asosyal itiraf

sigara alıp 5 6 tane içip çöpe atıyorum eğer ruh halim iyiyse biri alsın diye ağzını açıp duvara koyuyorum çakmakla

sene 2008 banyo yapacam. o zaman ki sevgilim mesaj atıyor bizde ergeniz tabi. banyoya girdim kız illa duşun altında köpüklü saçlarla foto çekip bana at diyor. bende tamam dedim. herşeyi hazırladım tam foto çekecem uygun pozisyona geçtim birden banyonun kapısı açıldı kapıyı kilitlemeyi unutmuşum. beder bey içeri abdest almaya girdi. kolay gelsin dedi çıktı. akşam yatak odasında kapıyı dinledim "bu çocuğu evlendirmek lazım " diyordu :( (bkz: bu da böyle bir anımdır)

yaşıyormuyum aq

bugün seri up yapıp bissürü entry giresim vardı ama hevesim kaçtı

bir ince pusudayım, yolumun üstü engerek. bir garip akşamdayım, sırtımı gözler tüfek.

bu günü asla unutmayacağım. evime hırsız girdi psikolojik olarak çöktüm. cana geleceğine mala gelsin eyvallah hepsi düzeltilir yerine yenileri konulur bir şekilde toparlanır. bu olayların üstüne 3 senelik eski sevgilimin bir fotoğrafını gördüm. yeni sevgilisiyle olan bir fotoğraf ve altında "6 senenin hikayesi" yazıyor. benden önceki sevgilisi olduğunu biliyordum ama bu kadar şey artık çok fazla geliyor. ne demek 6 sene? 3 sene biz beraberdik. aldatıldım mı bilmiyorum olayın aslını da öğrenmek istemiyorum artık. belli ki geçmiş bunların içlerinde ukte kalmış. ağzımdan tek bir kelime çıkmıyor konuşamıyorum. bunları hak edecek bir şey yapmadım. artık biri için üzüleceğimi zannetmiyorum. ah be sözlük elimden geldiğince iyi bir insan olmaya çalışıyorum ne istiyor bu hayat benden?

çok küçükken tuvalete gitmeye üşendiğim için mutfaktaki sabunlu suyla dolu olan vileda kovasının içine çiş yapmıştım. affet anne

asosyal sözlüğe başlarda sadece tivitır sayfasına çıkmak için girmiştim.

hoşlandığım kızdan hoşlandığı çocuğu dinledim, onun acısını paylaştım. kız artık rahatlamıştı, gözyaşı kesildi. ama şimdi de benim yüreğimde bi yara var onu kim iyileştirecek ?

son 5 seneki öğrenim hayatımda ilk defa matematik sorusu yaptım o da notları açmak serbest olduğu için ama yine de mutlu etti :d (bkz: bu gurur hepimizin)

ergen bir kardeşiniz olarak acayip utangaç ve asosyalim. tüm zamanımı telefonda geçiriyorum. insanlara hayata her şeye sövüyorum. bu sözlüğün adı asosyal ama sizlerin çoğunun asosyal olmadığına ve sevgilileri olduğuna inanıyorum. her neyse bu hayatta çok çektiğimi düşünüyorum. beni ciddiye alan kimse yok onların gözünde eziğin tekiyim içimde yaşadıklarımı ah bir dışarıya vurabilsem.. ama insanların bu sahteliğini gördükçe belki de benim kaderim buydu diyorum. akrabalarla bile rahat konuşamıyorum, özgüven yok kızlar bakmıyor yanımdan kaçıyorlar. insanlar sizi muhabbetinizden dolayı seviyor sizi siz olduğunuz için değil. iyi niyet kalıcıdır benim gibilerde ve sevileceğimizi hiç düşünmüyorum. dediğim gibi kaderim buymuş değişmek istedim ama değişemiyorum zamanda su gibi akıp geçiyor ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. (cümlelerin bazısı anlamsız olmuş olabilir lütfen kusuruma bakmayın. benim gibi insanlar varsa bu sözlükte eğer onlarla tanışmak isterim.)

bundan sonra daha oturaklı davranacağım. (en azından denicem) çok fazla gevşeğim sanırım ve bu gevşekliğimden dolayı kimse bana saygı göstermiyor. her şeyi kafaya takan "ölü var ölü, milletin canı yanıyor, her haltın mizahı olmaz" diyen sıkıcı tayfadan olacağım. (en azından denicem) ona göre söylim dedim de. her neyse selamun aleykum

bundan iki sene önce yani 9.sınıfta yılbaşı gecesi facebook da bakınıyordum bir istek geldi tanımıyorum ama kabul ettim. sonra saat 12ye geliyordu du ki o kişiden mesaj geldi , mesajda ne yazdığını pek hatırlayamıyorum ama konuşmaya başladık tanıştık falan . o istanbulda ben orduda. birbirimizi hic görmedik. ondan öncesinde zaten ilk sevgilim tarafından terk edilmiştim ve tabiri caizse bütün erkeklerin ayni olduğunu düşünen kızlardan birisi olmuştum. neyse bir hafta kadar konustuk sanırım sonrasında çıkma teklifi etti kabul etmek istemedim ama bir arkadasim onun beni gercekten sevebilecegini soyleyerek beni gaza getirdi ve çıkmaya başladık 12 gün. 12 günün sonunda bir bahane bulmustum ve ayrılmıştım. çünkü birbirimizi hic görmemiştik ve olmuyordu internet üzerinden. ama yine konuşmaya devam ettik onu bi türlü sevemiyordum çünkü ilk sevgilim olan şerefsiz yavşak aklimdan çıkmıyordu.10 sınıfta okul degistirdim belki onu unuturum diye unuttum da ama gec oldu. bu sure zarfinda ara ara istanbuldakiyle konusup ara ara küsüyorduk. neyse fazla uzatmayayim bu adam bana hic bir erkegin yapmadığını yapti . belki sonucunu biliyordu ama benim için " 10 haziran 2016" da yani iki sene sonra istanbuldan kalkıp orduya geldi ve yurt taksidi diye ayırdığı parayla. o gün onu gördüğümde pek fazla heyecanlanmadim neden bilmiyorum. ama o gun cok güzeldi birbirimize doya doya sarildik o gün onu gercekten sevip mutlu edebilecegime inanmistim ve tekrar çıkmaya basladik aksam oldu o gitti ben yalniz kaldim. hangi erkek hic görmediği bi kiz icin birde yurt taksidiyle bulunduğu şehirden kalkip kizin yanina gider ki . neyse 18 gun çıktık sanirim ona yeteri kadar ilgi sevgi gosteremiyordum ve ayrılmak istedim çünkü olmuyor hic kimseyle. o gun bana başıma bir sey gelirse bil ki senin yüzünden demisti bi kac gün sonra bıçaklanmış ulan kalbimin orta yerine bisey oldu be. cok korktum ama o artik bana kötü birisiymisim gibi davraniyor belki hakli da ben kötü biriyimdir gerçekten neyse.. sizi seven insanlarin kıymetini bilin arkadaşlar belki bana kızarsınız ama yinede yazmak istedim bunu

bir zamanlar sevdiğim iki insanı unfollowladım az önce. biri sevdiğim kızdı diğeri mario:(

uyuyamıyorum be sözlük daha 1 hafta öncesine kadar hayallerim vardı. erasmusa basvurcaktim. bunun hayallerini kuruyordum. surekli gelecegimle ilgili stratejik planlama yapıyordum. şimdiyse yaş 21 eder yolun yarısı gibi bi hal var. düsünün sokakta balon patlasa yere yatıcaz. uyuyamiyorum cunku aklima masum insanların öldürüldügü geliyor. bi babanın ben onu okutana kadar neler cektim demesi geliyor. gözlerim doluyor. insanlar bu kadar kötü olmamalı ya.

delirmenin eşiğindeyim sözlük. buraya kaydolduğumdan beri ne kadar karamsar bi insan olduğumu döktüm buralara, buralar hep "acı" oldu. ben ümidimi yitirdim sözlük, bu hayat benlik değil. ben hiç büyümedim sözlük, 6 yaşımdaydım ben 30'uma bastığımda. çocukluğumu şimdilerde yaşamaya çalışır oldum. mesela; çizgifilm izliyorum. legolarla oynuyorum. evden çıkamıyorum ben sözlük, içimdeki korku yüzünden. çıktığımda gözümü acilde açıyorum. neşeli halim 10 dk'dan uzun sürmüyor artık. sevilmediğini hissettin mi sen sözlük? ben çok hissettim, hala hissediyorum. annem tokat attığında eline sarılırdım "elin acıdı mı anne" diye. öyle bi çocuktum ben. annem, benim annemi benden aldı, gıkım çıkmadı. tek istediğim sevgiydi. ama bir eğitimci çocuğunun kaderi bu sözlük. seni de öğrencileri gibi görür, sana sevgi değil, terbiye vermekle meşgul olur. akar gider çocukluğun. bir de bakarsın, annenle hiç anınız yok. nasıl koyar o durum biliyor musun sözlük. hiç unutmam bundan 3 sene önce, annemden üç yıldır ayrı olduğumu farkedip hıçkıra hıçkıra annemi aradım gecenin 3ünde. "üç gün içinde gelmezsen, ben ölücem anne" dedim "nolur bir kerecik önceliğin olayım yoksa ölücem" dedim. bana "ne içtin sen?" dedi, üçüncü gün geldi sözlük. sırf ölürsem mesul olmamak için geldi bana kalırsa. ama yine de annemi özledim sözlük. 3 yıl oldu kokusunu almayalı, ona sarılıp uyumayalı. kim bilir bir daha ne zaman göreceğim. beni kuzenimin düğününe bile çağırmadı gerçi, kocasıyla aramız bozuk diye. sanki yiyeceğim onları. halbuki o düğünü beklemiştim ben, kardeşlerimi, annemi görürüm diye. eylül ayıydı telefonda "hani ya, ne zaman olcak düğün?" dedim, "oldu bile düğün" dedi kayıtsızca. annemin adı olan çiçeğin dövmesini yaptıracağım yakın zamanda, göğsümü gere gere o dövmeyi taşıyacağım. her ne kadar benden utansan da, senin istediğin gibi bir çocuk olamasam da. beni affet, ben sana hiç kızamam. her ne kadar inanmasan da, ben sana tapıyorum. sen mutlu ol diye canımı veririm. en sevdiğin şarkı da burda dursun.

siz dayanılmaz bir günaydın'sınız. sabah sabah insanı ayağına getiren, hiç yoktan dünyayı, kendini sevdiren. siz çocuk ağızlı günaydın'sınız. çocuk ağzınızla biraz daha durun, gittiğinizde güz gelmiş olacak. bu sabah gülten akın ile, sevgiyle.

günaydın,bugün hepimizin geri kalan hayatının ilk günü. iyi değerlendirin.

mutsuz olanlar coktan uyandi mutlu olanlara selam olsun. günaydın

eskisi gibi keyif alamıyorum sözlükten.devrimiz mi geçti pilimiz mi bitti bilmiyorum ama ne kadar zorlasam da eski tadı yok be

her insanın bir meditasyon stili vardır. genel olarak bu seansların ortak noktası; yalnız başına kaldıklarında ilerleme kaybetmesidir. bunu gerçekleştirirken kendisini bedenen ve zihnen daha iyi anlar ve gelişimin bir parçası haline getirir. kısaca insanı yalnızlık olgunlaştırır. çevremde iletişimde insanlar olduğu halde kendi içimde o kadar yalnız kaldım ki bir yılmışlık hakim üstümde. hangi evreye ne zaman gireceğimi tahmin edebiliyorum. 2 günüm kaldı, depresyona gireceğimi hissedebiliyorum. ve bu durumun ne kadar gün ne kadar saat süreceği belirsizliği beni korkutuyor sözlük. tek bildiğim şey bu dönemi atlatmam gerçekten uzun sürecek.

bi senden vazgeçemedim bi de kahveden

çok kötü günler geçiriyorum.. keşke benim dertlerim sevgiliden ayrılmak, dayak yemek olsaydı insanların o kadar küçük dertleri var ki.. ya annesi babası ölmüş insanın derdi çok büyüktür eyvallah allah ona sabır versin ama annesi babası abisi hayattayken ölmüş o insanlar var.. evden kovulan yüzüne bakılmayan onları ne kadar çok sevsen de onların umurlarında olmaman. cok kötü seyler bunlar. astsubay olacaktım izin vermediler ama şimdi siktirgit diyorlar gidemem ki sınav günü geçti artık.. napıcam ben 1 yıl sınav mı bekliyim ? 1 yıl böyle nasıl geçer ? 1 yıl nasıl bankta uyursun, 1yıl camide nasıl yatarsın ? arkadaşın karnın aç diye kaç kere tost söyler? çok zor arkadaşlar çok zor.. askerliğim geldi ama askere gidersem üniversite hayallerim yok olacak gitmezsem de üniversite de kıtlık çekeceğim. yaşıtlarım orda burda takılırken üstüm duş anlamadığım için pis kokarken, ağzım yemek yemediğim için açlık kokarken nasıl arkadaşlarımın yanına gidip onlarla takılırım ? kendimi ölü gibi hissediyorum bütün kemiklerim ağrıyor..

sözlükte otomobilden anlayan adam yok. bazen sıkılıyorum kendim yazıp kendim okumaktan

5.sınıfa gidiyordum abimde lise 2 falandı sanırım sonra o zaman msn vardı açık bırakmıştı hesabını biri yazdı bende abim evde yok dedim yazık beklemesin diye oda sen kimsin dedi dedim ben kardeşiyim bana dediki onun kardeşi yokki abisi var sadece lan nasıl içime oturdu anlatamam her aklıma geldiğinde içim acıyor beni sevmediğini biliyordum ama bu kadar nefret dolu oldugunu bilmiyordum tabi..

ben çok küçükken karşılıklı iki bina arası garaj girişiydi oyun oynardik arkadaslarla. kızlar vardı ama beni aralarina almazlardi hem erkeklerin oyunları bebek oynamaktan daha eğlenceliydi maç yapiyoduk misket taso felan işte. binanın yanındaki tellere çıkmıştık ben en son kalmistim onlar da arabaların arka tarafina bi yere gittiler görünmuyolardi. ben tellerden atlayinca ayağım burkuldu ama nasıl bi aci sessiz sessiz ağladım orda 7-8 dakika beklemisimdir herlade hem de biri gelir merak eder diye beklemistim. baktım gelen yok kalktım gittim dediler ki "sen burda yok muydun ya" dedim sizin amk. o yaşlarda en üzüldügum olay buydu heralde bi de uzaktan akrabaların çocuklarıyla saklambac oynarken beni unutup oyuna devam etmislerdi buna da çok uzulmustum duygulandim suan yine bak

herkes döktürmüş yine hepsini okumaya zamanım yetmedi ama okumaya çalışıyorum bende paylaşmak istedim , benim güzel bir cocukluğum olmadı hep evde oldum arkadaşlarım olmadı sadece hatırladığım saat 17:00 da samanyolunda ninja kaplumbağalar vardı onunla mutlu olurdum her gün izlerdim cocukluğum sıkıntılı geçsede en çok onu özlüyorum aslında ben. neyse şimdilerde'de aynı evden çıkmam arkadaşlarım almaya gelir beni zorla çıkartırlar dışarıya , bana artık yalnızlığı sevdirdiler sözlük siz bilirmisiniz dinlediğin müzikten zevk almamayı veya izlediğin filmden oynadığın oyundan hayattan zevk almıyorum artık ben. düşüncelerin icinde çaresizce günlerim geciyor.

küçükken böyle 5 6 yaşlarında falan mağazalarda duran cansız mankenlerin özellikle sünnetlik giymiş olanların bacaklarına yapışıp ben damat buldum bununla evlencem dediğim doğrudur

yüz kere vazgeçtim senden sonra tekrar yüzünü gördüm, en baştan tekrar sevdim.

bizim dolapta bissürü yımırta var

küçükken annem ile dışarı çıkmıştık, buranın en işlek caddelerinden birinde dolaşıyorduk. bir sürü dükkan ve esnaf olduğu için çay ocağı oralara servis yapıyordu. biri çay ocağından gelip bardakları toplasın diye koymuşlar yere. ben de tam yürürken çay bardağına çarptım ve kırdım. sonra koşarak annemin yanına gittim. dükkandan çıkıp gittik eve gelene kadar ödüm koptu bizi yakalayıp bardağın hesabını soracaklar diye. bir kaç gün de acaba takip ettiler mi falan diye korktum...

sevgilimin doğum günü. sabah 8de kendimi dışarı attım ve bir sürü organizasyon hazırladım. herşey iyi güzel lakin bana bir video attı videonun sonunda eski sevgilisinden bahsederken kesilmiş. şimdi bunu niye anlatıyorum bilmiyorum ama canım gerçekten çok acıdı. o mutlu olsun diye harcadığım çabanın üzerine ismi geçmesi gereken benken eski sevgilisinin iyi veya kötü isminin geçmesi. çok koydu.

çok ama çok yoruldum be sözlük artık iyimiş gibi olmaktan herşeyin bu kadar zor oluşundan nefes bile alamıyorum. en kötüsü de derdimi paylaşacağım bir insan bile yok..

tanımadığım insanların hayatlarına yönelik tahminlerde bulunmaktan çok hoşlanıyorum. eminim yalnız değilimdir de bu konuda. sokakta yanımdan geçen çocuğun ismini tahmin ediyorum mesela. en sevdiği çizgifilmin ne olduğunu, nereye gittiğini. simitçi amcanın kaç çocuğu olduğunu tahmin etmeye çalışıyorum, kafede oturan kadının en sevdiği rengi, bisiklete binen adamın futboldan hoşlanıp hoşlanmadığını, servise binen çocuğun derslerini. kalabalıkları çok sevmem ama etrafımda insanlar varken, hele de canım sıkılmışsa bunu yapmak çok hoşuma gidiyor.

yok hayır tabiki unuttum dedikten sonra gelen gözyaşları... keşke robot olsaydım keşke bişey hissetmeydim

üniye giderken aynı odada kaldığımız çocuğa şaka yapalım diye odanın kapısını söküp kapı sağlam gibi yerleştirmiştik. çocuk gece halı saha maçından geldi kapıya bi yüklendi amk nasıl olduysa kapı bunun kafaya düşmüs. ulan o kapının köşesi nasıl çocuğun kafasına vurduysa artık anlamadık hala. çocuk orda bayıldı. acile götürdük doktor bişeyi yok ama bi gece uyumasın dedi. bu da halı saha maçından çıkmış yorgun uyucam diye tutturdu. uyumasın diye en kral pornoları izletmiştik adama yine de tutamamıştık. porno açık uyumuşuz hepimiz pc başında sabah inleme sesleriyle uyanmıştık. çocuk hala şaka yaptığımızı bilmiyor müdürle kavga etmişti bu ne biçim yurt böyle kapı mı olur diye..

bugün yine gittim analoglu kola 70 lira bayıldım. (#686947) pişmanım çünkü kırasım geliyor. allahım yardım et.

bu saatte muhasebe çalışmaya çalışıyorum. yaz okulu pişmanlıktır.

gece modu özelliğini sev(e)medim ve kullanmadım diyecek kadar az kullandım. (bkz: nasıl oluyomuş diye denemek) . asosyal sözlüğü başka sözlükle aldatıyormuş hissi veriyor. gerek yok böyle daha iyi.

bu sefer biraz uzun bir entry olucak ama banane :d öncelikle duygusuz bir insan olduğumu itiraf etmeliyim aslında bence kötü bir özellik değil çünkü insanlar neler hissettiğini anlayamıyor benim hoşuma gidiyor bu durum manyak mıyım neyim? her neyse duygusuz derken mesela böyle herşeye ağlayamam kafama esince de ağlayamam, anneme babama veya kardeşime özel günler dışında sarıldığımı hatırlamıyorum, sevdiğim insalara onları sevdiğimi hissettiremiyorum ya da bilmiyorum öyle insanlar bana biraz yapmacık geliyor sonuç olarak duygusuzum şuana kadar da kimseyi sevmedim zaten. diğer itirafım yeni tanıştığım insanlara soğuk davranırım çünkü samimi olduğum zaman insanlara güvenebileceğimi biliyorum ve insanlara güvenmekten korkuyorum bu yüzden dışardan çok soğuk bir insanım bu da doğru. bazen ölsem de beni kıran insanlar üzülüp pişman olsa diye düşünüyorum çok salakça bişey bu shdjdjkf hee bir de trafik kazası geçirmiştim o kazadan nasıl sağ çıktığımı bilmiyorum sjdjjd ( araba yana doğru 1 takla atmıştı kazada not: çünkü annem kullanıyordu ) neyse başka bir itiraf 44 kiloyum dalga geçmeyin rüzgar çıkınca uçmak nedir hiç anlayamıyacaksınız ahshdjd başkalarının yanında ağlayamam hatta kimsenin yanında ağlayamam çünkü güçsüz bi insan olduğumu düşünmelerini istemem. her şeye gülen bi tipim bir keresinde kuzenimle "tül" kelimesine yarım saat güldüğümüzü hatırlıyorum sjdddj ( ama vurgulu okuyunca komik oluyor bi deneyin ). çok sinirli bir insanım hatta sinir hastası da olabilirim bilmiyorum. kardeşimi seviyorum ona bişey olsa benim canım acır ama kardeşiyle iyi geçinen insanları anlamıyorum kardeş dediğinle kedi köpek gibi olunur bu böyle yani. bu hayatta tek isteğim anneme babama layık bir evlat, rabbime layık bir kul olmak. neyse çok fazla yazmışım okumayacak olan arkadaşlar sonuna kadar haklı ben olsam okumam yanlış anlamayın tüm uzun entryleri okumuyorum anlamına gelmez bu ahsjdkd son olarak sözlüğe geleli uzun bir zaman olmasada ortam, yazarlar o kadar samimi ki çok mutlu oluyorum bazı entryleri okuyunca evde salak salak gülüyorum kısaca mükemmel bir yer djdjkf ve son

alttan 8 tane dersim var ama ben babama iki dönemin toplamında 8 tane var dedim arkadaşlar ilk defa yalan söyledim her mevzu açıldığında başımı yerden kaldıramıyorum çok kötü aq

çok yalnızım. ben yalnızlığı seviyorum diyen insanı bile dumura uğratır burası. öyle bir zirvedeyim.

cuma namazlarında öndeki boşluğu doldurduğum zaman benim yerime kimin geldiğine bakmadan duramıyorum.

hatirliyor musun sabah ruyanda beni gordugunu soylemistin . ve bnde o gece ruyamda seni gordugumu soylemistim. gece yatmadan önce birbirimizi dusundugumuzu soylemistik. o ani hatirladikca yuzumde hep bi gulumseme oluyor. suan bile oldu mesela . bana omur boyu beni gulumsetecek ani biraktigin icin tesekkur ederim. umarim suan ki benim mutsuzlugum senin mutlulugundan azdir.

ülke ne hale geldi ülke degilde insanlar neden bukadar internette takilir oldu bosanmalar kavgalar kiskancliklar artti internet denen mered hayatimiza bukadar cok girdi.bakiyorum kucucuk yuruyemeyen konusamayan bebeklerin ellerinde tabletler annesi babasinin elinde telefon yok snap yok priscobe instagram facebook eskiden böyle miydi insanlar artik birbirine guveni kalmadi eskiden gider cok rahat birinden bi bardak su icerdik simdi selam bile verilmez oldu neden bu hale geldik anlayamiyorum endiseleniyorum daha ilerde ne hale gelicez diye insanlar bir birini aldatiyor kim kiminle belli degil eskiden ne guzelmis kimseye guvenilmiyor sözlük bir internettir almis basini gidiyor bukadar bagimli olmayin çevrenizle iletisim kurun ne facebook ne insatgram kullanıyorum eskiden 10bin sms yapardik o zamanlari ozledik sozluk nekadar yakinsan artik boş

uzun senelerdir tanıdığım bir erkek arkadaşım var sadece arkadaş ama yani ona göre sadece arkadaşız ben 8 senedir seviyorum bunu çocukla sürekli kavga edip barışırız genellikle de gider ben özür dilerim sürekli gelir bana onunla konuşma söyle yapma diye konuşur benimle inatlasır bunca senedir beni sevdiğini düşündüm her gün her an... sonra en yakın arkadaşıma yürümeye başladı sonra başka birine yine yine yine bende anladım tabi sevmediğini geç oldu biraz

küçükken mahallede kaybolmuşum bayağı küçüğüm ama yürüyeli bile çok olmamış. annem ablam deli gibi beni ararken dedem babaannem ve babam oturmuş yemek yemiş lan. umursamamışlar beni. hala bu anıyı hatırladıkça garip olurum. bahane olsun kendimi avutayım diye bir neden bile uyduramıyorum. nolurdu lan beş dakika beni arasaydınız.

65 kilo köpeğim var ve kedilerden korkuyorum

tecavüz, taciz olayları o kadar beynime işlenmiş ki her erkeğin buna kalkışabilme psikolojisine giriyorum. bunu kezbanlık olarak nitelendirmeyin ama cidden bu yönde hissediyorum ve çok rahatsız edici. öz kızına, kardeşine dahi yıllarca tecavüz eden insanları ve haberleri gördükçe içime kapanıyorum ve önlem alma çabasına giriyorum çocukken büyük amcamın tacizi de buna etkili olmuştu. çocukken neyin ne olduğunu anlamıyorsun da büyüyünce kafana oturuyor ve böyle yan etkilere sebep oluyor ne yazık ki

arkadaşlık kurma ve ilerletme konusunda çok sıkıntı çekiyorum. yeni biriyle tanışmak, sohbet etmek zaten eziyet benim için. neden bilmiyorum. öyle utangaç olduğumdan da değil aslında. kurduğum arkadaşlıklar da uzun sürmüyor. kendimi bildim bileli hep 1 2 tane samimi arkadaşım oldu. onlar da zamanla koptu gitti sonradan. bunun neden kaynaklandığını gerçekten bilmiyorum. sevdiğim insanlara karşı fedakarım, ki hatta zaman zaman kendimden ödün vermeye kadar gidiyor bu. ama gel gör ki sonuç hep aynı oluyor. çok büyük bir problem gibi gözükmeyebilir belki, ama insan üzülüyor işte.