asosyal itiraf

bu aralar nedense herkes cok kırıcı bana karşı birsey demiyorum birsey yapmıyorum ama kırıyorlar anlam veremiyorum insanlar bu kadar kötü mü oldu

Hastalara tedavisini hemşirenin yazmadığını , doktor muayene etmeden hemşirenin hiçbir şey yapamayacağını,ilaç reçete etmenin hemşirenin görevi olmadığını bilmeyen mallarla yaşıyoruz. Gerizekalı insanlarımız kırk elli yaşına gelip hiç hastaneye gitmemiş gibi yedi yirmi dört kendisiyle muhatap olan hemşireyi bulduğundan mütevellit hemşirenin ona bakmadığını düşünecek kadar aptal. Bu kadar mal olup nasıl hâlâ yaşıyorsunuz aklım almıyor.

Yaş 26 hâlâ gök gürültüsünden, şimşek çakmasından ve havai fişekten korkuyorum.

o kadar alışmışım ki beni sevip masal anlatmadığı günler düzgün uyuyamıyorum. yine de sen bunu bilme civcivim.

okuduğum entry veya yorumlardaki küfürleri de beraberinde okuduğumda hemen sonrasında "Allah'ım ben demedim, o dedi." diyorum.

iki avucumu birbirine uygun şekilde kapatarak tam kapasite kıyma doldurduğum zaman tamı tamına 300 gr geliyor. 299 da değil, 301 de değil. sanırım ben kurban bayramları için yaratılmışım ya da kasap olmak için. tamam kardeşim mimarız diye ölçüler konusunda hassas reflekslerimiz olabiliyor bazen ama bu kadarını ben de tahmin etmemiştim.

Bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki bi anda ortadan kaybolsam kimse farkına bile varmaz gibi geliyor.

ben de biraz mallık var açıkça belirtmediğiniz sürece kadın mısınız yoksa erkek mi anlayamıyorum o yüzden yeşillendirirken direkt belirtin arkadaslar nolur

Hava çok sıcak ve benim hava sıcak diye ağlamama ramak kaldı. Şöyle birkaç saniye falan. Soğuk yerlere ışınlanamıyor muyuz ya, hani bu teknoloji çok gelişmişti?

Sözlükte kızlar erkeklere çıkma teklifi ediyormuş

son 1-2 yılda çok fazla kilo aldım. eskiden de kiloluydum, en son zayıf olduğumda onuncu sınıfta eylemlerde gaz ve cop yerken yakıyordum kaloriyi. sonrası yavaş yavaş topalaklaşmaya doğru gitti. şu sıralar dökülmesin diye üç numaraya vurulmuş bir saç ile çoktan dökülüp seyrekleşmiş/artık uzatılamayan bir sakala sahibim. bu kilo alma işinin temelindeyse yıllardır bırakamadığım kola içme alışkanlığı olduğunu biliyorum. evet 24 yaşındayım ve kendimi bildim bileli -ergenlik dönemi ve sonrasında min 2 litre olacak şekilde- her gün kola içiyorum. buna artık bir dur demenin vakti gelmişti. bu duru ben diyemedim. sayın cumhurbaşkanı, başbakanımız ve her şeyimiz sayın recep tayyip erdoğan'ın muazzam politikaları sonucu 2,5 litre kola 21 lira olunca artık bunun her ay altından kalkılamayacak bir masraf olduğuna karar verdim. evde içtiklerim ayrı dışarısıyla beraber aylık bin lira civarı para gidiyordu çünkü. siz şimdi sandınız ki ben böyle futbol topu gibi oldum diye gaza gelip diyete başladım değil mi? yok amk. kim nerede görmüş benim kendime ilgi gösterdiğimi. param yok. ondan böyle. kafayı yiyorum zaten evde kola yerine içecek bir şeyler ararken. 2 gün üst üste soğuk çay yaptım. biri limonlu, biri şeftalili. ikisi de afedersiniz bir sikime benzemedi. sonra soğuk kahve yapmak istedim. ben kahve sevmem ama birkaç yıl önce akşamları sütle soğuk kahve yapar içerdim bir nedenden dolayı. yaptım. neden olmayınca katlanamadığımı fark ettim. kahvenin nesini seviyorsunuz hiçbir zaman anlayamayacağım amk. kahve diyince aklıma geldi hazır ağzımı açmışken yazmak isterim, okul çıkışında kızlardan not almak ya da ödev almak için vesaire onları kahve içmeye davet ederken hiçbir zaman hoşnut olmadım. nedendir bilmiyorum çay içmeye çağırmak hiçbir zaman içimden gelmedi. samimiyetsiz bir hareket yaptığım için sevmediğim bir şeyi öne sürdüm hep. zaten benim kişiliğimin en zayıf noktası bu. sevdiğim şeyleri çok fazla sahiplenmek ve onları aşırı derecede savunma içgüdüsünü kontrol edememekten dolayı her zaman fevri bir fedai oldum. bundan yıllar önce de yakınırdım hala da yakınırım. düzeltebileceğim bir şey olmadığının farkına vardım artık. bu not alma merasimlerinin en kötüsünü de hatırlarım bakın. alt dönemden bir kız var güzel mi güzel, bi arkadaşım yanık kıza. bir gün not almak istedim. arkadaşım kızla sohbet etmeye çalışırken benim de konum geçmiş yazdıklarımdan falan haberdar olmuş. allah kahretsin. hem oturmak istemediğim bir yerde oturuyorum, hem sevmediğim bir şeyi içiyorum hem de işim görülsün diye aşık olduğum kız için yazdığım şeylerden bi çıtır hiçbir alakası olmayan bi yabancıya okutuyorum. kafayı yemelik bir ortamdı. kahveyi kızın suratına fırlatıp kaçmak istemiştim. sonra psikolog sende sosyal fobi var dedi. benim sosyal fobim yok insanlar çok yüzeyseller bi kere amk. okul diyince seneye yedinci yılım. ilk dönemimdeki hocalarımızdan birisi derslerinde bizi katlettiği için okuldan nefret edip o dönem ile birlikte sonraki 2,5 yılım da çöp oldu. bayağı bildiğin çöp. 0,6 ortalama falan. düşünün online eğitim ile millet 30 ders verip okul bitirdi, ben o kadar kopmuştum ki 13 ders falan verdim o online döneminde arkadaşların sürekli yazıp beni ikna etmesi ile. ben marmara üniversitesine girmiştim hatırlayanlar olur sonuçta 7 yılı aşmış benim buradaki varlığım. bizim bölümümüzdeki iki hoca kasıtlı olarak öğrencilere düşük not verdiği için cimere bölümce yaptığımız başvuru bile sonuçsuz kaldı. o hocalardan birisi bir yıl sonra aynı şeyi marmara üniversitesi hukuk fakültesinde yapınca bu sene başında o hocayı kovdular, onu gören diğer hoca da norveç'e ikiledi. bunu gördükten sonra altıncı yılımda 19 ders aldım iki dönemde toplam. 17 dersi verdim. düşünün ilk üç yıl bırak 17'yi 7 ders bile verememiştim. veremediğim 2 dersin de mazereti var açıkcası. ben istatistik okuyorum, bazı paket programlar/programlama dilleri gibi bilmek zorunda olduğum şeyler var. benim bilgisayarım ben dördüncü sınıfa giderken alınmış bir tarihi eser. yenisini almaya param da ailemden istemeye dermanım da yok. hani phytondur sqldir bunları hallettik, veri madenciliği işlerini yaptık ve bunların hepsini diğer teorik istatistik derslerini de verirken verdik ama ileri regresyon analizini paket programlar üzerinde yapmayı teoride öğrensem de pratiğe dökemedim. yine de o derslerden neden kaldığımı biliyorum. 5 sene matematik l'den 1 puan bile alamadım. o hocanın bana o puanları nasıl vermediğini bilmiyorum. laf söylemek vesaire boş artık. seneye yedinci yılım. yaklaşık 5-6 dersim kaldı. seneye o dersleri verip mezun olmayı umuyorum. hiç böyle bir umudum yoktu sene başı açıkcası. türevi, integrali bile unutmuş duruma gelmiştim beni düşürdükleri o depresyon hali içerisinde. şimdi bilgisayar alırsam hallederim modundayım. madridli maaşlar nerede allahsız 7 yıl oldu! madridli diyince aklıma ona yaptığım ziyaretler geldi şimdi. dövmecide mantı yiyip beşiktaş alanyaspor maçını izlemiştik çok romantik anlardı. acaba aynı yerde mi hala iş yeri. kitap işleri nasıl gitti, twitterı ne alemde falan yıllardır hiç haberdar değilim. burayı da sadece arada girip 1-2 tane entry okumak için kullanıyorum. twitter haber sayfalarından bozma sol kanatlar görünce direkt okumadan çıkıyorum o ayrı. neyse ne. bu hesapta yaptım mı bilmiyorum eğer yapmadıysam buraya aklıma gelenleri dökmeyeli 4-5 yıl olmuştur en az. özlemişim.

COK CANIM YANIYOR SARHOSKEN BILE FARK EDECEK KADAR HEM DE

Ailemle aramdaki bağlar o kadar kopmuş ki. Özellikle düşünce olarak, onların ayıp gördüğü bana çok normal, benim garipsediğim şeyler ise onlara çok normal. Ve bu epey yorucu bir durum.

çok sevdiğim birini bile tek kalemde silebilecek bir hale geldim. onlar mı beni çok kırdı yoksa baştan beri mi değer, kıymet bilmez biriydim bilmiyorum

Sokakta görsem yüzlerine bakmayacağım insanlarla 24 saat birlikte çalışıyorum.

Allah'a inanmasam, şu an bu entryi girmek yerine toprak sahibi olurdum. Ancak toprağın altından.

sildiğim bütün şarkıları çok özledim

Hayatım boyunca bir kere bile umarsızca eğlendiğimi hatırlamıyorum. Otokontrolü asla elden bırakamıyorum. Bir çizgim var ve o çizgiyi hiç geçmedim şimdiye kadar. İçimde bir yerde bir şeyler eksik sanırım. O coşkuyu bir türlü yakalayamıyorum. Son çare olarak alkolden destek almayı düşünüyorum. Kafam güzelken daha fazla esneyebilirim belki.

tüm ihtimalleri hesaplıyorum. her şeye hazırım. olabilecek tüm durumlarda ne yapacağımı biliyorum. ama bir şey oluyor sonra. hesapladığım bir şey. ama hazır değilim. inciniyorum. dengem bozuluyor. her şeyin kontrolünü elimde tutmama rağmen kontrolü kaybediyorum. düzelemiyorum. uzun bir süre duruyorum sadece. hiçbir şey yapmadan. kontrol bağımlıları kontrolü kaybettiklerinde böyle olur herhalde diyorum. başka insanlara da böyle olur herhalde diyorum. olmuyor ama. bir tek incinen benim böylesine. bu yüzden daha fazla çabalamam gerek. daha fazla rol. daha fazla karakter. görmemeli insanlar bunu. son kullanma tarihi olan bir insanım ben. dışarıda unutulmuş gibi erkenden bozulmuşum. birileri de bişey olmaz deyip geri dolaba atmış. kimse açıp bakmaya tenezzül etmiyor. günüm geldiğinde fark ederler mi acaba çoktan her şeyin bittiğini, bilmiyorum. belki de daha fazla yazmalıyım. ve daha fazla konuşmalıyım. ben çok iyi bir insan değilim. ama çok kötü bir insan da değilim. bu neden bana oldu? ben neden böyle oldum? bu soruları sorarım ara sıra. sonra hatırlarım cevapları. evet derim, mantıklı. olan olmuş. bunları görmüşsün, önlemini almışsın ama yine de işe yaramamış. incinmiş bir insansın. iyi haberlere ihtiyacım var. lütfen iyi bir şeyler olsun artık. paragraf ayırmıyorum. okuması zor olsun. çok da sikimdeydi. amınıza korum lan. psikoterapi seansımı sonlandırıyorum. self healing aq. terzi sökük mum dip.

13 gün sonra güneş benim için doğacak (kimseyedemiyorumkinazardeğipbozulmasındiyesizyabancısayılmazsınız)

kendimi mars gibi hissediyorum. bir zamanlar hayat varmış, her yer yeşillik, mavilikmiş de sonradan içimdeki çekirdek soğumuş, çölden ibaret, soğuk rüzgarların estiği, kurak bir gezegene dönmüşüm gibi. ya da plüton gibiyim. güneşten uzak kaldığı için buz tutan iklimine rağmen kocaman bir kalp barındırmayı başaran ama hiç önemsenmeyen. canım plüton. link

Bugün benim doğum günüm.. En yakın arkadaşımla eski sevgilim aynı zamanlarda hayatıma girdi ve ben yakın arkadaşımla daha yakın oldukça eski sevgilim gittikçe eskidi. Ayrıldık. Özledik konuştuk barıştık ayrıldık. Yapamadık bir türlü ama hep kaldık da birbirimizde. Neyse işte arkadaşım doğum günümü kutlamış baya manas destanı asdfghj ve içinde koca bir 8 yıl yazısı var. 8 yıldır hayatımda./lar. Mesaj çok güzeldi çok mutlu oldum ama bir yanım çok buruk hala. Neden bu geçen 8 yılda o hala var neden bu sevgi içimde tamamen bitmiyor. Neden ben doğumgünümü buruk geçiriyorum hala.

Rüyada biri size sarıldığında onun sıcaklığını hissedebilir misiniz? Bana dün gece böyle bir şey oldu

Bir gün kendi adıma sela verdirmek istiyorum bakalım yakın çevrem ne yapacak ( sela: ölen kişinin camilerden isminin okunması :)

Ohoooo, işemek neymiş, ben lavaboya sıçıyorum bazen…

Salak yaz dizilerini izliyorum neden diye sormayın

Baktığı yerlere gözü değdi diye uzun uzun baktığım 8 yıllık bir platoniğim vardı.Sonra da aşık olmadım zaten

ruhen etkileyici bi rüya gördükten sonra tek başıma uyuyamamak. illa yanımda biri yatacak ki öyle rahatça uykuya dalabileyim :(

Hayatımın en mutlu dönemini yaşıyorum sanırım. Bundan önce en son ne zaman bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum lan. Nerden baksan bir 20 sene geçmiştir. Çok garip bir duygu. Baya dümdüz mutlusun. Napcağını bilemiyormuş insan böyle olunca. Azıcık daha mutlu kalayım diye uyuyamıyorum amk ahahahha Mutsuzlar çok acil bir şekilde mutlu olmanın yolunu bulun. Birden tüm perspektif alt üst oluyor. İçeriden bildiriyorum. :D

Herşeyi bırakıp bi anda yok olmak istiyorum sadece yok olmak kimsenin yok olduğumdan dahi haberi olsun istemiyorum sanki yeryüzüne hiç gelmemişim gibi

Bir arkadaşım evlenmiş. Şaşırdım doğrusu öyle pek erken evlenecek biri gibi değildi. Üniversitenin başından itibaren birlikte olduğu sevgilisiyle evlenmiş üstelik. Dönüp kendime baktım üniversitenin başında birlikte olduğum sevgilimle devam ediyor olsaydım ben de evlenmiş olurdum. Ama istediğim bu değildi. Asla değişmeden bugünlere gelmem iyi oldu. Bulunduğum noktadan gayet memnunum.

Artık ölüm bile anlamsız.

Mutlu olanları çok kıskanıyorum lan. İyi anlamda, haset olarak değil ama gıpta olarak kıskanıyorum. "Ulen ben de böyle mutlu olabileyim." diyorum onları kendi kendime. Özeniyorum yani. Söylesenize GTA oyunlarında olduğu gibi bu mutluluğun şifresini versenize lan. Bir şey deneyeceğim, sadece bir şey...

İş yerinde sevmediğim bir kıdemlim vardı çay veya kahve yaparken oda istiyordu bende yapıyordum sevmediğim için önce şekeri fazla koymaya başladım 2 kaşık yerine 3-4 kaşık atıyordum sonra aramızdaki sorunları hallettik bu sefer de az koymaya başladım önce 1 kaşığa indirdim sonra hiç atmamaya başladım . İşten çıkarken bunu ona söylediğimde şok oldu” bende evde içtiklerimden neden tat alamıyorum acaba diye hanıma söyleniyordum ‘‘ dedi iyiliktir bu başka bir şey değil 😇

alışıyorum ve alışmaya alışıyorum omuzlarımda bunun ağırlığını taşıyorum sonra bir gece en başa döndüğümü düşünüyorum. kahroluyorum ama yanılıyorum ben sanırım yapamıyorum. savaşamıyorum

Evlenesim geldi.25 yıldır evlenmem ben derken üstelik. Yolum yol değil arkadaşlar

babam küçükken eve geldiğinde kardeşimle bana bu eve hiç gelmek istemiyorum ayaklarım hep geri geri gidiyor diyordu ben hep sorunun bizde olduğunu sandım üzerinden yıllaaaaar geçti artık ben de bu eve hiç gelmek istemiyorum ayaklarım hep geri geri gidiyor, sorun bizde değilmiş sözlük

Abimin hikayelerini sessize aldım. Allahın manyağının doğum günü, kim doğum günü mesajı attıysa ya da hikayesinde paylaştıysa o da hikayesinde paylaşıyor. Tam amele ay tam amele Ona amele dediğimi bir duysa beni öldürür shhshsh ama amele işte :D

Sözlükte tanıştığım ve çok sevdiğim biri sözlükten ayrılmış ve hiçbir şey demeden. Hani tamam acil önemli bir şey olmuştur evet ama insan bi veda eder ya. Yazmayacaktım ama yazdim belki görür falan diye

Aklımı çıkarıp karşılıklı çay içsek, kendisine hayran olurdum. Aynı anda bu kadar şeyi bu kadar detaylı ve doğru şekilde düşünüp uygulayabildiği için aşık da olabilirdim kendisine. Şeytani zekası sayesinde ceket de ilikleyebilirdim. Çok karışık duygular içerisindeyim kendisine karşı.

Esit ağırlıktan hukuk psikoloji hariç hangi bölüm yazılmalı. Bilgisi olan yeşillendirebilir

Yaşanmamasını istediğim şeyler yaşanıyor bu aralar hayatımın olağan akışı dışında gelişen şeylere tahammülümün kalmadığını anladığım evredeyim belki bundan bir kaç sene öncesine kadar bu yaşadıklarım beni mutlu edebilirdi ama şimdi sadece hayal kırıklığı ve rahatsızlıktan başka birşey vermiyor işin kötü tarafı ne kadar uğraşırsam uğraşayım o dipsiz kuyuya çekilmekten bir türlü kurtaramıyorum kendimi..

Sana bir şey itiraf edeyim mi? Şu an onun intihar haberini alsam üzülürüm. Ama en azından daha iyi hatırlarım biliyor musun? Bu hikâyenin sonunu hep kız dayanamayıp intihar etti. ya da 6 ay önce araba çarptı öldü diye bitirmek istiyorum içimden biliyor musun? Öyle düşününce içim rahatlıyor. 3 sene sevdiğim kız kirlenmiyor en azından. Onurlu ölüyor. Bir ara toprak alıp kavanoza koyup onun toprağı falan diye kendimi kandırmak istedim. Hikayeyi gerçekten değiştirmek isterdim. En azından kafamda

Şu yaşıma kadar kimse benim için bir şey yapmadı. Sevgileride karşılıklıydı, istekleride ben ne kadar verdiysen onun hep altında değer aldım, ben mi çok kötüydüm yoksa çok mu iyi niyetli.

Deliriyorum kankss.

Dün gece rüyamda eski sevgilime şiddet uyguluyorum... Fantezik bir şey düşünmeyin lütfen. Kendisi benim duygularımla oynayıp yarı yolda bırakmayı üstüne de beni aldatmayı tercih ettiği için aylardır ağzını burnunu dağıtamamanın derin üzüntüsü içerisindeyim. Ahh elime bir geçse... Ama arkadaşlar rüyam nasıl keyifliydi anlatamam... Böyle suratına suratına, kafasına kafasına...

Bazen düşüncelerim göğsümde kocaman bir kapan gibi kalbimi sıkıyor.

Koskoca kalabalık cafede tek basina uzun uzun oturup hayati sorgulamak icinden tek basina cikamamak. Kafanin karışıkliginin aslinda hayatinin karisikligindan olduğunu çözmek ama duzen de istememek. Galiba sıyırmışlık bu olsa.

(bkz: cüzdanda vesikalık fotoğraf taşımak) entry bu kadar.

türkçe drill rap dinliyorum....