iki gündür yeğenimin dinlediği çizgi film şarkısına içlenip duruyorum. "tosbik, tosbik canım arkadaşım sen gidersen ben kimle oynarım? nereye gidiyorsun tosbiğiiiim"

herkesin bir korkusu vardır derler. pek inanmazdım. belki hala inanmıyorum. belki de kendimi böyle teselli ediyorum. benim de bir korkum varmış meğersem. ne zaman ki biriyle diyalog kursam, sohbet etsem, uzun uzun konuşsam her zaman yanlış anlaşılmamak için kendimi açıklama yaparken buluyorum. inanmak istemediğim korkum; yanlış anlaşılmakmış...

kötü bir insanım. insanlarla konuşmaktan nefret ederim hele de gereksiz sıcakkanlı olan insanlardan üniversitede yığınla var bu insanlardan ve hepsi samimiyetsiz çoğu düşüncesiz büyük kısmı mal belki bende onlara göre öyleyim ama zerre umrumda değil.zaten şu kız mevzusundan artık bıktım şutlanan boynuzu yiyen gelip dert yanıyor kardeşim sizde zerre umrumda değilsiniz aptal aşk oyunlarınızda bunu insanlara anlatmak güç. iyi bir bölümde okuyorum yazı evde geçiriyorum pek imkan olmadığından. bu sözlüğü 1-2 ay oldu göreli ama kayıt yeni arada sessizce takılıp entry girip gideceğim artık diğer sözlük yazarlarından isteğim beni ciddiye almamalarıdır.yazım hatalarım için uyarı niteliğinde güzel bir dille mesaj atmanız beni sevindirir fakat bundan farklı olarak hiç kimseyle gereksiz samimiyete girmek istemem kaldı ki kimse de benimle tanışmak için can atmıyordu zaten. geceniz güzel olsun vesselam...

tıp tan ve tıpı övenlerden nefret ederim

deve sırtında ay'a çıkmak vs beni inandıklarımdan vazgeçirebilmek. imkansızlık konusunda yarıştırılabilir.

eskiden hayattaki herkesin benim yaşamım için programlanmış bir kısım varlıklar olduğunu düşünürdüm, rolünü oynayıp hayatımdan çıkan (nasıl bir kafa bu yahu)

eğer orta yaşlı abla denilebilecek yaşta olan bayanlar beni gıcık ederse,sinirlendirirse onlara teyze diyorum. onlar beni gıcık ettiklerinden daha fazla gıcık oluyor. 2-3 kere yapmışlığım var. en son dün beni 1 milyoncuda annemle olmama rağmen çalışan sanan ablaya dedim. pişman değilim.

psikolojimin gerçekten bozuk olduğuna inanıyorum.

bir gece konuşmak için gecenin üçünde yurttan kaçıp yanına gitmiştim. sevdiğim adam gözlerimin içine bakıp bundan sonra ikimizin ismi de aynı cümle içinde anılsın istemiyorum demişti. ulan bu kadar da vicdansız olunmaz be yıllar geçti hala bu lafını hatırladığımda boğazım düğüm düğüm olur

adanalı olmakla insan gururlanıyor be memleketimiz bi başka , ama demirsporu sevmek çok ayrı be sözlük (bkz: mavi şimşek sen çok yaşa )

sözlükten once 4s kuralı ne bilmiyordum

şimdi liseden arkadaşız biz. tabi lisede ben onun arkadaşıyla çıktımıştım zaten onlarda lise bitince küstüler. tabi biz muhabbet ediyoruz arada. ama benim gönlüm kaydı gitti geçen sene açıldım ben seni arkadaşım olarak görüyorum dedi eyvallah dedim 1 sene bekledim hergün profiline falan giriyorum haberdar oluyorum. 2-3 hafta önce dayanamadım ortak arkadaşımız olan s.ç. ye dedim yap bizim şu işi dedim konuşmuş tamam demiş konuşalım. olayı özetliyorum bu arada :) neyse 2-3 haftadır konuşuyoruz doğum gününe hediye falan aldım verdim.ama konuşma bi türlü konuya gelmiyo hep böyle bi sası yavan çene yle geçiyo ben artık giriş gelişme sonuç olarak tamamlamak istiyorum bana bi yardım edin ne yapmalıyım yarim deyip döşüme basmak istiyorum :) allahını seven akıl versin..

sürekli film izliyorum, sürekli kitap okuyorum kendime başka bir dünya yaratmaya çalışıyorum, gerçek olmadığını bile bile. çünkü bir hayat hakkım vardı onu yaşıyorum ve hiçbir şeyi istediğim gibi yapamıyorum. güvenecek birini bulamıyorum, aşık olacak birini bulamıyorum daha da önemlisi kanımdan sayabileceğim bir dost bulamıyorum. ne zaman güvenmek istesem pişman oluyorum bu da beni giderek herkese karşı daha da güvensiz biri yapıyor. gerçek insanlarla tanışmaya korkuyorum zaten tanışmak isteyen insana gerçekten değer veren birileriyle karşılaşmıyorum bile bu yüzden hayallerim arasında kayboluyorum artık. asla gerçek olmayacağını bile bile. yoruldum.

babamı mektebe götürdüm allah affetsin

beyler şimdi anlatcam ama gülmeyin. gülün yada gülün üniversiteyi kazandım e devlet şifresi almam felan gerekiyor. ben biraz 18 yaşını göstermeyen aşırı minyon bi erkeğim öyle böyle değil arkadaşlar. gittim bi ptt şubesine diyalog şöyle; pttci abi: p ben:t t-abi kolay gelsin, e devlet şifresi alıcam. p-kim kazandı üniversiteyi abin mi ? diyemedim bişey sözlük, amca arkadan seslendi ama arkama bakmadan uzaklaştım ordan. çok minyonum napcaz beyler köseyimde :/

00:00da buralara güzel şeyler yazmak için düşünüyorum ama itiraf edecek bir şey gelmiyor aklıma. yine kaçtı artılar :d

ne kadar soğuk davranacam karşıdakine güvenmeyecem desemde biriyle konuşunca her bokumu anlatırım.

gorundugum kadar mutlu degilim mesela. guclu de degilim. yoruldum artik. sadece uyumak istiyorum ve aglamak. onu gormek istiyorum. sesinden adimi bir kez olsun duymak kokusunu icime cekmek istiyorum. ama asla gerceklesemeyecek seyler bunlar. onun kokusu yerine toprak kokusu doluyor genzime abo ben yasamak istemiyorum

bugün hayatımda belkide daha yaşayamayacağım bir şey yaşadım sözlük ve inanır mısın aklıma dahi gelmezdi,üniversiteye gidecekti okuyacağı şehre yarın sabah sekizde bugün de görüşme fırsatımız olmadı,bir saat evvel telefon çaldı baktım arıyor bozuk atıcaktım güya dediki aşağı in kapıdayım,aklıma gelmezdi indim aşağı vedalaştık hiç sevmem vedalaşmayı,öyle bir şey ki sevgilim değil,arkadaşım da değil çocukluğumdan beri hayatımda hani olur ya öyle insanlar olmazsa eksik hissedersiniz hah işte tamda öyle,aklıma gelmezdi sözlük mutlu oldum,kim olmaz ki!

sevdiğim kıza artık ona barışmak için mesaj atmayacağıma söz vermiştim. ama huy tabi her akşam elim gidiyor özür dileyip yalvarasım geliyor. bu akşam ona son kez mesaj attım. beni engelle ve bidaha hiç kaldırma dedim. ben denedim yapmayı ama her seferinde geri kaldırdım engeli. sildim numarasını ( ezbere bilmiyormuş gibi!!) sonra tekrar kaydettim. bir türlü vazgeçemedim. madem öyle istediğini yapayım söylemek istediğin son bir şey var mı dedi. fotoğrafını öptüm defalarca öptüm.çok kötüyüm be sözlük çok kötü

insanlara iyi davranayım derken umut veriyormuşum sonra üzülüyorlarmış. (bkz: pardon yanlış emoji)

bugün saati 50 liraya anlaştığım lys edebiyat özel ders öğrencimi kovdum. yani aylık 2000 liradan oldum. bir insan bu kadar da mal olmaz diye düşünüyorum. koskoca namık kemal'e "tanıyorum hocam ben bunu fıkraları var" dedi. ulan seni o fıkralara özne yaparım puşt dedim ve kovdum ama yarın babasını arayıp geri çağıracağım

hiçbir şey yapasım yok kendime dair. bi yüzyıl uyusam herşey yoluna girecek sanki, bir şeyleri yapacak gücüm yok ama yapmam gerek. umarım herşey herkes adına iyi olur. iyisini hayırlısına bağladım durumu, yine de hayırlısı.

bu gece günlerden sonra ilk defa babamdan başka bir şeye ağladım sözlük. hayatımda ilk ve son kez gördüğüm, daha önce varolduğundan bile haberimin olmadığı insanların beni mutlu etmesine ağladım. kendileri fark etmese de hayatımda onlarca senedir bulunan insanlardan daha çok huzur veriler bana. her zaman yakınımda olan insanlar beni dibe vuracakmış gibi hissettirmekten başka bir şey yapmıyor ama şu an adını bile hatırlamadığım insanlar bana, ben bile fark etmeden, huzur verebiliyor. çok tuhaf değil mi?

evdeyim yalnızım annem babam ablam hepsi yazlığa gitti beni yarın dükkanı açmak için burda bıraktılar 4 duvar arasında kaldım