asosyal itiraf

son 1 aydır yaşadığım şehri terk etmek var aklım da. Yaşanmamışlık hissi var. Ve bu his öyle kuvvetli ki baş edemiyorum. Hep böyle bir kaçma isteği, uzaklaşma. Sanki şehirden 1-1,5 ay uzaklaşsam bir şeyim kalmayacak. Bu Şehir Beni Boğuyor

yenidoğan sınavım olduğunu yeni öğreniyorum, gün size aydın

herkese günaydın sen de dahil çünkü sen de artık herkessin sözüyle güne başladım. sa günaydın güzel bir gün olacak

i̇çimdeki görümce kendi yengeme dahi çıkmazken hiç tanımadığım bir kıza karşı volkan gibi çıkıverdi. i̇çimdeki "görümce" olma aşkını bastıramıyorum. cadı, minik ve görümceyim. en çok görümce.

1 ay once bugün sırf kendi egoların yüzünden beni hayatından cıkarttın. ayaklarina kapanicagimi falan dusundugune eminim. i̇şler bazen istediğin gibi gitmiyor değilmi canısı :) devranın dönmesine az kaldi bebegim .. :* o güne kadar küçük dağları sen yarattığına inanmaya devam et :) o dağlar illaki bigün senin üstüne çökücek :)

çocukları çok seviyorum onlar dünyanın en masum temiz canlıları ve sırf bu yüzden genelde avm'lerde cocuk reyonlarında geziyorum onları sevebilmek için :)))

bugün bi kızdan hoşlanmaya başladım ne zaman kıza karşı baksam gülümsüyor ve bu beni mutlu ediyor umarım karşılıklıdır

kimseye aşık olmadım o duyguyu hiç bilmiyorum nasıl bir şey acaba?

ünide son senem. ailem mezun olup işe girmemi dört gözle bekliyor . ama fakat lakin ben kafamı toplayıp vizelere bile çalışamıyorum! konuşabileceğim birine o kadar çok ihtiyacım var ki sayın sözlük.

itiraf ediyorum güzeli kız resimlerini instagramdan kendim diye paylaşıyorum ama benziyorlar bana ne yapayim nshshshshs

bir erkeğe ikinci kez aşık oldum ve pişman değilim

sevdim

düne kadar çok samimi olduğum sık sık görüştüğümüz kişi 3 gündür ciddi bir mesafe koydu ve arayıp sormuyor çok soğuk davranıyor ağzımda kuş tutsam umursamıyor

mezuna kaldıgım için kendimi öldürme kararı aldım yakın zamanda uygulayacagım eyv

içim ağrıyor içim gözüm ağrıyor ağlayamadığım, ellerim ağrıyor kollarım gözümün önündeki sana sarılamadığım için..

aslında çok fazla benim kafa insanla tanıştığım bu guzide sözlükte itirafım baskı altındayım resmen kendi kişiliğimi ortaya koyamamak ekşici hissetmek beni çok bozuyor bu entel piç ben değilim yahu diyorum bi yandanda böyle bi kişilik türüyor harbi harbi içime neyse kendime gelecem bi kahve daha...

seks istiyorum, birde eksilenmek. ricamdır 10 dakikada bir eksi hakkınızı bana ayırırsanız çok sevinirim.

sıgarayi öven olaganüstu gösteren entryleri eksiliyorum zararli kardeşim zararli

"asosyal itiraf" hakkinda bi' seyler yaz

bunu kendime bile itiraf edemiyorken bir anda boşluğuma geldi ve buraya yazmak istedim. sanırım psikolojim bozuldu, ve git gide bozuluyor. bunun sebebini kendim bile bilmiyorum ama zaman geçtikte insanlardan kendimi alı koymaya onlardan soyutlamaya başladım. kendi içimde ayrı bir duvar var, hayır hayır berlin duvarı gibi değil. bunu kendim bile yıkamıyorum, insanlar o duvardan ötesini biliyor ve sanırım hiçbir zaman o duvarın arkasını bilemeyecekler. hayatımda ki çoğu insanın bana bakış açısı değişmiş, bugün kız arkadaşım sayesinde anladım. kibirli, egolu herkesi eleştiren, kendisi bir bokmuş gibi davranan bir insan olmaya başlamışım. hiç haberim olmadan, ve gerçekten sonumu iyi görmüyorum. umarım en yakın zamanda bu psikolojim daha da ileriye gitmez, giderse ya ben kafama sıkarım ya da..

birkaç gün önce beni kankacılık yapmam, küfür etmem ve goygoy muhabbeti yaptığım için uyardılar (şu nick6 giren aydın elit yazarlarımız) neyse onların ben pıttığına koyayım nerde kalmıştık ?

random gülerken eğer için de j harfi yoksa siler jyi ekler bir daha random atarım. ne kadar yararlı bilgi aq. bize ne diyenler kusura bakmasın. i̇tiraf atarken doğru düzgün atalım arkadaşlar. sen ne diyon aq diyenin aq diyenin aq

ortaokulda okula gitmemek için sıvı sabun içip üstüne tebeşir yemiştim, hiç bir şey olmamıştı.

8-9 yaşlarındayken para biriktirmek için kumbara almıştım. kardeşim istiyo diye babam ona da almıştı. her sabah biz uyurken para atıp gidiyordu ise. bende babam gittikten sonra kardeşimin kumbarasındaki parayı alıp kendi kumbarama atıyodum.

kaç sabahtır geceye uyanıyorum ne oldu güneşe aynalarda yokum dumanı tüten çay bardaklarına dokunuyorum elimi ısıtmıyor ağlayınca fark ettim artık gözyaşlarım yanaklarıma değmiyor keşke bir kez daha öpebilseydim seni sımsıkı sarılıp saçlarını koklayıp öyle gitseydim ölmüşüm ben bebeğim ölmüş herkesin korktuğu gün bana bugünmüş...

birkaç saat önce galiba hayatımın en büyük aptallığını yaptım. eski sevgilimin geri barışma isteğini kabul ettim. seviyorum ulan, kendime dur diyemiyorum sözlük. edit: çok geç olmadan cidden yaptığımın farkına vardım. kırık bardak hesabı gençler. entiriyi silmiyorumki okuyan ibret alsın. bir bok değişmemiş herifte.

i̇tiraf ediyorum otobüste karşımda oturan elinde karabibik romanı taşıyan kişiye aşık oldum galiba vatana millete hayırlı uğurlu olsun

sınav kağıdıma "ben yazarken ağladım siz okurken ağlamayın" yazdığım için 05 aldım

milletin aşk acısı çekmesi bana bu aralar çok yapmacık geliyor. hele hele sağda solda bunu paylaşıyorlar acıyorum be. cidden acıyorum.

11 bin 508 entry ooooooh

aslinda herkes hayal sözlük sen bile. hadi yatin artik yeter bu kadar oyun sjdjsjs

yalnız kaldığımda toplum içinde kendimi iyi hissetmediğim için rahat olamıyorum. bu da sosyalleşmemi engelliyor. dolayısıyla daha çok yalnız kalıyorum. bu yüzden yeni ortamlara karşı bi fobim var.

şu aralar çok sevdiğim birisi kalbimi kırdı.

çok korkuyorum ama çok seviyorum.

yalnız yaşamak çok koyuyor gerçekten ,konuşacak kimse yok , işten çık eve gel , yemek yap , bulaşık yıka , çay iç , biraz televizyon izle , biraz kitap oku , biraz müzik dinle ve hala uyku sıfır , hergün dünün aynısı , bi hamster gibiyim bi çemberin içinde boşa dönüp duruyorum

bugün dolmuştayken bir şarkı nakavt etti beni. ilk dans ettiğimiz şarkıydı o. unutmuştum halbuki. rastgele oynatma listesinde çaldı. duyunca resmen çakıldım kaldım o koltuğa. kısa kısa video gibi anlar gidip geldi gözümün önüne. bir ara sakalının biraz üstündeki bende takılıp kaldım. kalbim hızlıca attı, biraz midem bulanır gibi oldu, vücudum uyuştu. ayaklarım titreyerek indim o dolmuştan. biraz önce onu aradım bir aptal gibi. dayanamadım. evet, belamı aramakla meşguldüm. telefonu açan o kız oldu. bir süre ağzımı açıp gözümü yumduktan sonra "neyse biz uyuycaz aşkımla" dedi kapattı. yüreğime taş oturdu, bir süre yutkunamadım. şimdiyse kafamda sürekli o cümle.

küçükken onunla el kızartmaca oynardık. benim elimden çok yüzüm kızarırdı.

et ihtiyacımın %80'ini dudaklarımı yiyerek karşılıyorum

doğum günü için kitap yazmıştım. hatta bastırmıştım kitabı. kapağında saçlarının fotoğrafı, kitap ayracında gözlerinin fotoğrafı vardı. daha veremeden bırakıp gitti, bende kitabı yakıp ateşinde sigaramı yakıp gece boyunca ağladım.

saklambaç oynardık o eğlenirken ben her ne kadar of'layıp pof'lasam da eğleniyordum daha önce hiç eğlenmediğim kadar. çocuk gibi, sevgili gibi, özledim...

son iki günü hayatımdan silmek istiyorum.her ne kadar hoş anılarım olsa da silip atmak istiyorum.keşke dijital verileri silmek kadar kolay olsaydı beynimdekileri atmak :( iyi değilim sözlük.bu sefer iyi değilim.

açım ve kyk yurdunda kalıyorum. yemekler kötü ve koltuğu için yemek yemeyi düşünmüyorum ve daha geçen gün yurttan birileri zehirlenmiş.

her gün okulda "ulan bugün eve gidip deli gibi çalışcam" diyorum, eve gidip ders çalışmıyorum. cumartesi sınavım var sıçmasam bari

evli birine aşık oldum be sözlük çok kötü bişey.benden büyük olmasına mı yanayım? evli olmasına mı yanayım? benden haberi olmamasına mı yanayım?

sınavlar seçimden sonra diye kandırıldım bakmadım tarihlere altı sınavın üçü geçmiş biri yarın. sadece iki tanesi seçimden sonraymış

ana haberlerde robotların,teknolojiyle ilgili her bokun göze sokulduğu bi dönemdi.asimonun,babürün filan televizyon starı olduğu dönemler, bu dönemler benim açımdan çılgın gibi medieval total war oynayıp göt devirdiğim dönemlere denk geliyor. bi sabah kalktım açtım pc yi google a girdim filan, aromayı seç ekranı kokla filan tarzı bişeyler yazıyo.uyku semesi bi hal ile vay amuağoym teknoloji negadar gelişmiş yav diyerek harıl harıl ekranı koklamaya başladım.tabi koku filan gelmedi,sonradan öğrendim o gün bir nisanmış. bu şakayı da benden başka yiyen varmıdır bilmiyorum...

uzun ve aynı zamanda fazla artı almamış entryleri okumam

25 yıl boşa yaşamışım. ciddi anlamda hiç arkadaş birikmemiş be etrafımda. sen aramazsan arayan soran yok. dertleşme denen şey yalan olmuş, amk insanları sadece dert anlatıyo. kendi derdi varsa "napıyosun, uf bende de böyle böle böyle" senin derdin olduğunda ikinci cümleye cevap yok ya da konu yine ona dönmüş. ne küfür etsem bilemedim. bencilliğinizi sikeyim.

dökük evdeki fakir o piç de bendim!!!

yaklaşık iki aydır yazmıyordum, bugün çok ağır bi olay yaşadım ve bunu havada kalmaması adına buraya not olarak düşmeye karar aldım, arada döner döner okurum diye. kadıköy-beşiktaş şehir hatlarında çok yakın iki arkadaşımla oturuyoruz. karşılıklı iki koltuk var karşımda iki arkadaşım oturuyor, benim yanımda da 55-60 yaşlarında bi teyze. teyze elinde bi kitabı inceliyor. elleri bakımlı, yüzü deseniz melek gibi, güleryüzlü. tam emekli öğretmen havası veriyor. o sırada vapur içinde canlı müzik başladı ancak seslendiren abimiz bu ses değiştiren zımbırtıdan kullanıyor ve sesi cem adrian tonunda duyuyoruz. biraz dalga konusu oldu arkadaşlarım arasında bu durum güldük geçtik derken, teyze bana dönüp; "ses mi inceltiyomuş o oğlum :) " dedi. biraz muhabbet ettik teyzeyle güldük geçtik derken, arkadaşlarım merak içinde kaş göz yapıyor. "ne sordu?" tarzında tepkiler. inince anlatırım dedim geçtim, o sırada vapur durdu teyze bana döndü ve günümü anlamlandıran bi kaç cümle kurdu. şöyle ki; "geçen sene oğlumu kaybettim, rahatsız ettiysem kusura bakma. kendine iyi bak olur mu?". bu cümleyi duyunca, o acıyı seviyelendirmeye kalkıştım ve baktım ki teyze yanımda yok. sadece başınız sağ olsun tepkisi verebildim ve kadın çoktan gitmişti bile. arkasından koştum, kalabalık içinden buldum teyzeyi. teyze var mı bi isteğin arzun dedim, "cannım benim" diye bi tepki aldım ki kadının gözleri bana döndüğünde dolu doluydu. o kadar tuhaf hissettim ki o an ağlamamak için zor tuttum kendimi. yol boyunca sohbet ettim. derman olmaya çalıştım bi nebze de olsa. yol ayrımına gelince de var mı bi isteğin zuhal teyze dedim. sana şimdi bi şey vericem ömrün boyunca sakla bunu dedi, çıkarttığı 1 lirayı avucuma koydu. elini öptüm, ömrümün sonuna kadar benimle olucak zuhal teyzeciğim dedim. eve gelip, en yakın arkadaşımla sokakta çaldığımız gitarla kazandığımız 1 liranın yanına koydum. biri canım ciğerim umut'tan hatıra bana, diğeri ise hiç tanımadığım ama acısını bi anneden bildiğim kişiden hatıra.