öyle işte

beni ailesi gibi seven adamı bıraktım. belki de hayatım boyunca başka kimse böyle sevmeyecek beni.

mesafeler olmamalıydı be sözlük dünyanın sonuna kadar beraber olmalıydık.

ben hiç duygularımı kimselere belli edemem. korkarım nedense. ama bazı anlar oluyor ki yoruluyorum saklanmaktan.
bu gün bir haber aldık, sarstı biraz bizi. bizim bu yaşadığımız apartman da 19-20 senelik bir geçmişimiz var. ve onun sahibi olan halis amcayı hastahane de iken kaybetmişler. selasını duyunca bir garip oldum nedense. ablam mesela üzüntüsünü belli etti, annem de öyle. ama ben yine edemedim. üzüldüm aslında, çünkü annem o haberi verdiğinde şerit gibi halis amca ile olan bütün anılar kafama doluştu.
zor yani. gerçekten çok zor. allah kimseye yaşatmasın bu acıyı.

az önce adamın biri akparti ilçe baskanliginin hediyesidir diye bi paket uzatti. icimden 'ooo keriz malı , severim' diyerek aldım
edit-içinden çay cıktı .

insanlar iyi niyetimi suistimal ediyor , çok üzerime geliyorlar...how do i reach these kids

aydınlanmayan ruhuma ışık tutan biri var, buradan, seni çok seviyorum sözlük, var ol. :)

pek itirafa benzemiyor ama ben intihar etmeye karar verdim bunu da sadece burda söylüyorum, hiç bir işim rast gitmiyor galiba ben tanrı'nın üvey çoçuğuyum. kesin gözüyle baktığım işler olmuyor ,gereksiz umutlara kapılıyorum sürekli kapattığım köşeden gol yiyorum sözlük.. arkadaş dost sevgili zaten yok. en iyisi temiz bir ölüm

bugün yıllar sonra ilk kez baba sevgisi gibi bi şey hissettim. güzeldi.

hayatta en çok istediğim 3 şeyden birisi, bir erkek kardeşimin olmasıydı. ben 12 yaşındayken annem hamile kaldı ama bir süre sonra annemin karnında vefat etti. ben 20 yaşına geldim hala o doğamamış bebeğin ultrason fotoğrafını cüzdanımda taşıyorum. bunu ailem dahil kimse bilmiyor sözlük. daha doğrusu buraya yazana kadar kimse bilmiyordu.

tükendim, yoruldum bittim eksik parçaya değil hiçliğe oynuyorum artık

ah be sözlük bu zamana kadar her kezin derdini dinleyip çözüm bulmak için hep yanlarında oldum ama kendi derdimi dinleyecek adam bulamadım.

i̇lkokula yeni başladığım zamanlar benden bir yaş küçük kuzenime nedenini unuttuğum bir sebepten yalan söylemiştim. bana 'eğer yalan söylüyorsan annen, baban ölsün bu akşam inşallah'demişti. o kadar içten söyledi ki bir an ölecekler sandım geceye kadar ağlamıştım. şimdiyse hatırladıkça gülüyorum

bugün sevdiğim kızın kalemini çaldım

derdim var.
dertten anlar mısın?
çekilesi dert misin, deva mısın?
beni geren dert ile bana bağlısın.
derdine yanayım, gel dermanımsın.
ey dert ortağım…

şu şarkı sözüyle herşey anlatılıyor sanırım.

adam ortamda ağzından sevgilim aşağı sevgilim yukarı lafını düşürmüyor. fırsatçı bi hakaret etmek istemediğim kişilik de o kızın yokluğunu fırsat bilip adama yavşamaya ortam arıyor. sanırım bu kızla girilen ilk aynı ortamda kızı 78 parçaya ayırarak asitte eritip klozete dökeceğim arkadaşlar. sinirimi alacak başka bir yol bulamıyorum.

i̇stanbuldan taşındım ankaraya 1.5 yıl önce. geldiğimden beri yaşamadığım ihanet, olay kalmadı be. annem düşük yaptı , beni ankaradan nefret ettircek insanlarla tanıştım. allah daha kötüsünü vermesin tabi bunlarada şükür

arkadaşım var ayarlayayım muhabbetlerinden nefret ederim nef ret

yapmasaydım delirecektim

bugün benim doğum günüm :)

küçükken anneme ' anne sucuk ağaçta yetişiyor değil mi?' diye sormuştum :((((((

en sevdiklerinizden, can parçanızın sabah gireceği ameliyattan sonra tekrar hayata dönüp dönememe belirsizligi dünyanın en boktan duygusu be sözlük

her şey için geç olmadan sarılın sevdiklerinize sımsıkı

galiba bir hanıma inceden inceden tutuluyorum.

sümüklü böceklere tuzdan labirent yapıp son ses dj akman dinleyerek kahkaha atardım.mahallenin tüm sokak köpeklerini birbirlerine düşürüp dövüşmelerini izlerdik.boncuklu tabancayla komşu çocuklarını köşede sıkıştırıp kafalarına sıkardık.milletin tarlasını kundaklardık(hatta kundakladığımız bir tarla yüzünden az kalsın komşunun evi yanıyordu o günden sonra bırakmıştık).ramazan bayramında köye gidince tüm köylü çocukları toplayıp tek tek şeker fırlatırdım havaya ve tozu toprağa katıp şekeri alma çabalarını izlerdim.kurbağaları zevk uğruna öldürmek günlük yaptığımız rutin bir beyinsizlikti.karga öldürüp bacağından kümesin başına asardık(diğer karga arkadaşlarının bunu görüp civcivleri öldürmemelerini umuyorduk).bu biraz itirafı geçti sanırım günah çıkarma ayini gibi bişey oldu.

6,7 li yaşlarımda prezervatif i sakız sanmıştım markette.