'iyiyim' dediğim hergünün sonunda her gece yeniden yıkılmaktan nefret ediyorum.artık gerçekten iyi olmak istiyorum.bir mucize olsun...

en yakın kız arkadaşıma aşık oldum sanırım. berbat bir durum, içinden çıkılamaz bir durum. ne yapacağım bilmiyorum, sadece güzel şeyler hayal edebiliyorum :)

ya bu coğrafyacı niye değişti ki, adamın gözleri aynı onun gözleri böyle küçük, yumuk yumuk, çekik birazda. ya tamam unuttum bile derken bu hocayı her gördüğümde aklıma geliyor.
allahım bunu bi işaret olarak mı algılamalıyım, unutma mı diyosun bana ya bilmiyorum

benden sonra asansöre binen komşu, asansorden osurup ciktigim icin üzgünüm.

değilim aslında. cok güzel gelmişti sessiz sessiz saldim. bi daha olsa bi daha yaparim

üniversite zamanı eve gelmiştim. kardeşimle benim diş fırçalarımız da bir yerde durur. benimki mor, onunki turuncu olandır. mor olanı aldım, dişlerimi fırçalarken kardeşim geldi.'abla mor olan benimdi, ne zamandır ben onla fırçalıyorum' diye. biz hayır benim, senin kavgası yaparken babam geldi 'benim diş fırçam neden sizin elinizde' dedi. evet sayın dinleyen, üç kişi tek diş fırçası. daha fazla konuşamayacağım.

galiba aşık oldum ben ya sıçtım resmen sıçtım

istiklal caddesinde gece ikiyi çoktan geçmiş üçe göz kırpıyor, çakırkeyifin bir tık üstü kafaya sahibim, kapitalizmin kırbacı olmuş bir mağazanın önünde oturuyorum. islak ıslak çalıyor sokak sanatçısı. bir abla yanıma elinde oğlunun fotoğrafıyla geliyor.
- bu çocuğu hiç gördün mü?
daha cevap vermeden 2-3 çocuk geliyor yanımıza. biri fotoğrafa bakıp hapishanede mi çekildiğini soruyor. kadın ağlamaya başlayıp titreyen sesiyle evet diyor. benim de çekmişlerdi diyor çocuk. beyaz duvardan tanıdım diye de ekliyor. önümde kadın hüngür hüngür ağlarken bir çocuk daha gelip fotoğrafa bakıyor.
- gördüm ben bu çocuğu. aşağıda bali çekiyorlardı diğerleriyle.
kadın daha da şiddetle ağlamaya başlıyor. ben ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. yanımıza ismi sürekli değişen bir kız geliyor. on altı yaşında evinden uzakta peruklarla işbirliği içinde erkeklerin verdiği parayla yaşayan bir kızdan bahsediyorum. ancak sürekli reşit olduğunu iddia ederek polislere bulaşmamayı da kendisine vazife edinmiş. ismi sürekli değişen kız kaş göz hareketleri yaparak bir anneye doğru da olsa çocuğunun bali çektiğini söylenmemesi gerektiğini anlatıyor diğer çocuklara. ben önümde gerçekleşen dramayı izlemek zorunda bırakılıyorum. ağlamıyorum ama göz yaşlarım içime akıyor hissediyorum. utanıyorum. nedenini önemsemiyorum ama içimi suçluluk duygusu sarıyor. o an dünyadaki bütün annelerin yanaklarından öpmek istedim. siz ağlamayın cümlesini de yanında hediye ederek.

işten çıktım elimde yine poşetle yavrucaklarima yemek götürüyorum

babaannem yanımda can verirken hiçbir şey yapamadım,elimden hiçbir şey gelmedi hala düşünüyorum acaba kurtarabilir miydim diye... suçluluk duyuyorum

geçenlerde bi kız arkadaşım eğer 5 sene sonra ikimiz de evlenmemiş olursak benimle evlenir misin diye sordu.verecek cevap bulamadım.

sabahları tatlı yiyince asabilesiyorum nedeni ise yok..

hani sevdigimi itiraf ettigim biri vardiya davranislari degismisti o zamandan beri kendimi biraz ezik hissediyodum bende aslinda soylediklerimin saka oldugunu soyledim. kendince duygulariyla oynadigimi dusundu tabi intikam almak icin babamin sikik sulalesinin watsap grubuna yazdi ona asik oldugumu soyledigimi simdide yalan oldugunu soyledigimi. o grupta annemin ve benim acigimi arayan babamin karisida vardi. simdi o kadin gidipte benim uzerimden anneme laf ederse dedikodusunu yaparsa haberim bile olmicak ve yapabilecegim hicbir sey yok. keske bana sovseydi saysaydi da bu serefsizligi yapmasaydi. hala kendime onu savunuyorum sinirliydi yaptigi seyin ciddiyetini bilmiyodu diye ama hayatimin en igrenc kazigini yedim. ve annem hayatimda tek sahip oldugum sey onun ahlakini tehlikeye attim belkide onu iyi temsil edemedim. bunu bir kisi bile okumicak bence ama sadece yazmaliydim sadece kendimi ifade edebilmeliydim en azindan

it gibi pişmanım ama bizde verilen sözler tutulur.
geri dönenin atardamarını sikeyim.

tek kişilik bir koltukta üzerime örtülen hırkamla uyandım az önce. o kadar güzel uyumuşum ve uyandığımda her şey o kadar yolunda görünüyordu ki. üşememem için hırkamı örten, kaloriferi açan, uykumu bölmeye kıyamayan birileri var dedim gülümsedim. sonra sağ baldırım kaşındı, açıp baktım yine bir kabarcık. sabah bileğimde, dün gece sırt bölgemdeydi. bu kadar iyi hissederken neden diyerek başladım ağlamaya. ne tuhaf bir şey yedim iki gündür ne de kediyle köpekle yuvarlandım neden oluyor bu hiçbir fikrim yok. bazen insan gerçekten üzülmeye de ihtiyaç duyuyor sanırım her şey ne kadar yolunda da olsa. doktora gitsem psikolojiktir diyeceğine o kadar eminim ki gidip sinirimi daha çok bozmak istemiyorum. ama bir yandan bu haliyle de yeterince sinirlerim bozuluyor. üstelik yarın o kadar yoğun bir gün ki doktora gidebilmem için bir yerden feragat etmem gerekiyor. ve ben böyle seçimlerden hiç hoşlanmıyorum. allah başka dert vermesin tabi ki , inşallah yarın daha iyi ve sağlıklı bir güne uyanırım.

tatil günümün getirdiği miskinlik ve yorgunlukla oturdum yatağıma ve duvara yaslandım.
battaniyeyi üstüme çektim, sanki şehrin en yüksek noktasından insanları izliyor gibi huzurluydum.
günler öncesinden yarım bıraktığım kitabı araladım. okudum. okudukça daha çok okuyasım geldi.
ev sessizdi.
sokak sessizdi.
caddeden geçen bir arabanın sesisiyle tekrar döndüm dünyaya.
"kulağımda sayısız cevapsız çınlama.."

dünyam başıma yıkıldı.
sikerim kitabı diyip attım kitabı elimden.

sevdiğim insanlara veda edebilmek için az bi zamanım var.. dönüp arkama baktığımda mutlu olmadığımı görüyorum sevgili sözlük.. belki de her son yeni bir başlangıçtır.

ya ben anlatamadum ya sen anlamayisun

lan sevgilim felan yok acayip yanlızım buna rağmen ilişki uzmanıymışım gibi soru soruluyor bana yeter aq sabrım taştı

beni aldatmasına rağmen ona sarılarak ağladım. dön dedim yine aldat görmezden gelirim yeter ki dön dedim , yalvardım resmen. ilk ve son defa yalvardım. çok sevmiştim ,çok güzel sevmiştim . geri dön dedim ... dönmedi.

sevgilimin eski sevgilisiyle kanka olan kankaya ne denir?

kimi beğensem ertesi gün sevgilisiyle el ele önümden geçiyo, birine şu çocuğu beğendim diyemeden konuyu kapatıyorum

insanların sadece duymak istediklerini duymasından, geri kalan her şeye sağır olmasından bıktım. sadece kendi istediklerini anlamalarından, istemedikleri şeyleri anlamamazlıktan gelmelerinden bıktım. sadece istediklerini görüp tepki verdikten sonra, işlerine gelmeyince, kör olup dünyanın en tepkisiz insanını oynamalarından bıktım.

ama en çok insanların 'insanlık' adı altında, insanlığa sığmayacak şeyler yapmalarından bıktım. siz sahte insanlığınızı yaşayın, benden uzak durun artık.

bazen bir sonraki sabaha uyanmak istemiyorum.

sürekli kendimle konuşuyorum

içimde çok büyük ağlama istediği var. böyle bağıra bağıra ağlamak istiyorum. ama erkek adam ağlamaz diye tutuyorum kendimi.