2017'de mutlu olduğum anları bir kibrit kutusuna sığdırabilirim arkadaşlar. üstelik kibritleri çakmanıza gerek kalmadan yanmaya başlıyor.

aga 2017 yılının hemen başında hayatım iğfal edildi sanki bir türlü kendime gelemedim umarım 2018’de de benzer bir durum olmaz amk..

i̇tiraf yazın lan şu başlığa, sikerim histerik goygoylarınızı.

şuan çevremde olan herkesten iğreniyorum. yapmacik hareketlerine katlanamıyorum. bir gun patlayacak bir saatli bomba gibi ortalikta dolaniyorum. şansli kişiyi bekliyorum.

çok derin bir yalnızlıgın pençesindeyim.bugun annem fasulyeyi yumurtasız yaptı diye hüngür hüngür agladım,kadın bakalaldı.anlamadı bile ama o an çok yalnızım diye bağırmak istedim.çoğunuza saçma gelecek ama küçük olaylar bazen içinizdeki derin acıyı tetiklemeyi bırakın agzınıza bile sıçabiliyor.sinemaya gidecek bir arkadasım bile yok ya da mutlu oldugumda sevinçle arayabileceğim.herkesin sırtını döndüğü o noktada fasulye için ağlıyorum.hani vardır ya bi tabir hasta bir köpek kadar yalnızım.ben o mısradaki hasta köpeğim.ne diyebilirim ki iyi geceler herkese.

bizim evin garajında regülatör (galiba) vardı. üstünde böyle tuşvari şeyler var işte.
bizden büyük samet diye bi çocuk vardı mahallede tam haylaz. buradan istediğim evi patlatabilirim diyordu ev de sizin olduğu için suç sana kalır seni hapse atarlar diyordu inanıyordum.

bana ne derse yapıyordum korkudan. gidep bakkaldan cips alıyor, ağaçtan erik topluyor, arabanın altında kaçan topu alıyor, kaleye de hep ben geçiyordum onun sırasında.

küçükken çok saf ve tırsakmışım.

(bkz: #1715474) söylenti değilmiş gerçekmiş. kovmuşlar dersaneden. geçen sene dersin birine gözleri kıpkırmızı, kafası şişmiş bi vaziyette geldi. biz de adamın derdi sıkıntısı var sanıyoduk, üzüldük filan. meğer bi çocuğa sulanmış, çocuk da buna çakmış yumruğu sonra idareye gitmiş durumu izah etmiş.
çocuğa değil geoide inanıp çocuğun dersaneden kaydını silmişler. tabi gerçekler sonradan ortaya çıkmış. şerefsiz resmen çocuğun geleceğiyle oynadı.

sana olan özlemim ve nefretim her geçen gün artıyor.

önümde oturuyorsun, evet tam şuan saçlarını izliyorum. ömrümün geri kalanımı saçlarını izlemekle bile geçirmeye razıyım. vardığın o kıyıda mutlu olmandan başka bir şey istemem. kendi mutluluğumu dahi senin mutluluğunun önüne koymam hiçbir zaman.
eğer ikimizden sadece biri iyi olabilecekse o sen ol. mutlu ve iyi ol. huzurla dolsun için. git ve güzel bir yuva kur kendine.
benim bir parçam her zaman içinde, orada yaşıyor olacak. sen bu evrenin bir yerinde hep benimle anılacaksın, burada birlikte, bir yastıkta, bir ömürde birlikte yaşayamıyor olsak da adın benim peşimden gelecek. biliyorum.
canım yanıyor evet. dayanamadığım vakitler de, isyan içinde çığlık çığlığa geçen saatlerim de oluyor. 
yine de tek bir kötü dileğim olmadı sana. acını göstermesinler bana dedim, tek bir göz yaşın düşmesin senin orada, ben tüm acılarını ağlarım senin yerine.
mutlu ol arada.
öyle mutlu ol ki beni bile unut.
ben ikimizi de yaşatırım içimde.
bu seferlik böyle olsun. bu senin tercihindi ve pişman olmayacaksın. buna izin vermeyeceğim. şansımız hep senin yanında olacak. şifalarım hep senin koynunda olacak. önce kendine, sonra başkasından olan parçalarına, en son da etrafına iyilik saçacaksın. 
gidişin hiç tahmin etmeyeceğin kadar iyi gelecek sana. çünkü bir de kötü oluşunu hiç kaldıramam ben. kıyamıyorum sana. 
üzülürsün, kötü davranılar sana ve ben yanında olamam, işte o zaman…
i̇şte o zaman yakarım hepsini. 
seni gönderdim ama hiçbir zarar görmeyeceğine emin olarak bıraktım. 
benimle yaşayacak bir şeyin yoktu belki. hevesin kalmamıştı. ben yetmemiştim sana hatta. hiçbir zaman tam nedeni bilemedim ama bendim sorun. kendimi suçladım. 
sen benimdin. en güzel yanımdın. seni nasıl suçlayabilirdim ki? 
en iyiyi, en güzeli hak ediyordun sen. sana benden iyi gelebilecek, seni benden daha çok mutlu edecek biri varsa onunla olmalıydın.
oldun da.
gözün arkada kalmadı. kalmayacak. sen tek bir saniye, rüyalarımda bile çıkmazken aklımdan ben bir kereliğine, ufak bir anı olarak da düşmeyeceğim sana. 
hissedeceksin. 
sevildiğini.
ben herkese kendi sevgimden bırakacağım. benim sevgimle sevileceksin ve çok iyi olacaksın. biliyorum. 
ben buradan uzun uzun seveceğim seni, sıcacak tutacak uzaklarda. 
söz veriyorum sevgilim.
gitsen bile hiç üşümeyeceksin. 
soğuk ve karanlık benimle olacak. seni koruyacağım.

i̇nstagramdan takip etmeden gün aşırı gizli gizli sophie hawley-weld'ın fotoğraflarına bakıyorum. muazzam kadın ya, aşık olmama ramak kaldı.

sevgili sözlük sanırım evliliğe atılan ilk adimlardan biri olan tanışma olayı bu hafta gerceklesecek. ve ben ciddi ciddi evliliğe dogru gidiyorum. şaka gibi. olayı disardan izleyen biri gibiyim
(bkz: kendimde değilim)

ben tam bir gerizekalıyım. evet itirafım bu. bakın entrylerime çoğu eski sevgilime. ona olan sevgime aşkıma ithafen kelimeye dökebildiğim şeyler. gram hak etmemiş. gözümde öyle bir yere koymuşum ki onu mükemmelliğin ete kemiğe bürünmüş hali olmuş bende. lakin olayları sıralayınca ne kadar da gerizekalı olduğumu gördüm. önce iyiki biz olmuşuz deyip bir hafta sonra sıkıldım soğudum diyerek ayrılmasıyla resmen çökmüştüm ama gerizekalıyım ya hala onun için ölüp bitiyorum sonradan hiç güvenmediğim birinden duydum ona yürüyen biriyle konuşmaya başlamış hiç bir şey hissetmedim öyle arkadaşça konuştuk başka konuşmadık dedi gerizekalıyım ya inandım aylarca haber almaya çalıştım tabi bir yandan hep bakıyorum o çocukla takipleşti mi tekrardan diye çünkü bir ara takipleşip konuşmaları bitince çıkarmıştı. biliyorum sohbeti olmazsa takip etmez. aylar sonra bir gün girdim ve o çocukla takipleşipmiş belli ki tekrar konuşulmaya başlanmış o hiç bir şey yok dediği ama çocuğun ona yürüdüğünü bildiği halde. tam bir gerizkalıymışım. i̇nanmışım. ama şükür bunu görünce çıkarıp attım onu içimden. hala o diye ölmüyorum beni çok seven bir kız arkadaşım var çok da mutluyum. bunu buraya yazıyorum çünkü içimde sönmeyen bir intikam ateşi var . biliyorum bir gün alınacak ben almasam bile o acıyı ona başkaları tattıracak ve o gün sürünse bile gözümün önünde yardım etmem. olur da düşerse bu instagram sayfasına okuduğunda kendisi olduğunu anlar. ona son sözüm ne kadar çok sevdiysem zamanında o kadar çok sevmiyorum. sen sevginin ne olduğunu bildiğini zanneden ama sadece canın istediğinde kullanan sevgiye saygısı olmayan biriymişsin. yazık...

tek rakamları sevmediğim için bazı entryleri artılayıp eksiliyorum

içimden herhangi bir başlığa entry yazmak gelmiyor.

gitmem gerekiyor.

üzgünüm.

öyle yorgunum ki artık satır başında oturup kelimeleri çıkartamıyorum içimden. çöktüler dizlerime, ayağa kalkamıyoruz artık.
 nasıl nefes aldığımı ben bile bilmiyorum. sigara paketlerim hızla artıyor. daha fazla içme, yeter diyecek bir ses yok. bugün dört paketi bitirdim. beşinci paketin ortalarında bir yerlerde yazıyorum bu yazıları.
 ne kadar süre gelmem, ne kadar giremem buraya bilmiyorum. beni merak etmeyin. artık ben de merak etmiyorum bu halimin ne olacağını.
uyumam lazım. 
uykudan kaçmayı bırakıp karanlığa gömülmem lazım artık, çığlık çığlığa her yanım. oturamıyorum belimin, sırtımın, bacaklarımın ağrısından.
 henüz pes etmeyeceğim. 
yine geleceğim buraya. yine yazmaya devam edeceğim.
sadece birazcık ara.

birkaç solukluk.

belki birkaç günlüğüne de olsa sorunluluklar bırakır yakamı da dinlenebilirim. 
kendinize dikkat etmenizi diliyorum. ve uyuyun. benim gibi olmayın siz. dinlenmeyi ihmal etmeyin. sonra isteseniz de dinlenemiyorsunuz, vücut uyuyamayacak kadar yorgun oluyor.
hoş kalın.
huzurla.
sağlıkla.
benim yerime de gülümseyin. 
güzel günleriniz olsun.

cocuklugumdan beri hayalim asker olmaktir. kiz oldugumdan dolayi pek desteklenmez.
8.sinifta askeri lise basvurulari basladi diye bir duyuru yapildi. bendeki salakliga bakin hele, askeriyeyi cok istiyorum ama harp okullarini, liselerini arastirmamisim.
duyuru yapildiktan sonraki tenefus rehberlige kostum. bi girdim herkes erkek 😯😱 sonra ogrendim ki liseye kiz alinmiyormus. bu da boyle bir animdi, tesekkurler.

gata'yı kazanmıştım gidemedim, gitmek istemedim. pişmanım. aslında pişmanlıktan ziyade sinir ve hayal kırıklığını bir arada yaşadım. malumunuz mahvettiler, harp okullarını kapattılar, gata'yı da hiç ettiler. öyle işte...

20 saattir yemek yemedim. bu benim için bir rekor.

kimseye kendime davrandığım kadar kötü davranmadım, bu cümle tüm kaybedişlerimin sebebi.

bi derdim olduğunda ilk anlattığım insanlar olan iki kuzenimin bana neredeyse hiçbir dertlerinden bahsetmemeleri ve onların yaşadıklarını hep başkaları aracılığıyla öğrenmek bana çok koyuyor.

üniversiteye hazırlanıyorum ilk senemde fena bi sıralamam yoktu aslında. etrafımdaki herkes git dedi bana. gitmedim, yazmadım. daha iysini yaparım diye düşünüyorum. kendime güveniyorum aslında en önemlisi bu insanın kimseye ihtiyaç duymadan kendine güvenmesi, inanması. fakat etrafımdaki kimse inanmıyor iyi bir sıralama yapabileceğime. yani size kimsenin inanıp güvenmemesi koyuyor adama biraz. zaman zaman umutsuzluğa kapılıyorum. tükeniyor gibiyim yavaş yavaş.
bakalım sene sonunda onlar mı haklı çıkacak. yoksa ben mi ?

bir gece vakti fırtınanın sesini dinlemek istiyorum. hava daha aydınlanmadan denizin kokusunu duymak istiyorum. sabaha kadar loş ışıkta şiir yazıp ağlamak istiyorum. i̇ntihar notu bırakıp evden kaçmak istiyorum. i̇nsanları mutlu görmek istiyorum.

listemdeki her şarkıya öyle anlamlar yüklemişim ki ortalama 3 dakikada bir şarkının anısını hatırlayıp iç çekip üzülüyorum

22 yaşında tükenmiş gibiyim. hiçbir şey ilgimi çekmiyor, hiçbir şey beni alakadar etmiyor. insanlar ne yapıyor ne konuşuyor ne düşünüyor umursamıyorum. uyanıyorum, bugün ne yapsam diye düşünmüyorum. sadece zamanın geçmesini istiyorum. gitmek istiyorum nereye, ne zaman, nasıl olduğu umrumda değil, sadece gitmek. gidince bir şeyler değişecek mi bilmiyorum. neden böyle düşündüğümü de bilmiyorum. 22 yaşında tükendim sadece bunu biliyorum

üstümü değiştirirken farkettim kokusu kokuma karışmış
çok heyecanlandım
aşık oluyorum galiba