asosyal itiraf

mutlu olamıyorum

hiçbir şeyden keyif alamıyorum. etrafa sahte gülücükler dağıtıp mutlu taklidi yapıyorum. ve günden güne tükeniyorum.

seneler evvel lise giriş sınavına girip kazanamadım işte sanşıma sınav sonucunu ailemle tatilde öğrenmiştim fazla kızmadılar apartmanda da 3-5 tane benden küçük çocuk o zaman silkroad oynuyordu shanghai ismini benim işmimle değiştirip bana "gay" demişlerdi ben de bunu tatilde öğrendim sinirlenip bu çocuklara sövüyorum annem babam da bana neye sinirlendin diye sorup darlıyor o zaman yaşım küçük bana gay diyorlar demeye utandım salak aptal vs. demişler bana diye söyledim annem babam da bizimki sınavı kazanamadı ona salak aptal diyorlar diyip benim üzerime geldiler insanlar sana salak diyor aptal diyor çalışsaydın demezlerdi milletin ağzına sakız oldun hesabı durduk yere "gay" diyemedim diye salak oldum aptal oldum şimdi üniversitede 5. senem daha gerçeği annemle babama söylemedim amk

büte kaldım da geldim sözlük. amınakoymak istiyorum dünyanın.

beyler eski sevgilimi sikerken erken bosalmamak için siyaset düşünüyordum kafam karismisti bende ekren gelmemek için sebepsizce fatiha okumaya başladım sonra duraksadim dedim ben nabiyorum amk sonra tövbe tövbe diye diye kızı sikmeye devim ettim kız bunu duydu ruh hastası diye üstünü topladi gitti . buda böyle bi animdir

saatlerdir ankara ayazında dolmuş bekleyen bana da gün aydı mı.

bundan bilmem kaç sene önce internetim kesildi ve baya uzun bir süre gelmedi, ülen ben artık duvarlara tırmanıyorum. bir gün arkadaşımın evine gittim wi-fi şifresini istedim, verdi. gece gittim bunların kapısının önüne, indirildiğim kadar porno indirdim ama çok duramadım hırsız sanacaklar diye (gece baya geç bir saat)

my name is oliver queen

kızın biriyle bodrumda halvete girmiştim

ilk okul üçüncü sınıfa gidiyodum. bi akşam annem ceviz ayıklıyodu pasta börek için bende ayıklananları avuç avuç yiyodum. annem "oğlum fazla yeme ishal olursun "dedi takmadım yedim. ertesi gün servisle eve dönüyoruz bana bi haller olmaya başladı duramıyom eve bir an önce varmak için dualar ediyorum neyse evin önünde durdu atladım koşa koşa eve çıktım asıl salaklık burda oldu tuvaletin önünden geçip çantamı odama bırakmaya gittim gitmez olaydım odamda tutamadım daha fazla anneeee diye bağırıp pantolonumu sıyır halının ortasına bıraktım ne varsa.

muggle değilim (bkz: no muggles)

beyler asosyal sözlük kariyerime ben ve kedim arasında geçen acıklı bir hikaye ile başlamak istiyorum. bundan yaklaşık 8 sene önce deniz adında bir kedim vardı şirin mi şirindi kerata. isveçe ilk taşındığım zamanlar tabi. bir gün eve geldiğim de kedim yatağın altına girdi saklandı. oyun oynamak istiyordur diye düşünerek umursamadım fazla. sonra ki gün yine aynı. yanına yaklaştım tir tir titriyor yavrucak acayip korkmuş ne olduğunu anlamadım. sakinleştirmeye çalıştım ne yaptıysam fayda etmedi. bir gün iş dönüşü evde tv seyrediyordum. deniz yinee dışarıya çıktı pencere aralığından. aradan saatler geçmesine rağmen geri dönmedi. hava iyice kararmıştı artık. dışarısı -7 derece. paltomu giyip aramaya başladım gece vakti . nereye baktıysam yok bulamadım. hüzünlü bir şekilde evvin yolunu tuttum. duvarlara resimlerini astım ertesi gün. ama ne gören ne duyan :( hicbir haber alamadım. aradan tam 3 yıl geçti bir gün iş dönüşü bi baktımki deniz kapının önünde bekliyor. kocaman olmuş . belki eski boyutunnun iki katı kadar büyüklüğe ulaşmıştı. sarıldım ağladım :( pencere aralığını kapattım. bir ay boyunca dışarıya salmaddım. kedim eski sevimli haline dönmüştü. ikiimizde çok mutluyduk artık. bir gün arkadaşları eve davet ettim . ben wcdeyken bu mal arkadaş kediyi dışarıya salmış benim durumu bilmiyor tabi . ben çıldırdım tabi ama geri gelir diye düşündüm. saatler geçti dönmedi günler geçti dönmedi canyoldaşım denizim yine benni yalnız bırakmıştı. üzüntülü geceler birbirini izledi. artık umudumu kesmiştim. dışarda tek başına yapamaz diye kendimi paraladım. ama daha önce başarmıştı ya yine dönerse diye de hep umutluydum. psikolojim alt üst olmuştu . uyku düzenim bozulmuştu. dakik olan ben artık işe bile geç kalıyordum. patron bir daha geç kalırsam işime son vereceğini söylediği günün ertesi işe gitmek için arabama doğru yürüyordum. yine geç kalmak üzereyim. hiç birseye takılmadan direk işe gitmeliydim.bir de ne görüyüm aman allahım deniz arabanın hemen arkasında bekliyor.hemen sarıldım sevdim okşadım kucağıma alıp belliki oda beni özlemiş ve tamamen geri dönmüştü diye düşündüm.denizin o eski halinden eser yoktu zayıflamış ve solgun görünüyordu.ılık bir yaz günüydü. ve ben işe geç kalmak üzereydim hemen alıp eve götürmem lazımdı kedimi ama nasıl yapacaktım. eve geri dönersem işimi kaybedeceğim. araba ile ev araası uzaklık 10 dk yürüme mesafesi. ne yapacaktım. sonra nasıl olsa artık geri döndü diyerek kedimi orda bıraktım penecere aralıgını o gittinden beri acık bırakıyordum. ordan tekrar eve girer nasıl olsa diye düşündüm. iş dönüşü tekrar pencereyi kapatır ve artık dısarı cıkmasına izin vermeyecektim. eve döndüğümde deniz ortalarda yoktu bekledim aradım bulamadım. o gğnden sonra da bir daha izine rastlamadım. o gün belki işimi kaybetmedim ama kendime olan saygımı yitirdim. vicdan azabını hala çekiyorum. kendimi hala affedemedim. hala sokaga cıktıgımmda gözlerimle onu ararım. ama biliyorum ki bir daha karşılaşmıyacaz. bu vicdan azabıyla artık yaşamayı öğrenmeliyim. şimdi biliyorum bana kızacaksınız ama o zamanlar 19-20 yaşlarındaydım. bunu da ilk defa burada paylaşıyorum. kimseye anlatmaya cesaret edemedim bana karşı bakış açıları değişir diye. pişmanım ama elden bişey gelmiyor artık. okuduğunuz için teşekkürler. bide merak ediyorum siz olsaydınız ne yapardınız ?

lise birinci sınıfım o zamanlar daha abaza oğlu abazayım benden bi yaş buyuk birini seviyodum o da öğrenmişti sevdiğimi benle dalga falan geçiyo sikik neyse dedim battı balık yan gider girdim wattpade (şu hikaye yazılan program) yazdım seni cok seviyom gece hep seni düşünüyom falan yayınladım yazdıklarımı sonra bi arkadasıma dedim ki sen mesaj at buna ben yayınladım bak neler yazmıs diye amk neyim kafasıysa sevdigimle beraber kırk kisi daha gormustu okula daha ilk gunlerden rezil olmustum bu da boyle bi ergenlik anımdır

uzun zamandır iş ve ev harici hiçbir etkinliğim olmadı. param mı yok? var. halim mi yok? var. hatunlar desen, tipsiz miyim? yani en azından yüz çevirilecek kadar değil. hayattan hiçbir zevk almıyorum. ulan benim derdim ne?

avm'de gs store'a gidip kartal yuvası nerede? diye sormuşluğum var.

ben pisagorum.

evet beyler,başlıyorum. ağustos ayının son haftaları hala t-shirtler felan giyiyoruz. neyse bende işte üniversite sınavına hazırlanıyorum,derse girdik felan. ders 14.40'ta başladı yanlış hatırlamıyorsam,10 dakika sonra bir kız girdi sınıfa,kemik gözlüklü kareli pembe-beyaz gömleğiyle. abi mest oldum ben tabi,nasıl tanışıcam felan derken sınıf muabbetinde bir şekilde tanıştık işte. numarasını felan aldım. en başlarda duygularım bu kadar net değildi aslında her neyse zaman geçtikçe bu bana daha bir sıcak davranıyor,ben tabi daha bir umutlanıyorum. bir gün hiç unutmuyorum fotoğrafını atmıştı bana,zaten tüm fotoğrafları duruyordu üstüne bunu attı. ben uçtum iyice,dedim buda benden hoşlanıyor herhalde. bim'in önündeydik arkadaşımla,dedim ben buna açılıcam oğuzhan ama cesaretim yok,ronaldinho transferine dönmesin bak iş dedim. aldı benden telefonu,açıldı bir güzel. kız ne dese beğenirsiniz? "bilmiyorum,kafam karışık." tabi yıkıldım ben biraz. ama ösym bekler mi,üstüne birde sınav girdi. ben pes etmedim, loserlık ciğerlerimize nasıl işlemişse konuşmaya devam ettik bir şekilde,ben ona seni seviyorum diyemiyordum. ben ona nemanja bjelicamsın sen benim diyordum. basketboldan ne anlar ki,sordu bu kim diye. anlattım,her zerresine kadar,hangi yanağında ben olduğuna kadar. ancak o benim sevgimi anlayamadı,tabi aynı sınıftayız ben bununla her göz göze geldiğimde felan renk değiştiriyorum felan. anlıyordu artık bazı şeyleri,onunla sürekli vakit geçirmeye çalışıyordum. tabi loserlık başa bela,yanında ki sıra arkadaşı hiç yanından kalkmıyordu,tabi arkadaşım felan diyordu ama ne anlarız biz arkadaştan,çocuğu bakışlarım ile dövüyordum adeta. anladı bu,mesaj attı. ne var aranızda dedi,dedim hiç bir şey yok. seni seviyorum diyemedim ben yine. kız basketbol maçlarını felan izlemeye başladı,bjelica'yı ayrı sevdirdim ona. sonra cesaret ettim yeniden,açıldım. bu sefer baya döküldüm yalnız,aşığım seviyorumlar felan. yok yine bilmiyorum dedi,hayır dedi yine.benim içimde ki umut bitmemişti,dixon fener'e gelmiş diye geçiştirdim konuyu.sonrası daha berbat,ona olan duygularımı duvar yazılarıyla anlatmaya çalışırken ekran görüntüleri felan alıyordu,çok sıcak davranmaya başladı ben yazamadım bu sefer,buda gurur lan buda gurur. sonra napsınız beğenirsiniz,arkadaşından mesaj yolluyor ortada hiç bir şey yokken,başkasını düşünsün diye. ben naptım beyler bu kıza,naptım?

ya geçen gün sevdiğim çocuğun montunu giymiştim hava soğuk diye kokusu kazağıma sinmiş gece kazağa sarılarak uyudum çok seviyorum yaa

çirkinim ve aşığım amk

sevgili sözlük, uzun zaman sonra kendimi iyi hissetmiyorum. sanırım aşık oldum ve bu beni geriyor. kendime güvenmiyorum. yanlış zamanda doğru insana aşık oldum sözlük. hayatımda ilk defa aşık olmadım sözlük. her cümleyi sözlük ile bitirmemden olsa gerek kendimde değilim. ha bir de zamanında fokurfokur diye bir sözlük vardı bundan 6 sene evvel en son öyle bir sözlükte yazardım/moddum ve o günden beri hiç bir sözlükte yazmamıştım. bundan olsa gerek burayı çok sevdim bırakamıyorum, beni bırakmayın düşeceğim.

ask.fm den sevdiğim çocuğa soru sorarken anonim olmayı unutmuştum. ve sorduğum soruda pek iç açıcı bir soru değildi..

gecen sene başıma geldi. arkadaşlarla fakültenin kantininde oturmuş milleti kesiyoruz, fakültede bir kı var abi sürekli yolumuz kesişiyor, öyle göz göze gelip geçiyoruz. biz otururken buda ordan geçti ama bizi görünce durup arkadaşlarıyla muhabbet etti falan yoluna devam etti tabi arada bizim olduğu tarafa bakıp duruyor. arkadaşlarda yüklendi gazı, sen yaparsın sen edersin falan bende aldım gazı yürüdüm kızın peşinden hafif ağırdan alıyorum ki kız fakülteden uzaklaşsın, mesafe baya bi açıldı koşup yakalayayım tam zamanı dedim, benim adım adım atmamla kızın koşması bir oldu. bu koşarak arabaya atladı bende arkasından koşuyorum aq, tabi arabayı es geçtim direk yoluma devam ediyorum ama hayvan gibi koşuyorum, o ara telefonu çıkardım arkadaşları aradım bi güzel küfür ettikten sonra kan ter içinde eve attım kendimi. o gün bu gün dışarı çıkmıyorum, evde yaşamaya alıştım.

seviyorum ama söyleyemiyorum. nasıl yapsak ? neyse ben en iyisi hislerimi buraya yazayım kızımızın adını vermeyeceğim.başlıyorum.sana bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum aslında bu tür bi konuşma nasıl yapılır onuda bilmiyorum ama bazı şeyleri içine ata ata şişiyor ve seni rahatsız ediyorya hani işte buda öyle ben sana birşey söylemeliyim ama gerçekten beni affet ya vallahi kötü bi niyetim yoktu bidaha benle konuşmak istemezsen anlarım karşına çıkmam whatsaptanda engelle beni çok ama çok özür diliyorum vallahi bunu söylemek istemezdim ama daha fazla saklayamam senden hoşlanıyorum . bunu bana hissettirecek hiç bir şeyde yapmadın aslında ama bilmiyorum , anlamıyorum kendimi çok masum bi güzelliğin var o gülüşünü hiç kaybetme olur mu . seni seviyorum.

hayatımı biraz abartarak bi roman yazmaya kalktım 40 sayfa falan olmuştu. sonra bi türlü uygun ismi bulamadım, sildim hepsini.

umutsuzca 12 yıldır aynı kızı seviyorum şizofrenim galiba

çok şey istemiyorum şu hayatta... bak ,öyle seveyim veya sevileyim gibi ütopik hisleri kenara sıyıralı oldu iki üç ay oldu . bi süreç bu ,bi tünel sanki şuan bulunduğum nokta ve nihayetinde ışık görünücek tünelin sonunda.hah işte tam da o tünelden çıkmışken ne istiyorum biliyo musun? frekansları bulup düzgün çalışan bi radyo,radyodaki seslerin içinde hapsolduğu, kirasını kendi maaşımla ödediğim bi ev,masada 5000 lik bi puzzle ve bi fincan kahve (sade olsun lütfen). bu kadar basit bir hayalin gerçekleşmemesinden bile çok korkuyorum.

(bkz: güzelim)

südyen giyiyorum şu an.

sağ köşedeki facebook sayfa beğeni kutusunda ikide bir beğenen birilerinin ismi/resmi çıkıyor. malum profilleri ziyaret edip, acaba bu kişinin nicki nedir diye fikir yürütmekten ciğerim soldu. basit bir site arayüzünden bile kendime işsizlik beğeniyorum.

ders çalışmaktan kafam göt gibi oldu.

eksi sozluk'te muzmin caylagim. umudumu kesip kucuk denizlerin buyuk baligi olayim diye buraya geldim. ehe.

şu niki gördükçe twitırda bi ara kullandığım "zenci panda" nikim aklıma geliyor .s

hiç entry girmeden 1 aydır itirafları okuyorum

dün metroda bir insansı yanımdan geçerken nasıl becerdiyse elimdeki beremi metroyla peron arasına düşürmeme sebep oldu. bereyi aldı gitti, hatta galiba biraz dengesiz duruyor olsam beni de alıp gidecekti. söz konusu bere, 10tlye eminönü'den alınmış, özelliksiz, normal bir bereydi ama ben dünden beri resmen yastayım. bin tane derdim var ama şu anda en çok canımı sıkan giden berem. allah bana akıl versin, ne diyeyim.

su an ankara ya geldim berbat bir hava var bir an once buradan kurtulmak istiyorum

hiç unutmam 1. sınıftayım o gün acayip bi ishal var bende ama okul tuvaletlerin sıçamiyodum o zamanlar bi ara acayip tuvaletin geldi dayanadim hocaya söyledim amk hocada beni wc ye götürdü sonra pantolunumun düğmesini bi türlü acamadim amk hocam acti sonra benim pantolonun inmesiyle hocanın eline sıçmam bir oldu. tuvalette o esnada 3 kişi daha vardı hocam ben ve o 3 kişi 10 saniye kadar birbirimize baktık ve o çocuklar bi anda öğürmeye başladı amk sonra bi baktım hala sicmaya devam ediyorum amk haahhaaa hatırladıkça sıçana kadar gülerim.

aslında wes benim.

hala otuzbir çekiyorum .

aslında dibe battım. üniversite hayatı kötü, arkadaşlık ilişkileri berbat, kafamda milyon tane düşünce, sevdiğim insan kilometrelerce uzakta. hayatımda elle tutulur olumlu bir şey yok. sanki her şey bulanık gibi. iyiyle kötüyü, doğruyla yanlışı ayırt etmekte güçlük çekiyorum. hayatını nasıl yoluna koyarım diye düşünüyorum ama nerden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum. kısacası sıkıntı büyük sözlük. aylaaaaarrr sonra gelen edit: geldi gönlümün efendisi:) bu sözlüğe girmemin sebebidir kendisi. o gittikten 12 gün sonra açtım hesabı. çünkü bir şeyleri anlatma duyuyordum galiba. neyse, öyle özlemişim ki bir tek ölmedim:) ama bundan sonra ne olacak bilemiyorum tabi.

arada sırada iddaa oranı veriyorum 'kızsın ne anlarsın' diyolar tutunca da yağ çekiyolar amk

sabah ezanından korkuyorum.kendimi bildim bileli böyle.

kendimden sıkıldığım kadar hiçbir şeyden sıkılmadım şu hayatta.

aşık olamıyorum

erotik bir çağrışım yapmıyor da değil şimdi.

hep yanlis kisi yanlis zaman ulan nasil bir hayat hersey ustume ustume geliyo gecmise donmem gerekiyor

aslında güzel bir ilişkim olmasına rağmen bende derin izler bırakmış bir iki eski sevgilimi hala stalkluyorum.

derdimi kimseye anlatamıyorum. onlarca arkadaşım var, birkaç dostum, ailem ve sevgilim var, hiçbirinin beni gerçekten tanıdığına kanaat getiremiyorum. ben kendimi ne kadar tanıyorum orası da meçhul.

kızın tekiyle buluşcam diye cumayı kaçırdım.:(

insanlarla anlasamiyorum cok fazla is degiatirdim su an resmi kurumdayim ne yapacagim bilmiyorum keza sevgililerimlede ayni sekilde

ortamdayım çişim geliyo çaktırmıyorum kimseye sıkmaktan morardı. nie yazdıysam.