asosyal itiraf

Alkolden nefret eden fakat o etkiyi yaratan biri var bu çöplükte.

Bugün sözlüğe çok giremedim, sonra okuduklarımsa yerine oturdu. Sevdiğim hatta olgun bulduğum bi yazara yazılar yazılmış. Tüm entry ve yorumları okudum. Bana böyle yaklaşmadı ama düşünüyorum böyle yaklaşması korkunç bi şey. Ki bu şikayetler bir kişi ile bitmiyor... Eğer bu, bir kişinin şikayeti olsaydı derdim ki belki de ona öyle geldi. Sonra baktım bu yazardan muzdarip çok fazla insan var. Korktum yani. Ben kimsenin yalan söylediğini düşünmüyorum. Ama her konuştuğu kişiye öyle yaklaştığını da düşünmüyorum. Kimi neye göre seçti bilmiyorum ama üzgünüm. Korkuyorum... Erkeklere güvenimin olmamasının o kadar çok sebebi var ki... Allah kötülerle karşılaştırmasın.

Kimse almadığı için kendim aldığım peluşuma sarılıp uyuyorum

İki saat önce başka konuşan, başka bir karar veren biri ufacık bir lafla kararından dönünce beni bir sinir alıyor... Sonra, bu kız niye bana güvenmiyor, oluyor. Ya hu ben sana nasıl guveneyim? Bukalemun gibisin, yerine, yanındakine göre şekil değiştiriyorsun. Utan azıcık be

sayfalar dolusu küfür etmek istiyorum :) her şeye :) herkese :) ama mesela bağırarak değil çoğunu, çirkin geliyo öyle. yazıcam, içimden seslendirerek tabii, göndere basıcam. ama nassssıl böyle vurgulu vurgulu ya.. ufff inanılmaz canım çekiyo he. kendime de sövücem. sana da sövücem. ona da sövücem. :)))))))) ama yapamıyorum ya uffffffffffffff

Burda açılan çoğu boşluk tamamen yer işgali ve saçma sapanlık, birbirini övmek için açılan mı dersin tek tek kişi tahlili yapılan mı dersin şarkı adı mı yoksa dünyanın en aptalca konulu başlıkları mı dersin arada bi girip öğürerek çıkıyorum kusura bakın

Uzun zaman önce hayatıma aniden girip, daha sonra ben ona bağlanmaya başlamışken aniden çıkan bir dostum olmuştu. Onu nedensiz çok seviyordum. İçimdeki bir şey beni ona karşı merhametli, içten ve sevecen yapıyordu. Bunu durduramıyordum. Hayatındaki onca kötü insana rağmen benim ona karşı nasıl iyi biri olduğumun da farkındaydı. Yine de bir gün hiç bir açıklama yapmadan gitti. Çok kızdım ama sonra bu kızgınlığım bile geçti, affettim onu. Bekledim, dönsün diye, ama dönmedi. Son zamanlarda biri girdi yine hayatıma. Aynı ona benziyor. Ses tonu, konuşması, içtenliği, zevkleri.. Sanki herşeyiyle onun bir kopyası gibi. Bu beni hem korkuttu hem de çok sevindirdi. Nasıl davranacağımı bilemedim. Sanki karşımda o varmış gibi içten, merhametli ve deli gibi sevecen davrandım. Tutamadım. Haliyle bana şöyle bir şey söyledi 'Bana karşı çok ilgili ve iyisin bunu seviyorum fakat bu yaklaşımın sence de çok sıcak kanlı değil mi? Yani sanki arkadaşınmış gibi değilim, davranışın arkadaşlığın biraz ötesinde gibi.' dedi. Haklı. Fakat bilmiyor ki o benim çok uzun zaman önce kaybettiğim biri, bencilce duygularına ayak uydurup beni bırakıp gitmesine rağmen içimde bir yerler de affettiğim ve çok özlediğim biri. Anlatsam anlar mı ki? Sanmıyorum. Büyük ihtimalle takıntılı olduğumu düşünür gibi geliyor. Ben, yine kaybetmek istemiyorum.

-dağınık, saçma sapan cümleler yazcam. sonra ağlamayın “ bı nı ımk” diye- arkaaşlar burda biri var.. merak etmeyin “kızlar bi bey var” gibi diil hahahadgdjdk neys ciddi olcam bi dk yazdıklarını okuduktan sonraaa ya hayata küsüyorum ya da bi’ şeylere daha çok bağlanıyorum. genelde kendimden utanıyorum. böyle bıkıyorum ya. her şeyden. lan diyorum WHY ARE WE LIVIN?? yaa g de koymadım sonuna hahahahshdjdks allahım ya.. işte böyle gereksiz bi’ “kendimi bi’ bok sanma” şeyim var. belki “bi’”den de anlamışsınızdır :ddd ayy valla ter basıyo şu an. nooooooluyo olummm?? iyi değilim ya. son birkaç zamandır hiç iyi değilim. ya tabii akşama kadar oturup ruh hastası gibi duvara da bakmıyorum. gülüyom da eğleniyom da. ama şey galiba kendime bi şey katamadığım için kendime kızıyorum. la mal mıyım acaba? çok ciddi düşünüyorum bunu. akademik başarı filan var biraz yani. kahretsin ya. kendim zeki olduğunu düşünmüyorum ki a* düşünmüyorum. çok isterdim düşünüp düşündüğümü saklamayı. ay bıktım ya. ne diyordum bi şeyleri okuduktan sonra hayata küsmek. gerçi bazen de diyorum “okudum eee???” noolcak ki yani ne olcak? daha bi’ şey mi bakıcam hayata? yani düşünüyorum gerçi hayatta her şey “şeye” bağlı: sana yani bana ya. dümdüz tek yaşayıp geberip gitsem bi’ bilinçlilik seviyesine ulaşmama gerek yok. çalış, biraz para kazan, beynini uyuştur, ye, iç, yat, boşalt bunları.. uff müthiş hayat. sanırım kendimi geliştirme şeyim, isteğim burda devreye giriyo. YESSSS BAŞKASI İÇİN YAŞIYORUM CANLARIM biraz önceki hayat BOK müthiş hayat. hayatımda birileri olmalı. yani yalnızlık da işte o çok bilge filan olan insanlara mahsus bence. ben yalnız kalamam yia ka la mammmmm yani geliştirsem kendimi sırf arkadaş çevrem böyle daha kültürlü hassss- BANA Bİ ŞEY KATACAK birileri olsun diye. evleneceğim kişi için de aynısı. ya da çocuğum düzgün yetişsin diye BENİM ÇOCUĞUM yine kendim için yapıyormuşum hahahahshjd *** insan bi şeyleri anlayınca anlatmak için yazar ben yazarken anlıyorum ahjahaakshsjkd neys en azından bi şeyleri anlıyorum. offff naapcam ben arkadaşlar naapcam hiç bilmiyorum nasıl yaşıcam hiç bilmiyorum ya bi bok yapmadım da yaşamadım da yoruldum lan biraz önce *** yazdım amk yazamadım ahhajajajsl kimim olum ben? küfür edemez miyim ben? çoook hayatını dine imana göre yaşayan biriyim de hahahahahsj ya uf ya allahım ben niye yaşıyom ya en yetkili, bilgili sensin bu konuda bari sen söyle. kır de şu odunu kırayım ne olur ya niye yazıyordum ben bunu?? heh eksi filan aliim diye. hoşuma gitmeye başladı interestingggg bayılıyom bu kelimeye neyse heh o yazan kişi/ kişiler.. hadi ben okuyorum, eksikliğimi hissettiğimden; siz niye yazıyonuz? gerçi probably (ay bu da çok tatlıııııııııı) kendiniz içindir. ulaştım bu sonuca ahhaha komik değil. ufffffff niye cahilim ben ya? benim niye kendi fikrim oluşmuyor niye yaratıcı filan değilim niye niye bilmiyorum ya çok şaşırtıcı dimi hehe hiç gülmedim. yapmayın ya, niye buradayız biz ki? ne bok yiyorum ben burada kime neyi kanıtlıyorum? YAZMAYIN YA ay manyak oldum mu yeni mi fark ettim acil arabada son ses herhangi bi müzik dertli, pop, rap, rock, oyun havası FARK ETMEZ açıp ellerimi azıcık camdan çıkarıp bağıra bağıra söylemelik bi yaz gecesine ihtiyacım var hayalde bile o camı tam açamıyorum amk ulan insanlar siz rahatsız olacaksınız diye yaşamıyorum bile imdat lan (imdat amk diye bitirmiştim çok küfür ettiğimi fark ettim sildim, sonra dedim ki “kime ne amkkkkkkkkk” “ne bu karaktersizliğin, iki yüzlülüğün? yetmez mi ya?” öyle.

20 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı. Yoluma taş koyuldu hep ve olmaması için evren sanki çaba harcıyor gibiydi. Bunu söyleyecek hiç cesaretim olmadı sanki çok kötü bi şeymiş gibi aa çok yazık gibi nidalar duymak istemedim sanırım. Aradığımı da bulamadım hiç. Artık tercih meselesi olmaya başladı bu durum bu hayat böyle devam edecek galiba

Iki haftadır buhrandan buhrana sürükleniyorum, yıldım. Genel olarak pek umutsuz ve negatif bir insan değilim. Kendime güvenirim, bi şeylerin olması için oturup beklemem, yapmak istediklerimi Allah izin verirse yaparım. Ama her şey mi ters gider aq hayatında ya? Biri gelince hepsi birden geliyor. Her taraftan darbe yiyoruz. İki üç hobim var, beni rahatlatan, kendime getiren, yaşadığımı hissettiren... Onları bile yapamıyorum, yet her.

Önümdeki denize atlayasım var. İtiraf sayılır mı bu? Ha ayrıca Antalya sıcağında üşüyorum şu an. Bacaklarımı kendime çektim. Sokak köpeği gelse de sarılsam diyorum. Ruhum da üşüyor orası ayrı hesap. Bak bunlar hep itiraf..

Sözlüğe kayıt olduğum günden beridir ortasında, kıyısında, berisinde, ötesinde bulunmadığım bir kaos yaşanmış ve ben neler olduğunu halen bilmiyorum. Aşırı aşırı merak ediyorum. Keşke birileri beni de aydınlatsa. Yoksa ben bütün gece uyuyamam.

Zor günler geçiriyorum, ikizim de benim dayanamadığımın farkında. Bana dün gece “beni yalnız bırakıp gitmezsin demi” dedi. Bırakıp gitmemek için o kadar uğraşıyorum ki, umarım şu sıkıntılardan bir an önce kurtulup rahata ereriz canım ikizim...

çok yorgunum. içimde bir şeyler var, dışarı dökmem lazım ama dökemiyorum. sürekli bi yerlere bi şeyler karalıyorum ama olmuyor bi şey eksik kalıyor. ve o şeyin ne olduğunu bulamıyorum ya da kendime itiraf edemiyorum. onu bile bilmiyorum ya. hayatımdaki her şey çok yorucu ve ben bazen çok güçsüzüm. yorucu şeyler kötü halime denk gelince hiç toparlayamıyorum, oyuncaklarını dökmüş çocuk gibi başkasından toparlamasını bekliyorum. toplarlayanım yok, olsa da ben kendim hallederim diyip oyuncakları koltuğun altına atarım. her şeyi haddinden fazla kafama takıyorum, her şeye haddinden fazla üzülüyorum ve bu benim dünyayı omzunda taşıyormuşum gibi hissetmeme sebep oluyor. dışardan bakınca bu kızın dünya umrunda değil diyor insanlar, içerden çok farklı her şey. dışardan gülüp geçtiğim bi şeye içerden ağlıyorum, dışardan ağladığıma içimden gülüyorum. son zamanlarda duygularımı ifade etmekte ve anlamakta çok güçlük çekiyorum çünkü hiç böyle olmamıştım. çok iyi bildiğimden emin olduğum tek bir şey vardı, duygularımı ifade etmek. onu da yapamıyorum artık. her şeyi kafama takmaktan çok yoruldum, kafamdaki bu zincire bir şey daha eklersem kafam patlayacak gibi hissediyorum. düşüncelerim kulaklarımdan akacak, burnumdan düşecek, ağzımdan saçılacak ve ben bunların içinde boğulacağım. başkalarının doldurduğu şeyi boşaltmadığım için kendi boğulmama kendim sebep olacağım. pimi çeken benim ama suçlu sizsiniz. içimdeki her şey siz öldürdünüz, ben insanların hayatı bu kadar seviyor musun gerçekten dediği biriydim. bunu elimden siz aldınız, her şeye rağmen hayat çok güzel demeye devam edemedim. çünkü güzel değil, hiç hem de. sadece güzelleştiren detaylar var fakat bu detayları yok eden şeyler daha güçlü. o yüzden bir bütün halinde güzel olmasını engelliyor. daha fazla ne olabilir ki, koy göte gitsin aq diyorum. sen misin bunu diyen dermiş gibi her yerden sarıyorlar beni, zehirli sarmaşık gibiler aynı. bir yerden kurtuluyorum, diğer taraf beni daha çok zehirliyor. ondan kurtuluyorum, yaram daha tazeyken başka bir yara daha alıyorum. iyileşmeme izin vermeden, sürekli yaralamaya devam ediyorsunuz biraz durup kabuk bağlamasını bekleseniz her darbenize daha güçlü göğüs gereceğim. ama siz yerdekine tekme atmaya devam ediyorsunuz, ben de sonumu bekliyorum yerde kıvranarak. bundan sonra ya yerde kıvranmaya devam edeceğim ya da sizi de paçanızdan çekip düşüreceğim ama gücüm yok sizi çekmeye. belki bu gücü toplarım, belki toplayamam bilemiyorum. sadece şunu çok iyi biliyorum ki bundan sonra hepiniz bu kız bizi çekip düşürebilir diye tedirgin olacaksınız, hayır ya nasıl düşürsün ki diyeceksiniz ama asla emin olamayacaksınız. bu da benim sizin darbelerinize karşı savunmam olacak.

Kendimden başka kimseye güvenmiyorum kimsenin söylediklerine de inanmıyorum iyi geceler sözlük

Bilgisayarcı ve telefonculara güvenmiyorum bir tanesine güvenebilsem

20.10.2020 avukatlık stajımı tamamladım. Kötü günler bitti şimdi sıra daha kötü günlerde ehehe

Ben 21. Yüzyılda gerçek arayan bir zavallıyım.

sıkıldım sözlük,çok sıkıldım artık.

belirli aralıklarla etrafıma hep, ben kötü bir insan mıyım, insanların benimle alıp veremedikleri ne diye soruyorum. çünkü anlamıyorum artık insanları. hiçbir şey yapmıyorum, işime gücüme bakıyorum. düşman oluyorlar bana. belki içlerinde saklıyorlar bir müddet ama bilmiyorum. her duyduğum yeni şeyde ‘ama ben öyle düşünmek istemiyorum, o öyle olmamıştır’ diye veryansın ediyorum. öyle bir şey olmamıştır, neden olsun ki? neden kötü düşünsün durup dururken. hakkımda neden atıp tutsun, neden her şeyi yanlış anlasın? neden, neden, neden. o kadar küçük şeylerden büyük marazlar doğuyor ki anlamlandıramıyorum. artık çok yoruluyorum sözlük. heyecanlı bir şeyler yaşadığımda anlatacak birini arıyorum. var gibi görünüyorlar ama aslında yoklar. kederli geçmeyen günüm kalmadı artık. çok yoruluyorum.

amınakodumun hayatı yapmam dediğim her şeyi yaptırdı bana

İtiraf ediyorum. Sözlükte tanıdıklar var diye itiraf etmek istediğim şeyleri itiraf edemiyorum. Büyük ihtimal bu entriyide okuyacaklardır. Bazen bir hesap daha mı açsam diyorum kendi kendime :/

belimden tutulması beni hâyli tedirgin ediyor. misal bugün nermin teyze (yes, nermin teyze) geldi çekti beni kendisine.. dur dedim sen ev- hemen köşeye doğru yavaşça savurdum kendimi. ne gerek var ya.. baya özel bi’ şey bence bu nermin teyzeyle böyle bi’ anım olsun istemedim yani. haksız mıyım ya? değilim bence.

Günün birinde seni kalman gereken yerde, geçmişte bırakacağım.

Benzer şeylerden, aynı yüzlerden, kısır döngülerden ve başa saran konuşmalardan çok sıkıldım. Yeni şeylere de korkuyla yaklaşıp sonunu başlangıcından önce getirir oldum. Ya çok yalnızım ya da çok yanlışım be sözlük

sadece benim çabamla olacak bir şey değil bu. biraz da onun bir şeyler yapması gerek çünkü o kaçtıkça kovalanacağını sanıyor ama ben daha fazla soğuyorum.

sneijder aklıma gelince gözlerim doluyor. Özledim seni küçük dev.

Bugun öyle biriyle tanıştım ki... Fena sarsıldım. Benden hepi topu iki yaş büyük. Kısacık ömrüne ne acılar sığdırmış. Psikopat eşleri hep duyuyoruz, özellikle haberlerde, ama bu duruma maruz kalmış biriyle muhabbet etmek, hikayesini dinlemek bana yine "ne hayatlar var" dedirtti. Cesaretine hayran kaldım. Anlatırken ara ara gözleri doldu, art arda sigara yaktı. Çocuğundan, gelecek planlarından bahsederken dolan gözlerinin umutla parladığına şahit oldum. Ve dedim ki "sen nabiyon jiji, nabiyon?" Ya aslında, belki, çevrem genel olarak benden yaşça büyük olduğu için ve konuşmaktan çok dinlemeyi tercih ettiğim için böyle hikayeler çok duyuyorum. Ama belki yaşı yaşıma yakın olduğu için, belki o naif tavrı ve konuşması; eşine küfür edip sinirlenmek yerine sakin halini koruması, belki çocuğunun kardeşime benzemesi, belki o önceden beri tanıyormusum hissi, bilmiyorum bir sey işte beni baya etkiledi. Acımak ya da üzülmek yerine gercekten örnek alınacak biri olarak gördüm. Bugün evden çıkarken ayaklarım geri geri gidiyordu ama iyi ki tanışmışım diyorum şimdi. Güzel haberlerini duymayı gercekten oyle çok istiyorum ki.

Tekrar çocuk olmak istiyorum sözlük. Tek derdimin okuldan geldiğimde yapmak zorunda olduğum ödevler olmasını istiyorum.. her şeyden bihaber sadece oyun oynamak, hiçbir şeyin farkında olmamak, annemle babamın geçim telaşını görmemek, hayatın bu denli zor oluşunu bilmemek, sadece şekerim düştü diye ağlamak istiyorum.. Galiba çok şey istiyorum. Çok..

Böyle hissettiğim zamanlarda, mutlu veya mutsuz değil, nasıl açıklasam kendimi, evet sanırım çaresiz denilebilir. Genellikle içimi yazarak dökerim, buraya yazarım, bir kağıda yazarım, göndermemek üzere bir mektup yazarım, kimse tarafından özellikle anlaşılmak gibi bir gayem olmazdı fakat bilemiyorum bugün birazcık olsun anlaşılmak istiyorum. Fakat bugün konuşmadan anlaşılmak istiyorum sanırım. Çok mu bencilce ? Bilemiyorum. Çok yol katettim ama bugün hiç olmadığı kadar özlüyorum. Özlemek kötü bir şey değil benim için, aksine halen ozleyebildigim için seviniyorum bir bakıma. Fakat bu özlemin bitmeyeceğini bilmek değil de nasıl açıklasam, e... Hah evet bu özlemin bitmeyeceğini düşünüyorum. Tabi ne olur bilemem. Bitmeyeceğini düşünmek, hissetmek yoruyor beni sanki. Yorulmak da problem değil aslında fakat tek yorulduğum konu bu değil. Ozlemek bu dokunmakla geçmiyor fakat fırsatım olsaydı ya da bir dilek hakkım gidip; " E ! " Biz " var ya beni çok üzdü. " deyip sarılırdım ona. O hem bize kızardı hem de benim güvende hissetmemi sağlardı. Ona ihtiyacımın olması ya da onu istemem çok mu bencilce ? Üzülsün istemiyorum asla. O yüzden istediğimi bile söylemiyorum bunu söylemek belki onu üzer diye. Ben de üzülmüyorum tabii onu isterken fakat çok zor günler atlattım yanımda olamadı daha zor günler bekliyor beni. Bu günlerde benim elimden gelen bir şey olmayacak açıkçası desteğe ihtiyacım olacak. Ailemden, arkadaşlarımdan destek alacağım elbette onlara da sonsuz teşekkür ederim fakat onun desteğini de alsam güzel olmaz mıydı ? Bilmiyorum ya, çok bencilsin diyesim geliyor bazen kendime. Bazen de diyorum ki ne bencilliği, ona bir zararın yok, kendine bir zararın yok, sadece mutlu olacağın, ihtiyacın olan şeyleri istiyorsun, senin de duyguların var ot gibi yaşayamazsın ya... Onu sevmek de çok güzel şey, onu özlemek de, düşünmek de. Fakat kendime azap cektirmiyorum elbette. Kendine azap çektiren kişi kendini sevmez. Kendini sevmeyen birisi bir başkasını nasıl sevebilir ki ? Bence sevemez... Hayatım ilerliyor fakat önceden sorunlar olsa da böyle nasıl desem hızlı ilerliyormuş gibiydi. Bisiklet sürerken pedalları çok rahat ceviriyormuşum gibi. Fakat hayatım artık sanki bir yokuşu bozuk vitesli bir bisiklette 21. viteste çıkıyormuşum gibi. İlerliyorum, biraz zorlanıyorum fakat böyle ağır çekimmiş gibi. Çok yavaş ilerliyor sanki hayatım. Neden böyle hissediyorum acaba ? Çok fazla düşünüyorum, buraya gelip arasıra yazmamın sebebi duygularımı koreltmek, yabana atmak istemiyorum. Hayata, müziğe, okuduğum kitaplara, arkadaşlarıma, kendime ve ona duyduğum hisleri seviyorum. Kimseye kin tutan birisi değilim, asla sinirlenen birisi değilim, olaylara her zaman güzel yönden bakan birisiyim. Evet affffferin len bana, artık istediğim gibi birisiyim. Affferin ulan kerata. Kendi başımı okşayıp sarılasım geldi. Ah, çok rahatladım. Okuyan olursa teşekkür ederim, hislerimi kendim için yazmak, sonrasında dönüp ne hissettiğimi görmek bana iyi geliyor. En yakın arkadaşım kendim oldum. Teşekkür ederim :)

aşık oldum

artık insanlar tarafından ciddiye alınmamak çok yoruyor sözlük, tahammül edemiyorum artık hiçbir şeye, önceden her şeyi içimde tutan ben patlıyorum artık bir yerden sonra, kırılacak mı diye lafı dolandıran ben ne düşünüyorsam söylemeye başladım, en iyisi de buymuş söylemek lazımmış bazı şeyleri yoksa üzülen hep biz oluruz

Saat üç buçuk , merhamet iki buçuk , sorumluluk bir buçuk heves sıfırrr

(#2333909) Allah'ım şikayet etmek gibi olmasın ama daha iyi bir son olabilirdi, yinede teşekkürler.

hiç hak etmeyen insanlara ilgi gösterdiğim için pişmanım , onlar için fedakarlık yaptığım için pişmanım

Arkadaşlar ben korkuyorum. Çocukların başına bir şey gelir diye korkuyorum. Kendini savunamayan insan, hayvan için korkuyorum. Birileri çaresiz kalır diye korkuyorum. Bunun olma ihtimalinden korkuyorum. Ve ilerde çocuklarımı koruyayım derken bunaltmakta korkuyorum. Kendim konusunda cesaretim var ama başkaları için korkuyorum.

Birde ben indir insanlar konuşurken onunla yaşadığım en kötü anılar aklıma geliyor. Güzel günleri düşünemiyorum. Yani kimsenin takılmadığı şeylere takılıyorum. Mesela bir anda sesimin tonu yükselmiştir ya da saçma bir espri yapmışımdır. Samimiyetin dozunu kaçırmışımdır. Hiç sorulmayacak sorular sormuşumdur. Yalan söylemişimdir. Böyle bir insanım işte

Bir şey daha var totem yapıyorum. Ben bir işe başlayınca onu hakkıyla yapamıyorsam yapamadığımı düşünüyorum. Orda takılıyorum orayı aşınca gidiyor ama orayı aşmak zaman alıyor.

Bütün kötü huylarımı söylemişler son şunu itiraf edeyim. Ben itiraf edemiyorum. Birisi bana bir şeyi sormadıkça onu söylemiyorum. Sorarsa doğrusunu söylerim. Ama sormazsa söylemiyorum. Söylemek istiyorum ama yapamıyorum. Düşünüyorum herkes her şeyi bilmek zorunda değil. Söyleme. Sorar söyle. Sormazsa o öyle mutlu. Böyle kötü huylarım var. Bunları zamana bırakıyorum çünkü zamanla olacak şeyler.

sabahtan beri aile kavramı üzerine düşünüyorum. balkonda çay sigara yaparken o an hayatta bulunduğum konum geldi gözümün önüne. 2010 yılından beri sigortalı olarak çalışıyorum. askerlik hariç hiç durmadan çalıştım. türkiye'nin en büyük ingilizce kursunda dört yıl çalıştım, uzmanlaşmadığım sınav türü kalmadı, başöğretmenlik dahi yaptım( 20 tane native speaker ve üst düzey öğretmenim vardı.). akşam vardiyasından çıkıp gecenin geç saatlerine kadar yds,toefl,ielts dersleri verdim.sporumu aksatmadım. sabah ayazında koşulara çıktım, sakat sakat muay thai idmanlarıma devam ettim. evet, para kazandım. sor bakalım şimdi elinde ne kaldı diye. birkaç elektronik alet, ağırlık ve boks ekipmanları, bir adet motosiklet(bu sene krediyle aldım), 500 küsür kitap. evet bu kadar. yurtdışında çalışma fırsatlarım da oldu. tahmin edin ne oldu ? emeğim asla bana kalmadı. ne sertifika parasını toplayabildim ne de birikim yapabildim. atandığım zaman bile cebime parayı yine kendi koydum. 5 yıldır güneydoğuda küçük bir ilçede beden ve ruh sağlığımı korumaya çalışıyorum. işin en boktan kısmı ise aydınlanma bu süreçte gerçekleşti. her şeyi tüm çıplaklığıyla görüyorum ve kafamı başka bir yöne çevirmem artık mümkün değil. her geçen gün daha hissiz ve umutsuz bir adama dönüşüyorum. dışarıdan baksanız vay be herife bak dersiniz. on numara fizik, on numara diksiyon, mesleğinin en iyilerinden, bir chopper sürüyor. gel gör zihnim allak bullak. bu arada yaş da ilerledi. şimdi yazının başına gelelim.öğrendiğim her şeyi birkaç dostumla beraber kendi başımıza öğrendik. yol gösterenimiz, rehberlik edenimiz olmadı. bu süreç de bize çok zaman kaybettirdi. olay ailede sözlük ahalisi. babanız doğru birisi değilse bu hayatı döndürmenizin yolu yok. paradan bahsetmiyorum. babanın duruşu, mental gücü ve yönlendirmesi çok önemli. onlarca evimiz ve yazlığımız yok pahasına satıldı. gittik sadece bankaları zengin ettik. bu 10 yıllık süreçte ben de her şeyimi verdim. edineceğim tecrübeler ve diğer fırsatların hepsi buharlaştı gitti. şimdi yamalı bir yelken gibi nereden patlayacağımı bekliyorum. o yüzden aile içindeki kriz zamanlarını iyi gözlemleyin ve kırmızı çizginizi çekin, yoksa durum çok beter oluyor. çekin gidin bir yerlere. çok kırgınım be sözlük.

Bizim bağdan çıkan üzümlerle yaptığımız şıra, fermente olmuş. Hacı dedeme çaktırmadan içiyorum. Şerefine dedecim.

Başkasının hakkına girmemek adına hep kendi hakkımı gasp ediyorum. Salak mıyım iyi niyetli miyim bilmiyorum. Ama şunu iyi biliyorum. Hep sömürülen ben oluyorum. İyi niyetimin ırzına geçme de kimse bir sakınca görmüyor.

ne zaman kendimi açıklamak istesem buraya gelip duygularımı yazmak istiyorum ama yazamıyorum, kelimelere dökemiyorum hislerimi. bu berbat bir şey

karnımı içeri çekince fiziğim çok güzel oluyor bırakınca göbeğim var. Bi 3-4 külo versem (evet külo) bebek gibi oluyorum. mecbur gün içinde göbeği çekip dümdüz karınla takılcaz. (bkz: zaafı yemek olan sözlük yazarları)

yarın sabahki sınavdan çok, gittiğimde arabayı nereye ve nasıl park edeceğimi stres yapıyorum . park yeri bulamazsam napıcam ya geç kalırsam mesela :d kafamda deli sorular.

Söylemezsem çatlarım( İçimi dökecek başka mecra yok.😊) ... Geçen hafta günübirlik Diyarbakır gezisine katıldık kuzenle. Orada bir çocuk kuzenimle baya iyi anlaştı ve turdan sonra da hala görüşüyorlar. Aynı turda 17 yıldır tarot falı,doğum haritası v.s. Bakan başka bir arkadaşla da tanışmıştık. Neyse dün bu dörtlü oturduk ve kuzenim ile görüştüğü kişinin uyumuna ve ilişkinin evlilikle sonuçlanıp sonuçlanmayacağına baktı ama lafı evirip çevirdi. Birbirinizi tanımaya çalışın falan dedi. Sonucu söylemedi. Sonra müsait bir zamanda bana, bunlar olmayacak ama sakın kendisine söyleyip etkileme, izle ve gör dedi. Valla heyecanla filmin sonunu bekliyorum.😇

ne ailen soruyor, ne yaratan... hiç istemediğin bir hayatı yaşatıyorlar sana. sonra hayatına tamamen iyi tarafından bakmanı isteyip, şükretmeni bekliyorlar. en kötüsü de yarrak gibi bir hayat yaşayıp, yetmezmiş gibi öldüğünde cehenneme gitmek. bu kadar mı nefret ediliyoruz lan? adil değil be.

Ayda 2 gün izin kullanarak tam 2 yıldır çalışıyorum. Yeri geldi 1 buçuk ay izin kullanmadan çalıştım ki bu çalıştığım süreç ramazan ayına denk gelmişti. Ilk iş hayatım çok eskilere dayansa bile sigortalı olarak 2007 yılında başladım. Üniversite filan derken hayatım boyunca hep bir mücadele içinde geçti ömrüm ki hala geçiyor. En son babadan parayı üniversite de formasyon almak için istedim onun dışında pek bi fon beklentisi içinde olmadım. Istesem ikiletmeden verir ama artık yapı gereği hiç kimseden ne borç alışmışlığım olmuştur ne de bir gün birine (bakkal a sigara veresiyesi hariç) muhtaç olmuşumdur. Ama cidden zihnen bittim artık yaş 30 oldu artık kaldırmıyor bünye çok zorluyor insanı... ne bileyim çok hor kullandık zamanı, emeği ve en önemlisi yanlış kararları.. Önüme bakınca şunu görüyorum kaderim hep birilerinin elindeki paraya uzanmakla geçecek gibi. Ekonomi her şey amk her şey. Çok doluyum da artık anlatasım gelmiyor çünkü değişmiyor hiç bir şey baba konuşmak rahatlatıyordu eskiden şimdi o da bi boka yaramıyor. Aileme güzel bir gelecek sağlamak istiyorum onlarla daha fazla vakit geçirmek istiyorum ama olmuyor be kardeşim sabah 6 da kalkıyorum akşam 6 da evdeyim. 15 günde bir izin sosyal hayat yok aktivite yok... neyse kelimeler tarif etmiyor o içimdeki hissi şimdilik ciddili entry sonuna geldik.

intihara meyilim varda cesaretim yok biliyomusun en korktuğumda cesaretim olursa napcam ben

Ulan çoğu insanın elde etmek istediğini yaşadım galiba bugün. Morning sex✓ Netflix eşliğinde kahvaltı✓ Spor✓ Bahisten 4haneli kazanç✓ Sevdiğim hanım efendi ile beraber zaman geçirme✓ Kokoreç✓ Güzel yaşıyorum galiba la ben.