0 adet entiri secili.
geçen gün bir akrabanın evde yaptığı davete katıldım.salona geçtiğimde sarışın 3-4 yaşlarında bir erkek çocuk ağlayarak yanıma geldi.ama nasıl bi ağlama öyle,sürekli anne diyor bir de.bende dedim acaba yanlışlıkla annesinin yerine falan mı oturdum.normalde çocukları çok seven bir insan olmama rağmen o an çocuğa dokunmadım.herhalde annesini arıyordur dedim.neyse üzerinden bi saat kadar daha geçti bi baktım yine o çocuk geldi yanıma anne diye.anlam veremedim ama dayanamayıp efendim oğlum dedim aldım kucağıma.salonda anneannesi de varmış kadın şok oldu tabi yavrum o senin annen değil diyor ama nafile çocuk anne diyor başka birşey demiyor.sonra yattı kucağıma oyunlar oynuyor şempanzelik yapıyor.allahım dedim bu nasıl birşey..çocuk anne çorabımı çıkarır mısın anne bak şöyle, anne böyle derken anneannesi kızım yanlış anlamazsan bir fotoğrafınızı çekebilir miyim birlikte,eve gidince kızıma göstereceğim de dedi.benim açımdan bir sorun olmadığını fakat kızının alınabileceğini ve hatta bu durum karşısında üzülebileceğini söylesem de kadın ısrar etti ve fotoğrafımızı çekti.davet boyunca çocuk kucağımdan inmedi birlikte oyunlar oynadık uyuma numarası yaptık pencereden dışarıyı seyrettik falan..ayrılırken çocuğa bebeğim baban geldi hadi gidiyoruz dedim ve öyle evden çıkarabildim.onlar gittikten sonra öyle derinden sarsıldım ki sözlük inan o anları anlatmaya kelimeler yetmez.çocuğun annesi jeofizik mühendisiymiş çalıştığı için oğluna anneannesi bakıyormuş.kadın işten eve geldiğinde bebeği uyumuş, sabahta o kalkmadan annesi gitmiş oluyormuş.bende inşaat mühendisiyim ve hep hayatımı şantiyelerden kopmamak adına planlamıştım.ama o manzara karşısında öyle sarsıldım ki kendime bi söz verdim asla çocuğuma böyle birşey yaşatmayacağım diye.öğrendim ki bir çocuk o yaşta annesini karıştırabiliyormuş,onun sevgisine açlığını başka bir kadının kollarında dindirmeye çalışıyormuş ve itiraf ediyorum sözlük anne kelimesini senin olmayan bir çocuktan dahi duymak ne kadar güzel bir duyguymuş..ne kadar özelmiş..
hayallerimi her zaman erteliyordum. alışkanlıklarımı bırakamıyordum. hayatı her zaman dışarıdan yaşıyordum ve hala dışarıdan yaşıyorum. aranızdaki utangaç arkadaşlarınızdan biri olarak bazı şeyleri değiştirmeye çalışacağım mümkün olduğunca inşallah başarabilirim de istediğim seviyeye ulaşırım.
| henüz bir değişim yok of amk - asosyalkoreli 16 Şubat 2017 22:37 |
hayatımda gördüğüm en çelişkili insanım. kendime güvenim sıfıra yakın gibi tek başıma kaldığımda ama onun dışında birden patlama yapıyor ve farklı bir insan oluyorum. bazen çok mantıklı konuşur, konuşmamla dahi insanları etkilerim bazen yeri gelir en saçmalayan ben olurum. iyi bildiğimi sandığım her şeyi tek başımayken değil, toplum içindeyken yapabiliyorum. kendime güvenim deneme sınavlarında minimum oluyor, o yüzdendir ki en güvendiğim değil herkesin gittiği gibi çözerim denemeyi. bilmiyorum bir başkasının hayatını yaşıyorum evdeyken ve sosyal ortamdayken. çok çok fazla kişiliğim var ve ben hangisi olduğumu şu yaşa gelene kadar daha hiç göremedim.
| ilkti lan ilkti insan bi özledim falan duymak istiyo ben yemek siparişi alıyorum - sclerossis 28 Ocak 2017 00:59 |
bugün otostop cektim merkeze çıkıp dolaşmak için bi abi durdu işte yolda giderken sohbet ettik o kadar samimiydi ki ineceğim yere kadar konuştuk neyse inerken dedim abi allah razi olsun var mi bir isteğin yav allah razi olsun dedin daha ne istim dedi duygulandım aq o an anladım bazen tanımadığın biri tanıdığın bin kişiden daha samimidir...
kendimden iğreniyorum diyerek gireyim konuya.
2 aya yakındır sevgilim var ama arada hep bir mesafe var (konuşmuyoruz, ders dışında görüşmüyoruz, mesajlaşmıyoruz ve ayrıca paramı yiyor) bununda yıllar yılı bir arkadaşı var. son zamanlarda baya yakin olduk sevgilim yokken hep o vardı yanımda ve sanırım hoşlanmaya başladım. hiçkimseyle eğlenmediğim kadar son iki gündür onunla eğlendim, mutlu oldum. şu an çok çaresizim ve bu durumdan oldukça utanıyorum.