kendimle çok çelişiyorum. kendimi düşünmekten şu anki hedeflerime odaklanamıyorum. bu sıra çok düşünüyorum, evet hacı amca karadeniz'de gemilerim battı ondan bankta dakikalardır aynı noktaya gözüm dalmış biçimde oturuyorum.

seviyorum

keşif edilmeyi bekliyorum. belki bir gün beni de merak eden biri olur diye..

şöför koltuğuna ilk oturduğumda arabayı 3 kez arka arkaya kaldıramadım. 4. demememde hızlı çekmişim ayağımı,zoruna başardım. sonra babam durdur dedi,birden frene bastığım için araba stop etti,nereden bileyim önce debriyaja basmam gerektiğini. yine kaldıramadım 3-4 kere. sonra zar zor oldu gidiyoruz moda girdim. dedim baba atayım 3'e demez olaydım. arabanın debriyaj teli koptu. kaldık tarlanın ortasında. babam sabır terleri döktü. ama hevesim kırılmasın diye sustu,diyemedi birşey.
şimdi dizel arabada,yokuş kalkış desteği olmasına rağmen ilk denememde kaldıramıyorum,siz düşünün...
ama arabada babam kullanırken millete salça olurum,hele biri sinyal vermesin,hızımızı kessin. çıldırıyorum.

traktör kullanmaya başladığım ilk zamanlar bi tane tavuğu ezerek patlatmıştım bildiginiz torpil patlama sesi gibi ses çıkmıştı sonrada gömmüştüm kimse görmesin diye babannem tavuğun olmadığını fark edince kaybolduğunu düşünüp 2 gün boyunca bana gömdüğüm tavuğu aratmıştı köyde.

biz artık bu saatten sonra kesinlikle kopmayız dediğimin gecesinde aldatıldığımı öğrendim.

içimde büyük bi boşluk var

21 yaşındayım hala karanlıktan korkuyorum. yalnız yatamıyorum, gördüğüm kabuslar yavaş yavaş beni yok ediyor, kullandığım ilaçlar hiçbir boka yaramıyor. içimde bir yangın var ama söndürmeye gücüm yok..

günaydın sevgili sözlük yazarları. sizleri seviyorum

kucukken tuvaleye gittigimde cok uzun iseme yapardim .aklimdan "lan ben kac litre isiyom gibi deli sorular gecmeye basladi".bi anda litre gostergeli sulahi gozume carpti bakim ne kadar isiyom dedim 200ml fln olsa gerek e tabi bu benim icin bir gururdu arkadaslara olm ben o kadar bu kadar isiyom gibisinden hava atardim.olayi ben abarttim tabi anca su icmeye basladim ilk once olay yatakta patlak verdi sabah kalktigimde heryer islakti.2.ise isedikten sonra tasi dokmemdi sonra babam girdi olayi görünce artik nolduysa drekt odaya daldi .dio olm bunu kim yapti o zmn ben desem sulayi kafamdan aktaracak tabi nese sustum.ve simdi cevap veriyorum evet o tasa ven isedim

çıldırıyorum sözlük çok değer veriyorum diye oluyor galiba. ben onu her an görmek isterken o brndrn uzaklaşıyor sözlük. gece görüşelim diyor 4 te yurda dönüyor sözlük. biraz daha böyle devam ederse kafayı yiyeceğim. aşık olmak çok zor...

içine düştüğüm boşluğu ben kazdım ama yardım eden çok oldu, hepsine teşekkürler.

seviyorum ama bunu ona söyleyemeyecek kadar korkuyorum

başım çok ağrıyor,düşünceler rahat bırakmadığından galiba.

6. sınıfta aşırı holigan olduğumuz düşüncesinden hoca bizi disipline verecekti ben okul birincisiydim nöbetçiyken hocalara selam duran veletlerden değildim onlar halimi hatrımı sorardı yapamaz demelerine rağmen yapardım ama o gün hoca bizi disipline vermesin diye ağladım hayallerim böyle kolay suya düşmesin diye hani ilerde harbiyeli olacaktım ya ben. sicilime işleyip de beni olumsuz etkilemesin diye! ta oraları düşünüyordum... kick boksa gittim yetmedi sabahın 6sında kalkıp yokuş yukarı koştum ki hani çakı gibi çivi gibi olayım diye hem hava hem karadan toplamda 8 kere elediler beni. 2 kere deneme hakkı var zaten ilk sene elenince tercih bile yapmadım sonra ek yerleştirmelerden geldi bi yer öylesine okudum derslerine değil de üniversite sınavına hazırlandım yeniden. almadılar ama beni. ne kadar inandıysam istediysem çalıştıysam o kadar almadılar beni kabul etmediler. ama ben dua ederken hep hayırlısıyla olsun diye dua ettim şimdi harp okulları kapatıldı ve öğrencileri atıldı. ne hissetsem bilmiyorum. ciğerim yanıyo yine imkan verseler yine giderim ama o zaman girmiş olsaydım o okula şu an alnımda tasfiyeli damgası olacaktı. nasipten öte yol yok rabbim hayırlısını veriyor ama şu da bi gerçek gönül ferman dinlemiyor yürek yine de tütüyor...

birisine eksi oy verdikten sonra profiline girip hoşuma giden bir entrysini bulup artılıyorum. vicdanım ancak böylesine izin veriyor.

kızıyorum hep ona, yanımda olup da beni babasız bıraktığı için. bugün ilk defa babama senden nefret ediyorum dedim umrunda bile olmadı pc sinde takılmaya devam etti, aslında hep böyleydi o sadece ben onun sevgisini aradım her zamanki gibi

bugün tarih öğretmenime soru götürdüm. önce soruya sonra bana sinirli bir şekilde bakıp hızlıca çözdü ve bağırarak "bunu mu çözemedin, bu resmen 5. sınıf konusu. ayrıca daha geçen hafta anlattım." dedi. o öğrenci ve öğretmenlerle dolu odada bağıra bağıra bunu dedi. ben de "öğretemedin demek ki yapamadım." dedim.

pişman değilim, sınırlarını fazla zorluyor.

geç gelen edit: bugün kendisiyle dersim var. muhtemelen ya derse almayacak ya da yine kavga edeceğiz. gördüğüm muameleye bak aq.

matematik dersim vardı, hocamın evi küçük bir yokuş var yokuşun başında bi ev hemen aşağısında da hocamın evi. ama yokuşun başındaki evde eğik zemine inşa edildiği için duvarından aşağı geçerken eğilip bakabilirsiniz ve bahçe 6-7m aşağıda kalır. bi gün tam hocama gidiyodum 4-5 mahalle çocuğu tanımıyorum ilk kez gördüm hepsini. birinin yaşı diğerlerinden büyük belli küçük olanlarında minik bi topu var topu elinde tutmuş ve yokuşun başındaki evin bahçesine doğru elini sallandırıyo topu atıcam diyo hiçbi olay yok çocuklar yalvarıyo abi nolur atma oynuyoruz diye. küçük çocukların hiçbi zararı olmamış belli ki ama büyük çocuk gülerek topu aşağı attı. müstakil bi ev o minicik çocuk için top cehenneme atılmış gibi oldu ve kalakaldı. devamını izlemedim ve derse girdim keşke izleseydim, hatta gidip topu alsaydım çocuğa verseydim diğerinide azarlasaydım ama olmuyor işte çok pişmanım arada aklıma geliyor. hayatta böyle hep izlememle geçiyor bu konuda da çok pişmanım.

ailemin yanından ayrılıp istanbula yerleştim, kendi işime geçene kadar barda çalışcam. küçük bir şehirde yaşıyordum her gördüğüm insanı 20 kere görecek kadar küçük bir yerdi. annemle babamla neredeyse her gün tartışıyordum. çünkü okulu bitireli iki yıl olmuştu ve ben fetocu ya da akp uyesi olmadığım için devlete atanamamıştım. özel sektörde sıkıntılı olduğu için ev için de neden kendini işini yapmıyorsun huzursuzluğu başlamıştı. sağolsunlar en son kpssyi de kimse yapamasın diye sordukları için yine emeklerim hayallerim suya düştü. neyse işte şimdi o her gün kavga ettiğim ailemle, görüşmekten bıktığım insanlarla aramda çok uzun mesafeler var. ve emin olun ki bir gram huzurlu değilim. sevdiklerinize onları sevdiğinizi soyleyin

ben korkularımı bırakıp sana geldim sense beni bırakıp korkularına gittin ne kal diyorsun ne de git bazen ölmek gibisin sevgilim bazen hayatın ta kendisi,arv

ben de muhafazakar olucam da neyi muhafaza edeceğimi bilmiyorum

661 km farkla iki insana bağlandım ikiside beni terketti ve sadece istemediklerini söyledi 661 km farkla aynı insanlara denk geldim ve üzerine birinin terkettiği gün diğerinin doğum günü gerçi bi hafta olmadan o da gitti sevmeye korkuyorum vesselam

galiba ygs lys de sıçıcam

kaybedenler kulübünün vip üyesiyim.