10 kadınla tek başıma toplantıdayım. 3 tanesi hiç susmuyor ve acelem var.

elimi masaya vurup yeter artık diyesim var.

ya bu toplantı bitmeyecek :(
edit.
bi tanesi hiç susmuyor. yardım edin:(

matematik ogretmeniyle flortlestim.

güzel kızlar olur diye üniversitenin salon dansları topluluğuna üye olmuştum soranlara küçüklükten beri ilgim var dansa diyodum zaten güzel kız falan bulamadım değerli arkadaşlarım

uzun bir süre sözlüğe girmediğim zaman otomatik olarak hesaptan çıkış yapıyor ve ben her seferinde uçuruldum zannedip 10 saniyelik kalp krizi geçiriyorum.

i̇çim cayır cayır yanıyo 1-2 saattir yüzüm uyuşuyo ama hala gülüyorum güldürüyorum tam da şu anda.

akşam 10'dan sonra aklıma bir entry geldiği zaman asla o saatte girmem, 00:00'ı beklerim. hayır 2 saatlik orda kalacaksa ne önemi var değil mi ama?

insanın en başta öğrenmesi gereken şeylerden biri de kendiyle yaşamayı öğrenmek bence.her geçen saniye sadece nefes alarak geçmiyor malesef.mutlu olabilmek için her düşünceni kendine onaylatabilmen veya kendine yedirebilmen gerek yoksa gerçekten dışarıdakilerden önce kendinle yaşaman zorlaşıyor.
zaten bunu beceremediğin zaman dışarıdaki insanlarla yaşamaya başlıyorsun ve onların düşünceleri, kişilikleriyle kendine bir kalkan yapıyorsun.bu da seni sürekli düşünceleri değişebilen ve köpekbalığının üstündeki parazitler gibi seni dışarıya bağımlı biri yapıyor.bu yüzden arkadaşlarını veya sevgilini kaybettiğinde nefes alamayacak, kendine zarar verebilecek hale geliyorsun.kendinle yaşayabildiğin zaman zaten senin en büyük ihtiyacın kendin oluyor, diğer insanlar sadece tuzu biberin.bunu becerebilmek mutluluktur bence.

bazen yalnız kalmaktan korkuyorum

biliyor musun bu sefer tamam demiştim. hiç söz etmedim sana ama babama çok benziyordun. davranışların falan yani, o da sevdiğini asla belli etmedi sen de etmedin. bu yüzden sana iki kere kırıldım. yanında olabilirdim, eğer izin verseydin her şeyin üstesinden beraber gelebilirdik. savaşabilirdim senin için, kan dökebilirdim. sen güçsüz görünmemek için kabul etmedin. sen kaçtın. kaçtın ve asıl şimdi güçsüzsün. o yükün altında tek kalmak zorunda değildin. eziliceksen beraber ezilmeliydik. şimdi sen kendi derdine düştün, benim içimde kopan fırtınalardan bi'habersin. eyvallah.

kulaklık kulağımda uzanıyorum gözlerim kapalı ancak kapattığımda dinlediğim şarkının sadece müziğini değil sözlerinide dinliyorum. dinliyorum dinlemesine de o şarkılar hep eksik kalıyor çünkü ben kimseyi koyamıyorum ki o şarkıda bir yere, ne kadar sözleri anlarsam anlıyayım ne kadar müziği hissedersem hissedeyim biliyorum içimi yakacak biri olmadıkça o şarkılar benim için sadece kulağa hoş gelen bir melodi olarak kalacak... i̇yi geceler

bazen sadece insanlar sussun diye haklısın diyorum.

entry girmedigim halde karmamda degisiklik olduysa cikis yapip ‘son aldigi oylar’ kismindan nerde hareketlilik var bakiyorum. bilmemeye katlanamiyorum. belki teee ne zaman soyledigim sey birini mutlu etmis lan deyip mutlu oluyorum.

keşke sana 50 yaşına geldiğimde yapmak istediğim şeyden bahsetmeseydim de onu 50'imde değil 20 yaşında yapabilseydim... zorlanıyorum, anlıyor musun zorlanıyorum?

defansin ablasina sarkan forvet uçurulmuş. bi muhabbetim yoktu ama sürekli görüyordum ve böyle birileri uçunca, uçurulunca çok üzülüyorum

küçükken arabaların lastiğini indirirdik. çok değil tabi azıcık ucundan.

madem döküyoruz, dökelim. 5 yıl tuttum, dökmek için doğru zamanı bilmiyorum

benim babama hayır deme cesaretim olmadı
okulun tuvaletinde sigara içmeye cesareti olmadı,hatta başlarda sigara içmeye bile cesaretim olmadı
sokakta yürürken uzatılan reklam afişini geri çevirmeye cesaretim olmadı
garsona 'bu çay neden soğuk' demeye cesaretim olmadı
arkadaşlarıma güvenip kavgaya girmeye cesaretim olmadı
laf atıldığında alttan almamaya cesaretim olmadı
öğretmenlerime karşı gelmeye cesaretim olmadı
üniversitede bile okulu ekip eğlenmeye gitmeye cesaretim olmadı
otobüsde şoför durağı geçse bile 'inecek var' demeye cesaretim olmadı
takım oyunu oynarken arkadaşıma 'sen gelince fazla oluyoruz' demeye cesaretim olmadı
herhangi bir topluluk önünde konuşmaya,şiir okumaya cesaretim olmadı
müşteri hizmetlerine 'ben bunu istemiyorum,dolandırıyorsunuz' demeye cesaretim olmadı
1,99 farkla büyük boy ice tea istemeye cesaretim olmadı
aldığım eşyanın fiyatı kasada, etiketinden fazla çıkınca bırakmaya bile cesaretim olmadı
5 yıl boyunca bunları yüzüne söylemeye bile cesaretim olmadı
ama en sonunda topladım cesaretimi, bir sigara içtim ve sana 'seni seviyorum' dedim

betül ismini duydukça şu sol taraf titriyor. saf, tertemiz bir sevgiydi bu ama sen konuşmaya bile tenezzül etmedin
neyse aq,
bunu okursan tubaya selam söyle betül

en yakın arkadaşım bir yıl önce değişti. en yakın işte her şeyi beraber yaptığın her şeyini konuşabildiğin canını yakamadığın insan. bir erkek için değişti biliyorum bana söylemese de. eski samimiyet yok hiçbişeyimi anlatmak istemiyorum artık kimseye. ona çok kızıyorum ama onu hala seviyorum da. krndimi bok gibi değersiz hissediyorum onca insana rağmen. korkuyorum yine aynı şeyi yapmaktan. hata yapmaktan korkuyorum.

artık bülbül ötmüyor be sözlük :(

aga toprak altından çıkarılmış bazı hesaplar aktif hale gelince hemen paranoyakça kimin yan hesabı acaba diye düşünmekten kendimi alamıyorum..

iki kilo almışım

annemin beni degiştirmeye çalışması ve benim buna ilk başta direnip sonradan mecbur kabullenmem beni yoruyor.

kandırıldim.

acaip tatsız ve mutsuzum ama bir neden bulamıyorum. ne onu özlüyorum artık ne de sevgimi hissediyorum ama mutsuzum işte. böyle içimde sanki yapmam gwreken bir şeyi yapmak için çok geç kalmışım gibi bir his var. kırgınım.

sevdiğim kadar sevilmedim be var mı ötesi

bazen en büyük haykırışımı sessizliğimle yapıyorum onu da tek bir dostum duyuyo