asosyal itiraf

Ders çalışmam lazım ama oturuyorum. Kpss'ye 150 gün falan kaldı. Motive olmam lazım. :/ bu ne vicdan azabıdır yarebbbiiiii

Hayatımda hiç ilanı aşk almadım da yapmadım da. (bkz: cesuruzda o kadar da değil)

Kafa dengim birine o kadar ihtiyaç duyuyorum ki anlatamam

2019'un sonlarına doğru her gün "lütfen bir şey olsun da euro 2020 ertelensin." diye dua ettim. evet arkadaşlar bir şey oldu ve ertelendi.

En yakın arkadaşlarım sürpriz yapıp şuan bulunduğum şehire geldiler, ne kadar seviyorum desem az ne kadar mutluyum desem az :)

Sözlükteki sevgilili başlıklar beni boğuyor artık. Zaten asosyalliğin dibine vurduğumuz şu süreçte depresyona girmeme ramak kaldı

tüm günahlarımı,ahlaksızlıklarımı,hatalarımı,acılarımı, ani çıkışlarımı,gerginliklerimi,kötülüklerimi seviyorum.bir cehennem var ise ateşe teslimim.

bir şiir başlığında, aynı şiiri ben yazınca -1 alırken hemen altımdaki yazınca 7-8 artı alması bugün sözlüğe küsmeme sebep oldu. sanki amına kodumun şiirini seslendirerek söyledik, onun sesi daha iyimiş gibi. (bkz: ben senden önce ölmek isterim)

Çağır(a)mıyorum ama bekliyorum. (bkz: ben bir malım gelin beni alın demenin alternatif yolları)

bazı insanları dinlerken, kafamda onları tokatladığım sahneler oluşturuyorum. bazıları aşırı boş yapıyor, tokat manyağı yapasım var hepsini hafif gülümse, evet, tabii, haklısın... çünkü insanlara; "seninki de dert mi lan" denilmez!

Ben baya baya özlemişim sanırım onu. Keşke bana değer verdiğini, bir şeyleri kurtarmak istediğini hissettirse bana. Çabasını görsem...

Çok uzun süre bir uyarana maruz kaldığında, onu hissetmemeye başlar insan. Beyin yok sayar. Bilinç kapanır, kalır. Ben de öyleyim sanırım. Bu hareketsizliğimin başka sebebi olamaz. Öyle çok özledim ki seni, artık kelimelere dönemiyorum. Yağmurlar iyi geliyor sadece. Sokaklar, pencereler, arabalar, asfaltla birlikte ruhum da yıkanıyor gibi. Arındırmıyor, aksine ruhumdaki izlerin her yağmurda daha da belirginleşiyor. Şu yağan yağmuru da birlikte izliyoruz. Adım gibi eminim buna. Tek eksiğim, yanında olamamam. Gerçi, sanırım... Buna ihtiyaç duymuyorsun sen.

Zaman zaman kuzenimle asya dizileri izleyip ağladığımız oluyor. Özellikle ihanet ve aşk konulu olanlar favorimiz. Bazı insanlar ne şerefsiz ya. Dizide çocuk kıza diyor ki "seni seveceğime gerçekten inandın mı, benim gibi bir erkek sana bakmaz". Sırf tipsiz diye birinin sevme ve sevilmeye hiç hakkı yokmuş gibi davranmak çok kötü ya. Çok kinliyim bu konuda dizi karakterine. Eminim gerçekte de vardır böyleleri... Spot: Aşka dair inancımız hiç kalmamıştır.

Bazen kafamda o kadar çok ses oluyor ki onlarla konuşmaktan bir yere giderken yolda mesela gideceğim yerden apayrı bir yere gidiyorum sonra bide geri dönüşü var tabi dkdmd

Hayatımın arka fonunda depresyondayım ile yalnızım dostlarım çalmak için birbirleriyle kavga ediyorlar

bu sözlükteki birçok kendisini kusursuz ve şahane bir şey zannediyor. ayrıca öyle olmadıklarını da göstermeye çalışır mütevazilikleri de oluyor zaman zaman. çok dolu görünüp bomboş olmaksa aslında en büyük özellikleri. eleştirdikleri kadar var olabildiklerini zannediyorlar ama eleştiri nedir sorusunun cevabı hakkında en ufak bir fikirleri yok.

bugün herkese çok kırıldım. dışladınız da çok mu mutlu oldunuz başınız göğe mi erdi. hadi bakalım kim kimi görmezden geliyormuş görelim.

Dışarısı güzel kokuyor sözlük geçen sene tam bu tarihlerde büyük bir eşik yaşamıştım değişik hissediyorum...

Fake hesap açalı iki gün oldu. Profile YTU-ARC yazdım. 50 küsür takipçim var. 20 küsür takip ettiğim. Kardeşimi stalkladım. Pişman değilim.

nasipse bu ayın sonunda bursa'ya gideceğim. çok uzun zaman sonra ablamı göreceğim için mutlu, yeğenlerimden ilk kez bu kadar uzun süreli ayrı kalacağım için az biraz mutsuzum...

bana atılan bir şarkıya güzelmiş demek için şarkıyı dinlemeden sürenin geçmesini bekliyorum

Bir ara sözlükte sesli harf kullanmayan diye hesap açıp entry giren bendim ve açıkçası çok eğlenmiştim. Özellikle diğer yazarlarda bu şekilde davranınca. Slm rkdşlr sz çk zldm Hdhchgg cidden güzeldi ama boş bi trolldu tabi

(bkz: susun şimdi deli konuşacak) Son zamanlarda gerek instagrama hikaye atmak gerek twitterda tweet atmak gibi her zaman yapmadığım ama az buz yaparken keyif aldığım şeylerden çekinmeye başladım. Hatta buna Whatsappta çevrimiçi olmak da dahil. O çevrimiçi özelliği gittiğinde bir saatliğine de olsa bir mutlu olmuştum da ayrıca. Ha birileriyle konuştuğumdan mı? Yoo, sık mesajlaştığım en yakın arkadaşım dışında birileriyle muhabbetim de pek olmuyor zaten. Neyse. Birileri sosyal medyada beni gördüğünde bir garip his oluşuyor ama işin aslı nedenini de anlayamıyorum. Anlamsız şekilde birilerinin beni görmesi rahatsız ve tedirgin etmeye başladı. Bu süreçte anonim olacağımı bildiğim ve önceden de istediğim ama o vakit yazar alımı olmadığı için sözlüğe tekrar girmek aklıma geldi, yazar alımı da varmış o sırada, geldik. Şimdi anonimim, geldiğimden beri yazıyorum, ediyorum, kimseyle de tanışmıyorum vesaire fakat son iki gündür sözlüğe yazmak bile ilginç gelmeye başladı. Şu ortalama uzunluktaki entryi yazarken bile üst kısımlarda kaç defa kelime değiştirdim sayamadım. Yine de dökmem gerekiyordu. Uzun süre evde kalmanın verdiği bir etki midir, bilemedim ama pek hoş olmadığı kesin.

hoşlanmadığım insanlar benim dinlediğim şarkıları dinleyince sinirden deliriyorum.

Aman banane ya

Önceden bu başlığa entry girmeyi çok severdim.şimdi neredeyse hiç girmiyorum.sanırım bunun nedeni o duygusal,her olaydan etkilenen kişi değilim önceden çok kayda değer gördüğüm olaylara aman siktir et diyebiliyorum.

yine yalnızım.

Bu aralar hiçbir şey yapasım gelmiyor hemen sıkılıyorum.

Ya sarhoşum ve buraya yazılanlar çok sağlam falan ama buraya olur da yazarsam bak çok sağlam yazarım dertlerinizi götünüze sokasınız gelir falan o yüzden yazmıyorum yani

Zor günlerin sonunda gerçekten bir güzellik var mı merak ediyorum. Ben sabrettim ama değdi diyebilecek miyim acaba. Yoksa bu yaşadıklarım öylece kalacak ve hep devam mı edecek. Gördüğüm tek şey karanlık şu sıralar. Bitmek bilmeyen bi enerjim var etrafımdakileri en azından ailemi mutlu edebiliyorum ama gün sonuna geldiğimde yatağa girip düşüncelere dalınca geleceğimden çok korkuyorum. Hayatımı boş geçirmekten, bir insana dahi yardımım dokunmadan özellikle kendim için bir şey yapamadan hayatımın bitmesinden korkuyorum. Hayırlısı.

kendimi yarrak gibi hissediyorum bu aralar

İnsanların yavaş yavaş ölüm tarafından avlandığını düşünmeye başladım. İnanan biriyim ve kıyamet, Allah için yaş döken gözler oldukça kopmazmış diye bir şey okumuştum. Bunun üstüne son zamanlarda artan felaketler, ölümler bana iman edenlerin yavaş yavaş bu dünyadan ayrıldığını, kalanların kıyameti yaşayacağını düşündürmeye başladı. Evet çok eskilerde de hastalıklar vardı, ölümler vardı ama bu kadar üst üste değildi.Virüs,depremler,sel,çekirge istilası, dolunun vurduğu tarlalar,yangınlar.... Hafta sonu karadenizdeydim ve yayla yolundan dönüş yaptık.Çam ağaçlarının tepesi uçmuştu, bildiğiniz kalın elektrik direkleri orta yerinden kırılmıştı.Dağın bir yüzü yemyeşilken diğer yüzünde yapraklar dalında kurumuştu.Ben ilk kez böyle bir şey gördüm. Sanki sona çok az kaldı, bu dünya bir daha düzelmez gibi geliyor bana ve korkuyorum.

erkeğim ben. sözlükte kız sananlar var.

3 yıllık sevgilimle tartıştık ve ne yazık ki yine ve her zaman olduğu gibi ben haksızım. Ona çok haksızlık ediyorum bana herşeyden ve herkesten çok değer veriyor ama ben her defasında onun canını yakıyorum ve bunu da çok geç anlıyorum. Sevmediğimden değil onu herşeyden çok seviyorum ama onu çok yıprattığımı fark ettim. Bugün bana artık dayanamıyorum seni sevmekten çok yoruldum dedi. Tam iki saattir duvara bakıp düşünüyorum onu artık incitmemek için napabilirim diye ama ne yaparsam yapayım değişmeyeceğimi bende biliyorum. Bir gün pes etmesinden çok korkuyorum onu kaybetmek istemiyorum ama bunun için de hiç bişey yapmıyorum..

bugün sinir krizi geçirdim. yaklaşık bir saat önce. kafamı zemine vura vura parçalamaya çalıştım. engel oldular. burnuma kocaman bir pamuk soktular. alkol sıktılar. gözlerime,burnuma, ağzıma doldu. sırf kafamı parçalamayayım diye. ben durunca, sağlığın için diye maske taktılar yüzüme. gülmek geldi içimden. gülemedim.

gel biraz teletabi olalım; “sarılalım sıkı sıkı”

daha yeni chrome'nin spotify web uygulamasından silinen playlistleri geri getirebildiğimizi öğrendim ve her gün ona attığım parçaları kaydettiğim playlisti geri getirdim. Tam 90 şarkı eklemişim o listeye, 3 aylık ilişkimizin nerdeyse her günü 1 şarkı atmışım ona. ama onun twitterda beğendiği twitler arasında şöyle bir şey var keşke gösterdiğin bu tüm nankörlükler birazcık olsa içimde bir şeyler eksiltseydi keşke...

Galiba herkesten soğudum.

heijan'nın suç oratğı şarkasını kendi hür irademle dinledim az önce...

ne kadar az konuşursam o kadar iyi bu zamanda az konuşmak lazım

Buraya bile yazmaya çekindiğim rezilliklerim var djdmd Ve buraya bile yazmaya cesaretimin olmadığı dertlerim

3 yıl boyunca, her yılbaşı gecesi onun yaşadığı semtin parkına gittim. Saat 23:40 -00:30 arası o parkta otururdum.Sadece onun görebileceği hikayeler atardım, bi kere bile iplenmedik be.Bu yaptığım mallıkların, rezilliklerin binde biri. Şimdi ise valide sabah işe gitmeden önce yorulmasın, uğraşmasın diye bulaşık makinasından boşları çıkarıp dağ gibi bulaşıkları attım.Biz bunu hak etmedik ak(gerçi buda ayrı bi itiraf konusu). Neyse bu site iyi geldi :)

Önceden buraya düşünmeden her şeyimi yazabilirdim sözlük artık 0 layıp baştan başlıyorum

Her başlık altında uzun uzun konuşup kafa sikmeli yorum yapasım geliyo sözlük

Bazen anlık ilgimi çeken yazarların ismini asosyal itiraf kısmında aratıp tek tek entrylerini okuyorum :(

Tüm hayatım boyunca insan kaybetmekten nefret ettim. İnsanlar bana ne yaparsa yapsın hep şans verdim hayatımdan gitmesinler diye. Çünkü bana göre insan hayata bir kez geliyordu ve ne kadar çok insan kazanırsa, ne kadar çok insanın hayatına dokunabilirse o kadar iyiydi. Lakin artık buna dur demem gerektiğini farkettim. Yıllardır sevgimi ve insanlığımı sömüren bir arkadaşımı hayatımdan çıkararak başladım. İlk başlarda çok zordu. Ağladım, üzüldüm,öfkelendim. Daha sonra arkamdan çevirdiği benimse saf saf inandığım o kadar çok yalanını öğrendim ki artık içimde ona karşı öfke bile yok hayatımdan adının dahi çıkması için sabırsızlıkla bekliyorum. Beni asla hak etmeyen insanlara o kadar çok taviz vermişim ki insanlara ayıp olmasın diye bir şeylere katlanırken kendime ettiğim ayıplar umrumda olmamış hiç. Şuan kuş gibiyim. Bu kadar yazdım da aslında demek istediğim şey şu ki; hayatınızda sizi hak etmediğini düşündüğünüz kim varsa yol verin gitsin. Kimse sizden değerli ve sizden kıymetli değil bu hayatta.

Yürürken yaşlıların yanından hızlı geçemiyorum üzülürler diye

Hiçbir uzun entriyi okumuyorum ve buradaki hiçbir linke size aşık değilsem tiklamiyorum

ağzına sıcayım hayat her şey mi bok olmak zorunda, her işin sonu beni üzmek, umudumu kaybettirmek zorunda mı? Kafa rahatlığıyla bu iş tamam diyemicek miyim ? Gerçekten çok sıkıldım.

Enteresan duygularla uykuya dalacağım birazdan. Üzücü. Depresif ve bir miktar hüzünlü hatıralar var göz kapaklarımdaki minik perdede. Bu gece fazla duygusalım. Hepsi dolabımdan düşen minik heykelcikle başladı. Neyse, uyuyalım. Hiçbir şey olmazsa, sabah olur. İyi geceler güzel insanlar.