kalabalığın içinde kendini yalnız hissedersin ya öyle pis bi duygu vardır şu sıralar dibine kadar yaşamaktayım.

sabahları beni mutlulukla,heyecanla uyandıracak bişey yok. bütün gün uyumak istiyorum.

birlikte olmamız hep bizi yıprattı, ayrıldık.meğerse onunlayken katlanabiliyormuşum her şeye. şimdi çok yoruyor, yalnızım. eminim o da yalnız bi şarkımız var eminim o da benim gibi dinliyordur her gün. geri dönemeyiz. unutmalıyım, unutmalıyız ama bilmyorum

hayatım elimden kayıp giderken ben hâlâ başkalarının hayatını güzelleştireyim diye çabalıyorum.

hayatım elimden kayıp giderken sadece izliyorum

hayatın elinden kayıp giderken neredeydin, elini sıkmaya gayret edemeyen sadece kayışını izler.

yazılanların çoğunu okuyorum. herkesin kendine göre bir derdi bir sıkıntısı var ama üstesinden gelinmeyecek değil. yapabilirsiniz, başarabilirsiniz.

hayatım elimde

her aynaya baktığımda kendime göz kırpıp öpücük atıyorum

hep sustum kaybetmemek için.
susmak kadar acı veren başka bir eylem de bilmiyorum bu yüzden.
kalbimi bu çok acıtıyor.
hemde çok anlıyor musun?

uzun zamandır yoktum buralarda. bi girip bakıyım dedim tam bugün 2 senemi doldurmuşum burada, tesadüfen farkettim. ne günlerdi bu hesap da yazdığım son entry olması çok üzücü.

(küfür içerir)

sabah sabah gördüğüm bir fotoğraf ve altında yazan yazı beni çileden çıkarttı. kartaldaki kötü olayı bilirsiniz.. bunun üzerinden bile siyaset yapanlar var. be am'na kodumun çocuğu! haysiyetsiz şerefsizler o binanın altında kaç tane can gitti. orda ailen koskoca betonların altında kalsaydı seni hangi parti kurtaracaktı? yeter lan böyle saçma şey mi var ya? bu kadar alçak olunabilir mi? s.kecem siyasetinizi de birbirinize laf atmanızı da. bıktım a'ına koyim bıktım.

ben kafayı yerken beni bırakıp giden herkese teşekkür ederim.
bende güç falan kalmadı. artık ne yapacağım diye ağlayıp durmak istemiyorum.
bu hayatta dönmesini istediğim iki kişi var. biri istese de dönemez. diğeri istemeyecek biri.
o halde durmanın beklemenin bir anlamı yok.
yaşamın da.

1 aydır evde olup bugün yurda dönüş yaparken 3 yaşında ki yeğenimin boynuma sarılıp teyze gitme diye ağlaması beni mahvetti sıçacam böyle okula diyip geri dönmek istiyorum

herkes çok mutlu,ben ise şişmanım.

buraya entrylerimin çoğunu düşünceler içimde kalmasın diye yazıyorum. birilerinin okuyup okumamasından medet umduğumdan ötürü değil. yazacak başka bir yerim olmadığı için kendi kendime yazıp rahatlıyorum. hepsi bu. #lol

ben yapamayacağım deyip hayatımda kenara çekilmek uzaktan seyretmek istiyorum.

iyi zamanlarda geçmiyoruz biz. ben ve sen. ve sizler...

değer verdiğim insana ne olursa olsun hiçbir şey diyemiyorum ya. ben buna bu sefer bunu diycem amk diyorum ama olmuyor.

bazen çevremdeki insanların çok gerizekalı olduğunu düşünüyorum ve bi süre daha bunlara katlanmam gerektiği beni sinirlendiriyor.sabır..

allahım ne yapsam geçmiyor.

mesela bir arkadaşımla dertleşiyorum ya, böyle sorunlarını dinliyorum. şey oluyo ona yaptığı yanlışları felan anlatırken aslında kendime itiraf edemediğim, daha doğrusu benim kabullenemediğim yanlışları ona anlatıyorum. sanki anlattığım yanlışları o yapmış gibi.

ben artık pişman olmak istemiyorum.

memeye biraz düşkünüm de ben

“neden” diye sormayı tam da şu vakitlerde bırakıyorum.