asosyal itiraf

ameliyat oldum çıktım öğle saatlerinde. uyuyamıyorum ağalar acıdan

ne kadar üzülsen de kırılsan da hiç kimsenin umrunda olmayacak

faydasını göremediğim şeyleri yapmayarak mutlu olma yolunda ilerliyorum.

eski sevgilim iyi ki ayrılmış benden şu son bir haftadır hayatımı yaşıyorum be. 6 buçuk ayımı bir gereksize harcamışım ona yanıyorum.

yan hesabım silindi malumunuz.. eski entrylerimi okumaya başladım. ama bilin bakalım kimin hakkında yazdığım entryler ilk sıralarda ?.. silmek de istemiyorum ilerde bakıp "ne zor günlermiş" demek için.. hani unutmuştum, hani kapanmıştı o defter ?

hayatımda her şey yolunda gidiyor ve bu durum beni korkutuyor

şuan varya herkesten herşeyden en çokta kendimden nefret ediyorum lanet olsun ki nefret ediyorum beynimi mıncıkladılar nefret ediyorum birine sımsıkı sarılıp haykıra haykıra ağlamak istiyorum beni yadırgamayacak yargılamayacak can kulağıyla dinleyecek sonsuz güvendiğim biri olsun istiyorum şuan içimdekileri kusabileceğim o da yok lanet olsun ki yok

bugün part time iş ararken sorduğum bayanların hepsi ret cevabı verdi. hayatımda hiç bu kadar fazla kadından hayır cevabı almamıştım.

öyle bir ittiler ki beni uçurumun kenarından. "bu defa kesin yere çakıldım" dedim. çakılmadım. aşağıda tuttu beni, en aşağıda. sonra beni yukarı çıkartmaya başladı. yukarı çıkarttıkça daha bir güzel olduk onunla. o yukarı çıkarttıkça ben daha da fazla bağlandım ona. sonra o itildiğim uçurumun bir benzeri yere getirdi beni. bu defa o itti uçurumdan. bu defa daha hızlı itildim. ve bu defa kimse tutmadı beni. belki de ben tutmasına izin vermedim ama çokta önemli değil bu konu. işte bu defa çakıldım. öyle bir çakıldım ki hem de izim kaldı orada. o yeri nerde görsem tanırım şimdi. o ittiği elleri nerde görsem tanırım şimdi. ve beni iterken baktığım gözleri, nerde görsem tanırım şimdi. bitti.

bugünde bi bok anlamadım sözlük,instagrama girip tatil yapan arkadaşlarıma bakıp imrendim.

düşmanımıza, hayatımızı bok eden insana bile dua edecek kadar kötü şeyler yaşarız ya hani. allah düşmanımın başına vermesin deriz. öyle demek zorunda bırakan şeyin en sevdiğim insanlardan birinin başına geldiğini öğrendim az önce. birisinin derdini dinlerken empati dedikleri şeyden yaparız ama ben direk yaşadım tekrardan o boktan günleri. kendimden ziyade bir de arkadaşım için üzüldüm. tükendik yahu, tükendik. salın artık bizi.

yüksek intihar riski içeriyorum

ben aslında yokum. beden olarak varım ama ruhen yokum

hep bir kirvem olsun istemisimdir...kadinlarında adet oldugu ilk gün bir kirvesi olsun 😂

bazı entirilerde hortlayan yorumlar görüyorum bende basıyorum artıyı , sebepsiz mutluluk.

şu kinder joyun hep erkek için olanını alıyorum kız olduğum halde. oyuncakları daha güzel oluyor.

az önce sevdiğim kişi bana, sözleneceğini söyledi. nefes alamıyorum sözlük. kalbim acıyor.

ben aradığımda açmamıştı sözlük. bugün arkadaşım yanımda aradı, açtı. ben yokmuşum gibi, normal konuştu arkadaşım ben de dinledim. whatsapptan instagramdan engelledin mi beni naptın diye sordu.. "yok kardeşim ne engellemesi telefonu değiştim numaralar silindi whatsapp o yüzden de" dedi. sonrasında ne dedi biliyo musun sözlük "instagramdan yengen engellemiştir" o an her şeyle bağlantım koptu.etrafımdakileri, duyduklarımı algılayamadım. uzun süredir konuştuklarını,bi aydan fazla süredir birlikte olduklarını anlattı. olması gerekenin bu olduğunu söyledi.söyledikleri o kadar canımı yaktı ki. bana üniversite okumanı istemiyorum diyen adam üniversiteli sevgili yapmış. en başta aklımda olan telefonu alıp "hani en son konuşmamızda sakın hata yapma başkası olmasın hayatında, ben hata yapmıycam seni bekliycem demiştin noldu?" demeyi beceremedim. yapamadım sözlük. dediklerini duydum bi şey diyemedim. konuşma bitti telefon kapandı. arkadaşlarım beni teselli etmek için bi şeyler söyledi ama hiçbirini duymadım, 10 dk boyunca ağzımı açıp tek kelime edemedim. gözlerim doldu ağlayamadım. en çok ona güvenmiştim. sonuç bu... ben şimdi kime nasıl güveneyim?

ayrılalı uzun zaman oldu ama mesaj atar , arar bişey yapar da ulaşamaz diye sabaha kadar oturuyorum evet bunu yapıyorum

biyolojik olarak 3 yaş küçüğüm

sosyal fobim var. tüm hayatımı felç ediyor. ufak ufak yardım almaya başladım ama devam etmek istemiyorum. kendiliğinden geçsin istiyorum. konuştuğum her dakika kızarmak, terlemek istemiyorum. konuşurken sesim titremesin istiyorum. rezil olmaktan korkmamak istiyorum. koşmak, düşmek, kalabalık bir mekanda tek başına yemek yemek istiyorum. çok istiyorum, ama yapamıyorum.

birisini sevmek istiyorum ama ona kendimi bırakmak beni korkutuyor.

tıp okumuyorum ekonomi okuyorum,hepinizi kandırdım pisluk bir insanım

biri büyü felan mı yaptı ulan bana unutamama diye ? lanet olsun yine gördüm onu yine msj attım ona ulaşabilmek için instagram açtım msj attım tekrar konuştuk telefon numaramı verdim değiştirmiştim halbu ki sallamadı. tekrar ne zaman gelirsin diye sorunca da annemle veya arkadaşlarımla geliyorum dedi. üstü kapalı siktir çekti anlıyacağınız. 1 yıl geçti halbu ki o üniversite 1.sınıfı bitirdi ben mezuna kalıp tekrar girdim sınava 2 gün önce o üniyi yazarım ulan instagramdan da kabul etti. mesajıma da cevap verdi diye ümitlenmiştim. beklentiye girmiştim tekrar ve tekrar hatırladım '' beklentiler her zaman üzer '' sözünü. her şeyi geçtim bizimkiler ayrılma noktasına geldiler siktiri boktan bi konu yüzünden. annemi de babamı da çok seviyorum hatta arkadaşım gibiler ama babamın nasıl eş olunmayacağını her seferinde gördüm ve emin bir şekil de asla öyle bir eş olmucam. bir baba nasıl olunur bunu öğrendim hatta model olarak aldım ama eş olarak alamadım almamda. yeni evlenicek arkadaşlar vardır belki aramızda , lütfen ama lütfen eşinizin arkasından iş çevirmeyin , kardeşinizdir , ablanızdır tamam eyvallah fikrini sorun ama kukla olmayın karınıza karşı , çocuğunuza karşı ama o kadına nikah masasında söz verdiniz iyi günde kötü günde diye. yanında durun destek olun köstek olmayın. bu evlilik yıkılırsa baba tarafında ki orospu çocukları yüzünden yıkılıyor ahali. beni sorucaksanız bok gibiyim ağzıma dişliğimi yerleştirdim yarım saattir ısırıyorum ağlamamak için gülüyorum saatler sonra kuzenim evlenicek hiçte sevmem ibneyi içkili bir düğün bütün viskileri içmeyi planlıyorum.

random atarken randomun içine "j" koymayınca gerçekten güldüğümü anlatabilmiş gibi hissetmiyorum

bir okyanusta kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi bırakmışım sanki düşüyorum yerçekimiyle anlaşmışım gibi ivmemin artması bundan. karşı koyamıyorum bu çekime büyük bir çarpışma olur ya öyle durursun anca ,öyle olacak büyük ihtimalle.o çarptığım şey ne olacak onu da içten içe merak etmiyorum değil.dibe düştüğün andan sonra gelen yükselme evresini yaşayacağım zamanı bekliyorum şu sıralar o yüzden düşerken mutluyum sonrası için.

yıl olmuş 2017 hala hava çok sıcak

düğünüme 10 gün kaldı.

düğünüme bir şey gün kalmadı

aramızdaki uzaklık kilometrelerle ölçülemez artık bu neden bilmiyorum ama gönlüm bile uzaklaştı sebesiz

9-10 yaşlarındaydım, sertab erener'in kumsalda şarkısını çok seviyordum. klibine özeniyorum tabi, evde mayomu giyip seccadenin üzerine uzanmıştım, allah affetsin...

yalnızım.

18 yaşındayım ve hala yüzme bilmiyorum buna rağmen denize gitmeye devam ediyorum elbet bir gün öğreneceğim yani inşallah

sürekli yürüyüş halinde olan sözlük beyefendileri gına getirdiği için sevgilim var gibi entryler girdim.

iki saat önce kaza yaptım ve işyerimi aradığımda nasılsın iyi misin diye sormadılar, gören arkadaşlarım benden önce motoru düşündü. duyan arkadaşlarım görmezden gelip kendi dertlerini anlattı direkt. sadece annem motor ile ilgili bisey demedi direkt beni sordu eve geldim üstüme titredi. tekrar anladım insanlara ne kadar güvenirseniz güvenin sizi bırakmayacak tek kişi anneniz. değerini bilin.

200 gündür burdayım ilk defa bu başlıkta bu kadar az entry görüyorum

doğum günümü bir tek babam kutlamadı. yaş ilerlese de insan bekliyor. kendisi belki eşşek kadar adam oldun ne doğum günüsü diyebilir. velhasıl tuhaf bi durum oldu.

özlediğim fakat kendime dahi itiraf edemediğim şeyler var.

sıcaktan uyuyamıyorum,büyük şehirlerden nefret ediyorum,yorganla yatmazsam sabaha buz tutarak uyandığım köyümü özledim.her yer köyüm gibi olur inşallah.

her işimi kendim görmekten, evin içinde tüm gün yalnız oturmaktan ve bir yere ait olmamaktan cok yoruldum. bakamayacaksaniz cocuk falan yapmayın lutfen

ya neden ben takıntılı bir manyağım diye kendime defalarca sorup cevap alamıyorum.

i̇çimi dökecek başka bir yer bulamadım kusura bakmayın orta okulu bitirdim askeri lise sinavina girdim dayimin 45 günlük hapis cezası yüzünden elendim liseyi bitirip astsubaylık sınavlarına girdim fethullah camaatime üye olmadığım için alinmadim ertesi yıl tekrar kara harp okulu sınavlarına girdim hiç unutmuyorum cemaatten olmayanların vatanla işi olmaz dediler gotume baka baka geri döndüm 3 tane üniversiteye başladım bıraktım hiç biri benim istediğim meslek değildj ben doğuştan bayrağımın aşığıyım tek hayalim o üniformayı giymekti her neyse bu yıl astsubaylık sınavlarına girdim şubat'ta soruşturma bitti bugün bı haber geldi bankasyadan hesap açanlar sorgusuz sualsiz fetocu hiç bı memuriyete giremezmis ulan kaypak şerefsizler siz yıllardır koyun koyuna yatip birbirinizin karısını kızını siktiniz amk evlatları ülkeyi bu duruma getiren sizlerdiniz dağdaki pkk li orosbu çocuğunu basimiza amir memur komutan yaptınız biz ekmek parası peşinde bank asya'dan şirket hesap açtırdı diye teroristmiyiz lan anasını avradını siktimin yahudi tohumları alayınızin anasını sikeyim sizin

derler ki superman'i alt edecek tek şey kriptonittir.her şeyi yenebilecek güçte olan superman o taş alanına girdiği an güçlerini kaybederek erimeye başlar.bu hayatta herkesin bir kriptoniti varmış,benimki de senmişsin.bunu da bu gece öğrenmiş oldum.iyi geceler benim kenar mahallemin süper kahramanı.

tadım taaa ebesinin gözüne kadar kaçtı şuan. tadımın kaçma hızı, canımı ziyadesiyle sıkıyor.

bana da yazıklar olsun, çağırsan yine geleceğim

i̇çimde bir sıkıntı var.nedenini bilmiyorum.gelecek korkusu belki de.bazen çok takıntılı olabiliyorum.aştım diye düşündüğüm şeyleri aşamamışım gerçeğiyle karşılaştım.bu insanı üzmeye yetiyor.. senden beklenilen şeyler birikip koca bir yük oluyor üzerinde.bunun dile getirilmesi,övülmek vs bir çoğunun hoşuna gitsede benim gitmiyor maalesef.o beklentileri boşa çıkarmaktan korkuyorum sebebi bu.bu yüzden düşüncelere boğulduğum zamanlar oluyor .

bugün abimin doğum günü sözlük. yanında değilim. şuan uyuyo,yarın işe gidecek. o yüzden 00.00 da mesajla kutladım doğum gününü uyandığında görücek. o kısacık mesajı yazarken ağladım.

her şeyi kafama takmıyorum bu güzel ama bir şeye takarsam sonu çok kötü oluyor önce hayallerimi sonra rüyalarımı ele geçiriyor ve sonunda boş bir o kadar da kocaman bir hayal kırıklığı kalıyor olmayacaklara umut etmekten sıkıldım gerçek olan tek hislerimin üzüntü ve acı olması çok yorucu tamam mutlu da oluyorum gülüyorum da ama hep bir yerden eksik

geceleri neyden korktuğumu bilmediğim halde korkup uyuyamıyorum sabah olunca uyuyorum çok sıkıldım bu durumdan şuan yine korkuyorum kardeşimi uyandırdım uyudu ağlamama son 5 dakika nflcidnxşd

kendime not her durumda yanında olan o insanı unutma kendini unut onu unutma