0 adet entiri secili.
bazen attığım twitleri yalnıca en yakın arkadaşlarım anlıyor. gerisi ne yazdığımı, neden yazdığımı bile bilmiyor. bu da böyle bir saçmalık.
ornek veriyim tekila ve dingil diye twit attım. en yakın arkadaşım ne zaman olacak o iş hem ne ara ayarladin diye mention attı. diğer uzak bir arkadaşımsa kaba saba insanlarla içmeyi birakmalisin dedi. burada ki dingilin bir kadın olduğunu bilmiyor zavallı...
| amk ya o gün de çalışıyorum be yılda bi gün gelir onda da bu gün mü ya - koenigsagg 08 Kasım 2016 21:35 |
| eksik olmayın :) - kirpikuclarindan 08 Kasım 2016 21:36 |
yarım saattir "heem annemiiğ heeem babaamıığ ben köyüümü özleediiim" diye mırıldanıyorum. insan memleket hasreti çekince fotoğraf bakar, ne bileyim nazım hikmet falan okur. ben kafamda kına gecesi yapıyorum.
çarşamba akşamı vizeden çıkıp gece 12-1 gibi ünifeb organizasyonu için anıtkabir'e doğru yola çıkacağım. cuma günü de 2 vizem var. sonumuz hayrolsun..
pek bir itiraf mı bilemedim ama yazmak istedim:
ailem okuduğum şehire ziyarete geldiler ve ben de onları terminalden karşılamak için yola çıktım. ordan karşılayıp kuzen bizi alacak ve amcamlara geçecektik. ben yoldayken kuzen aradı ve ailemin erken geldiğini ve beni de farklı bir yerden alacağını söyledi ve oraya gelmemi istedi. ben de o tarafa ilk defa gidecektim ve metroya binmek için bekliyordum. beklerken önümden 3 yıldır sevdiğim ama gidip daha bir kelime edemediğim kız geçti ve ben bir kelime bile edemedim. metroya bindik ve yol boyunca konuşmaya çabaladım ama o özgüven ben de yoktu. belki diyorsunuzdur keşke konuşsaydin fakat o anlar benim için çok güzel anlardı çünkü yol boyunca camdan onu izleyebilmiştim ve bu belkide ona bakabileceğim en uzun süreydi. bu arada okuyan varsa teşekkürler çünkü gerçek hislerimi bir yere dökmek çok güzel
eski ev arkadaşıma yaptığım şerefsizliği anlatıyorum. ismi mücahit.
üniversitenin ilk aylarında birlikte yemek hazırlarken annem aramıştı. ben de konuşmanın sonuna doğru itlik olsun diye bir anda ona giydirmeye başladım. işte anne gerçekten tanısan öyle biri tam bir şerefsiz falan diye. hatta istersen vereyim telefonu anında anlarsın dedim. bu arada telefon kapalı.bizimki atladı hemen ver lan diye. 'alo teyzecim merhabalar. alo... şerefsiz!' uzun uzun güldük. yarım saat sonra yine annemle konuşuyoruz yine aynısını yaptım. bu kez annem de çocukla uğraşma diyerek bana kızıp kapattı telefonu. mücahite ben uzattım al annem seni istiyor diye. yüzüme bakıp iki kere üst üste yapmazsın diye aldı. 'alo... şerefsiz. ' aynı gün üçüncü kez konuşurken annemle yine aynı şeyleri yapmaya başladım. bu kez annem ver şu çocuğu lan dedi. tamam dedim uzamasın diye. uzattım telefonu almadı. israr ettim kadın bekliyor diye yine kabul etmedi. sonra anneme gördün bak böyle saygısız bir pislik dedim. tabii bizimki o zaman anladı hatasını. aylarca anneme ayıp etmiş olmanın pişmanlığını yaşadı.
| zaten yaşadığı pişmanlıktan çok benim yüzümden ayıp etmenin siniri vardı adsfada - mrylmz 09 Kasım 2016 01:27 | |
| bir bitin lan bitin asfada - mrylmz 09 Kasım 2016 08:16 |
bir yanım 'uğraşmaktan sıkılmadın mı? insanların senin önceden gördüğün gibi olmadıklarını anlaman için illa ruhunu paramparça etmeleri mi gerekiyor? eskiden olduğun kişinin öldüğünü anlaman için cesedi görmen şart mı? zaten aynada kendine bakarken hissedemiyor musun?' diyor. etrafa duvarlar örüyor, beni yanına çekiyor.
bir yanım 'belki sana ihtiyacı olan birine zarar verecek bu. vicdanını susturabilecek misin? dışarıda gülümsemenin, konuşmanın yardım ettiği bir insan bile olsa vazgeçemezsin.' diyerek yanımıza geliyor ve beni dışarıya itiyor.
çocukluğumsa tam ortada, ikisinin kavgasını izliyor. kanıyor. çok kanıyor ama benliklerim üstün çıkmak için kavga etmekle o kadar meşguller ki, fark etmiyorlar bile.
çocukluğum ölüyor, benliklerim bile fark etmiyor. mezarını gençliğim kazıyor.
benliklerim birbirini öldürüyor, mezarlarını gençliğim kazıyor.
bunlar olurken sık sık kahkaha atan boş bedenime bakan herkes, üzülebileceğim hiçbir şey olmadığını düşünüyor. benim hakkımda konuşmaktan vazgeçmiyorlar. kırılamazmışım gibi, incinemezmişim gibi. ölünceye kadar kendi cehennemimde yanacağımı bilmeden konuşuyorlar.
sonumu bilmiyorum ama şu anda elimde olan tek şey gençliğim. onun da ne olacağı belirsiz. çok mezar kazdı, çok yoruldu. dinlenemeden devam etmek zorunda. onun yerini alacak kimse yok çünkü.
bugün ablamla oturup 7 yıl önce kaybettiğimiz babamla alakalı anılarımızı anlattık birbirimize.pek güzel anımız yokmuş onu farkettik 1-2 güzel anımız varsa onlarca kötü anımız var.hiç beraber ailecek vakit geçirememişiz adam gibi en kötüsünden beraber bir pikniğe bile gitmemişiz, bir kere başımız okşanıp sevilmemişiz, halimiz hatrımız sorulmamışız.sonra farkettim ki o da babasını benim gibi 13 yaşında kaybetmişti.baba sevgisi görmemiş bizden daha kötü vaziyette bir aile ile ortada kalmış küçük yaşta aileyi geçindirme görevini üstüne kalmıştı.yıllar sonra okudu memur oldu gelebileceği en üst noktaya gelebildi elinden geleni yapmıştı.sırf bize daha iyi bakabilmek için babamın 45 yaşında sınavlara hazırlanıp terfi aldığını hatırladım.demirci iken azmedip açıktan okulu bitirmiş ve memur olmuştu.bir kere bile haram lokma geçirmedi boğazımızdan.elinden geldiğince 5 çocuğu memur maaşıyla geçindirdi.her zaman okuyun okulunuzu bitirin dedi.kalbimden inanıyorum ki bizim için elinden geleni yaptı.varsın başımı okşayıp sevmemiş ailesi ile zaman geçirmemiş olsun.hep sevdi bizi sevgisini gösteremezdi bilirdim ama.küçükken onun gibi biri olmayacağım derdim hep hatta bir ara ona karakter olarak çok benzediğimi farkedip korkmuştum.ama şimdi inşallah onun gibi olurum ona layık bir evlat olurum diye düşünüyorum.eyvallah küçük yaşta babasını kaybettiği için baba sevgisi aile kavramı oturmamış olsun ama bence yine de dünyanın en iyi babasıydı.keşke şu an hayatta olsaydı babam diyebilseydim herşeyine razıydım.arkamda birinin olduğunu bilsem herşeye razıyım bu dünya da.onun rolü şu an bana geçti ayni yaşta babalarımızı kaybettik ve evin erkeği durumuna geldik.babalarınızı sevin olum ciddiyim gidin sarılın arada bir. değeri bilin onların.
erkeklerrr size deger veren sizi onemseyen kizlarla biseyler yasadiktan sonra kendilerini bok cuvaliymis gibi hissettirmeyin. eger tek amaciniz ihtiyac gidermekse valla cok var istediginiz tarzda. yaptiginiz serefsizlik. cocuga kopek gibi deger veriyorum. hep yaninda olmak istiyorum kendimden odun veriyorum bak bak karekterimden her atismada alttan almaya calisiyorum ama o napiyor benimle birlikte olmak istiyor. tamam olabilir isteyebilir ama sizce de zamani yok mudur. bakireyim deyince hadi ya bu yasa geldin yapmissindir diye dusundum. bu nasil algi ? bu yasa geldin bakar misiniz? demek artik bakire almak ayiplaniyor helal valla amma cağ atlamisiz. ya iliski oturur adam gibi dersin seni istiyorum arzuluyorum beklentiler neyse konusulur. erkekler icin kiz bulmak zor kizlar icin erkek bulmak sizce ne kadar zor olabilir hele ki alimli ve ilgi cekiciyseniz. ama lutfen bi baskasinin inanclarini zedelemeyin saci sari makyaji var bide topuklu giyiyor bu kesin veriyordur demeyin. bi taniyin zaten hemen belli olur niyetler. yapmayin be gerek yok.
| genelleme yapmiyorum ama iste durum bu. - gitana 09 Kasım 2016 12:06 |