hayatımda hiç düşmediğim kadar derin bi duygusal boşluğa düştüm daha önce hiç depresyona girmediğim duygusal boşluk hissini yaşamadığım için ne yapacağımı bilemiyorum önüme çıkan saçma sapan birisiyle evlenirim diye korkuyorum

ilgisini seviyorum...
kendisini seviyorum...
kisiligini seviyorum...
sesini seviyorum...
ben galiba seviyorum.

iyileşmenye çalışmak, iyi olacaağına inanan insanların umududur. bizim umudumuzu çaldılar arkadaşlar. o yüzden bıraktık iyi olmak için çabalamayı. acı insanı değiştirir demiş. hayır, acı insanı gerçekleştirir. acı çektiğinde, canın yandığında anlarsın gerçeğin ne olduğunu. hani derler ya gülü seven dikenine katlanır diye, o diken gülü bıraktıktan sonra da yakar canını işte.

çıldırmama ramak kaldı. sanki dev bir tımarhanedeyim. çevremdeki herkes deli gibi. sorumsuz, düşüncesiz. ciddi sinir tikleri ortaya çıkmaya başladı. bilmiyorum ne yapacağımı

abi bakıyorumda herkes depresyonda bi sakin olun. gecicek her sey. düzelicez amk.

depresyonda olmakla bir yere varılamaz, bunu anladım sizlerde anlayın.

ben hepinizden belki de çok daha fazla hayat tecrübesi yaşadım, yakınlarımı kaybettim en sevdiğim insanı toprağa verdim.

ama her şeye rağmen dimdik ayaktayım, her şeye rağmen pozitif düşünmeye çalışıyorum. sizlerde öyle yapın, eminim ki değişikliği göreceksiniz.

pozitif olun ki dünyamız çiçek açan bir bahçeye dönsün.

sara hastasıyım. bundan dolayı doğuştan gelen saçma bir tik vardır gözümde. küçükken fazla dalga geçmezlerdi herhalde, hatırlamıyorum. hep sorardım küçükken kendime, bu yaşıma geldim hala sorarım bazen; "normal insanlar nasıl görür acaba ya? hiç korkmuyorlar ne güzel."

mesaj atmak istiyorum ama atamıyorum.

kolay kolay ağlayabilen bi insan olmadım hiçbir zaman, en yakın arkadaşımla 5 yıldır tanışıyoruz o bile ağladığımı görmemiştir şimdiye kadar. ama son zamanlarda herşeye ağlar oldum gözyaşım gözümün ucunda duruyor, dokunsalar ağlıyorum. kimseye derdimi anlatamıyorum anlatsam bile anlamıyorlar. bazı şeyleri tek başıma çözmeye çalışmaktan yoruldum gücüm tükeniyor artık. amacım bataklıktan kurtulmak değil, sadece daha fazla batıp da saplanmamak.

sinirlerim bozuk. yani ne vardi sanki kafama estiginde moralim bozuk oldugunda cekip gitseydim. gidebilseydim beni tutan ne bana engel olan ne ?? yani hayatin anlamsizliginda anlam aramak neden ? ne olurdu sanki bazi kaliplardan uzaklassaydik biz biz olsaydik. ya nasil davranmak istiyorsak icimizden nasil geliyorsa oyle yasasaydik. hicbir seyim yolunda degil. ama duzelicek biliyorum en azindan gececegini biliyorum.

newton'dan özel ders aldım yine de fizik sınavını geçemedim.nasıl mı ? aha böyle ;

liseydeyken sayısalcı olmama rağmen korkulu rüyam,beni gerim geren,ne kadar çalışırsam çalışayım 30 puanı geçemediğim dünya'nın en lanet dersi...

ulan ben bu fizik dersiyle ilgili her boku öğrendim fizik profesörü oldum amma ve lakin hiç bir şekilde soruları çözemedim.artık fizik sınavım olduğu günler tüm sülale toplanıp bizim evde hem gün yapar hemde benim için kuran tilaveti yapardı aq.

neyse kısa kesmeye çalışıcam.sınavdan bir önceki gece o kadar çok fizik çalıştım ki rüyamda newton bana özel ders verdi üstüne de bu dediklerimi yap kesin geçersin kanka diye de ekledi puşt.

neyse sınav oldu bitti bayağı da yaptım bişeyler.sıra notların açıklanma faslına geldi kaç bekliyosun oğlum dedi.70-80 alırım dedim.aferin oğlum dedi,evet bu bir başarı öyküsüydü taa ki otur 18 diyene kadar.o an arka fonda çalan rocky müziği kayık bir plak sesiyle sustu.dünya siyah beyaz oldu,o günden sonra bi daha da fizik çalışmamaya yemin ettim.

iki gün içinde beş tane sınava girecem. beynim yandı yemin ediyorum ders çalışmaktan. bildiğim herşey birbirine girdi, bildiğimi de unutuyorum. cümle bile kuramıyorim...

yazar arkadaşım var, kitabının 2. baskısını yaptı dedi ki bana 'senin sesin şiir okumalık'.

allah allah dedim ve bende okumalık şiirlere baktım, ot, kafkaokur gibi dergileri okuyorum şimdi.

2 ay öncesine kadar şiirle ilgi alakam yoktu, bu da böyle bir itiraftır.

uzun zamandır çok konuşmak istediğim birine yazdım. fakat gelen cevap: "tamam."

tamam.
ok.
evet.
peki.

gibi mesajlardan nefret ediyorum.

üç gündür karmamın yüz olmasını bekliyorum inatla olmuyor

bende sevilmek istiyorum neden hep sadece seven taraf oluyorum

telefonum bozuldu ve yaklaşık 9 saattir telefonsuzum. bu illete ne ara bu kadar bağlanmışım,ne ara teknolojinin köpeği olmuşum. hayat damarlarımdan biri kopmuş gibi hissediyorum.

ne kadar kötü bir gün geçirsem de konuştuğumda yüzümü güldürecek, konuştuğumda yalnızlığını unutturacak, herşeyden bıkmışken yine bir köşeden tutunmaya yardım edecek arkadaşlarım var her ne kadar uzak olsalar da iyi ki varlar..

hangi ara bu kadar geniş,bu kadar umursamaz oldum ben ya. kötüye de çabucak alışmak yasaklansın evet şimdi hemen çabuk!

en son sevildiğimde daha küçücük çocuk falandım heralde hatırlamıyorum. ne zaman sevileceğim diye düşünmekten de vazgeçtim artık insanlara olan ihtiyacımı sıfırladım kendimi yalnızlığa adadım. ihtiyaö duyduğumda gelecek kimse yok sanırım. ama birisi arayıp kanka gel çok moralim bozuk dese koşarak gidiyorum. neden karşılığını alamıyorum. bu namert dünyada bari bunun karşılığını alsaydım lan.. sevilmek neydi nasıldı bir gün hepimizin deneyimlemesi temennisiyle saygılar

- öncelikle kendimden nefret ederim
- hiç bir zaman kim olduğumu ne için var olduğumu bulamadım
- düşüncelerim karanlık ve bir o kadar karmaşık
- sürekli seven , yanan taraf oldum ama hiç sevilmedim
- kıskanç değilim
- duygularımı hissetmiyorum
- kola , sigara bağımlısıyım
- her haftasonu alkol içerim
- babamı sevmem ama ona acırım
- dünyadaki tek varlığım 2 küçük kardeşim
- borçlar yüzünden telefonumu satmak zorunda kaldım
- bunları kimseye anlatacak yüzüm olmadığı icin yazıyorum
- hep kendimi diğer insanlarda farklı gördüm
- insanları sevmiyorum , nankörler !
- çok kalabalık ortamları sevemiyorum
- eskiden uyuşturucu kullanırdım
- bir mesleğim yok
- okumadım
- işe yaramaz bir pisliğin tekiyim sanki
- kendimi çok yorgun bitik bir halde hissediyorum
- insanlar neden sevilmez
- bazen yaratıcının kuklaları olup oynatılıyoruz diye bir düşünceye kapılıyorum
- ordaki adalet kavramının bu dünyada olmadığına yemin edebilirim
- saatlerce kendi kendime konuşurum
- 55 kiloyum yemek yiyemiyorum gitmiyor boğazımdan
- uzun bir uyku cekmeyeli seneler oldu
- ooo güzel koca gözlü sevdiğim başkasının olma ihtimalini düşünüp kaldıramıyorum
- babam ile hiç sarılmadık annem anlatır başımı okşarmış , ben ufakken
- içime bir sıkıntı oturdu 05:58
- film izleyeceğim ama sırf ses olsun diye
- günde 3 paket bitiririm
- boşluk , bel bölgemde kurşun sıyırması izi var
- izmir'e taşınmayı planlıyorum
- bazenleri bilerek uyuşmak için antideprasan kullanırım
- dişlerim bozuk diye gülemiyorum içimden çok gelsede olmuyor
- yaz dönemini 1 kapri 1 pantolon 2 tişört ile geçirmek zorunda kaldım
- küçük erkek kardeşim ve ben kan kanseri teşhisi konuldu ve erken bir şekilde yendik
- dışarı çıkasım gelmiyor evde ölmek istiyorum
- ölümden sonrasını merak ediyorum
- umarım yaratıcının karşısına çıkarım ve çektiklerimin nedenini ona sorarım
- intihar etmeyi planlamıştım
- stress yüzünden tırnaklarımı yerken parmaklarımı kanatırım
- geleceğimi düşünüyorumda koca bir karanlık
- keşke hep küçük kalsaydım
- kendime zarar vermeyi ellerimi mor görmeyi severim
- kafası yerinde olan biri değilim
- çok konuşmayı sevmem
- sevdiğim ile evlendiğimi düşünüyorum'da ben ona nasıl bakarım bu işe yaramamazlık ile
- öldürün beni
- müzik huzurdur ne kategoride olduğu umurumda değil
- https://www.youtube.com/watch?v=IBvB-8YCrr0
- umarım herşey yoluna girer
- zaman daralıyor

aklıma geldikce devam edeceğim...

yarın yani bugün iki güzel haber bekliyorum umarım gerçekleşir

dipteyim ordan yazıyorum. yer yüzünde ilgimi çeken hiç bişey yok. kaç gündür hiç gerçek bi insanla konuşmadım. acım var dahası daha çok acıdan. bitmiyor ama tükeniyorum. iyi geceler.

özledim be sözlük, herkese yalan söylüyorum unuttum onu bitti diye gelse de olmaz artık diye sonra bir şarkı çalıyor bir sigara yakıyorum. düşünüyorum ve gerçekler dökülmeye başlıyor ya dönerse ne yapacaksın. gözlerimi kaparken gülüşü geliyor aklıma çıldıracak gibi oluyorum ama hala aynı yerdeyim özledim be..