asosyal itiraf

yalnızlıktan da kurtulup yalnız kalmak isterdim

855 gündür gönlümde taht kurmuş sevdiceğim. ama toplasan 200 gün görmüşümdür o'nu. ulan niye gitti?

yazıyorum ama olacak mı bilmiyorum. not: yeniyim de :))

kaybetmekten korkuyorum

ömür boyu vicdan azabı çekiyorum çok kötüyüm bu yüzden tam itiraf değilde... "arkadaşım bir kızdan hoşlanıyormuş ben de o kızı tanıyormuşum ama o gösterdiğinde 2 tane kız vardı.hangisi olduğunu bilmiyom ...ikisiylede şöyle böyle arkadaşlığım vardı arkadaş gözüyle gösterek şurdaki dedi gittim kızların yanına birisini aldım kenara çektim dedim ki arkadaşı göstererek şu çocuk senden çok hoşlanmış seni tanımadığından gelemedi yanına biraz utangaç anlayacağın kız kabul etti oğlanın yanına gitti çıkmaya başladılar ama keşke hiç bu işe bulaşmasaydım hatta kızı ayarlamasaydım ... :( niye mi arkadaş geldi yanıma yüzü düşmüş şekilde +kanka ben senin a.k yanlış kızı ayarladın orda duranlardan diğeriydi dedi ben de çekindiğimden kıza gerçeği söyleyemedim dedi... beni orda bir gülme tuttu dershanede o gün gülmekten ders dinleyemedim :d

'biri bana çıkma teklifi etse, bende kesinlikle onunla çıkarım.' dediğim . aslında sosyal anlamda kızlarla konuşmamam ve internet ortamında 'kimseyi rahatsız etmeyeyim' adabıyla, utancımı gizlememden kaynaklanan derinden hissettiğim yalnızlığımdır. en sonunda ise 'ben kendi kendime yeterim' demem ekstra teselliğimdir.

bu biraz geleceğin itirafı olacak ama olsun. dönemde bıraktığı yetmiyormuş gibi tek ders sınavında da bırakıp okulumu uzatan hocamın kapısına kusacağım. yeminle yapacağım bunu

bu yıl 7.kere ameliyat olacam niyeyse yine rahatım.. baba nere? baba narkoz yicez ya yıllık doz anacım bunu almadan rahatlayamıyorum.

herkese bitti unuttum diyorum ama alakası bile yok

unutmaya başladım seni.

bazen aynanın karşısına geçip 'aslında fena değilsin' diyorum kendime. ertesi günlerde de okulda arkadaşlarım beni övmeye başlayınca da utanıp ortamdan kaçıyorum

biseksüelim ve aşık olduğum kişinin en yakın arkadaşıyım

hoşlandığın kızı her gün görüp hatta aynı sınıfta olup bir kere bile gidip merhabalaşamamak sanırım. iğrenç bir durum sözlük. 4540 merkez seviyorum

az önce lost on you şarkısını söyleyen lp nin kadın olduğunu öğrendim. kendime gelemiyorum.

öyle güzel bi dostum var ki sözlük eskiden dersteyken gülmekten yazı yazamazdık.yolda yürürken artik dayanamaz olduğumuz yerde oturup gülmemiz geçene kadar gülerdik. yurtta kalıyorduk ikimizde. 24 saat birbirimizin yanındaydık görmekten hiç bıkmadım ve o varken eve gidesim gelmezdi hic gitmezdik eve. evdekiler bizi görmeye gelirdi.ensesine dokunmamdan çok huylanırdı ve en çokta onu yapardım. sarılıp ağladığımız zamanlar vardı.tek başımayken bütün gün ağladığım olaya o varken 2 dakka ağlardım. her kavgamız benim ona bulaşmamla başlardı ve yine atarlı atarlı dışarı çıkmamla onunda arkamdan beni kovalarken dayanamayıp gülmemizle son bulurdu. o kadar çok seviyorum ki seni kardeşim.seni asla bırakmayacağım ve biliyorumki ben kendimden geçsem sen benden geçmeyeceksin.

bizim müdür tam bir dindar. yaşlı başlı adam, günde 3 kere taziyeye gider. şirket arabası bana zimmetli olduğu için mecburi ben götürüyorum adamı. zaten gelmiyorum demeye yemez bi tarafımız. ben ateist'im diyemiyorum da adama. işten kovar çoluk çocuk aç kalır. taziyelerde de yanına oturtur, bizim burada da saniye başına 24 fatiha okunuyor aq. fatiha okumaktan getirdikleri çay, içmeden soğuyor. bir ateistin taziyelere gidip fatiha okuması ne yaman bir çelişki anlatamam. :(

beni 3 gun ard arda uyutmayan sinegi kapana kıstırıp axe deodorant'im ile aleve verdim :))) mutluyum

ailem şuan odama kapanmış deli gibi ygs kasıyorum sanıyor....

aşk ile ilgili çoğu şeyi artık okumuyorum bile. bayağı geliyor, sanırım normal değilim.

biriyle konustugumda acilan konu ilgilenmediğim bir konuysa ilgilenmediğimi belli etmemek için random veya emoji atiyorum allah affetsin cevap gelene kadar wpden cikip internetten arastirmisligim var

sevildiğimden emin olamam her ne kadar seviyorum dese de ama sevmiyorum dediği zaman hiç çarem kalmıyo sevmesi gerekmiyo sev ya da sevme ben senin için seninleyim diyorum ve gerçekten onun için onunlayım yeni geldi bu şehire yalnız anlaşamıyo kimseyle ben elimden geldiğince yanında olmak istiyorum ama sevgiyi siktir ettim artık biraz çok az saygı istedim aşağılanmak istemedim hor görülmek istemedim seviyorum diye böyle olmasını kaldıramadım ve bırakıyorum verdiğim sözü tutamıyorum yalnız bırakmayacağımı söylemiştim yanında kalamıyorum ne yapacağım bilmiyorum uyuyamıyorum uyanamıyorum yiyemiyorum içemiyorum kendime olan saygımı yitiriyorum ama elimde değil ben gidiyorum

papatya dönemi bitti alayınıza mermi...

içimde bir korku var, diğer insanlar gibi olamama korkusu. zoru sevmeyişim beni diğer insanların gerisinde bırakıyor bazen. azimli değilim, tembelim. beni mutlu eden şeyler çok farklı şu anki çevremden. bunlara yöneldikçe de geleceğimden korkuyorum. bunaldım

sözlük annem 10 gündür evde yok. saclarimi okşamasını o kadar çok özledim ki dizlerinde uyuyakalmayı. teyzem geldi yanıma, yattım dizlerine saçlarımı okşadı ama annemdeki gibi uyuyamadım onda..iyiki anneler var be

ben hiçbir zaman "insanoğlu" denen canavarı anlamayacağım. dün gece saat 22.00 civarı 17-18 yaşlarında bir genç halka açık alanda hayatına son verdi. olay o kadar trajik ki. ve birkaç haber muhabiri bu görüntüleri sosyal medyada paylaşmış. bunun yanında o sırada orada bulunan birkaç kişi de resmini, evet yerde kanlar içinde yattığı resmini, sosyal medyada paylaşmış. sözde haber muhabirlerine söyleyeceğim birkaç şey var. tamam, eyvallah işini yapıyorsun. orasını anladık. ama bu görüntüleri bu şekilde paylaşmak hangi vicdana sığar? hadi güvenlik kamerası görüntülerini yine anlarım ama olaydan sonraki resmini paylaşmak ne kadar doğru? belki en çok senin haberin okunacak, belki en çok bu video izlenecek, belki en çok bu resim tıklanacak, hatta belki "en iyi muhabir (!)" ödülü falan alacaksın. ama bunların bir annenin çektiği acı kadar değeri yok. annesi onlara bakıp içi parçalanırken sen rahat rahat uyuyabilecek misin merak ediyorum. orada o resmi çeken vatandaşlara ne demeli, ilk işi ambulansı aramak olması gerekirken kameralara sarılmak, "bir de bu taraftan alayım" demek hangi vicdana sığar? ne ara insanlığımızı bu denli kaybettik inanın hatırlamıyorum. ve açıkçası hatırlamak da istemiyorum. çocuk için söylenecek pek bir şey yok. söylenecek hiçbir söz onu geri getirmeyecek. sadece günahlarının bağışlanması için dua edilebilir. giden gidiyor arkadaşlar, giden gidiyor. ama ya geride kalan? kimseyi ölümünüzle sınamayın, cezalandırmayın. aile suç duyurusunda bulunacakmış ve muhtemelen videolar resimler kalkacak. ama o annenin zihninde ve ruhunda, evladını acısının üstüne bir acı da sizler eklediniz. şimdi ödüllerinizi gururla kaldırabilirsiniz pek duyarlı muhabir arkadaşlar.

bugün geceye çok şey bıraktım, söz bıraktım, ayet bıraktım, türkü bıraktım. şimdi sözlük, sen de beni bırak da uyuyabileyim.

hergün işsizliğin verdiği stres bunaltıyor, yalnızlığımı seviyorum ama sevgiye hasretim. söyleyeceklerim bu kadar.

şu hayatta yokluk nedir hiç çekmedim. kimselere de göstermesin allah.

fala inanan biri olmadım hayatım boyunca. dün bir arkadaşımla kahve içince bakayım dedi. ben de eğlencesine tamam dedim. o belki attı belki de gerçekten yorumladı bilmiyorum fakat söylerken çok ciddiydi. içimde anlamlandıramadığım, adını koyamadığım hiçbir yere gitmeyen o yollardan bahsetti bana. takılıp kaldığım insanlardan mevzulardan ve bunları aşıp geçmediğim sürece hep böyle mutsuz olacağımdan söz etti. toparlan dedi. hayat geçiyor. gerçekten geçiyor hayat ve biz dağıldığımızla kalıyoruz. o çok düşündüğümüz, sevdiğimiz insanların umrunda dahi değiliz.

patatese aç bi insan olduğum için az önce hızla beş on tane patates kızartmasını ağzıma attım ve dilimden başlayıp mideme kadar yandım. pişman değilim

fuck buddyme aşık oldum sanırım

az önce makarnayı yaktım. ve evde kalacağımdan artık eminim. beceriksiz kadın seven sırtlanlar, selaaam ;)

niye kendini aşırı beğenmiş, kendini yücelten insanlar el üstünde tutuluyor anlamıyorum. sırf konuşmuyor diye insanları kötü görenler, niye böyle yapıyor ?

arkadaş ortamında oturuyorduk, sevdiğim bey de orada, herkes küçüklük fotoğrafını göstermeye başladı, dedim benim neyim eksik, cüzdanımdan çıkardım işte herkes bakıyor en sonunda sevdiğim beye geldi fotoğrafım ve şu sözleri sıraladı; 'sen bunu al daha da kimseye gösterme.' dedi.

en yakın arkadaşımla aynı kızdan hoşlanıyormuşuz. ama o benden önce davranıp bana onu sevdiğini söylediği için onların mutluluğunu izliyorum be abi sürekli ikisi de dertlerini bana anlatıyor. sevdiğim kıza sarılıyor öpüyor kokluyor içim gidiyor be abi peki bu duruma nasıl geldim biliyor musunuz?arkadaşım mutlu olsun diye ve aramızı bozmak istemediğim için sevdamı kalbime gömdüm resmen böyle hayatın ta amk

bundan bi 3-4 sene once bi cocuktan hoşlandım. ergen gibi ona ask.fm den sorular soruyodum. sonra kendimi ifşaldım. bi yaz günü mahalleden arkadaşlarla oturuyoruz. wptan çocuğun profile girdim. seni seviyorum yazdım dhhd dedim ki kızlara gondereyim mi falan tabi şakasına. ordan arkadaş elimden telefonu cekip göndere bas sen dhdhhd o gün ölmek istemistim. zaten o da başkasını seviyormuş. ama beni bu sene twitterdan takip falan etti bende geri etmistim simdi unfollow yaptım o hala ediyor bi arada yanlışıkla instagramdan takip istegi gondermiş dhhdb falan filan o günden beri kimseye bir sey hissetmiyorum. lanet olası mavi göz takıntımın kurbanıyım

3 ya da 4. sınıfa giderken bahçede arkadaşımın öğretmeni görmüştüm ve öğretmenim ben irem'in arkadaşıyım ona selam söyler misiniz demiştim beni terslemişti çok utanmıştım oysaki öğretmeni çok seviyordum sırf konuşmak için yanına gitmiştim

benim bi sevgilim var ama biz böyle el ele tutuşan veya sarılan bi tip değiliz ulu ortada.bazen elimiz deyince bile çekiyoruz.elbette bende isterdim elini tutabilmek ama açıp beraber zarifoğlu okuduğumuz zaman eline yüzüne bakamiyosun.beni çok mutlu ediyor ve hissettiriyor ya bana sevdiğini yetiyor.modern ilişkilerin amk bana böyle gelin

yalnızlıktan bıktım

bir dostumun son zamanlarda yaptığı davranışlar çok canımı sıkıyor fakat tam olarak söyleyip kalbini kırmak istemiyorum. imalı bir şekilde şakayla karışık inceden derdimi anlatmaya çalışıyorum ama o benden tecrübeli galiba ehehhe deyip konuyu geçiştiriyor ve ben bu duruma daha çok sinirleniyorum bilmiyorum ne yapmalıyım, bilmiyorum. şimdilik akışına bıraktım hayırlısı olsun .

anlaşılmak istiyorum...

diyalog kurduğum kişilerin burunlarını unutmuyorum. hani ses felan bi yere kadar ama yanlızca burunlarının fotoğraflarını gösterseler şaşırma ihtimalim 0 a yakın. burunla ne alıp veremediğim var bilmiyorum.

bugün arkadaşlarımın ısrarları üzerine uzun süredir gitmediğim bir ortama girdim. başlarda iyiydi, her şey yolundaydı. ilgi falan gördüm hoştu. eve dönerken birden orada yaşadığım kötü anılar geldi aklıma. içimi bir sıkıntı aldı. eve girer girmez ağlamaya başladım, uzun süre ağladım. duygu birikmesi midir nedir bilmiyorum ama çok rahatlatıcıydı.

hayatım boyunca muhalif olduğum için hep nazım hikmet,attila ilhan,ismet özel okudum. bunun yanında her zaman necip fazıl,cahit zarifoğlu,nuri pakdil'de okudum gizliden gizliden heheheee. islamcı-muhalifim galiba ben.

tükenmişlik nedeniyle kapalıyız, iyi geceler.

gerçekten içten “o mutlu olsun da” diyorsanız ilişkinin kaybedeni siz değilsinizdir. misal ben diyemiyorum, bana tercih ettiğin kişi seni kullanır atar inşallah, ağzına sıçar diyorum. beddua geri teper derler, hep bu yüzden...

çiçekler arasından kasımpatıyı şehirler arasından istanbul'u renkler arasından maviyi ve insanlar arasından en çok seni sevmiştim

sa. az önce 3-1 yendiğimiz beer-sheva maçının ardından kısa bir aradan sonra online olmaya geldim. kaos kaçırdıysam üzülürüm. as.

eskişehir'i özlüyorum.

uçsuz bucaksız sevebilmek isterdim. daha doğrusu bu sevgiyi gösterebilmek.