asosyal itiraf

resmen primci demesinler diye entry girdiğim saate dikkat etmeye başladım. bazen bakıyorum entrye eksi gelmiş saate bakıyorum 12yi yeni felan geçmiş. ne biliyim üzülüyorum prim yapmaya çalıştığım sanılıp eksi verilince.

saat 10'dan beri uyumaya çalışıyorum.

sessiz kalacağım bir süre sözlük. düşünüyordum düşünmeye devam edeceğim.

küçükken babam işten geldikten sonra kardeşimle arabasının içine girer müzik falan açar eğlenirdik neyse bir gün yine arabayı park etti tabi bizde gittik arabada oynuyoruz babamda eve çıktı direksiyonda kardeşim var yan tarafinda da ben direksiyon tarafındaki kapı açık ama kapatmamış mal kardeşim neyse ordan el freni gözüme ilişti merak ettim nasıl bisey diye bastım dugmesini el frenini indirdim araba kaymaya başladı kapı açık oldugundan evin bahçesindeki tellere takıldı kapı kırıldı sesi duydu tabi babam geldi kim yaptı bile demeden direksiyonda kardeşim oldugu için onun yaptıgı sandi annem aldi onu banyoya kilitledi ben hala arabanın yan koltugundaydım ben yaptım baba el frenini ben çektim diyemedim çoktaydım ama hazır kardeşimde dayaktan kurtulmuşken hiç sesimi çikarmadim kaç yaşına geldi hala söylenir kardeşim senin yüzünden dayak yiyicektim diye

iş bulmak için arkadaşımın yanına geldim. 1 buçuk aydır bulamıyorum üniversite mezunuyum ama yok bir kac yer bu yüzden geri çevirdi. her gün is ilanlarına bakıyorum internetten başvuru yapıyorum gidip bizzat teslim ediyorum. en son -abi yeter ki iş olsun bulaşıkta yıkarım dedim kabul etmedi. arkadaşıma çok yük oldum cebimde para kalmadı ailemle bozuştuk arkadaşlarım da aramaz oldu artık. bu süre zarfında bi kızla tanıştım ve bana araban ve paran yoksa sana kız yok buralarda boşuna ümitlenme. ben 8 sene depresyon anksiyete gibi hastalıklarla uğraştım hala da uğraşıyorum şimdi sen söyle sözlük nasıl dayanayım daha intihar etmemek elde mi?

eski sevgilimle karşılaşmak için 40 takla atıyorum ama hep tesadüfmüş gibi yapıyorum

tarihe bakınca babamın doğum günü olduğunu fark ettim. annemin doğum gününü hiç unutmam oysaki ki. önceden düşünürüz planlar yaparız, sürpriz olsun diye tüm ayrıntılarını düşünürüz. ama bugün babamın doğum günü ve ben az önce fark ettim. kendimi o kadar vefasız hissediyorum ki. iyi bi evlat değilim.

trıvago da otel aradım kendimden soğudum şuan

sevdiğim beyi kıskandigim için erkek swarmi acip onun gittigi yerdeki kizlari ekledim.kizlardan birisi orospu çıktı bende kiza gecen ne kadar tarzinda mesaj attim hesap gercek mi diye ever orospuya fiyat sormuştum

ilk dönem başarıyla geçtiğim hazırlık sınıfında ikinci dönem tam bir hayal kırıklığı yaratıyorum. hayatında devamsızlık yapmayan ben haftanın 4 günü geç kalıyorum. üstelik derslere geç kalmam yetmiyormuş gibi sınavlara da geç kalıyorum. iki hafta önceki ilk vizeme geç kaldığım için 75 üzerinden girdim. ben lisede bile böylesini yapmamıştım. ve evet.. bugün telefonumun çalar saati çalmadığı için sınav saatinden yarım saat sonra uyanabildim. amına koduğumun yolu zaten iki saat sürüyor. evde sinir ve hayal kırıklığından bitkin, sanki hiç uyumamış gibi yorgun bir halde bu entryi giriyorum.

bugün iş yerine geldiğimde başta garanti olmak üzere akbank ve yapıkredi bankalarından aranmamın ardı arkası kesilmedi. her ay düzenli ödememe rağmen borcum 1 hafta gecikti. borcumu nasıl ödeyeceğimi düşünürken çaresizce oturdum. arabayı elden çıkarmayı düşündüm, telefonu satmayı, değişik hayaller kurdum. intiharın eşiğindeyim desem yeridir. sonra youtube'de gezerken küçük ömer 'in zaman gazetesine verdiği röportaja denk geldim. izledim. izledim. izledim. ağlamamak için zor tuttum kendimi. sonra saldım. çünkü empati kurabildim. sonra dedim ki '' derdimi sikeyim '' daha yaşı 10 bile değilken dünyanın yükünü sırtlamış. onun yanında benim derdim ne ki? sonra uzunuzadıya düşündüm. aklıma kurt düştü, beynimi kemirmeye başladı resmen. kıçı kırık bankalardan aldığım krediyi 1 hafta geciktirince onlar hesap soruyor, ödeme yapmamı yoksa cezalandırılacağımı(icra) kaba bir dille söylüyorlar. aklıma mevlana'nın şu sözleri geldi ; ''gel, gel, ne olursan ol yine gel, ister kafir, ister mecusi, ister puta tapan ol yine gel, , bizim dergahımız, ümitsizlik dergahı değildir, yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel... şu toprağa sevgiden başka bir tohum ekmeyiz, şu tertemiz tarlaya sevgiden başka bir tohum ekmeyiz biz... beri gel, beri ! daha da beri ! niceye şu yol vuruculuk ? mademki sen bensin, ben de senim, niceye şu senlik benlik... ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız! bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir.'' . ya allah varsa?. ya çaresizliğimin sebebi bu ise? bilemiyorum belki de sığınacak bir kapı arayışımdandır bu düşüncem. ama ömerin bu videosu beni derinden etkiledi gerçekten. belki de artık inanmanın vakti gelmiş ve bu bana vesile olmuştur. başta dediğim gibi bankalar bana borcum olduğu için hesap soruyorken, ''bana dön ve dua et '' diyen bir yaratıcı neden olmasın. duygularımı tarif edemiyorum, biliyorum ama şu an kurabildiğim cümleler bunlar. sanırım kalbime iman doluyor. değişik bir duygu. inanın kalbim acıyor. hislerimi tarif edemiyorum, ama bir yandan da yanlış ayetler, sureler ve hadisler. ensarlar beynimi kemiriyor. yıllarca yaptığım bilim araştırmaları. okuduğum bir dünya evrim makaleleri. hepsi boşuna mıydı? bu konu hakkında detaylı araştırmalar, bilge insanlardan dersler almaya karar verdim. umarım bugüne kadar yanılmışımdır ve çok geç kalmamışımdır... . . . gelişmeleri editleyeceğim. (bkz: ateizm) edit: imla!

az önce arkadaşımla canımız çok sıkıldı ve açıp ateş ve su oynadık, üstüne bi de kapıya ilk kim varacak yarışı yaptık

çağrı tanerden iğrendiğim kadar kimseden iğrenmedim şu hayatta

itiraf ediyorum, jeyminin gitmesine bu kadar üzülceğimi düşünmemiştim. zalım insan bir hoşça kalın der, allah'a emanet olun der. seni daha akopiyle cumaya yollıcaktım. zalımsın jeymi zalımsın, gelme sakın geri.

bu entryme eksi oy verilmesini istiyorum.

sayın spor hocam o bisikleti ben kırmıştım ama kızarsın diye demedim

yüzüme bile bakmıyorsun ama senile aynı havayı solumayı bile köpek gibi özlüyorum

biliyor musunuz 18 şubat 1979'da sahra çölüne kar yağmış, şubat 2016 tarihinde de bana...

sen beni tanımazsın severim de söylemem

ulan çektiğim acının haddi hesabı yok. geçmiyor yani azalmıyor böyle bişey olamaz. delirdim artık napcağımı şaşırdım ankarada olmuyo diyip gele gele karabüke geldim, neden geldim kime geldim bilmiyorum sadece geldim. napcağımı bilmiyorum ulan en zor şey çaresizlikmiş şu yaşta öğrendim bunu da.

bugün doğum günüm iki arkadaşım yanımda. güzelde insanın içinde bir burukluk var sözlük. babam hiç bir doğum günümde yanımda olmadı bugün 20. doğum günüm yanımda yok. sıkıntı ne biliyo musunuz? olabilecekken bir önemli günümde yanımda olmaması. kaybeden hep biziz. ama gün gelicek kendi çocuğumun her doğum gününde yanında olucam. ona varlığımı hissettiricem. arkasında biri oluğunu hissettiricem. tek başına güçlü görünmek çok zor be sözlük. onu tek başına bu kadar güçlü yetiştirmicem. en azından yalnızlığı kabul edicek kadar güçlü olmasına izin vermicem asla!

bağzı şeylerden öyle bıktım ki. uyanır uyanmaz baktığım beyaz tavana karşı sigara yakıp bugünde uyandık amına koyayım diyip üzülüyorum. sonsuz bir uyku istiyorum artık ağzırısız ve sızısız. hayallerimizi yaşayacak kadar güzel değil bu dünya veya dünyamızı güzelleştirecek şeyler gelmedi daha. acaba kaçıncı duraktadır? kaç saatlik yolu kalmıştır gelmeye? aman geç gelmesin hayal turizmin kaptanına söyleyin hızlı getirsin onu. bekleriz en kötü. sahi beklerkende yorulur mu bir insan? sanki banka kuyrunduğayımda bütün banklar dolu bir ben ayaktayım ve o önemde en az 50 kişi varmış gibi bekliyorum. mesai biterse ne yaparız? bir rica etsek 23 yıldır burdayım lütfen bizim hayalleri araya sıkıştırın diye ıstar etsek ve bakoda oturmaktan beli kambur olmuş, gözlüklerinin üstünden bakan, şişman kadın bize olmaz derse biz bu hayalleri hangi bankadan kredi çekelim birader. 3 katlı triplex kartondan evimiz için hayal krediside mi vermezsiniz? ya ben bu hayallerle ortada kaldım be abi napayım? yıkılışlarına bir bir sigara yakıp izleyelim en iyisi

ilk defa bir insanı o kadar begenmiştim ki, insanı diyorum çünkü güzelliğe vurgu yapmak isteseydin bir kız diye devam ederdim fakat samimi konuşmasıyla içten gülümsemesiyle ve yanındaki arkadaşının bozuk moralini düzeltmek için şapşallaşması derken karşımdaki profil tüm hatlarıyla dürüst,sevecen,mutluğunu bencilce elinde tutmayan paylaşan bir insan vardı karşımda buraya mutlu son yazamayı okadar çok isterdim ki be sözlük ama olmadı ben cesaret edemedim o ise 2 ay sonra bölümden ayrıldı eğer görürseniz benim adıma selam verin çok zor değil zaten bu devirde insan görmek okadar nadirleşti ki yakında fosillerinden petrol çıkmaya başlar

daha 4-5 yaşındaydım ve evde çok dolanırdım dolapların içine falan girerdim dolap arkalarındaki halıların yanına girerdim. o dönemlerde de içlerinde hep bembeyaz bi toz bulurdum kendimi çok kötü hissederdim, annem ve babamın uyuşturucu satıcısı olduğunu düşünür annemle babamı polisler alıp götürür diye de bu olaydan hiç kimseye bahsetmezdim. allah affetsin çok salak bi çocukmuşum

herkese tedirgin olmayin sinav icin soyle boyle diyorum ama ben hepsinden tedirginim

vefasız olmamla bilinirim sözlük, öyle diyorlar yani bende onların yalancısıyım. hep içimden severim pek arayıp sormam kimseyi. onlar bana bir şekilde ulaşırsa da eski günlerdeki gibi çok samimi davranirim araya yıllar girmemiş gibi. yarın 4 yıldır görüşmediğim bi arkadaşımla görüşücez. ayni şehirde olmamıza rağmen kendisine defalarca ulaşmaya çalışmama rağmen, bir türlü bana dönüş yapmamıştı. (sözde bana vefasiz derler) dün bir sürü bahaneler sıralayıp buluşalım falan dedi. kabul ettim. ama bi sor niye? tabi ki o 4 yılın hesabini sorup bi güzel haşlamak için. bide galiba kendisini çok özledim. (bu kısım gizli) ben vefasız biri değilim sözlük.

her zaman sığınacak bir liman buldum belki istediğim değildi fakat kıymet bildim.kıymet bilin.

sevdiğin insanların hayatında,senin sandığın kadar yerinin olmadığını farketmek acıtıyormuş.

gelmeyeli sözlük kerhaneye dönmüş.

kendi paramla gaming laptop almak istiyorum.bide sevgiye ihtiyacım var,sarılmak istiyorum.

okul açılmadan bir hafta önce dershane başladı (bkz: hızlandırma) orda ortam kurduktan sonra herkese hemşireliği kötüledim şöyle zor böyle zor işte şu üşleri yapıyon bunu yapıyon diye :d hedefi hemşirelik olan çoğu kişi vazgeçti :d burdan hepinizden özür diliyorum aslında atanırsanız gayet kıyak meslek ama o zamanlar hemşirelik düşündüğüm için önüm kapanmasın dedim ehehehe

gün, saat, dakikalar önemsizdi. yıldızlar gökyüzünde meçhul yolculuğunu sürdürürken, karşımda güneşe selam veren bir ışık uyandırdı beni. ben karanlıktan çok korkarım ama içimde öylesine bir karanlık vardı ki korkularımı sarıp beni tutuyordu. sen ışık olup çıktığında karşıma hiç takip etmediğim o takvim ve saatler belirdi önüme. bir menekşe kokusunda seni aramak gibiydi senden öncesi öylesi umutsuz çaresiz ama güzel. sen bir anda aydınlattın beni karanlığın içinden tutup çektiğinde anladım ki aslında beni korkutan karanlık değil hiçbir zaman gün doğmayacağını düşünmekmiş. mükemmel hiç bir şey anlatılamaz ben seni içimde beş harf ile taşıyordum. belkide seni sıkıştırmış içimde öyle saklıyordum. sen bana seni sorduğunda gözlerin demeye asla çekinmedim. göremediğin birşeyi sana söyledim "sen kendine hiç burdan baktın mı?" aslında biliyordum bakamayacağını ama sadece sana kelimelerle anlatılamayacak bir şeyden bahsetmek istedim. düşündüm senin inanmadığın ama etkisinde olduğum büyü beni alıp götürüyordu. zat-ı şahane dedim sana ve bir şansım olduğunu bunca zamandır, karanlıkta olmanın tek suçlusu günün geceye dönmesi değil benim sabaha çıkmamam olduğunu sana anlatmak için bir şans istedim. o gün takvim 23 şubat ı gösteriyordu. sabaha kadar uyuyamayıp sonra güneşin kırmızı ışıklarına malup olmuştum. hızlıca kalktım yatağımdan o gün benim güneşim tepenin ardından ilk defa yüzüme gülümseyecekti. nasıl bir duygu bilmiyorum biz küçükken teletabi diye bir çizgi film vardı ordaki güneşi beklemekti. o gün benim beklediğim belirlediğimiz saati bir kaç dakika gecikmesine sebep olan o an beni heyecandan öldürebilirdi. korkuyordum güneş gözümü yakabilir ve battığında güneş hiç doğmaya bilirdi. heyecanımı yenip günümü aydınlatmaya başladığın ilk saniyeler aslında daha önce hiç rahat nefes almadığımı gösteriyordu bana. hafızamdaki silik yüz hatların belirmeli artık seni hatırlamalıydım. her baktığımda kafanı çevirmen sanki benim heyecanımı alıyordu belkide aydınlığa alışma sürecim gerçekten bu olmalıydı. takip etmeye başlağım takvim yarıya kadar kıvrılmış dakikalar hızlıca atıyor. ve artık gün batımı yaklaşıyordu. o gün gözlerimi almadığım güneşim bana göz kırpıyor ve bir daha doğacağım diye haykırıyordu.günler yine geçmeze döndü sonra hergünüm aydınlanıyor beni ışığı şımartıyordu. ve insanoğlu hep kaybetti elde ettikleri onu hep biraz daha fazlası diye kışkırttı. fazlasını istemek hatalara sebep verdi. ama yine güneş gülümsedi. çünkü güneşi de biliyordu ona belki yıldızlar fısıldamıştı belkide ona bakan gözlerim yalvarmıştı ne olur bir daha doğ aydınlat beni diye. doyumsuz varlıklar bu insanoğlu hatalarını görmeyip hep istediler birşeyler aslında istekler bazen karşıdaki kişiyi mükemmel görüşlerindendi. hatalar öyle görünmeye başladı ki gözlerimde geceleri uyursam güneş bir daha aydınlatmayacak beni diye kuruntulara sebep oldu. güneş çarpmıştı beni hatalar, hatalar ve yine hatalar sanki ders almak yerine bir eziyet oluvermiştim. ve bu güneşimi yordu ilk defa kapkara bulutlar çöktü üzerime sonra anladım ki o bulutların ardındaki o ışık olmasa ben birdaha uyanamayacağım kötü bir rüyada tekrar tekrar tekrar düşecek ama asla çakılmayacağım. silmeye çalıştım geçmişi sildim elimden geleni ama olmayacaktı. çünkü artık güneşe bakacak bir gözlüğün vardı. ön yargılar umutsuzluklar ve uykusuzluk diye bir gözlüktü bu. siktir etmişti güneş zaten bir kaç gün yüzünü dönmedi bana doğmadı asla. ama artık güneşi sevebilecek bir hatırası vardı beynimde yüz hattı gülüşü bakışı nefes alışı çay içişi herşeyi kaydetmişti gözlerim ve öyle güzel bir kokusu. bu aslında bir kaçış değildi. bu güneşin hayaliyle ay ışığında aydınlanmaktı. ben haketmiyordum güneşi ona haksızlık edemezdim çekilmem en doğrusu idi çünkü bu gözlüğü kırabilecek tek ben varken kırmak yerine takmayı tercih ettim cezamı çekmem gerek. ya uyanamaz gördüklerimle giderim toprak altına yada bu akşam yordu beni deyip karanlığa. sen bir güneşsin benim gibi onlarcasını aydınlatan ben bir güne bakan bir süre seni selamlayıp dalından kopan. sen var ol çünkü sana ihtiyacı var toprağın çiçeğin hatta karanlığın bile ben giderek sana değil kendime veriyorum cezayı. belkide toprak olacağımı biliyorum en azından diyorum böyle hatıralarla gideyim sonsuza sensizlik değil gidişim seni her gün sevebilmek niyetim. allah a emanet ol. hiç anlaşılmayacak bir ben birde benliğim.

bugün öylesine ygs ye girdim hiç çalışmadım aslında işte sınav oldu bitti hava yağmurlu ve de baya bi soğuk dışarıda bissürü aile çocuğunun sınavdan iyi bi şekilde çıkmasını bekliyor umutlu gözlerle ağızlarından çıkacak 2 kelimeye bakıyolar kimbilir sınav parasını içlerinde durumu kötü olsada bi yerden bulup denkleştirip vermişti ama her şeye rağmen fedakarlardı onları görünce içim burkuldu ulan dedim bu güzel insanlara çalışmadım öylesine girdim sınava nasıl dersin onları üzmeye hakkımız var mı dışarda saatlerce bekletmeye heleki soğukta çalışın çalışalım arkadaşlar kendimizi düşünmüyosak bile ailemizin bize olan çabası için bir şeyler yapmak zorundayız

bugün kafede garsona kızdıktan sonra verdigim tepki keşke yeşil gözlerine bakıp da kızsaydım çok tatlıymış hep yaparım ama bu sefer pişmanlığım büyük

buradan biriyle tanışmak çok isterim ama o biri istemiyor galiba hala tek bir kişiyle tanışacak imkanım olmadı...

rica etsem biriniz bana beğenmeme tuşunu gösterebilir mi? cahillik akıyorum ama bulamadım şflcldlclfl

şuan daha eğitimdeyim bu yüzden sürekli şubelerim değişiyor 3 günlük başka bu şubeye gittim gitmez olaydım ya birinden aşırı hoşlandım baya bi ama şubem değişti bir aşkım daha kavuşamadan sona erdi sözlük neyse hayırlısı olsun diyelim..

hani derler ya 17 yaşında sevdiğin gibi hic bir zaman sevemezsin diye 17 yaşıma dair anlatacak tek bir anım yok

yoruldum sözlük. insanların bu kadar samimiyetsiz olmasından, yalan söylemesinden, bunca kötülükten yoruldum. yanlış anlaşılmaktan, yalnızlıktan, sevgisizlikten yoruldum. boğuluyorum

mutsuzum sözlük ya, bazen o kadar mutsuzum ki sırf bu yüzden kimseyle konuşmuyorum. sözlük bile çare olmuyor. iki entry gireyim keyifleneyim diyorum ona da sanki birisine laf anlatcaksın da hiç anlamıycak gibi geliyor yazıyor yazıyor siliyorum...

küçükken direksiyon hocama aşık olmuştum. uzun bi aradan sonra öğrendim ki adam evliymiş çocuğu bile varmış. bende o hayal kırıklığıyla ani bi manevrayla arabayı vurdum ödesin pezevenk

geçen yıl bu gun. 13 mart 2016. ygsden çıkmıştım kendimi hemen basket sahasına attım deliler gibi basket oynadım. saatlerce. sonra bi telefon geldi. annem. ağlamış sesinden anladım eve gelsene dedi. eve nasıl gittiğimi bilmiyorum. eve girdim noldu dedim. burak hocan şelaleden düşüp ölmüş dedi. kulaklarım uğuldadı o an. nasıl lan nasıl daha 2 gün önce denemeden çıkmıştım matematik sorularımı sormuştum. kanlı canlı yanımdaydı. inanmadım haberlere baktım şelalede arkadaşlarıyla selfie çekerken ayağı kayıp 30mden düşüyor. elim hemen bitirdiğim ygs kitabına gitti. onune not yazmıştı başarılarının devamını dilerim diye. birde imzası. notu yazdıktan 1 ay sonra gormuştum. sana bir gozluk yetmiyor optik ikinciyi de al sen demişti. optik ordan gelme yani. abi gibiydi ben o gün abimi kaybettim bir matematik hocamı değil. ruhun şad olsun mekanın cennet olsun abi. bu gun tam 1 yıl olucak. sen gideli. ben ise tekrar ygsye girdim. tekrar koştum bu maratonu ve koşuyorum hala. belkide bana tek sen inandın o koca okulda. tek sen bu işi kıvırırsın dedin hep bırakacakken o cüzdanımda ki ufak kağıdı hatırlattın. pes etmemeyi damarlarıma sen enjekte ettin. hep bi farklıydın ne bileyim genç oluşun mu diyim , öğrencilerle olan ilişkin hep abi kardeşti. öğretmen öğrenci değildi. abi abi diye peşinden koşardık soruları sorarken abi derdik. bir daha da hiç bir hocama abi diyemedim işte. ispartaya yolum düşerse kabrini ziyarete gelicem ozlettin kendini be.. rahat uyu optik sorularıyla seni bıktıramıyor artık. keşke burda olsan da bıktırsam ama işte. birde bunun obur dünyası var abi , çozulmemiş bir ton soru var o kitapta hala bekliyor kimseye de çozdurmedim. kimseye de optik dedirtmedim kendime. optikte seninle birlikte uyuyor...

adama titreyerek seni seviyprum her gün acı çekiyorum noglur anla diyorum.bana diyoki ne yapacağımı bilmiyorum kendine bi hobi falan bul unutmaya calis. sağol ya allah razı olsun kendime bi hobi bulayım ben en iyisi aynen.her gece ağlamak şu sıralar hobim sağol.

ağlasam sanki herkes yıkılırmış gibi hissettiriyor. duvarlar üstüme göçer de altında kalırım diye korkuyorum.

mezuniyet hediyesi olarak tektaş isteyince annem fenalaştı babam halı diye kendini yerlere serdi

çok yalnızım la sözlük . yalnızlığım insan yalnızlığı değil , his yalnızlığı . öyle özledim ki sözlük birilerine karşı birşeyler hissetmeyi . sanırım bitiyoruz la sözlük.

babam ve senden bir bok olmaz diyen delici bakışları ulan bir kere öğretseydin adam olmayı çok kızıyorum ulan çok

bu kızı Emel Sayın misali halıya sarıp kaçırmak ve uzak diyarlara gitmek istiyorum. İnsan bunu nasıl seveceğini şaşırır. :)

içimde derin bir sıkıntı var.kafayı yicem.kalbim sıkışıyor.içim içime göçüyor.ruhum çıkıyor sanki can veriyor gibiyim.yorgan kefen misali.ne oluyor lan bana

hayatımda ilk kez birine bişeyler hissettim birini sevdim ve 1.5 aydır çıkıyoruz daha yeniyiz. sevgili yapayım dedim en yakın arkadaşımla aram bozuldu sürekli arada kalıyorum. ne yapacağımı hiç bilmiyorum