asosyal itiraf

inatla bitmeyen bütün yokuşların, ta en başında.

dün metrobüste avcılar a doğru gidiyordum.sabah saatleri olduğu için metrobüs oldukça kalabalıktı.ben de körük tarafında ayakta gidiyordum.arka dörtlünün boş olduğu gördüm hamle yapan da olmayınca koltuğa hareketlendim.koltuğa daha yakın olan 25 yaşlarında bi arkadaş koltuğu kapınca o yaptığım menavranın utancıyla bütün bakışlar altımda sefaköy de mecburi inip hemen arkadakine binmek zorundan kaldım..

şu aç gözlülüğü ne zaman bırakırız bilmiyorum, düşündüm de, biz insanlar yaratılış olarak birilerine yük olmamamız gereken canlılarız bence. çünkü; öldüğümüzde bir yerimize tıkanan pamuğu bile hayatımız boyunca göbeğimizde kendimiz biriktiriyoruz.

kayseri'ye ilk geldiğim zaman, otobüsten indim. arkamdan biri ''pısst'' dedi. döndüm baktım arkadam kimse yok. biraz daha ilerledim ''pısst'' diye bir ses daha. döndüm baktım yine, kimse yok. bir müddet daha ilerledim, bir ''pısst'' daha. arkamı dönüp ''ne var amına koduğum?'' diye bağırdım. yine ses yok... iyice sinirlendim ve burnumdan soluyarak yürüyorum. az sonra yanımdan bir otobüs geçerek ''pısssst'' sesi çıkarttı...

insanlara derdimi anlatamadığımı anladım. artık ne yaşarsam yaşayayım kendi içimde tutuyorum. ayrıca çoğu zaman içimdeki farklı kişiliklerimle konuşuyorum. onların bana 'biz, bizden başkasına muhtaç değiliz.' demesi beni çok rahatlatıyor.

düzenli olarak depersonalizasyon yaşıyorum. lanet olası...

hayatımda hiç düşmediğim kadar derin bi duygusal boşluğa düştüm daha önce hiç depresyona girmediğim duygusal boşluk hissini yaşamadığım için ne yapacağımı bilemiyorum önüme çıkan saçma sapan birisiyle evlenirim diye korkuyorum

ilgisini seviyorum... kendisini seviyorum... kisiligini seviyorum... sesini seviyorum... ben galiba seviyorum.

iyileşmenye çalışmak, iyi olacaağına inanan insanların umududur. bizim umudumuzu çaldılar arkadaşlar. o yüzden bıraktık iyi olmak için çabalamayı. acı insanı değiştirir demiş. hayır, acı insanı gerçekleştirir. acı çektiğinde, canın yandığında anlarsın gerçeğin ne olduğunu. hani derler ya gülü seven dikenine katlanır diye, o diken gülü bıraktıktan sonra da yakar canını işte.

çıldırmama ramak kaldı. sanki dev bir tımarhanedeyim. çevremdeki herkes deli gibi. sorumsuz, düşüncesiz. ciddi sinir tikleri ortaya çıkmaya başladı. bilmiyorum ne yapacağımı

abi bakıyorumda herkes depresyonda bi sakin olun. gecicek her sey. düzelicez amk.

depresyonda olmakla bir yere varılamaz, bunu anladım sizlerde anlayın. ben hepinizden belki de çok daha fazla hayat tecrübesi yaşadım, yakınlarımı kaybettim en sevdiğim insanı toprağa verdim. ama her şeye rağmen dimdik ayaktayım, her şeye rağmen pozitif düşünmeye çalışıyorum. sizlerde öyle yapın, eminim ki değişikliği göreceksiniz. pozitif olun ki dünyamız çiçek açan bir bahçeye dönsün.

sara hastasıyım. bundan dolayı doğuştan gelen saçma bir tik vardır gözümde. küçükken fazla dalga geçmezlerdi herhalde, hatırlamıyorum. hep sorardım küçükken kendime, bu yaşıma geldim hala sorarım bazen; "normal insanlar nasıl görür acaba ya? hiç korkmuyorlar ne güzel."

mesaj atmak istiyorum ama atamıyorum.

kolay kolay ağlayabilen bi insan olmadım hiçbir zaman, en yakın arkadaşımla 5 yıldır tanışıyoruz o bile ağladığımı görmemiştir şimdiye kadar. ama son zamanlarda herşeye ağlar oldum gözyaşım gözümün ucunda duruyor, dokunsalar ağlıyorum. kimseye derdimi anlatamıyorum anlatsam bile anlamıyorlar. bazı şeyleri tek başıma çözmeye çalışmaktan yoruldum gücüm tükeniyor artık. amacım bataklıktan kurtulmak değil, sadece daha fazla batıp da saplanmamak.

sinirlerim bozuk. yani ne vardi sanki kafama estiginde moralim bozuk oldugunda cekip gitseydim. gidebilseydim beni tutan ne bana engel olan ne ?? yani hayatin anlamsizliginda anlam aramak neden ? ne olurdu sanki bazi kaliplardan uzaklassaydik biz biz olsaydik. ya nasil davranmak istiyorsak icimizden nasil geliyorsa oyle yasasaydik. hicbir seyim yolunda degil. ama duzelicek biliyorum en azindan gececegini biliyorum.

newton'dan özel ders aldım yine de fizik sınavını geçemedim.nasıl mı ? aha böyle ; liseydeyken sayısalcı olmama rağmen korkulu rüyam,beni gerim geren,ne kadar çalışırsam çalışayım 30 puanı geçemediğim dünya'nın en lanet dersi... ulan ben bu fizik dersiyle ilgili her boku öğrendim fizik profesörü oldum amma ve lakin hiç bir şekilde soruları çözemedim.artık fizik sınavım olduğu günler tüm sülale toplanıp bizim evde hem gün yapar hemde benim için kuran tilaveti yapardı aq. neyse kısa kesmeye çalışıcam.sınavdan bir önceki gece o kadar çok fizik çalıştım ki rüyamda newton bana özel ders verdi üstüne de bu dediklerimi yap kesin geçersin kanka diye de ekledi puşt. neyse sınav oldu bitti bayağı da yaptım bişeyler.sıra notların açıklanma faslına geldi kaç bekliyosun oğlum dedi.70-80 alırım dedim.aferin oğlum dedi,evet bu bir başarı öyküsüydü taa ki otur 18 diyene kadar.o an arka fonda çalan rocky müziği kayık bir plak sesiyle sustu.dünya siyah beyaz oldu,o günden sonra bi daha da fizik çalışmamaya yemin ettim.

iki gün içinde beş tane sınava girecem. beynim yandı yemin ediyorum ders çalışmaktan. bildiğim herşey birbirine girdi, bildiğimi de unutuyorum. cümle bile kuramıyorim...

yazar arkadaşım var, kitabının 2. baskısını yaptı dedi ki bana 'senin sesin şiir okumalık'. allah allah dedim ve bende okumalık şiirlere baktım, ot, kafkaokur gibi dergileri okuyorum şimdi. 2 ay öncesine kadar şiirle ilgi alakam yoktu, bu da böyle bir itiraftır.

uzun zamandır çok konuşmak istediğim birine yazdım. fakat gelen cevap: "tamam." tamam. ok. evet. peki. gibi mesajlardan nefret ediyorum.

(#998139) hakkaten böyle oldu ya lan.. 6s ve 8jk ile dalga geçmek bile yeterince keyif vermedi. hiç hoş değil.. ben bi duble rakı koyayım en iyisi..

üç gündür karmamın yüz olmasını bekliyorum inatla olmuyor

bende sevilmek istiyorum neden hep sadece seven taraf oluyorum

telefonum bozuldu ve yaklaşık 9 saattir telefonsuzum. bu illete ne ara bu kadar bağlanmışım,ne ara teknolojinin köpeği olmuşum. hayat damarlarımdan biri kopmuş gibi hissediyorum.

ne kadar kötü bir gün geçirsem de konuştuğumda yüzümü güldürecek, konuştuğumda yalnızlığını unutturacak, herşeyden bıkmışken yine bir köşeden tutunmaya yardım edecek arkadaşlarım var her ne kadar uzak olsalar da iyi ki varlar..

hangi ara bu kadar geniş,bu kadar umursamaz oldum ben ya. kötüye de çabucak alışmak yasaklansın evet şimdi hemen çabuk!

en son sevildiğimde daha küçücük çocuk falandım heralde hatırlamıyorum. ne zaman sevileceğim diye düşünmekten de vazgeçtim artık insanlara olan ihtiyacımı sıfırladım kendimi yalnızlığa adadım. ihtiyaö duyduğumda gelecek kimse yok sanırım. ama birisi arayıp kanka gel çok moralim bozuk dese koşarak gidiyorum. neden karşılığını alamıyorum. bu namert dünyada bari bunun karşılığını alsaydım lan.. sevilmek neydi nasıldı bir gün hepimizin deneyimlemesi temennisiyle saygılar

- öncelikle kendimden nefret ederim - hiç bir zaman kim olduğumu ne için var olduğumu bulamadım - düşüncelerim karanlık ve bir o kadar karmaşık - sürekli seven , yanan taraf oldum ama hiç sevilmedim - kıskanç değilim - duygularımı hissetmiyorum - kola , sigara bağımlısıyım - her haftasonu alkol içerim - babamı sevmem ama ona acırım - dünyadaki tek varlığım 2 küçük kardeşim - borçlar yüzünden telefonumu satmak zorunda kaldım - bunları kimseye anlatacak yüzüm olmadığı icin yazıyorum - hep kendimi diğer insanlarda farklı gördüm - insanları sevmiyorum , nankörler ! - çok kalabalık ortamları sevemiyorum - eskiden uyuşturucu kullanırdım - bir mesleğim yok - okumadım - işe yaramaz bir pisliğin tekiyim sanki - kendimi çok yorgun bitik bir halde hissediyorum - insanlar neden sevilmez - bazen yaratıcının kuklaları olup oynatılıyoruz diye bir düşünceye kapılıyorum - ordaki adalet kavramının bu dünyada olmadığına yemin edebilirim - saatlerce kendi kendime konuşurum - 55 kiloyum yemek yiyemiyorum gitmiyor boğazımdan - uzun bir uyku cekmeyeli seneler oldu - ooo güzel koca gözlü sevdiğim başkasının olma ihtimalini düşünüp kaldıramıyorum - babam ile hiç sarılmadık annem anlatır başımı okşarmış , ben ufakken - içime bir sıkıntı oturdu 05:58 - film izleyeceğim ama sırf ses olsun diye - günde 3 paket bitiririm - boşluk , bel bölgemde kurşun sıyırması izi var - izmir'e taşınmayı planlıyorum - bazenleri bilerek uyuşmak için antideprasan kullanırım - dişlerim bozuk diye gülemiyorum içimden çok gelsede olmuyor - yaz dönemini 1 kapri 1 pantolon 2 tişört ile geçirmek zorunda kaldım - küçük erkek kardeşim ve ben kan kanseri teşhisi konuldu ve erken bir şekilde yendik - dışarı çıkasım gelmiyor evde ölmek istiyorum - ölümden sonrasını merak ediyorum - umarım yaratıcının karşısına çıkarım ve çektiklerimin nedenini ona sorarım - intihar etmeyi planlamıştım - stress yüzünden tırnaklarımı yerken parmaklarımı kanatırım - geleceğimi düşünüyorumda koca bir karanlık - keşke hep küçük kalsaydım - kendime zarar vermeyi ellerimi mor görmeyi severim - kafası yerinde olan biri değilim - çok konuşmayı sevmem - sevdiğim ile evlendiğimi düşünüyorum'da ben ona nasıl bakarım bu işe yaramamazlık ile - öldürün beni - müzik huzurdur ne kategoride olduğu umurumda değil - https://www.youtube.com/watch?v=IBvB-8YCrr0 - umarım herşey yoluna girer - zaman daralıyor aklıma geldikce devam edeceğim...

yarın yani bugün iki güzel haber bekliyorum umarım gerçekleşir

dipteyim ordan yazıyorum. yer yüzünde ilgimi çeken hiç bişey yok. kaç gündür hiç gerçek bi insanla konuşmadım. acım var dahası daha çok acıdan. bitmiyor ama tükeniyorum. iyi geceler.

özledim be sözlük, herkese yalan söylüyorum unuttum onu bitti diye gelse de olmaz artık diye sonra bir şarkı çalıyor bir sigara yakıyorum. düşünüyorum ve gerçekler dökülmeye başlıyor ya dönerse ne yapacaksın. gözlerimi kaparken gülüşü geliyor aklıma çıldıracak gibi oluyorum ama hala aynı yerdeyim özledim be..

" akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi. önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına. “sigara versene” dedi hemen. sigarayı uzatırken “neden buradasınız?” demiş bulundum. sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime. kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. “iyi günler” dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. “belki de yanlış bir soru sormuşumdur. belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte!” diye geçirdim içimden. “sen neden burada değilsin?” diye bağırdı arkamdan. öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum. cinnetle bağırır gibi.. döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne. bu sefer sesini daha da yükselterek, tekrarladı; “sen neden burada değilsin? onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun ? çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda. uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım. kirli, kibirli, kaba bir dünya var. çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var. kanını emecek bir sürü vampir. sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil. sen neden burada değilsin?” not : alintidir

artık yaşamaya dair en ufak ümidim kalmadı herkese ümit bağışladıkça benim ümidim mi tükendi nedir bilmem artık öz babamın bile ayrım yapması böyle koymamıştı. köle gibi hissetmek böyle bi duygu demek ki. ölmek istiyorum. benim için ağlayacak ya da üzülecek insanlar yok nasılsa öz ailemin bile beni istemediği iğrenç bi dünyaya doğdum. artık yaşamanın en ufak anlamı yok gözümde.

yazmayacağını bildiğim halde telefonum her titrediğinde gelen mesajı ondan sanıyorum sözlük

henüz birkaç saat önce bir zamanlar cok sevdiğim insan evladı mesaj attı. "içinde hala birşeyler var mı?" diye. var olmasına rağmen hayır dedim. nasıl güvenebilirim ki ben sana. e yakalım madem

kaç gündür mesaj atmamak için zor tutuyorum kendimi.mesaj atıp konuşsam bir kaç gün mutlu olabilirim ama uzun ölçekte daha da kötü karışık bir durup hem sevip hem istememek

bensiz mutlu olabileceğini, gülebileceğini hatta ben olmayınca hiçbir şey olmamış gibi yaşamını sürdürebildiğini gördüm. buna katlandım, buna alıştım.bunu hiç unutamadım. içimdeki o kırık hissin canımı yaşamın boyu acıtacağı gerçeğini kabul ettiğim gün artık kalbimde taşıyacağım şeyin sen değil,senin kanserin olduğunu fark ettim. buna rağmen senden nefret etmeyi hiç beceremedim, öyle ki sokakta karşıma çıksan hiç bir şey olmamış gibi yine sana sarılmak, öpmek isteyeceğim. kendimden utanmalı mıyım bilmiyorum. kendinden utanmalı mısın, bilmiyorum..

gözümün içine baka baka beni seven ama benimle asla konuşmayacak birine bağlandım o beni izliyor biliyorum ve bende sadece onu izliyorum kelimelerle birbirimizi ifade edemesek bile

ya bazı yazarlardan süpheleniyoruma aq o mu diye hemen bakiyorum girdigi bi kac entry falan yok amk kimse o degil. lan sizede oluyor mu? hoslandigim insan mi acaba diye suphelendip husrana ugradigim kacinci yazar oldu amk. aman be moraller bozuk ama hayat devam ediyor superimm. en mukemmel benim harikayim elimi sallasam ellisi.

derya abla baht fali diye sikindirik bi uygulama var tamam mi gencler ask fali bakiyim dedim uyum yuzdemiz 0 cikti ya. amina kodugumun seyi otomatik bilgisayardan atmiyor mu rastgele lan 0 ne ya dusmanimin basina gelmesin valla. gerci hakli da 1 aydir konusmuyoruz ama 0 ne yani. bildigin 0. % 0 bu yani.

abim yeni evlendi. astsubay kendisi, balayina gittiler geldiler görev yaptığı yere gidene kadar bizde kalıyolar yengeme ayıp olmasın diye gündüzleri tuvalete girmiyom 2gundur dus almiyorum şahsen..

yine günaydın mesajı almadığım bir gün, alıştım. bari size diyim, günaydın.

babasını öldüren bir evlat ve bir cenaze evi düşünün. bir de aynı sokakta yaşadığınızı. görmeseniz de geceden beri her şeyi duyduğunuzu. iç burkmuyor iç söküyor resmen.

3 kişi yan yana yürürken kaldırıma sığmayıp arkadan tek başına yürüyen 3. kişiyim

ponçik ruhum sınav haftasını kaldıramıyor.

zamanında sözlük adminine sövüp ban yemiştim şimdi bunuda görüp banlamaz inş

suanda otobüsdeyim secdiğim hayatımı verebileceğim kadını arkamda bıraktım lanet imkanlar yüzünden okul yüzünden buna rağmen ona güçlü kal sakın ağlama dedim ve ben otobüsdeki yerimi aldığımda ağlamamak için kendini nasıl tuttuğunu farkettim gözyaşları akmasın diye kendini tutarken göz altlarının kızardığını gördüm içim yandı bunu gördüğümden beri kendimi güçsüz hissediyorum hayatımın en uzun 17 saati olacak bu yolculuk velhasıl kelam sizleri sevdiğinizden ayıran herseyin anasını s*kim başta mesafelerin

bana kardeşim diyerek güvenen kıza hata olduğunu, hiç olmayacağını bile bile deli gibi sevdalandım

sevdiğim çocuğa hayat kısa evlensene benle dedim skxkdjsmxkxhdnmsd engelleyecek şimdi beni dkxkddjskd

sevilmeyi özledim.