asosyal itiraf

Annemle konuşuyoruz, güzel birkaç şarkı açtı maziden kalma. Anlatmaya başladı, üniversitede onu seven bir çocuk kaset doldurup hediye etmiş tam da o şarkıya denk gelmişiz. Hatta o zamanlar onu seven başka bir çocuk izmirden gelmiş tee yanına, çok bilmezdim tanımazdım çocuğu bile diyor. Şu karizmaya bakar mısınız ya? Dedim anne sen de baya havalıymışsın. Allah var şimdi havalıydık dedi manyak kadın djsnsnsns Güzel anacığım biz de böyle sevecek insanlara hasretiz be.

Ya bu sözlükte boş yapılmasına tahammülüm kalmadı

burda erkek nickli sözlük hesabım vardı. çok dertlestigim insan oldu,özellikle bacılarım. sonra mi ne oldu neymiş entiri girmeyen yazarlar fake imiş,ucurdular işte.

Konuşacağı yerde susan, gece olur kendine bağırır.

Hatalarımdan hiç ders almiyorum galiba ya. Bazen çok yükseliyorum ama cok... Enerji patlaması gibi ve kontrol edemediğim, ya da etmediğim, ya da etmek istemediğim, şeyler yapıyorum. Davranışlarımın sonucunda da biri üzülüyor ve bu ben olmuyorum. Ama bu ruh halindeyken karsimdakinin üzülmesi de pek umrumda olmadığı "bana ne, salak mi üzülmesin" deyip geçiyorum. Ruh halim bi tık mantıklı hale geldiğinde yaşanan şeyler benim kafamdan silinirken, benim için hiçbir anlam ifade etmezken karşımdaki atlatamıyor. Bu sefer de diyorum ki "bana ne, salak mi takılıp kalmasın" Şerefsizlik yapmamaliyim, şerefsizlik yapmamaliyim, şerefsizlik yapmamaliyim. Ama yapacağım galiba.

Sevgilisinin arkadaşımı aldattığını söyledim. Kız bana inanmadı çocuk da fırsat bu fırsat dedi evlilik teklifi etti iki ara bir derede nişan yaptılar. Kötü olan ben oldum. İlişkilere bulaşmayacağım.

Artık ilgi istiyorum

Bundan aşağı yukarı bir yıl önce önce, tek amacım gitmekti. Çünkü durmak için nedenim yoktu. Ateletimi kaybetmiş, öylece kalakalmıştım. Pruvada asılı bir çapa gibi sallanıyor, bir şeylere başlayamıyordum. Beklemek imkan meselesiydi. Belki beklesem bir şeyler değişecekti lakin imkanım da yoktu. Lakin şimdi... Şimdi öyle değil. Ufak ufak hayatımı yoluna koymaya başladım. Bana destek olan insanlar, güzel uğraşlarım var. Kendime bakıyor, kendimle ilgileniyor ve hatta iyi geçiniyorum. Olacak şeylerin önüne geçemez, olmayacak bir şeyi de olduramazsınız. Bir şeyler oldu ve ben alışık olmadığımdan durdurmak istedim. Durduramadım. İyi ki de durduramamışım. Hayatıma giren bir dizi insan ve yaşadığım bazı olaylar ruhuma öyle iyi geldi ki... İyi hissediyorum.

Bazen, hatta çoğu zaman, yakın arkadaşımı ısırmak istiyorum. Allah'tan yakınımda değil de koruyabiliyorum onu kendimden. Lan en sevdiğim, seni çok seviyorum.

biraz önce çok sevdiğim ve eşine karşı olan sevgisine çok saygı duyduğum bir arkadaşımın aldatıldığını öğrendim, artık şaşırmıyorum etrafımda o kadar çok ki, bende kadınım ve bizzat kendim de yaşadım ama benim eşim değildi hayatımın bir yarısı için al bundan sonrası senindir demedim ben aldatıldım bastım gittim ama ortada kurulmuş bir evlilik dünya tatlısı bir çocuk varken şimdi ne yapacağım diyen bir kadına bas git demek öyle kolay olmuyor. ve cidden samimi söylüyorum fiili ya da kalben aldatma olayını zerrece anlayamıyorum evliliğe sevmeye sevilmeye olan inancım günden güne azalıyor. zor bi şey değil ki her şeyi hakkıyla dürüstçe yaşamak bir insan sana sevgisini verdiği halde yetmiyorsa al karşına konuş ben başka yerlere gidiyorum diye adam gibi anlat ama yok ben yapayım ama düzenim bozulmasın çocuğumdan ayrı kalmayayım beni seven karımı kaybetmeyeyim. yaparken nasıl vicdanı susturuyorsa yaptıkları ortaya çıkınca kaybettiklerini kabullenmeyi bilmeli insan. bu kadar aciz ve aptal bu kadar keyfine düşkün olunmaz. olacaksanız da evlenmeyin abi kimse zorla sizi evlendiremez hayatınızı bi taraflarınız rahat yaşamak istiyorsanız kimseyi o hayatın merkezine alıp canını yakmayın hayatından etmeyin. sizi seveni sevgisinden vazgeçmek zorunda bırakmayın. biraz fazla konuştum durumun tazeliğinden affola

Şu alfa kadın, beta erkek tarzı muhabbetler aşırı komik ve saçma açıkçası gördüğüm yerde tiksinme geliyor hangi dünyada yaşıyorlar acaba nerenin oyunu bu ya neyse alfalar dm atsın. (bkz: içi boş ego dolu kalıplar)

Pandemi nedeniyle haysiyetsiz, şerefsiz, karaktersiz, tek bir nefes almayı bile hak etmeyenlerin ölmesini istiyorum.O hayvanlara eziyet edenler var ya onlar sürüne sürüne ölemesin bile.Böyle insanlar niye yaşıyor ya niye yaşıyor? Onlara kalkan elleriniz kırılsın, geberin hepiniz.Ölmek isteyin ama ölemeyin inşallah

kendimi yenemiyorum kendimden vazgeçemiyorum ve kendimden de kaçıyorum gibi beylik bir ifade

Onun için herşeyden vazgeçtim..

Bunu söylerken çok utanıyorum ama telefonumda arada oynadığım bir kaç uçak oyunum var.

Bugün bi arkadaşım geldi, ayaküstü sohbet ettik. Geçen haftalarda buluşacaktık ama bi aksilik oldu, o günden beri hiç buluşmadık. Bugün bana açıklama yapmaya çalıştı, kusura bakma tarzında.. bu tarz şeyler benim için pek önemli değil zaten, geçiştirdim ben de. Şimdi diğer yakın arkadaşlarıyla oturmuşlar.. her zaman samimi olmaya çalışıyorsunuz ama aslında uğraşmak istediğiniz insanlar için ne güzel uğraşıyosunuz gerçekten.. Ben sizi seviyorum ama artık sizi çözemiyorum. Arkadaş olmak istemiyosanız benimle konuşmayın bu kadar basit bu iş, istiyosanız da bu şekilde davranmayın. Tam olarak böyleyim Neden samimi dostluklar kuramıyorum ben? Mesafemi mi ayarlayamıyorum acaba?

Bugün canımın biraz sıkılmaya vakti oldu ve gerçekten boşluk hissediyor.. Ne zaman düzelecek bilmiyorum ama düzelir inş :(

aşırı mesaj atasım var ama geçen hafta sinirle numarasını sildiğim için mesaj atamıyorum. malım ben (bkz: ara beni yiğidim)

bu zamana kadar belki birçok kız arkadaşım oldu ancak birini unutamıyorum. mesaj attım iplemedi, görüldü attı aşırı zoruma gitti. itiraf edeyim.

Mesleğimi memleketimde icra etmek istiyorum ama ailem başka yerde yaşıyor.Bu yaşıma kadar hiç ayrılmadım yanlarından. Hatta ders çalışırken bile ya beraber geçirecek vakitlerimiz azsa diye yanlarında çalışırdım. Yaş büyüdükçe beni çokça sinirlendirseler de onlardan ayrı kalmaktan korkuyorum, çok özlerim uzakta yapamam gibi ama bu şehirde de ömrümü harcayamam.Peki ne olacak böyle sözlük?

kullanıcı adımı değiştirip itiraf yapıcam böyle olmuyor

Sanırım nereye yazacağımı bilmiyorum. Bunu ona bile yazamıyorum çünkü kendimi anlattım ve o anlamamak için uğraştı. Kelimeler bitti benim için. Çok basit birkaç şey istemiştim oysaki. Seni seviyorum demek kolay ama isteklerimi görmemek daha basit geliyor sana. Sana son kez anlatsam kendimi. Yine her şeyi hallederiz diyeceksin. Biz oysaki benim minicik isteklerimi bile halledemiyoruz. Halledemiyorsun daha doğrusu. Bir şey yokmuş gibi devam ediyorum ama bu da benim iğrençliğim çünkü ben seni cidden seviyorum. Sevgini benimkiyle kıyaslıyorsun ya en çok da buna gülüyorum içimden aslında. Her sabah yüzünde ufak tebessüm oluşsun diye çırpınan beni kırdın ve farkında değilsin. Sadece yorgun biliyorsun beni. Sana avaz avaz bağırdım ama duymak istemeyene yorgun kalıyorsun işte :) Ben sabah yine sahte gülümsemelerimden birini takınırım sana güzel bir günaydın derim ve sen fark etmezsin bile :) Belki de isteklerimi hiç beklemediğim bir anda yapacak beni şaşırtmak istiyor. Kendimi böyle avutuyorum. Umarım sadece avunmakla kalmam

İsyanın eşiğine geldim artık. Yani herkes için iyiye giden hayat bir türlü bize gülmedi. Ne kurulu bir düzenimiz var, ne işimiz, ne gücümüz. Hiçbir şey kalmadı avcumuzda. İş isteyerek uyuyorum, gözümü sabah açıyorum ses soluk yok. Bir sürü borç... 1 yıl içerisinde dükkan açmadan, kefil olmadan ne kadar borcun altına girebilir bir insan allah aşkına? Ne kira ödeyebiliyoruz ne çocuğun mamasını alabiliyoruz. Elde var sıfır. Gücüme gidiyor. Böyle böyle intihara gidiyormuş insanlar. Hani çocuklarını ısıtamadı diye saç kurutma makinesiyle intihar eden bir anne vardı. Şu an çok iyi anlıyorum kendisini. Ki allahtan babamın yanındayız. Yoksa çocuğumu ısıtamadığım ya da ısıttığım için gelen faturanın yüküyle aynı psikolojiye iyice girecektim. Ya hani devlet kimseyi kimsesiz bırakmaz diyorlar ya, bir dizinin de adını öyle değiştirmişlerdi. Yok öyle bir dünya. Cepte var 5 lira. Şuna git iş görüşmesine sana iş bulsun. Şunun yanına git o sana yardımcı olur. İş ilanlarına bak, geri dönen yok. Babam da elinden geleni yapıyor iş bulunsun da yanımızda kalsınlar, istanbula gitmesinler diye. Bütün tanıdıklarına haber veriyor, kendi başka işler kovalıyor, ek gelir elde etmeye çalışıyor falan. Ama nereye kadar yani. 1 yılı geçti hastalıktı, hastaneydi, hastane masraflarıydı bilmem ne. Üstüne işsizlik. Üç ayda 3 tane cenaze ki hepsi 1. Derece akraba birisi kayınbabam. Artık bir psikiyatriye gidip ilaç kullanmam lazım. Çünkü kafayı yemek üzereyim. Hakikaten üzerimdeki sinir ve boşvermişlik yüzünden mahvoldum. Ne üzülebiliyorum, ne ağlayabiliyorum, ne şımarıklık yapabiliyorum. Sinire vurdu hepsi. Önüme geleni azarlayıp geçiyorum. Böyle görseniz negatif enerji yayan bir tv karakteri vardı aynı onun gibiyim. Bir yerde sağlam patlak vereceğim ama o günden çok korkuyorum.

ben birini öldürdüm. ama içimde

Şu yeni yasakları henüz o kadar yanlış anlamışım ki 10.00-20.00 arası her yer normal açık olacak sadece hafta sonları paket servis olacak sanmıştım.

benim tavsiyemi dinleyip mutlu olan kimseyi görmedim arkadaşlar buradan birinize tavsiye verirsem falan haberiniz olsun

Son paramı victoria secret indirimine gömdüm çünkü bare vanilla her seye değer pişman değilim

Selamün aleyküm. Dünden beri eski fotoğraflar batağına düşmüş durumdayım. Bilen bilir, fena bataklıktır, çıkması zordur. Velhasıl kelam; zaman hızlı geçiyor, onu fark ediyorsun baktıkça. Fil hafızam, geçerken bıraktığı, iyi kötü neredeyse, her şeyi hatırlamamı sağlıyor. İşin bu kısmı, çoğu zaman, yaşamın en yorucu tarafı oluyor. Bazen unutmak, en azından unutmayı öğrenmek gerekiyor. Ancak son zamanlarda fil hafızam dahi beni yalnız bırakmaya başladı. Beni tanıyanlar bilirler ki bir şeyi "Hatirlamıyorum." diyorsam yalan söylüyorumdur. Pek tabii istisnalarına rastlamak mümkündü ama bu aralar gerçekten hatırlamıyorum. Yani öyle ki kıyamet yakındır ey ümmet-i muhammed. Yapmayı planladığım her şey için pek az zamanım kaldı (tabii ki görece) ama şaşırtıcı biçimde planlarım tıkırında gidiyor. Tıkırında gitmesinin verdiği mükemmel bir huzur yaşıyorum içten içe. Hiç kimseye fark ettirmeden, küçük dokunuşlarla yönlendiriyorum her şeyi. Yönlendiremezsem de vazgeçiyorum hemen. Çünkü neden vazgeçmeyeyim? Gidişatını değiştirmeye gücümün yetmediği, yetmeyeceği şeyler için hayıflanmayı, dertlenmeyi, çabalamayı bir süre önce bırakmıştım zaten. Ben bir süper kahraman değilim, hiç olmadım. Hayat iyi de çevresi kötü işte. Çok içli dışlı olmamak lazım. Başka başlık uplamayalım da hazır yazmışken buraya bir şarkı bırakalım bari. Gören tıklar belki.buyurun

sol kanata bakıp ağlıyorum şu an. özenle mi seçtiniz bu başlıkları anlamıyorum ki.

Sözlüğe canım sıkkın olunca üzgün olunca yada bişeye kızdığımda giriyorum yazıyorum kısacası kötü zamanlarımda sözlüğe sığınıyorum. iyiysem sözlüğü unutuveriyorum burası benim dert köşem galiba

Ay sözlüğü kullanmayı unutmuşum

Uykudan uyandıktan sonra ilk 45 dakika, 1 saat kafamın çalıştığını düşünmüyorum.

Çıtır çıtır börekler yapıp evdekileri uyandıracağım pazar kahvaltıları kurmak istiyorum. Bu benim için bir itiraf çünkü daha önce hiç, bir aile hayatım olsun istemezdim. Evlilik bir boyunduruk gibi geliyordu. Annelik duygusuydu, çocuktu falan bu tarz şeyler bana çok uzaktı hep. Ama nedense şimdilerde en uzak durduğum konusunu bile açtırmadığım bu düşünce, aklıma gelip duruyor. Acaba olsa nasıl olurdu, diye. Çocuk konusundan hala hiç hoşlanmıyorum. Ama eşim diyebileceğim biriyle, hayatı beraber paylaşmak istediğim biriyle, bu hayal çok da kötü gelmemeye başladı bana.

Kelebekten korkuyorum evet İnsan kelebekten korkar mı amk utanıyorum lan :((

Günlerdir kafayı yemiş gibi patik örüyorum. Eş dost kalmadı herkese patik ördüm hem de civciv sarısı. Twitter'dan olması lazım, alakasız yerlerde çekilen ıstırap ıstırabı ikiye katlıyor. Ağlayarak bulaşık yıkarken farkettim minvalinde bir söz hatırlıyorum. İnsan bazen hıncını neyden çıkaracağını bilemiyor. Saçlarıma kıyamayınca ben de patik ördüm.

salak salak hareketler yapıyorum bu ara inanılmaz duygusalım. çok yanlış, ileride pişman olacağım şeyler yapacak gibiyim. “olmuyor, tutamıyorum kendimi leyla kapımı çalmanı istiyorum hepsi bu kadar” b i r i b e n i t o k a t l a s ı n

olaylara kendimi fazla kaptırıyorum. etkisi uzun süre kalıyor ama kalmamış gibi davranıyorum. çok detay düşünüyorum ve unutmam gereken şeyleri unutmuyorum takılı kalıyorum. iyi bok yiyorum.

(#4020373) uzaklaştım. kendime daha yakınım artık.

güçlü gibi görünüyorum ama içeride durumlar çok karışık. camı çerçeveyi indirdim, ne varsa kırık dökük. sağlam olan tek şey yok. halledicem.

Ben sanırım biraz III. Osman gibiyim. - Hayatım evde geçiyor, - Dış olaylarla ilgilenmiyorum, - Bu dönemde herhangi bir yenilik yapmadım.

salaklığım yüzünden yaptığım bişeye çok sinirlendim ve öfkemi başıma vurarak ve yüzüme tokat atarak çıkardım. hepsini istem dışı yaptım ve işin kötüsü yaparken çok rahatladım. sonra bi ağlama seansı tabi.. keşke hiç bir şeyi takmayan bi karakterim olsaydı canım sağolsun diyip geçebilseydim. (bkz: dokunmayın çok fenayım)

Ilgi bağımlısıyım ben galiba. Bilmiyorum öyle olabilirim.

(#4007605) bugün iş ile ilgili ben onu aramak zorunda kaldım. selam bile vermeden işi sordum kapattım. ardından mesaj atmış 'iyi misin' diye. ağzıma geleni saydım. evli olduğunu öğrendikten sonra bir şey diyememiştim içimdekileri söylememiştim. bugün açtım ağzımı yumdum gözümü. ağzına sıçtım. bana diyor ki ''ne söylersen haklısın ama benden uzaklaşma.'' dedim ''sen harbiden gerizekalısın. siktir git karınla 2 çocuğunla mutlu ol bana da yaklaşma.'' ulan ne oruspu çocukları var ya. pardon çocuk oruspu..

Sözlükte birşeyler oluyor ama ne oluyor anlayamadım bir türlü lütfen bilen, anlayan yeşillendirsin

Beni bana bırakma Kaybediyorum aklımı bu kadar namussuzun arasında En azından bir sonbahar akşamı O güzel gülüşüne yanmalıyım tekrar.

Manyak gibi harika avcıdinliyorum hokkağbaz oldum hokkağbaz

Ben çok güçlüyüm, unutmayın ki bana hiçbir şey olmaz rolü yapmayı bırakıyorum. Tükendim ben. İzninizle şuraya devriliyorum, gelip geçerken dikkat edin ezmeyin. Şuraya kıvrılıp devrilicem, yokmuşum gibi davranabilirsiniz.

evvet bugün ilk kez birinin hikayesine alev attım. haydi rastgele

Hangi birini söylesem derken kendi içimde kayboluyorum. Kaybolduğum yerde var olmaya çalışıyorum.

Tükendim. Anlatacak bir şey yok, tamamıyla tükendim.. Ne zevk aldığım bir şey kaldı ne de uğruna ertesi günümü değiştireceğim bir şey.. Öylesine yiyorum, öylesine içiyorum öylesine çalışıyorum, öylesine yatıyorum, öylesine yaşıyorum.. Hayatımda her şey öylesine.. Kimsem yok.. Sanırım böyle giderse öylesine öleceğim..