asosyal itiraf

ben yine sabahın altısında oturmuş kendimi dibe vurduysan tek çaren yukarı çıkmak, başkası yapmışsa sen neden yapamayasın, en iyisini yapmak senin elinden geleni yapabilmendir başkalarının önüne geçmek değil falan diye motive ederken buldum.

belirsizlik çok kotu. hele de senin elinde değilse. yoruluyorum, halsiz düşüyorum. 2 günde 2 kilo verdim. daha da veriyorum, eriyorum. göz yaşlarımı akıttıkça daha çok eriyor gibiyim. isteyerek yapmıyorum. her şey iyi olsun istiyorum sadece. ne planlarım vardı benim. ama allah ın planı varmış yalanmış arkadaşlar planlarımız.

ablamın ve abimin çocuklarına ben bakıyorum, işleri oldugu için bi gün ona bigün ona gidiyorum, bana güvenerek mi yaptılar anlamıyorum

mutlu olamıyorum be sözlük ve bu yaşla, düşünceyle alakalı değil. buna kanaat getirdim. çok güzel planlarım vardı be. ta ki şu 5 ay öncesine kadar. ne güzel hayallerim vardı, herşey yoluna girecek. bu yol bizim dediklerimle beraber yürüyecektik. anladım ki çok boş hayallermiş be sözlük. ben bu mecradan güzel vakit geçirdim. güzel insanlar tanıdım ama beni hiçbir şey mutlu etmiyor, yanımda kimin, kimlerin olduğunun, o an mutlu olup sanki herşeye sahip olduğumda bile bir anda mutlu olduğumda kesin bir şey olacakta sekteye uğraşayacağım endişesi var hep içimde. ayrı düştüğüm herkesle tekrar aynı yola belki girerim, bu önemli değil. girmesemde kabulümdür. çünkü çok şey değişti. çok değiştik. denilir ya hep, dünya insanı kirletir. ben ve o birbirimizden ayrı kalınca dünya bizi kirletmiş gibi sanki. biliyorum eskisi gibi olmanın tek yolu kendin gibi davranmak ama o gücü, o hissiyatı, bir şeyler olacakta eskisi gibi olacak hissiyatını kimse de göremiyorum. belki de görmek istemiyorum. bilmiyorum sözlük ama bu ben artık eski ben değilim ve bundan sonra da eski ben olamayacağım gibi geliyor be sözlük. bu sebeptendir ki, hüznümü bırakıp bir türlü saf bir şekilde hiçbir zaman mutlu olamıyorum ve bu değişene kadar hiçbir zaman eskisi gibi olamayacağım gibi artık.

yakın arkadaşına bff diyen erkek ılıktır

adım ibrahim değil.

adım mavi oktav değil.

adım mavi ekran değil

adım orhangutan değil. ama bulmak da zor değil.

adım hormayni değil ama keşke olaydı

göbek adımın rakunettin olmasını isterdim ama değil. göbek adımı kullanmam.

lise sonda hayatıma bir anda giren kıza âşık olduğumu düşünmüştüm. hâlâ öyle düşünüyorum. sonra üç yıl boyunca kimseyi gerçekten sevemedim. üçüncü yıl biterken birisi girdi hayatıma. öylesine güzel denk gelmiştik ki, ben beni sevemeyişini bile sevmişim. öyle güzel sevmişim ki sevemeyişini, hep o yönünü gösterdi bana. tam 6 ay sevgilimmiş gibi yaptı. ama sevmiyordu benim için katlanıyordu buna. ben de bir gün sevecek diye sabrediyordum. ayrıldık. ona seni seviyorum desem de âşık olduğumu söylememiştim hiç. hâlâ bir gün beni sevecek diye bekliyorum. üstelik tam da seni galatasaray kadar çok seviyorum demek üzereydim. hâlâ onu galatasaray kadar çok seveceğim günü bekliyorum.

adım saudade değil ama kafam saudade.

her gün özenle 9 ay uzattığım saçımı kesip, üç numaraya vurmak gibi düşünce oluşuyor, cesaret edemiyorum, kıyamıyorum.

1 ay önce bir cast ajansına başvurmuştuk arkadaşlarla ama öylesine yani geyik olsun diye.yüzümü etkileyici bulmuşlar ^^ dün arayıp çağırdılar jdjdjdjd.babamdan alacağım tepkiyi bildiğim için teşekkür edip kapattım.böylece sanat hayatım başlamadan bitti xd

sevdiğim, değer verdiğim insanların başkaları ile konuşmalarına katlanamıyorum baya baya çıldırıyorum. hele o kişi değer verdiğim insana zarar veriyorsa kafayı atlatıyorum yani öyle böyle değil bana istediğini söylesin ama kimse sevdiğim, değer verdiğim insanlara zarar vermesin.

herkese iyi geceler, gecen günün beni neden tanımadı elin kolun beni nasıl saramadı be aslan..

annem ben 9 yaşındayken çalışmaya başladı. kardeşim daha 3 yaşındaydı o zamanlar. daha o yaşta bile okuldan gelip evi toplar kardeşime bakardım. seneler geçtikçe bütün evin sorumluluğunu annem benim üzerime bıraktı. babamdan farksız olarak tek yaptığı istediğim bişeyi hemen almasıydı. şimdi bunları neden anlatıyorsun diyeceksiniz. annem her zaman benim ne yaparsa yapsın mükemmel sevgi beslediğim. anne olduğu için duyduğum sevgi saygıdan ayrı bir sevgiyle bağlı olduğum biriydi. ama her zaman bencildi.fakat her şeye rağmen ilk defa canımı bu akşam çok acıttı. babamla tartıştılar sonra bana kim haklı diye sordu. babamın haklı olduğunu söylediğimde bana döndü"sen ne biçim evlatsın?. istediğin herşeyi alıyorum halâ bana nankörlük yapıyorsun. ben bile sana katlanamıyorum arkadaşların nasıl katlansın? yalnız kalmayı hakkediyorsun" dedi. bu gün canım çok acıdı sözlük. istediklerimi almasaydı da keşke bana bir kuru teşekkür edebilseydi bunca yıldır yükümü taşımama yardım ettin diyip. bir gelip öpseydi. ama o beni en zayıf noktamdan vurmayı tercih etti. şimdi ben evden uzaklaşmak istediğim için sevgilim arkadaşlarım bana kızıyorlar. oysaki hiçbişey bilmiyorlar. ben de ne yapacağımı bilmiyorum. yani sonuç olarak hayatta en değer verdiğiniz insan bile sizi en zayıf noktanızdan aşağılayabiliyor. kimseye bu tavizi vermeyin.

babamın son golü olan 15 aylık kız kardeşime 1 aydır abi dedirtmeye çalışıyorum. öğrendiğini sanıp bana adi adi diyip duruyor. kırılıyorum ama çaktırmamak lazım.

adım drakolaa degil. şemsettin kıllı

hayatimda ilk kez evlilik programini izlerken duygulandim ağladım sebebi beni bu hale getiren zalim psikolojim pert (bkz: zuhal topal)

c2 de 3000 kişiyle konuşmuşum 2014 yılında açışım ta bi gireyim bakayım dedim😂😂 hızlı günlerimmiş yaşlandım

adım manu değil :d

adım aslında aboubakar

bayram temizliği için temizlenmesi gereken yedi oda, iki salon, iki mutfak, beş balkon var. yarısı bitti ama bayrama sağ çıkabilir miyim bilmiyorum.

ilerde bakılacak... hayat nasıl? hala mutsuz musun? hayalindeki meslek için ne çabaladın? sevilmeyi becerebildinmi ? hiç bir insanı kırdın mı? kırıldın mı? allah uzun ömürler versin...

sırf otostop çektiğimde arabanın egzozundan falan ses olmasın telefonda daha rahat konuşalım diye bugün 3 buçuk kilometre yol yürüdüm. yürümeyi severim ve zaten yürüyecektim ama yürürken konuşmak istedim. uzun zamanca konuşuruz diye düşündüm ama 7 8 dakika sonra akşama ararım şimdi gidicem diye kapattı. telefonun başında saatlerce bekledim ama aramadı. üzüldüm sözlük dostlarım fakat yürüdüğüme pişman değilim. aşırı yoruldum tişörtüm terlemekten renk değiştirdi (öyle fena sıcak vardı yani :( ) ama yine de yürüdüğüm için mutluyum. eve geldiğimden beri ilk kez dışarı çıkıp kendimle yalnız kaldım ve bu gerçekten iyi geldi.

yeni evli çiftlerle aynı ortamda bulunmak istemiyorum artık, surekli temas halindeler ya sinirimi bozuyo o görüntüler, baş başayken yapın taam ama birileri varken yapmayın yaa

annemle babamın düğün fotoğraflarına bakarken beni niye götürmediniz düğününüze diyip ağlamıştım 😂

ilk kez sözlük formatını okuduğum gün sözlüğe kaydolmamdan 2 ay geçmişti. (bkz: allah affetsin)

galiba artık kuşum ötmüyor

çocukluk aşkım sandığım kişiye uzunca bi mesaj yazdım cevap gelmedi tabi 2 yıl sonra aslında onun çocukluk aşkım olmadığını ve benim ismini karştırdığımı ve yanlış kişiyi ona benzettiğimi öğrendim

(bkz: maviekran2) grupta zorla bizlere güzel olduğunu soyletmeye çalışıyor senin abvermesin

durduramıyorum bu amına koduğumun kafasını kafamın içinde bu kadar sıkıntı varken insanlara gülümsemek ve iyi gibi görünmekten bıktım 20 yaşındayım ve en küçük şeyleri dahi kafama takmaktan bu yaşta saç kalmadı kafamda.herkes mi benim gibi mi düşünmüyor da değilim.1 gün mutlu olsak hayat karşılık verir gibi 1 hafta boyunca dert tasa.sayfalarca yazmak istiyorum düşünmekten kafayı kırmak istiyorum çok sorguluyorum böyle giderse isyandan dolayı cehennem kadrosuna alacaklar beni

erkek olmayı çok isterdim, sanırım bir miktar piçlik dolaşırdı kanımda ama olsundu

yengem, kuzenlerim bugünden beri sevgilim var muhabbeti yapıyorlar. telefona çok takılıyormuşum, 5 dakika sevgilime mesaj atmasam ne olurmuş falan filan hsjsjhsks kuzenim "senle bi kız kıza konuşalım" diye sorguya çekmeye çalıştı ama arada kaynadı yarın da gidiyorum zaten oh be yırttım valla...

5-6 sene önce arkadaşla ortak metin2 hesabımız vardı 80küsür sura baba çardı sonra arkadaşım kendine göğüslerini atan kıza hesabı çaldırdı

4 yaşımdan beri ayıcıkla uyuyorum. dertlerimi de ağlayarak ayıcığıma anlatıyorum.

gözlerimin rengi yeşil değil. zumrüt yeşili ve çelik mavisi karışımı

19 yaşındayım hala 14 senelik peluş tavşanımla uyuyorum. onunla konuşuyorum ona sarılıp ağlıyorum. geceleri onsuz uyuyamam mesela, mutfaga gitmem gerekse o olmadan gitmem.. aslında kırılıyorum, korkuyorum ve peluş'a sığınıyorum. hayatımdaki insanlara sorsan dünyanın en güçlü, sağlam kızı benimdir. hatta benim yani, sinirlendiğim süre zarfı içerisinde :d peluş'u da (ismi peluş) sosyal mecralarda fotograf paylaştığım öylesine bi tavşan sanmaları üzücü, bi tavşana bu kadar bağlanmak ister miydim bilmiyorum ama tek dostum o gibi duruyor şuan.. ay efkarlandım ben

aylar sonra hiç birşey hissetmediğim eski sevgilimin bana açtığı şarkıyı açınca bi kötü oldum içimde birşeyler yok ama bi gözler dolmalı gibi oldu

az önce sevdiğim ve sevgili olma aşamasında oldugum insanın snapinde bi kızı çok özlediğini yazdıgını gördüğüm anda ki yıkılışımı hiçbir kelimeyle anlatamam

sevdiğim kız kanka dedi

dün gece belki ararsın diye telefonun sesini kısmamıştım

1)hala wwe izliyorum . 2)brock lesnarın undertakerın serisini kırdığına ilk inanmamıştım 3)cm punk favorimdi ama adam bir kaç gün sonra ufc debutunu yapacak

çalıştıgım yerde hoşlandıgım bir kızla birliktelik yaşadım benden büyük ve sevgilisi var bir gün o ben sevgilisi aynı masada oturduk yemek yiyorduk ve o adam cok temiz bir adam dedi ki o hayatım da ve onun için bir birikim ve iyi şeyler yapmalıyım yemek bogazıma takıldı cocugun yüzüne bakamaz oldum ölmek istesim çok pişmanım dostum cok nolur affet

20 yaşındayım işten eve geldigimde telefondan çizgi film açıp çikolatalı ekmek yiyorum neden bilmem ama çok mutlu oluyom bunu yaparken

en son gecenin bir körü uyanıp yatağımın baş ucunda müzik eşliğinde sigara yaktığımda bombok durumdaydım. ve uzun süre aradan sonra demin yine tekrarladım.

kafamın arkasındaki nabız sesi kulaklarımda. beynimin tam arkasında. anlam veremiyorum, adrenalin seviyem anormal yükseldi. görüntü 80ler vhs kasetler gibi, arada bir gidiyor da. yine geldim ben. big bang gibi ama hiçbir yaşam belirtisi oluşmuyor. ölü gezegenler, var sadece göz alabildiğince karanlık, sır. bu kadar çözümsüz olmamalıyım, bu kadar mutsuz olmamalıyım insan doğasına bu kadar mutsuzluk aykırı. ayrım gözetmeksizin, hayatımı mahveden her bir insana, kronolojik olarak, sövmeye başlıyorum. 1, 2, 3... nefes almalıyım, nefes almayı unutuyorum. nefes almalıyım. görüntü 6. kez gitti uyuşma. 7. saat 6.30 akli melakeler, çığlık atmak istiyorum, kulaklarım uğulduyor. uyuyamıyorum uyuyamıyorum uyuyamıyorum sıkıldım, kendimi doğramak istiyorum. jülyen. sonra her bir parçama limon suyu ve tuz dökmek. ağız sulandıran acılardan istiyorum. kolunu boydan boya jülyen. içimde bir şey paramparça oldu. beni içimde sığındığım tek evden kovdular. kendi sokaklarım bile tükürdü beni. korkuyorum. kendimden, her geçen gün, daha çok korkuyorum.

geçmişte 'unutamam' dediğim her şeyi şimdi gülerek hatırlıyorum.