, saklamayı seviyorum. paylaşmazsam da bi anlamı olmazdı bunların. arada sırada böyle paylaşımlar yapıcam bundan sonra.

geri döndüm döndüm dolaştım geri geldim sayın yazarlar

sinirim yatıştıktan sonra yaptığım, söylediğim, düşündüğüm her şeyden ama her şeyden pişman oluyorum. haklı da olsam değişmiyor. böyle tam göğsüme bir ağırlık çöküyor. keşke biraz olsun kendime hakim olmanın yolunu bulabilsem. keşke.

658 gün oldu benden gideli, tekrar gelmesi için çok uğraştım her fırsatı değerlendirdim ama olmadı bırakın arayıp sormayı attığım mesajlara dahi cevap vermezdi. sonra bi gün akşam hiç beklemediğim bi anda mesaj attı hal hatır sormak için yazdım sadece dedi inanın bu bile yetmişti bana sonra ara sıra sende yaz dedi merak etme dedim bitti konuşma orada aradan 2 ay falan geçti 3 gün önce gece yarısı arkadaşımla konuşurken birden konusu açıldı mesaj at falan diye gaza getirdi beni ben de aklına uyup attım tabi sabaha karşı cevap vermiş uyandığımda yazdım tekrar ve bana son cümlesi 'benden sana yar olmaz beni bekleme arama sorma yazma hiçbir şekilde git seni seven insanları al hayatına ve beni unut' oldu. kanım çekildi diyecek hiçbir şey bulamadım, hiç ah etmemiştim şu zamana kadar ama ilk defa ağlaya ağlaya ettim. umarım bir daha yüzün gülmez, vicdan azabından yaşayamaz hale gelirsin

ben görünmezim.

on yaşında bir muhabbet kuşum var her gece yatmadan önce ona kitap okuyorum ve çok konuşan bir kuş olmasına rağmen saatlerce hiç ses çıkarmadan gözlerini kapatıp beni dinliyor sol omuzumda. bazen de başını yanağıma yaslıyor bu mükemmel bir duygu ve küçük dinleyicimin bu güzel hareketi her zaman bana kendimi önemli hissettiriyor sanırım o benim hayattaki küçük şeylerle mutlu oluşum.

Tipitip'i burnu uzun diye karadenizli zannederdim ->

piskolojik sorunlarım var

bakın size hayatımda en huzurlu hissettiğim yeri hayalimi anlatayım küçük köy de bir ev iki katlı tam meydan da tüm tepeler gözünün önünde , önünde yemyeşil bahçe, önü kocaman avlu, arkası tarla, biraz yukarıda göl; karşısı kavaklar, yanı çamlık, önünden dere geçiyor şırıl şırıl arada bir kurbağalar firar ediyor, ev de yürürken yere bastığında o ahşap gıcırtısı bile huzur veriyor evin tavanında iğde yaprakları asılı taştan örülmüş duvarlar da emeklerin izi var bir pencereden bakıyorsun camı açınca üzüm salkımları odaya giriyor davetsizce onları bal arılarıyla paylaşıyorsun, bir pencereden mezarlık gözüküyor mesela ölümü hatırlatışı bile güzel akşama kadar bahçelerdesin sonra biraz gökyüzü kızıllanınca yak semaveri otur cevizin gölgesinde ama ellerin toprakla uğraşmaktan yorulmuş olsun en alttaki cevizlerden düşsün kafana arada acıtmaz sonra meydandan geçen kim olursa olsun o kopkoyu demli ve bir o kadar tatlı çayından içmeden geçmesin sırtında tırpan elinde el arabası bahçelerinden gelen insanlar tatlı muhabbetinde soluklansınlar , komşunun köpeği gelsin başını okşa merhametini hatırla kavaklardan binbir çeşit rengarenk kuş uçsun gözlerini kapat sadece cıvıltıları dinle evin taştan duvarlarının arasına yuva yapan serçelere ekmek kırıntıları bırak, arada baykuş evin bacasından içeri düşsün her seferinde sana ben bacadan girme demiyor muyum diye kız , havası mutluluk , suyu huzur, toprağı bambaşka bir yer olsun ama bu şehirde bize kalan egzoz dumanlarına bürünmüş kapkara ve samimiyetsiz havayı solumayalım artık mesela

hayatım boyunca ne bayram harçlığı toplayabildim ne de bayramlık aldırabildim .

psikolojik tedavi görmem gerekiyor biliyorum ama kabul etmiyorum

yaşadığım her şey yüzünden içimde gezinen ağlama dürtüsünü zor zaptediyordum ve bunlara ağlamak yerine sebepsizce ağlamak istedim. yaptıklarım yüzümden değil, eğer onlar yüzünden ağlamaya başlarsam kendimi durduramam bile. çare olarak kendime meşgale buldum, açtım efkar dolu bir playlist ve bol soğanlı kısır yaptım. şey belki sevmedim yaptığım kısırı ama halbuki en sevdiğim gibi olmuştu, biraz büyük doğranmış, bol limon soslu. asıl bahanem sebepsizce ağlamaktı ve iyi de geldi. bundan sonra ağlamak istediğimde kısır yaparım galiba.

sırf istediği gibi hukuk okuyup kaymakam olmayacağımı söyledim diye akrabaların yanında azarlayıp bağırdı bu gün sevgili babacığım. sanki o bağırınca birden bire istediği olacakmış gibi davranması komik. sanki kuzenlerime 'kızım' diye hitap edip benim yüzüme bakmayınca içimde birden bire istediğini yapmak gibi bir dürtü oluşacağını sanması komik. kendisi baba mesleğini istese de devam ettirememiş. şimdi acısını benden çıkartıyor, dedemin izinden gitmemi istiyor. mimar olacağım dediğimde 'sen yapamazsın ki. sayısal zeka yok sende. beceriksizsin. pişman olursun.' diye azarlaması gözümün önünden gitmiyor sözlük. benim istediğim zaman, inatlaştığım zaman yapamayacağım şey olmadığını bilir oysaki. ve ben hiçbir dersi dinlemeyip çalışmadan sınavlardan geçiyorsam, çalışınca yapabileceğimi bilmemesi komik. 'bir ton laf edip yıllardır görmediğim arkabaların yanında beni azarlayınca, beni aşağılayıp kuzenlerime öz kızınmış gibi davranınca eline ne geçti? sen şımarık insanlardan nefret edersin baba, neden o kıza canım kızım deyip öptün? neden bayramını bizimle geçirmek istediğini söyleyip bizi annenlere bırakıp sevgilinin yanına gittin?' diye hesap sormak istiyorum sözlük. 'biraz toparladığım yaralarıma bıçağı saplamaya devam ediyorsun. bunu bana neden yapıyorsun baba? sen mi göremiyorsun kırıldığımı yoksa ben mi gösteremiyorum sana? benimle dalga geçen ailene malzeme vermek hoşuna mı gidiyor? ayda bin lira verip baba olduğunu iddia ettiğin gerçeğini bildiklerini biliyorsun, ben miyim suçlu olan?' ağzımı açarsam susamam sözlük. susamazsam herkesin kırılmasına neden olacak şeyler söylerim. yani en azından vicdan sahibi olan herkesin. ve babacığım, bana bu gün bir kere daha yokluğunu gösterdiğin için teşekkür ederim. meselenin sadece meslek seçimi olmadığını biliyorsun. mesele senin aile seçimlerin. biz zaman geçirmek için sana yalvarırken işini bahane ettin. umarım birkaç saat sonra ülke sınırları dışına çıkacağın sevgilinin yiğenleri ailene uyum sağlar. onları benden daha çok sevdiğini ve beni onlara benzetmeye çalıştığını biliyorum. babacığım mesele seni bu gün tamamen bitirmem, kalbimdeki odanı kiraya vermemdi. belki kiradan gelecek sevgiyle senin açtığın yaraları birazcık sararım, ne dersin?

kendi ördüğüm duvarlara hapsoldum.

babaların da var rüyaları, unutma.

yollarını ezberlediğiniz bir yolculuk o kadar keyif verir ki insana. mesela gözünüzü kapattığınızda dönülen virajlardan nerede olduğunuzu bilebilirsiniz. her zamanki köşesinde incir satan amcaya el sallarsınız. tek başına salınan ağaca ben geldim dersiniz. baktığınız boşlukta kaç saat kaç dakika kaldığınızı bilebilirsiniz. bazen hiç bitmesin istersiniz bazen de hemencecik kısalıversin istersiniz. hele de gittiğiniz yerde bekleyeniniz varsa. sürekli arayıp mesaj atarak sizi taciz ederler. her rüzgar güllerini gördüğünüzde sayısını bilmenize rağmen tekrar sayarsanız. çocuk gibi eğlenirsiniz. bu sefer kulaklığımı unutmuşum. 17 senedir kaçırdığım ayrıntıları tekrar tekrar beynime kazımak için inceliyorum yolu. bu yollar benim çocukluğum. bu yollar benim.