asosyal itiraf

bugun kendimi çok boşlukta hissediyorum az önce içmeye başlayacağım uyutur en azından

sözlüğe geleli 150 gün olmuş beeeeeeeeeeee not: hepinizi seviyorum amk

mahalleden benle yaşıt çocukluk arkadaşım var. şiir kitabı çıkarttı, bende bazı konularda yardım ettim. şimdi roman yazmaya başladı. yine yardım ediyorum. geçen gün bana "ben baya baya yazar olcam lan galiba." dedi. böyle biraz kendini şımartmaya başladı. "sende yazsana, sende yaparsın." falan dedi bana. bende gönül rahatlığıyla "ben zaten yazarım, yazıyorum yani." dedim. üstüne bi de çok sağlam yeminler ettim yazar olduğuma dair. "ne yazıyorsun?" dedi. "entry" diyemedim ama neyse :)) "yazıyorum işte bi şeyler. belki bir gün sana söylerim dedim." :)) bu konu hakkında gönlüm rahat bir şekilde yeminler etmemi sağlayan, benim 'yazar' olarak burada bulunmamış sağlayan bu platforma sonsuz kere teşekkür ediyorum :)) var ol, daim ol sözlük :))

hayatımda ilk kez ağlaya ağlaya up uzun bir yazı yazdım. sonra notlara attım ve sildim. paylaşmadan bile gayet rahatladım lan. bundan sonra yazıp yazıp sileceğim aq. kimse de bilmeyecek ne yazdığımı. oooh mis. (bkz: bu yazı bitince kendini imha edecektir) modunda yazıyorum eheueheh. bahsettiğim entry bu değil, sildiğim eheheuhee. yavaş yavaş kafayı yiyorum heheheueheuehe

motor alıcam yakında ve o kadar heyecanlıyım ki cok sevdigim bir motor asya nostalji 125 hergün hesap kitap yapıyorum sanki ilk kez ilişkiye girecek kadar heyecanlıyım

alkol kullanmam ben, ama kadeh kaldırasım var gece gece. şöyle, "gelmişinee geçmişine."

seneye üniversiteye hazırlanıyorum. her neyse işte. ben gidecekmişim gibi bu sene bütün sitelerde ortamını falan araştırıyorum gaza geleyim diye. n'olacak bu sonum, nereye kadar hep böyle boş davranışlarım olacak, merak ediyorum.

içerde on yaşında ki bebeler günah benim şarkısına, içli içli "kaderin benle bu derdi ne.fakir yar olmuyor zengine" diyerek eşlik ediyorlar. ne günlere kaldık yarebbim.

geçmişe saplanıp kaldım her gün defalarca ölmek istiyorum

sokak röportajlarını izlerken eski sevgilimin yediği haltları yeni öğrendim vay şerefsiz neler yapmış haberim yok (bkz: salaklıkta nirvanaya ulaşmak)

bazen kendimi amaçsız bomboş hissediyorum. bu size de oluyor mu ? nasıl bir his biliyor musunuz arkadaşlar. canımı yakanlara deli gibi öfkeleniyorum ve içimi sadece intikam duygusu kaplıyor. ama bi sarkı dinlerken oluyor bu. cunku ne zaman bi sarkı dinlesem hüzünlü, sadece düsünüyorum. öfkeme hakim olamıyorum. sonra geciyor o insanlar umrumda olmuyor. güzel anılarımız aklıma geliyor. neden diyorum ? bunları ben mi hakettim gercekten. sonra o da geciyor. yine bomboş kalıyorum duygusuz. sonra birileriyle güzel bir başlangıc yapmak istiyorum. ama olmuyor yapamıyorum. bi bakıyorum cevreme bir sürü insan ama hepsi boş tıpkı benim gibi. bomboşuz bomboş. hiç bir sey yok icimde öfke nefret kin mutluluk, sevgi, aşk, acı, zevk vs. hepsi bir anda gelip bir anda gidiyor.

tüm arkadaşlarım siktiri boktan yer yazıp yerleştiler.hepsi ebesinin amına gitti.ben tercih yapmadım.bir daha çalışacağım.boktan bölümlere girmiş olsalar da özendim.1 sene arkalarından gelicem falan.hoş değil

az önce abime sütlü kahve yaptım .. sütü yerine koyarken tarihinin geçmiş olduğunu gördüm , çözüm olarak kahveye daha çok şeker attım. umarım beni affeder

sözlüğe geldim geleli ağzım bozuldu. bir de anonim olmanın rahatlığı falan... umarım babamın yanında ağzımdan bir şey kaçmaz.

neden diye sormasınlar geceler çok başka. amına kodumun küfrü bile çatır çatır işliyor. anlaşılmıyo bazen. anlamasınlar. ama şu kesindir ki göz kapaklarımız çok ama çok ağır. kahretsin napıyoruz ?

dün sevdiğim kızı seven çocuğa tonla öğüt verdim ask.fm üzerinden çok güzel kırmadan reddeddiğini söyledim mümkün olmadığını biliyordum çünkü en çok ben sevdim sevse beni deliler gibi severdi sonra hanimefendi bana mesaj attı konuştuk yatağın yanında priz yoktu boynum tutuldu ama olsun canı sağolsun bana ben sen ne yaparsan sana uyuyorum dedi konusmak istemiyorum diyosun tamam diyorum falan çok sevdim seni bu konuda neden uymadin bana diyemedim uzun yillar suren bi arkadaşlığımız vardi bana senden hoslaniyordum zamaninda dedi ben o zamanlar fark edemeyecek kadar aptaldim geçmişe saplanıp kaldım hatalarla dolu hayatımda gram akillanmadim bosluktayim her sey ust uste yığıldı ölümü özledim yaşamak isterken delice geceniz güzel olsun

annem lise sonda sınıfta kalmış bugün bunu öğrendim. ulan hangi manyak hoca lise sonda bırakır ki? kadın diplomayı alamamış bir sene daha okumuş shkshsnshsh

kendimi bir yere, bir kişiye, bir zamana ait hissedemediğim sürekli çıkmazlara girdiğim durumdayım şu sıralar. her şeyden çok çabuk sıkılıp bir kenara atabiliyorum ve sonrasında üzülen yine ben oluyorum. bana ne gerek bilmiyorum ama iyi hissetmiyorum kendimi. mutlu olmayı çok kısa tutuyorum hayatımda, üzüntüm daha uzun süreli oluyor. 4 yaşında girdiğim depresyon hallerine mi dönüyorum acaba? kısaca umutsuz vakayım.

selamınaleyküm. galiba ben aşık oldum. allah rahatlık versin.

cennetten gönderilmiş gibi. cennet gibi bir şey, ama cehennemin en dibi aslında. ama kör, göremiyor. bi değişik, bi farklı. bu şarkıyı hissetti, bu şarkıyı verdi. suyumsu bi şey, akıcı, ne bileyim. untouch bi his. hoş.. susuyorum..

boğazıma kadar yalnızım be sözlük.

bu sene istanbulda üniversite kazandım ama gidemiyorum şu an halihazırda ailemin yanında üniversite okuyorum ve aileme dükkanda yardım ediyorum ama üniversitemden ve yaşantımdan hiç mutlu değilim ne kadar bırakıp gitmek istesem de ailem gitmemi istemiyor ve tamamen karşı çıkıyorlar gidersem onları karşıma alacağım. önümde iki seçenek var ya hayallerimi bırakıp durumu kabullenmek ya da herkesden ve her şeyden vazgeçip üniversiteye gitmek ömrümün en kritik günleri bunlar belki bilmiyorum ama çok sıkılıyorum çok canım yanıyor hiç bir şey de düzelmiyor.

evet hepimizin yaptığı gibi bi kızı aşırı fazla sevdim. evet hepimizin yaptığı gibi o kız platoniktim. sonra garip bişeyler gerçekleşti ve o kız benim sevgilim oldu. o da beni seviyordu. güzeldi her şey, hiç olmadığı kadar mutluydum. evet tahmin ettiğin gibi küçük kavgalar birike birike sonumuzu getirdi. ayrıldığımızda bile onu ilk günkünden daha fazla seviyordum, o da beni, eminim. her şey bitti dediğimde bir şeyler daha oldu, konuşmaya başlamıştık, garipti. bi kaç hafta hatalarımızı konuştuk, aşkımızı itiraf ettik tekrardan birbirimize. bir cuma sabahı bana "seni hala çok seviyorum ve çok özlüyorum" demişti. beraber olduğumuz günlerdeki gibi sevinçliydim. cumartesi dersleri, kursları vardı. en yakın zamanda görüşmeliydik yüzyüze. pazar da olmazsa pazartesi kesin görmeliyim onu. pazar geldi, hava kötüydü, pazar tek başına gelmemişti, onun en yakın arkadaşını da istanbuldan getirdi. yakın arkadaşı beni de sevmezdi zaten. o gün onla buluşacakmış, peki. akşam konuşurmuşuz, peki. bekledim. mert senle çok önemli bişey konuşmamız gerek dedi. tabi konuşalım, ağzım kulaklarımda, müjdeli haberi bekliyordum. olmadı, üniversiteyi kazanmalıymış, sadece sınava odaklanmalıymış, aklını meşgul etmemesi gerekirmiş hiçbir şeyin, sınava kadar görüşmemeliymişiz, onu seviyorsam bunu yapmalıymışım. eyvallah. dolduruşa gelmişti sevdiceğim, yakın kız arkadaş gazabına uğramıştı birlikteliğimiz. o gün çok kinlenmiştim, hiçbir şeye o kadar nefret duymamıştım. her gece allaha dua etmek yerini yakın kız arkadaşa beddua etmek almıştı. eskiden birlikteliğimiz için dua ederdim şimdi bi insan acı çeksin diye yalvarıyordum. o kadar çok beddua ettim ki, yakın kız arkadaş 6 ay önce bi trafik kazası geçirdi, ve daha önce o caddede hiç kaza olmamıştı neredeyse, bacağı kopmuş 1 hafta komada yatmış, 6 ay boyunca hastanedeymiş, şimdi topal kalmış. herkes hakettiğini yaşıyor be dostlar

yarım saatir gs'li takliti yapıyorum ben aslında fenerliyim xd

olm en sevdiğim şey beşiktaş şu hayatta be içim acıyo ulan yüreğim yanıyo be beşiktaşı üzmeseydiniz be

balıklarımdan bir tanesi öldü, yastayım. bu gecede balığım kızılbaş için yakıyoruz. :(

ben bu siteyi çok seviyorum. düşüncemi rahat rahat söyleyebiliyorum, hele ki şu nefesi bile zor aldığımız günlerde bu durum çok daha hoşuma gidiyor. yazdıklarımı maximum 5-6 kişinin okuyor olması, beni tanımamanız, hatta cinsiyetim hakkında bile fikir sahibi olmamanız beni buraya fikrimi akıtmak için daha çok çekiyor. amma velakin durduk yere entrylerimi eksilemeniz canımı sıkıyor.

sol taraf felç şu an. takım tutmuyorum kazananı tebrik ederim ama aynı şeyi elli başlık açarak anlatmak neden?

en son sevgilim olduğunda 100 kontur 9 milyondu. evet 9 milyon.

hayat geçiyor be sözlük. ben büyümek istemiyorum.

sözlükten soğuma nedenim olan insanların artık olmadığını görünce mutlu oldum. burayı seviyodum da nem çoktu nem

aslında bütün eksik kalışlarımızın nedeni; yetersiz olan insanları sırf seviyoruz diye, ''sen ol yeter'' dediğimiz için. belki de ''nefes alsın yeter'' felsefesi en doğru olandı. kafam çok karışık be ahali

dün bir anlık gaflete düşüp bir gram bile sevmediğim biriyle seviştim. çok feci vicdan azabı çekiyorum ama neden bilmiyorum psikoloğa gidicem sanırım

"3 diyince unutuyoruz." desen, ben bütün sayıları unuturum, bilirsin. yukarıdaki sözü okudum, aklıma sadece sen geldin.

dünyanın en salak insanı gibi hissediyorum, en saf, en korumasız. ama sorsan herkese "bu kız tam kamyoncu mahmut abi ya kimse bir sey yapamaz" ya cok yoruldum, güçlü olmaktan, güçlüymüş gibi yapmaktan. ben safım abi ne kadar sert olsam da benim de duygularım var. işin kötüsü, bu salaklık hissi hiç bir zaman yalnız bırakmıyor. yalnız kalmaya ihtiyacım var duvarlarımın arasında, ama bırakmıyor

ne yalan söyliyim "saçlarım sen kokuyor yıkamaya kıyamıyorum" dediğin zamanları özlüyorum.

sanki öylesine arada yazıyormuş gibi yapıyorum ama köpek gibi aşığım . son sınavı veremezse üni ye gidemiyor içten içe kazanmaması için dua ediyorum ama bir yanımda mutlu olsun istiyor . mutlu olursa yani burdan giderse son ihtimalimiz de kaybolucak . düşünmekten kafayı yiyorum son günlerde , giderse bitermişim gibi...

yardıma ihtiyacım var. bir sevgilim vardı çok sevdim. hiç kimseye yapmadığım şeyleri yaptım. mektuplar yazdım, ay'a ithaf ettiğim şiirlerin yerini aldı. ona şiirler yazdım, yazılar yazdım, kendimi verdim. hiç kimseye söylemeyeceğimi düşündüğüm kelimeyi kullandım ona. o da beni seviyordu biliyordum. sonra bir gün bana yalnızım dedi, onlarca kez sormama rağmen yalnızım dedi. böylece ayrılmış olduk. okulda beni seven birisi vardı. onun beni sevdiğini biliyordum. yanında gerçekten mutluydum ama arkadaş olarak. eğleniyorduk iyiydi. sonra baktım içten içe üzülüyor. içtim içtim.. lan dedim ben mutlu olamıyorum bari birisi mutlu olsun. o gün biz başladık. ben bu ilişkiye başladığımda ayrılalı 1 hafta olmuştu. şerefsiz hissettim. ilk defa hissettim kaç aydır da hissediyordum. o hâlâ beni seviyor ben de hâlâ onu. böyle mutlu değilim. ama sevgilim mutlu. ne yapsam ucu bok bana. sevdiğimle tekrar olma şansımız var. var ama bu mutlulukta bırakıp da gidemem insanı. ikinci bir şerefsizlik olur. yardım et be sözlük. şu garip'e yardım edin

uyunmamış geceler var şimdi, fotoğraflarla yetinilmiş, sarhoşluklar. gün doğarken dökülen yaşlar var, beklenenler var şimdi, öpüyorum sevgilim, bilmediğim bir dilde.....

sevgili olma tarihimizi bi türlü kaldıramıyorum be fotoğraflarımızı onun için yazdığım yazıları bi türlü silemiyorum.sanki onlar bana ondan kalmış tek şeyler gibi onlarıda silersem tamamen kaybetmiş olmaktan korkuyorum.bunları görünce kalbimde oluşan acımsı hisside seviyorum artık çünkü o his bana onun bi sıralar olduğunu hatırlatıyor.öyle bi anlık gittiki çünkü gidişi her şeyi dağıttı bi bu his kalabildi içimde onunda silinmemesi için bi çeşit mazoşistlik bu belki ama ben bu hissin kölesi muhtacı oldum artık

bize ahmet kaya dinlettiren adamların yüzüne bile bakamadık

yavas yavaş dibe çöküyorum tükeniyorum her geçen gün

normal hayatta nasılsam sözlükte tam tersiyim xd not: şaka değil xd

6 tane türkçe testi çözdüm çünkü türkçeye aşık tek sayısalcı salak benimdir aq

internette tanışmıştık eski sevgilimle. üçüncü buluşmamızda günlük kiralık evlerden tuttuk. birlikte yatacaktık. ben çok heyecanlı bir tip olduğum için aşırı kastım kendimi(her zaman olduğu gibi). neyse yedik içtik eğlendik. uyuyacağız. tabii ki aynı yatakta uyuyacağız. ben yine kasım kasım kasıyorum kendimi. her zaman gelmeyen gazım içimde birikmiş. osuracağım diye uyuyamıyorum. neyse dayanamayıp uykuya dalmışım ve patır patır osurmuşum. sabaha doğru da kendi osuruğumla uyandım zaten. eve gidince de bitmedi... lanet olsun. o anı hiç unutamıyorum. hatırladıkça utanırım. (bkz: yerin dibine girilesi anlar)

arv kardolar ben kaçar inceden

ygs'ye hiç çalışmamıştım...

misafir çocuklarından nefret ediyorum, ulan evdeki bütün teklonojik aletleri ele geçirdiler, sürekli ağlayıp duruyorlar. yeter.

'umarım diğer doğum günlerinde de seninle olurum' diyip doğum günümden tam 11 gün sonra yani bugün "olmuyor, herhangi bir nedeni yok konuşmak istemiyorum, ayrılalım mı" dedi.

küçücük çocukların hastane köşelerinde aylarını, yıllarını, minik bedenlerini yitirmelerine; günden güne acı çekerek, bu acıya alışmak zorunda olarak, dahası o yaşta bu olgunluğa mecbur edilerek yaşamalarını görmeye dayanamıyorum. isyan ediyorum maddi yetersizlikten ötürü bu "sınava" sokulan anne babanın çaresizliğine. tevekkül edemiyorum. kabullenemiyorum. elimden bir şey gelse de yardım edebilsem diye çırpındığım her durumda bir yaradanın olduğunu ve hiçbir şey yapmadığını, sadece sabır ve itaat beklediğini bilmeye dayanamıyorum. bana bu merhameti veren de, bu acıyı çektiren de, merhametinden sual ettiren ve yüceliğini sorgulatan da bir. şimdi ben, sıradan bir kul... elinde olsa tüm gözü yaşlıların her bir damlasına derman olmaya hazırken, sana isyan ettiğim için günahkar sayıldım. nedenler içinde boğulduğum ve her sorgulayışta daha sağlam iman edemediğim için günahkar sayıldım. maneviyatın, moralin, motivasyonun bile ucundan maddiyata dokunduğu bir dünyada varlığından güç bulmadığım ve teselli olmadığım için günahkar sayıldım. ben kötü bir insan değildim ama kötü bir kul olduğum için günahkar sayıldım. ve bildiğimden şaşmayarak ateşime odun atmaya devam ediyorum.