küçücük bi kızken babam her traş olduğunda gidip yanağından öperdim.

şimdiyse konuşmasına tahammülüm yok. (bkz: anneye vuran iğrenç baba)

çok üzgünüm ben sözlük. çok yalnızım. gürültülü kahkahalarımın arasında çok mutsuz küçük bir çocuğum. kalbim ağrıyor sözlük. bağırmak çağırmak istiyorum, olmuyor. i̇şte bir tek içimi buraya dokebilirim. iyi olmayan gecelerimi de alıp gidiyorum sözlük. cigerinden öperim.

küçükken travian diye bi oyun vardı bilen bilir sırf klanlara alınabilmek için 12 yaşımda olmama rağmen 23 yaşındayım tıp fakültesi öğrencisiyim derdim aq hayallerimi yaşattığım oyundu resmen

sözlükte nasıl psikopatlar varmış amk dedirten konu

tacize uğradım ve hiç beklemedigim birinden sonra eskiden ne kadar boş şeylere üzülmüşum diyorum boyle seyleri okumak yaşamak gibi değilmiş

bazen olmayacağını bildiğim halde bir konuşmaya kendimi defalarca hazırlıyorum , alternatif cevaplar falan buluyorum kafayı yiyorum galiba bilemiyorum

(bkz: şizofrenim demenin alternatif yolları)

kuzenlerle oturuyoruz. bi tanesi okulda nası düştüğünü kaç kez düştüğünü anlatıyo. mal falan diyom hayvan gibi gülüyom dalga geçiyom kızla. ertesi gün kar yağdı. evden çıktım otobüse bincem sonra da tramvaya. o gün de erken kalkmıştım dedim özeniyim bari biraz. eyeliner falan sürdüm böyle bi de ilk defa düzgün ve eşit sürdüm. kirpikleri kıvırdım rimelle falan daha da uzun oldular. neyse işte yaptım biraz makyaj.kendimce kusursuz görünüyom. bi özgüven geldi böyle aynaya bakıp sırıtıyom salak salak. neyse çıktım otobüs geldi bindim ama bi hava bi özgüven kendinden emin adımlar. bi sonraki durakta nefret ettiğim bi kız var dershanede her gün görüyom o bindi. hoaydaaa dedim bu mal bizim burda mı oturuyomuş. bi kaç durak ilerledik bi önceki otobüs arızalanmış ordaki yolcular bizim otobüse bindiler ama hunharca orta kapıdan arka kapıdan açık nere varsa bindiler djdjdj kalktım bebekli bi ablaya yer verdim. bi kaç durak sonra incem. orta kapıya yaklaştım ama hiç bi yerden tutunamıyom bisürü amca var. basamaklar da full kar olmuş. neyse inceğim yere geldik otobüs durdu zaten bi yerden tutunamıyom ilk basamağa adımımı bi attım diğerini atamadan yola uçtum nası oldu anlamadım ama güzel uçtum. amcanın bi tanesi otobüsten de inemiyo zavallı ordan uzanmış kolumdan tutuyo kalk kızım iyi misin bi yerinde bişe var mı yok yok iyiyim diyom ama amcanın suratına bile bakamıyom. yeminle kafayı kaldırıp bakamadım o otobüse millet kırıldı gülmekten.yerin dibine girdim. hemen toparlandım kalktım ama sol tarafı hissetmiyom amcanın tutup kalk kızım diye çektiği kolumu da hissetmiyom. neyse otobüs gitti pantolon full ıslanmış rezillik. eve dönemiyom uzak. babam da memlekette o hafta. tramvay durağına yürüdüm topallayarak. o şekilde gittim dersaneye. o pantolon üstümde kurudu. kuzenime anlattığımda böğürerek güldü hayvan. sonra da tabiki hastalandım. 2 tane serum yedim.

schalke maçında volkan topu ayağının altından kaçırıp kevin kuranyi gol attığından beri volkan'a atılan geri paslarda topu ayağının altından kaçıracak diye gerilip, korkuyorum

doğum günümdü sözlük. vallahi billahi zerre umursamazdım, hatta kutlamaktan da nefret ederdim. lakin hiç haz etmediğim o oda arkadaşlarım pasta almış, kendilerince sürpriz falan hazırlamışlar. ya hu liseden belki de sevmediğim birkaç kişiden biri mesaj attı.
canım yanıyor aq. kız kardeşim dediğim iki arkadaşımın umru olmadım. annemi babamı geçtim, onların zaten şeysi bile değil ama el kadar kardeşim bile ses kaydı göndermişti.
üzüldüm sözlük, hadi ben değer vermiyorum bunlara ama değerli gören insanlar yalnız bıraktı beni.
ben üzüldüm sözlük, açıp gösterebilsem içimi başkaları da anlardı eminim beni.
yalnız hissettim, ergenlik çağındaki bir genç kadar yalnız hissettim ama benim çevremde beni anlamıyorsunuz diye serzenişte bulunacağım kimsem de yok.

küçüklüğümden beri babam yok gibiydi yeni yeni aramız düzeliyor ama çok kırıldım ve yoruldum be
(bir bakıma bunu
yazmaya utanıyorum çünkü insanlar neler yaşamış benimki hiçbir şey de anlatcak kimsem yok buraya yazıyorum)

olmadı be sözlük sevdiremedim kendimi ne yaptıysam. bakmadı bile yüzüme yine gitti ona

babama hayatimda bir kere sarildim babam bizi cok sever cok deger verir ama iste sarilmayi basaramadim ona cunku hep ayri yerlerde olduk ben yatili okullarda okudum o da hep direksiyon basindaydi nasil sarildigimi anlatayim sizlere. hacdan geldi otobusten indi arabaya yuruyoruz eve gidicez yan yana gidiyoruz aramizda 1 metre falan mesafe var sarilasim var ama nasil anlatamam dondum baba dedim bana dondu atladim boynuna 21 yasinda adamim hungur hungur agladim sarildigimda babama biliyorum aramizda babasina hic sarilamayan hic goremeyenler de var size burda anlatmak istedigim babama olan sarilma ozlemim degil o benim icimde olan bir sey ama ileride baba ya da anne olursaniz evlatlariniza sarilin herkese hayırlı geceler

bugün ilk dövmemi yaptırdım .
daha dövme bitmeden ikinci dövmeyi ne zaman yaptırsam diye planladım zaten :)

acı eşiğim baya düşüktür. yaptırmak isteyen acısından korkan arkadaşlar varsa, çok hafif ve tatlı bir sızısı var sadece . bence mutlaka deneyin .

kaç kere peşinden koştuğumu, kaç kere suçsuz olduğum halde özürler dilediğimi ve onun kıçını bile kımıldatmamasını her hatırladığım da bazılarının sadece bir hiç olduğunu daha iyi görebiliyorum

sanırım aşık oldum

ablamla tanıdığımız tanımadığımız herkesi hacklerdik şimdi ilahiyat okuyorum

kimsenin en sevdiği olamayan ben salak gibi onun beni sevmesini bekledim. karşında ağladım be adam hiç mi için acımadı ?

aile içi şiddet görenler var, tacize, tecavüze uğrayanlar var, ailesini, yakınını kaybedenler var, ciddi hastalıklara sahip olanlar var, fakirlikten sokakta yatanlar var, akıl hastanelerinde yatanlar var, ailesi tarafından dışlanmış olanlar var. dünyada bir sürü acı var. ama biri gelip şuraya saçma, abuk subuk 2 günlük aşk acısını yazınca tekme tokat dövesim geliyor, daha gerçek hayatın farkına varamamışlar.

lisedeyken zengin bir arkadaşım vardı,barbekü partisi var gelsene dedi,bizde fakiriz aq aklım direk piknikteki mangala kaydı o zamanlar,gidip marketten şenpiliç incik aldım ve onunla gittim,gözümde canlandı şimdi ah ah ne günlerdi be.

kendime verdiğim söz için kendimle savaşıyorum umarım kayıp olmaz

entry açmayı bilmiyorum

bugün onun doğum günü ve ben bir yabancı gibi kutladım aylarca konuşmayan iki yabancı. şu anki mutsuzluğumu anlatacak bir şey bulamıyorum böyle olmamalıydı

benim bir sevgilim vardı herşey güzelken ayrıldık çok boş yere.
bir insan sevdiği insana bir şans olsun vermezmi arkadaş bilmiyorum seren senin için çokta değişen bir şey olmaz olsaydı zaten vakti zamanında olurdu ama sen bir kere inadını kırıp sadece bir kere o inadını kırıp en yakın arkadaşını dinleseydin senden şans dilemek için çok güzel şeyler yapacaktım ne mi yapacaktım sen kadıköy sahilde arkadaşınla yürürken gözlerini bağlayacaktı senin hiç bir şeyden haberin yok götürecekti seni gül yapraklarından yapılmış kalbin ortasına gözlerini açtığında o çok sevdiğin ama bir şansı daha çok gördüğün adam olacaktı karşında diz çökmüş artık sana elinde en sevdiğin çiçekler papatyalar olacaktı ardından bir dilek feneri yakıp gökyüzüne bırakacaktı seninle mutlu olmayı dileyecekti ama sen bu şansı bana çok gördüğün için ben bunları yapamadım ve kusura bakma sen artık gözümde çok başka bir kızsın çünkü ne o zaman ki kadar temiz kalabildin nede o zamanki kadar güvenilir artık benim için çok kirlisin be seren bunu nasıl olsa okuyamazsın diye yazıyorum ama okusanda bir şey değişmez herkes olması gerektiği yerde.

ben babamın sinirlenmesini istemiyorum çok korkuyorum o zaman.