içimden herhangi bir başlığa entry yazmak gelmiyor.

gitmem gerekiyor.

üzgünüm.

öyle yorgunum ki artık satır başında oturup kelimeleri çıkartamıyorum içimden. çöktüler dizlerime, ayağa kalkamıyoruz artık.
 nasıl nefes aldığımı ben bile bilmiyorum. sigara paketlerim hızla artıyor. daha fazla içme, yeter diyecek bir ses yok. bugün dört paketi bitirdim. beşinci paketin ortalarında bir yerlerde yazıyorum bu yazıları.
 ne kadar süre gelmem, ne kadar giremem buraya bilmiyorum. beni merak etmeyin. artık ben de merak etmiyorum bu halimin ne olacağını.
uyumam lazım. 
uykudan kaçmayı bırakıp karanlığa gömülmem lazım artık, çığlık çığlığa her yanım. oturamıyorum belimin, sırtımın, bacaklarımın ağrısından.
 henüz pes etmeyeceğim. 
yine geleceğim buraya. yine yazmaya devam edeceğim.
sadece birazcık ara.

birkaç solukluk.

belki birkaç günlüğüne de olsa sorunluluklar bırakır yakamı da dinlenebilirim. 
kendinize dikkat etmenizi diliyorum. ve uyuyun. benim gibi olmayın siz. dinlenmeyi ihmal etmeyin. sonra isteseniz de dinlenemiyorsunuz, vücut uyuyamayacak kadar yorgun oluyor.
hoş kalın.
huzurla.
sağlıkla.
benim yerime de gülümseyin. 
güzel günleriniz olsun.

cocuklugumdan beri hayalim asker olmaktir. kiz oldugumdan dolayi pek desteklenmez.
8.sinifta askeri lise basvurulari basladi diye bir duyuru yapildi. bendeki salakliga bakin hele, askeriyeyi cok istiyorum ama harp okullarini, liselerini arastirmamisim.
duyuru yapildiktan sonraki tenefus rehberlige kostum. bi girdim herkes erkek 😯😱 sonra ogrendim ki liseye kiz alinmiyormus. bu da boyle bir animdi, tesekkurler.

gata'yı kazanmıştım gidemedim, gitmek istemedim. pişmanım. aslında pişmanlıktan ziyade sinir ve hayal kırıklığını bir arada yaşadım. malumunuz mahvettiler, harp okullarını kapattılar, gata'yı da hiç ettiler. öyle işte...

20 saattir yemek yemedim. bu benim için bir rekor.

kimseye kendime davrandığım kadar kötü davranmadım, bu cümle tüm kaybedişlerimin sebebi.

bi derdim olduğunda ilk anlattığım insanlar olan iki kuzenimin bana neredeyse hiçbir dertlerinden bahsetmemeleri ve onların yaşadıklarını hep başkaları aracılığıyla öğrenmek bana çok koyuyor.

üniversiteye hazırlanıyorum ilk senemde fena bi sıralamam yoktu aslında. etrafımdaki herkes git dedi bana. gitmedim, yazmadım. daha iysini yaparım diye düşünüyorum. kendime güveniyorum aslında en önemlisi bu insanın kimseye ihtiyaç duymadan kendine güvenmesi, inanması. fakat etrafımdaki kimse inanmıyor iyi bir sıralama yapabileceğime. yani size kimsenin inanıp güvenmemesi koyuyor adama biraz. zaman zaman umutsuzluğa kapılıyorum. tükeniyor gibiyim yavaş yavaş.
bakalım sene sonunda onlar mı haklı çıkacak. yoksa ben mi ?

bir gece vakti fırtınanın sesini dinlemek istiyorum. hava daha aydınlanmadan denizin kokusunu duymak istiyorum. sabaha kadar loş ışıkta şiir yazıp ağlamak istiyorum. i̇ntihar notu bırakıp evden kaçmak istiyorum. i̇nsanları mutlu görmek istiyorum.

listemdeki her şarkıya öyle anlamlar yüklemişim ki ortalama 3 dakikada bir şarkının anısını hatırlayıp iç çekip üzülüyorum

22 yaşında tükenmiş gibiyim. hiçbir şey ilgimi çekmiyor, hiçbir şey beni alakadar etmiyor. insanlar ne yapıyor ne konuşuyor ne düşünüyor umursamıyorum. uyanıyorum, bugün ne yapsam diye düşünmüyorum. sadece zamanın geçmesini istiyorum. gitmek istiyorum nereye, ne zaman, nasıl olduğu umrumda değil, sadece gitmek. gidince bir şeyler değişecek mi bilmiyorum. neden böyle düşündüğümü de bilmiyorum. 22 yaşında tükendim sadece bunu biliyorum

üstümü değiştirirken farkettim kokusu kokuma karışmış
çok heyecanlandım
aşık oluyorum galiba

taksim harbiye otobüsündeki amcaya bu itirafım. dün akşam üzeri okuldan çıktım bindim otobüse. ama nasıl kalabalık allah'ın belası. sıkış depiş insanlar. yürüyemiyorum bile. neyse zor zahmet tutacak yer araya araya ilerlemeye çalışıyorum. otobüs de bir yandan gidiyor tabi düşeceğim fikri bilincimde. tutacak yer ararken elimi de tabi boşluk olup tutacağım neresi varsa oraya atıyorum. anam o da ne ola! benim el bir şeye değdi amk. bir baktım arkası dönük bir amca. hassiktir diyerek bir kaçışım var amk, o panikle orta kapıya kadar gelmişim. allah allah nidaları ile savaşa giden asker gibiyim.nasıl başardım o sıkışıklıkta hiçbir fikrim yok. zira benle aynı anda binenler ön kapıda tıkılı kaldı.
sonra ama ön tarafa hiç bakmıyorum öyle de coolum. kim elledi ya ben mi? yooo. ahahshsjalsl
bir yandan da geberiyorum utancımdan. güleyim mi ağlayayım aq. dumur oldum.
amca valla özür dilerim ya kıçını ellemek istemezdim ben de. elim değdi. hakkını helal et.

aslında ailemden memnunum ama benim nasıl olduğumu derslerimin nasıl olduğundan daha çok önemsediklerini bilmek isterdim. dersler nasıl sorusundan çok nasılsın sorusunu sormalarını isterdim

kimseyle muhattap olmak istemiyorum ama yalnızken de canım sıkılıyor. ben durumun içerisinde kalmaktan çok sıkıldım ya.

babam (52) hayatında sigara içtiğini 2-3 defa anca görmüşümdür. oturken 10 dakika içinde 76 kere canım şöyle kaliteli sigara oldada içsem canım çekti demeye başladı. bende bir anlık gaflete düşüp getirim madem bir dal dedim. şuan üzerimde izmarit söndürüyor..

en yakın arkadaşıma artık çekinerek ve utançla bakıyorum. soğudum mu emin değilim. ama korkusu içimde dolanıyor.
siz siz olun kimseye tüm sonuçları düşünmeden kalbinizi açmayın. ben tüm sonuçları düşündüm sanıyordum ama öyle değilmiş. hala akıl karı olmayan durumlar mevcutmuş.
elin götü boklu oğlu gelir birgün en yakınınızla aranıza girer kalbinizi paramparça eder gider.
neyse iyi geceler...

saçımı 0 yaptırdım diye sevgilim soğudum senden deyip ayrılmıştı

beğendiğim bir kız var
i̇lk defa bir beyaz tenli kızı brğendim
araştırdım hiç erkek arkadaşı bile yok
korktum 3 aydır bekliyorum
bugün gşttim konuştum sesini ilk defa bu kadar yakından duydum
çok sıçak kanlı
hemen arkadaşının ağzını tüm grubunda sevgilisi var mı yok mu dşye araştırdım yokmuş
bana gaz verin hemen konuşmalıyım

sol framede ismimi gördüm elim ayagim bosaldi. noluyo lan diye. kendi kendime takiliyorum burda ben. bu sözlük hakikaten son kalem gibi bisey. farkedilmeden kiyida kosede yasiyorum. kacak gemi yolcusu gibi biri gorurse atacaklarmiscasina korktum farkedildigimi sanip. ama entry falan da yok bos duruyo orda. anlamadim. kesin yanlis bisey yaptim. atmazlar insallah disari.

buraların eski heyecanı yavaş yavaş gidiyormuş gibime geliyor, ne oldu sevgili falan mı yaptınız? gsbshsj

bundan sonra kimseye dert mert anlatmak yok. kim sorsa mükemmelim diyeceğim. sizin boşver demenizle mi uğraşıcam be. sie

kendimi kışın ortasında kuru bir ağacın dökülmemiş son yaprağı gibi hissediyorum

bazı şeyleri tek başına yaptığın zaman anlıyorsun hayatın aslında o kadar da toz pembe olmadığını.

tüm sosyal medya hesaplarını benim ruh hastalıklarım yüzünden kapatan biricik sevgilimi sözlükten stalklıyorum.
iyi ki online listesi var. teşekkürler sözlük.