asosyal itiraf

Çok kötü hissediyorum sözlük. Son zamanlarda sürekli bir ağlama hâli var. Gece eve gelince yine bir ağlama krizine girdim. Bu kadar kötü hissetmekten, olmayışlardan, her şeyden çok yoruldum ben.

Salak bu insanlar mal yemin ederim

Zaten cevaplarını bildiğim soruları insanlara sorarak onların bana karşı ne kadar dürüst olduklarını test ediyorum. Bir güven sınavından geçtiklerinden habersizce vermiş oldukları cevaplarla beni salak yerine koymaya çalışanlar, onlara karşı olan güvenimi öyle bir sarsıyorlar ki aynı güveni tekrar geri kazanmaları çok uzun zaman alıyor. Bu küçük sınavda bildiğim cevapları aldığım çok nadir oluyor. Oysa bu insanlar güvenin benim için ne kadar önemli olduğunu bilselerdi bana asla yalan söylemeyi akıllarından bile geçirmezlerdi. Hayatımdan çıkarmış olduğum birçok insanın artık hayatımda olmama sebebinin bu olduğunu söylemiş miydim? Neyse artık biliyorsunuz. En azından bundan sonra bana yalan söylemeyi aklınızdan geçirirken bir daha düşünürsünüz... (bkz: siz beni ne sandınız)

Şimdi biraz cidden kafamı kurcalayan bir konuyu size itiraf edeceğim. Bugünler de gelecekmiş! Birkaç kez görüştüğüm biri var. Baştan beri bana çok ilgili. Hiç yaşamadığım şeyleri yaşatıyor. Tabi böyle diyorum diye masalsı şeyler zannetmeyin. Hiç yaşamadığım şeyler mesela bir erkekten bir çiçek almak, düşünülmek, sesimi duymak istemesi gibi basit şeyler. Ve evet, bu yaşıma kadar yaşamadım bunları. Bir yandan beni daha doğru düzgün tanımıyorken bu kadar ilgili olması sahte geliyor. Bir yandan da ben acaba bu işlere alışık değilim diye mi bana fazla geliyor diye düşünüyorum. Ama hani doğru insanı bulduğumuzda hissedecektik ya, işte onu hissetmiyorum. Bir çiçeğe, iki güzel söze tav mı olacağım yani bu mudur diyorum. Zaten olmuyorum. Olmam gerekir miydi diye sorguluyorum. Zamanla sevmek mümkün mü yoksa onu kandırmış mı olurum diye korkuyorum. Benim için kimsenin yapmadığı şeyleri ilk kez yapan bu erkeği de reddedersem lanetlenir miyim nasibim ya bu kişiyse diyorum. Sonra "yok ya nasibim olsa Allah kalbime verirdi" de diyorum. Gerçi birçok defa zaten istemediğimi de bir şey hissetmedigimi de belirttim ama hâlâ ümidini yitirmiyor. Biraz bu bekleyişinden de korkuyorum. İlk kez -eger gerçekse- seviliyorum. Sevilince ne yapılacağını bilmiyorum. Sevgili olmak için onun seni sevmesi yeterli mi bilmiyorum. İlgi yeterli mi bilmiyorum. Neyimi sevdi iki ayda bilmiyorum. Ben neden kimseyi sevemiyorum bilmiyorum. Beni seveni de yıpratıp kaçırırsam bir daha biri gelir mi bilmiyorum. Bilmiyorum da bilmiyorum.

Bazen kendime zarar verme isteğiyle dolup taşıyorum. Sinirden her yeri kırıp dökmek istiyorum. Sonra bastırılmış duygularla yola devam ediyorum.

Bir süre önce burada araba süremediğim ile ilgili dert yanmıştım. Ehliyetim var uzun bir süredir ama asla süremiyorum demiştim hatta. Bugün bunu yendim ve arabayı kaçırdım sözlük. Çok acemiyim ama sürdüm, başardım. Bir tebriğinizi alırım.

Hayalini kurduğum hayattan çok uzak bir yerdeyim. Kaybolmuş hissediyorum. Hiçbir seçim yapmadım zannediyorum ama aslında kalmayı seçmek de bir seçim. Ne yapacağımı bilmiyorum.

ben artık sedyeci değilim

insan bazen latif doğan'la küstüm şhow izlemek istiyor

Bu hayatı ben istemedim. Hiç kendi tercihimle bir şey yapmadım. Sürekli hayatıma karışan birileri oldu. Ben bunu istiyorum diyip hiçbir şey yap(a)madım. Kendi tercihim olmayan bu hayatı neden yaşamak isteyeyim ki? Önceden bu ruh halina geldiğimde namaz kılardım. İçim öyle bir ferahlardı ki.. Şimdi ise hiçbir faydası olmuyor. Sanki yaşamak için hiçbir nedenim kalmamış gibi. Sadece ölmeyi bekliyor gibiyim. Ruhum çıkmak istiyor bedenimden. Hani derler ya insan öleceğini hisseder diye, ben öleceğimi hissetmiyorum ama yakın zamanda birşeyler olacağına adım kadar eminim. Namaz kılmak bile fayda etmiyorsa bu işte gerçekten bir sıkıntı var demektir. Şu mübarek ayda bu cümleyi kurmak ne kadar doğru bilmiyorum ama Allah bana küsmüş olabilir mi? Gerçekten artık ben bitmiş olabilir miyim? Sen 12 yaşında bir köşeye çöküp kimsem yok, kimse beni sevmiyor diye ağlamış adamsın oğlum. Yakınım dediklerin o zamandan ümidi kesmiş senden. Neyse

ülkede her şeyin tanıdık kontenjanından ilerlemesi gün geçtikçe canımı daha da sıkmaya başladı. kafamda o kadar plan program dönerken bir üst mevkii ile iletişime geçince “bu sence de zor değil mi, bununla mı uğraşacaksın?” sorularını işitmekten de bezdim. bir yerlerde bir şeyleri olan insanlar hiç düşünmeden bir programın içinde kendini bulabiliyorken ben neden organize etmeyi teklif ettiğim halde bulamıyorum diye sinirleniyorum. neyse arkadaşlar bunu da halledeceğiz bekle beni ylsy ben geliyorum.

Bazı konularda hayatımda yolunda gitmeyen şeyler var yapabileceğim her yolu denedim çok çabaladım ama sadece sizin istemenizle olmuyo bazı şeyler uzun zamandır uğraşıyordum( yaklaşık bir yıl kadar ) yoruldum tükendim, artık pes ediyorum. Kendine iyi bak sözlük

olm ben galiba alışveriş yeteneğimi geliştiremedim. mesela 1 kilo zeytin alacam ya o 1 kilo çok mu mesela belki bizim 1 kilo zeytine ihtiyacımız yok geçen gün lokma aldım ya amına koyim tatlının miktarı o kadar çok ki bi de günlük yenen bi şey ertesi güne kalsa çöp oluyor bildiğin ağlaya ağlaya lokma yedim ya bitsin diye benim bu miktar olayini çözmem lazım ilkokula tekrar başlayacam

Abv akademinin de kariyerinin de senin gibi hocanın da ebesine beşi bi yerde takayım

acılarımdan ve isteklerimden çok korkuyorum çok istediğim şeyleri istemiyor gibi yapmak yaşadığım acıları hiç yokmuş gibi yapmaktan çok yoruldum umarım bir yerden patlak vermeyiz eğer vereceksek bile umarım bu yürüdüğüm yollar bir an önce düzelir güzel bir şeyler olur sanırım en çok ummaktan yorulmuşum

O güce sahip olsam diktatör olurdum.

kendimi bildim bileli ankara'da yaşıyorum. ve kendimi bildim bileli ankara'dan nefret ediyorum.

Artık konuşmadığım eski bir arkadaşım var. İki sene oldu bu sene. Bazen keşke yazsa da neden böyle olduğunu sorabilsem diye düşünüyorum. Sonra diyorum ki değer verseydi bu hale getirmezdi. Yine de benim ona verdiğim değer ara ara kendini belli edip neden diye sorgulatıyor.

Çekip gitmek istiyorum. Ama ardımda bir oğul bırakamam. Kalırsam da tükendim. Ne kalmak ne gitmek aslında. Bu artık bitiş çizgisindeki son nefesin verdiği derin sızı.

Bugün anladım. Ben aslında hiç sevilmedim. Her şey bunun içindi ve hiç olmadı. 30 yaşıma 1 kala, eşim oğlum ve annem içeride uyurken üstelik. Anladım. Yaşlandım.

Yukarıdaki itirafa nasıl üzüldüm be… sevilmek sevmek benim için o kadar önemli şeyler ki aldığım nefesten bir farkı yok.

İnsanların seslerini ve tüm saçmalıklarını bastırabilmek için her yerde, her zaman kulaklıkla yüksek sesli müzik dinliyorum. Bir gün bu yüzden duyma yetimi kaybedebilirim ama katlanılır gibi değil iki ucu boklu değnek. Ya duyma yetimi kaybetme riski ya da psikolojimin daha da bozulması söz konusuydu. Ben de kulaklarımı feda ettim.

ramazanda sabah ezanı okunurken refleks olarak sigara içiyorum. geçmişten kalan bazı özellikler.

eski seni evet, çok seviyordum.Şuan ki seni bilmiyorum iyi dediğim herkesin ağzıma sıçması 3 saat sürmüyor.

Çok sevdiğimi yaptığı bir davranış yüzünden, gördüğüm birşey yüzünden, ne bileyim ruhumu söküp atacak birşey yüzünden diyelim, aklımda tamamen bitirip hatta ciddi anlamda midemi bulandirmasina rağmen sanki ona dünyanın en mükemmel insaniymis hissini yasatiyorum taki elime yeterli bilgi geçip ruhen tekrar güçlenene kadar... Ve bunu son saniyeye kadar hiç kimse asla anlayamaz ben bile kendime inanamıyorum itiraf etmesi zor bı konuydu anonimlik sağolsun rahatladım... Konu içeriği bilmeden kızmayın canımı yakanın canını en derinden yakarım... yaktım...yakicamda.

Çok sevdiğimi; yaptığı bir davranış yüzünden, yaptığını gördüğüm birşey yüzünden, benim ruhumu söküp atacak yaşattığı herhangi bir davranış yüzünden, o" sevdiğimi "aklımda tamamen bitiriyorum ve ondan hatta midem bulanıyor buna rağmen ona sanki dünyanın en mükemmel insanı olduğu hissini yaşatıyorum takii elime beni o hale soktuğu davranışlarla ilgili bilgi elde edene dek. Yeterince bilgi edindiğim de de ve ruhen buna hazır olduğumda onun ecdadını....... Bu davranışı sergilerken ki soğuk kanlılığıma ben bile inanamıyorum kendimden bazen korkuyorum. Anonim olduğum için rahatça söyledim şükür rahatladım bir yük kalktı üstümden. Bunu kendime bile itiraf etmek gerçekten çok zordu.. Konunun detaylarını siz saygı değer insanlar bilmeden beni yargılamayın canım yandığında haddinden fazla acımasız olabiliyorum kendim bile kendimden korkuyorum bunu daha önce birine yaptım gereği olursa yine yaparım... Anlamayanlar için al yazı en fazla bu kadar güzel cümle kurabilirim ＼⁠(⁠^⁠o⁠^⁠)⁠／

Bugünün anısı kalsın diye yazıyorum arada bakar hatırlarım

"düslerinden sevdigin biri düsünce uyanırsın. kırılırsın, acıtırsın canını bile bile.." Kuru Otlar Üstüne

Hayatın yaşanılabilir kısımlarının oldukça kısa bir zaman diliminden ibaret olduğu düşüncesiyle sürekli olarak bu yaşanılabilir kısımları yaşayabileceğim fırsatlar yaratmaya çalışırım. Hayata dair kendi namıma yaşayabileceğim ne varsa hepsini hayattan koparıp almak gibi bir amacım var. Bu yüzden genellikle kendisine fırsat sunulup bu fırsatı değerlendirip değerlendirmeme konusunda seçim yapan değil, çoğu zaman hayatamdaki insanlara fırsatı yaratıp sunan kişi olmuşumdur. Ancak artık bir konuda gerçekten hevesim çok kırıldı ve bu konuda fırsat yaratmak için çabalayıp yeniden hayal kırıklığına uğramak istiyorum. Çünkü bunu defalarca yaşadım ve artık çok yoruldum. Bundan sonra en azından sadece o konuda kendisine fırsat sunulan ve bu fırsatı değerlendirip değerlendirmeyeceğine karar veren kişi olmak istiyorum. Umarım bunu başarır ve kendime verdiğim bu sözü tutabilirim. Yine damar inadım tuttu ya, bakalım hayırlısı...

bu sözlüğün, internet aleminin hatta tüm kainatın en SALAK insanı benim amk.

yakalaşık 16 saattir uyuyorum bi kaç gündür uykusuzumdum cinlerden korktuğum için ajajajqjqkqkq artık uykusuzluktan değil uyumaktan ölücem aq çok fenayım sid'in ninesi gibi hissediyorum

Beni sad futbol editlerinden daha çok üzen bişey yok sanırım

bir yazar entrisinde başka bir entrisine bkz vererek bir şeyler yazıyorsa iki entri okumak zorunda kalmamak için entriyi okumuyorum

gerçekten kafamın rahatlamasını istiyorum herkes harikayım mutluyum zannediyor ama berbat bir durumdayım kafayı sıyırıyorum uyuyamıyorum sadece düşünüyorum o kadar çok düşünüyorum ki bazen kendimi bile yakalayamıyorum yoruludum hemde fazlasıyla kesmek biçmek parçalamak istiyorum ama herbirini yapmaktan korkuyorum hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum ama yapamıyorum kafayı yiyorum ve birinin canını çok feci acıtmak istiyorum canını o kadar yakmak istiyorum ki bir daha toparlayamasın ama sonra sonra yalnızca kıyamıyorum çelişkilerin içerisinden çıkamıyorum yetmiyor bir de hayatı yaşamam gerekiyor aileme arkadaşlarıma dersle projelere her birine vakit ayırmam gerekiyor o kadar mutsuzum ki alıştım ve hissetmiyorum ama gülümsüyorum gülümseyince iyiymişim gibi düşünüyorum sonra aynaya bakıyorum karşımda yalnızca bir yabancıyı görüyorum aynaya bakmaya korkuyorum hissetmeye korkuyorum uyumaya korkuyorum ben bilinmezlikten korkuyorum ve tüm bu olanlara rağmen hiçbir şey bilmiyorum

Saat gece 02.00 hasta odasına tansiyon ölçmek için girdim.Kadın hasta, kocası ile görüntülü konuşuyormuş.Kocasına görüntülü konuşma ile beni gösterip oğluna beni alma planından bahsetti.Kocası ne kadar zengin olduklarından bahsetmeye başladı bi anda.Antepte ağaymış,fıstık bahçeleri varmış,incir bahçeleri varmış...Gelinim ol, he de düğününüzü yaparım, evinizi arabanızı alırım, ağırlığınca altın takarım diyor.Adam kendince yarın babamla konuşma kararı bile verdi.Lan bismillah sadece tansiyon ölçecektim ,saat gece 02.00, kendizine gelin diyemedim.Evlilik düşünmüyorum, teşekkür ederim diyebildim sadece :)

ayrildik. bu yoldan da donmezsin be. bu nasil ayrilik?

Erkekler bilir ki bir kadını gerçekten sevmenin sonu aynıdır, değişmez.

Bugün ara ara alışveriş yaptığım yerde ayaküstü sohbet ederken hakkımda "bu kız çok neşeli ya ne zaman görsem gülüyor" dendi. Bu yorumdan artık o kadar sıkıldım ki bu kez; yok ya neşeli değilim, ben evde yalnız kalınca ağlıyorum hep dedim. Onlar espri sandı güldüler falan ama ben ciddiydim sözlük..

Sözlükte kendi kendime şöyle bir şey yapıyorum; bazı başlıklar var ki kesin şu yazar buraya yazmıştır diyip entryleri okuyorum.Bazı entryleri okurken cümlelerin gidişinden, entrynin uzunluğundan vb. yazan kişiyi tahmin etmeye çalışıyorum.Bir çeşit bulmaca gibi geliyor ve garip bi haz duyuyorum:)

ankara'ya denizin gelmesi kadar imkansız ama seninle şurada senin de seveceğini düşündüğüm bu şarkı eşliğinde yüzünü ve saçlarını okşayan rüzgarı izlemek isterdim. bu da edit olsun.

yurt dışında çok tatlı kar amacı gütmeyen bir organizasyondan staj için kabul aldım, erasmus+ hibesine başvurmuştum, çok umutluydum çıkacağına. çıkmadı :/ gitmeyi çok istiyorum ama nasıl giderim hiçbir fikrim yok, çok acil baya para bulmam lazım

O'na sevgimi anlatmak için şöyle derdim; "çok" kelimesinin "az" kaldığı yerler var,öyle çok seviyorum. Şimdi "O" yok ama hala "çok" kelimesinin "az" kaldığı yerler var. Öyle çok kırgınım ki...

"Kelebeğin kısacık ömrüne duyduğu aşk kadar büyük bir aşkla seviyorum seni" derdim. Kelebeğin ömrü bitti, ama aşkı baki galiba..

dün gece artık aramızda olmayan birinden (anneannem) telefonuma mesaj geldiğine yönelik bi' rüya gördüm. ve bu rüya her anıyla çok gerçekçiydi. uyandığımda bunun sadece bir rüya olduğunu anladım ama yine de ilk iş telefonuma bakıp bir umut o mesajı görmek istedim. mesajın gerçek olmadığını görmemle yıkılmam bir oldu. imkansız ama keşke gerçek olsaydı. buna ihtiyacım varmış; yine seninle iletişim kurmak istemişim. zerresine muhtacım senden gelecek en ufak kelamın. neredeyse 8 yıl oldu ama galiba ben hâlâ aşamadım seni toprağa vermeyi. özlemimsin. ben şu üç derdin hepsini seninle tek seferde yaşadım, yaşıyorum, öyle görünüyor ki daha çok yaşayacağım; (bkz: bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm)

artık arkadaş buluşmaları mentali toplayamıyor bunu fark ettim. ben baya saçmalaya saçmalaya konuşuyormuşum. aslında komik de bir durum. ben olsam gülerdim bana çünkü baya komik. bugün sahilde pembe eşofmanıyla keko şarkıları dinleyip bağıra bağıra koşan bir çocuk gördüm. sesi de pek güzel değildi. arkadaş olsaydık ver lan o kulaklığı derdim. bence onun kulaklığa da ihtiyacı yoktu. herkes güldü ona. itiraf ediyorum ben de güldüm. gülün lan. hayat çok güzel. yersen. yersen güzel yemezsen geçmiş olsun.

Bugün 3 koca yıl boyunca evliliğimde yalnız olduğumu fark ettim poğaça yaparken aniden. bu aydınlanma çok acı verdi açıkcası ama rahatladım çünkü artık içimdeki bişeyleri bitirebilirim zaten hiç yanımda olmayan birinin aniden gitme kararı vermesi acı veremez. Herşeyle tek baş etmişim zaten ben tek başıma bi evlilik yürütmeye çalışmışım bu bana eskisi gibi ağır gelmiycek.çünkü tekmişim hep

ortamın yaramaz çocuğu, içi kıpır kıpır olan birisiydim. o halimi özledim. şimdilerde kimim, neyim bilmiyorum. ne yapmak istediğime dair de hiçbir fikrim yok. birilerine bir şeyleri öğretmeyi çok seviyorum. lisans 1. sınıftan bu yana 7 yılımı verdiğim akademik kariyer konusunda da tüm hevesimin bittiğini hissediyorum. her şeyi bırakıp hiç tanımadığım ve tanınmadığım bir yerde yepyeni bir hayat kurmak istiyorum. diğer yandan da yüzdün yüzdün kuyruğuna geldin, biraz daha dayan diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum. bugün ilk defa anneme sitem ettim. okumamı istediniz diye bunca yıldır çabalıyorum ama ben bittim, okumak istemiyorum diye ağladım. 2 haftadır uyku nedir bilmiyorum. resmen ruhsuz bir şekilde dolanıyorum ortalıkta. ben benim amıma koyayım ki bu kadar ince fikirliyim, bu kadar vefakar birisiyim. keşke biraz olsu gamsız olsaydım.

Bazen geberip gitmek geliyor içimden napıyosanız yapın hep sizin isteğiniz olsun hep siz mutlu olun hiçbişey için çabalamayı en değerli, en önemli sizsiniz.

iki avukat arkadasima danistim. sozlukten kendini bilmezin biri hakkinda suc duyurusunda bulunacagim yarin. elimde basini ciddi olarak agritacak birsuru veri var ama kendisi baya cesur biri oldugu icin olayi pek umursamiyor. diledigini yap diye resti cekti. el mi yaman bey mi yaman gorucez.

Bir yerlerde başka bir hayatım varmış gibi hissediyorum. Ya da olmalıymış gibi.