2. nesilimde 1. nesilden beri takip ediyorum aqkdjdkdundkn da jsndmdjdjdbdnd

bana hala şaka gibi geliyor be sözlük. bu sene acil tıp teknisyenligi bölümünü kazandım. çokta istediğim bir bölümdü. kayıt olmaya gittiğimde boy ve kilo ölçümü yapıyorlar. boy kotası da 160 santim. hoca ölctu beni. 158 santim geldi. o 2 santim yüzünden almadı lan beni okula. 2 santim 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2 2
2 santim

kar lapa lapa yağarken fantazi olsun diye sigara içtim

küçükken anneme sinirlenip evden kaçtım annem yakaladı dövdü

hiç bi erkeği kolay kolay sevmiyorum kolay kolay kimseyle sevgili olmuyorum. birini sevdim harika bi ailesi arkasında duran herşeyine destek veren bi babası var. bu zamana kadar istediği herşey olmuş her istediğini almış sevilmiş. benim hayatımın tam tersi bi hayat yaşamış ve ben bu adamı seviyorum. sorun mutlu edemiyorum be herşeyi olan bi insana ne verebilirsin ki yada ne kadar kıymetini bilir ki verdiğin sevginin. oda bilmiyor zaten. benim ne kadar zor sevdiğimi onu sevmek için ne kadar sağlam duvarlar yıktığımı bilmiyor

anneme terlik atana 5 yıl hapis veriliyo dedim dolu su şişesini bı attı.....

hala sözlükte nasıl eksilenir bilmiyorum :(

akşam üstü 8 gibi facebookta grupta bir gönderimi kopyalamış bir çocuk ve bana mesaj atmış. "abi bu konu hakkında bir şey soracaktım" yarın cevap veririm diye salladım. sabah 6 gibi uyandığımda "cevap vereyim bari unuturum, yazıktır" dedim.
eski bir bilgisayarı olduğunu, bunda zaman geçirecek oyuna ihtiyacı olduğunu söyledi. "işlemcinin modelini bilmiyorum abi" dediktene sonra bilgisayara sağ tıklayıp özellikleri açıp orada ki yazan şeyleri istedim. "abi ben bedensel engelliyim, şuan kimse de uyanık değeil bilgisayara gidemiyorum" dediği an gerçekten kalbimin yerinden çıkacağını hissettim. çocuğun doğum tarihine baktığımda benden 6 yaş büyük olduğunuda görünce gerçekten kötü hissettim kendimi. bilmiyorum, elimden gelen yardımı etsem de daha fazlasını yapmak istiyorum ama elimde imkan yok açıkcası.
*engelli bir kuzenim var, ayakları tutmuyor. insan yaşamasa da o insanla beraber yaşayınca zorlukları onların psikolojisini %10 da olsa anlıyor. bu sebepten ötürü engelli insanlara karşı ayrı bir hassasiyetim var.

rezil oldum sözlük cok buyuk rezil oldum

3 yil karsiliksiz sevmek nedir bilir misiniz siz

ben kız arkadaşımı çok seviyorum yıllardır birlikteyiz ama başka kızlarlada konuşmak istiyorum. niye? (bkz: çapkınlık)

kaç zamandır şu sözlüğe gireyim diyordum, biraz önce girdim. konserde zıplamayan, eğlenemeyen bir insan gibi size bakıyorum. yukarı ok ne, kalp ne, eksi nerede?

bir arkadaşla iddiaya girdik.kaybetmesine karşılık çarşının ortasında "vur banaa" diye bağırttık.allah affetsin.

son attığı mesajı hala saklamam

kokusunu bile bilmediğim bir adamı özlüyorum

evin salonu, oturmak odasından daha rahat.

2 arti istiyorum cok degil

ulan mesaj kutusua girip senin adını görünce mutlu oluyorum ulan.

ben yıllardır profesyonel sosyal fobiğim bizi üzen kendi tabularimiz ancak en büyük pay sizin onyargilarinizin

küçükken lunaparklardaki balerin oyuncağını gerçek sanardım bu yüzden onlardan acayip korkardım

insan karakteri hayatta yaşadığı olaylar bazında sekillenir ve oluşur,22 yaşındayım ve hayattan gram haz almıyorum,ne sevenim var.ne arayanım var.hayatımda hiç sevgilim olmadı.olucakmis gibi oldu olmadi,neyi istediysem olmadı,aile desen kağıt üzerinde var.destek anlamında yok.çok boktan bir hayat yaşıyorum böyle hayatın amına koyayım o kadar,yapımda emeği geçeninde

anlatacağım şey hayatımın büyük hüzünlerindendi be sözlük. 7-8 yaşlarındayım mahallede değilde yanımızdaki okulun bahçesinde top oynardık biz. kale direkleri 2 orta boy taştan oluşurdu üst direk ise kalecinin boyuna göre oluşan hayali çizgiydi o zamanlar. babam doğum günü hediyesi futbol topu almıştı bana. futbol topu o zamanların ıphone 7 si işte. bi gün arkadaşlarla oynuyoruz bi abi geldi dedi geç bakalım kaleye 2 şut çekelim (bu arada kaleciliği severdim hep) geçtim kaleye. abinin topa vurmasıyla bam diye bir ses ile birlikte topumun patlaması bir oldu. ben ağlamaklı oldum tabii abi de üzülmüş olacak dedi ki yarın buraya gel sana yenisini getiricem. biraz olsun toparladım kendimi gittim eve gece uyku bile tutmadı. ertesi gün sabah 10 dan aksam ezanına kadar bekledim orada be sözlük. tüm masumiyetimle bekledim. gelmedi. siz siz olun çocukların ümitlerini boşa çıkarmayın.

sevdim sözlük. bir çoğunuz gibi ama sanki benimki çok farklıymış gibi. 2.5 yıl içimde yaşadım. söyleyemedim bok varmış gibi ne olurdu ki en kötü duymak istediklerimi duyamazdım, sevilmezdim ama zaten karşılıklı olsun diye bir beklentim yoktu. anlamak istedim, onun tarafından anlaşılmak çok istedim, hayatı düzgün gidiyor gibi görünürken neden tırnaklarını yediğini neden derste bazen sakallarını kaşıyarak gözlerinin daldığını bilmek istedim. ama ne yazık ki 1 hafta önce yeni sevgilisinin olduğunu ve ona gittiğini bir arkadaşım vasıtasıyla öğrenmiş oldum. olsun umarım çok mutludur, bunu o kadar çok istiyorum ki sözlük çünkü hak ediyor tanımıyorum ama gönülden hissediyorum. mutlu ol güzel kirpiklim,o göz göze gelişlerimizi değerlendirememem de benim ayıbım olsun.

her terk edilişten sonra sarhoş olup en damarından bir mektup yazıyorum, ayılınca o bunları bilmeyi hak etmiyor diye göndermekten vazgeçiyorum. bir zaman sonra unutulmuş olan bu mektup karşıma çıkıyor ve okuyup kendi halime üzülüyorum.

uzun zamandır yüksek sesle şarkı söylemiyordum, babam insanlar rahatsız olmasın diye uyarırdı çünkü. sonunda kiracılarımız taşındı ve şuan apartmanda ben ve amcamlar var yalnızca. ben kendi sesime tahammül edebilirim, amcam ise isterse gıkını çıkarsın; sabahtan akşama kadar şarkı söylerim tepesinde. neyse "bu fırsat kaçmaz." düşüncem ile başladım son ses şarkı söylemeye. ne zaman şarkı söylesem ablam yüzünü ekşitip bakar bana, bende "uff snne slk.s" bakışımı atar ve bülbül(!) sesimle devam ederim şarkıma. bugün kargaları kıskandıracak naçizane sesimi kaydettim. az önce dinledim ama dinleyemedim yani. o neymiş öyle? bir de ben dershanede şarkı söyleyerek geziniyorum. şarkı söylemesem daha çok çevrem olabilirmiş. neyse, ses kaydımın sesini bastırmak için tekrar şarkı söylemeye başladım. sonuç olarak durduk yere kulaklarımı kanattım. sesim cidden çirkinmiş.

yüksek sadakat beni affetsin. mahvettim "belki üstümüzden bir kuş geçer" adlı güzelim şarkıyı.

not: bu entryi yazarken şarkı söyleyişim galp. kulaklarımın bana olan tahammülüne hayran kaldım.