ölüm

ruhen ölür insan, fiziken ölmeden evvel. asıl problem odur.

bilmiyorum aslında nasıl açıklayacağımı ölümü. çok yakın gelir bana hep, gelmesini bekliyorum aslında. hani yaşımız genç olduğundan mı neyse ölümü hep merak etmişimdir. yalnızlık, asosyallik, güvenememek, dost kazığı, mutluluk, hüzün hepsi gelir geçer de işte ne zaman geçecek asıl mesele o, ki bunu zaten bir insandan veya birinden beklemiyorum, benim ölüme olan merakımı geçirmesini. her neyse işte ecelimle ölürmüyüm bilmiyorum ama hayat kısa ve ölüm de gelecek. o yüzden kalp kırmamaya dikkat etmek önemli. ha bi de kendime güvendiğimden de değilde öbür dünya için, ölümü beklemek samimi geliyor bunca leş insanın ve böylesine hissiz/berbat bir dünyada. adalet için ölümü beklemek belki de en doğrusu. neyse kalp kırmayalım da biz. herşey olacağına varsın. iyi geceler.

her şeyin bir sonu vardır. ve buna ölüm denir. kısacası sadece insanlar değil; her şey er ya da geç ölecektir.

ölümden korkmuyorum lâkin yakınmı kaybetmetmekten korkuyorum

gram korkmuyorum. hatta bir başlangıç olarak bakıyorum. vaktimiz geldimi gideriz,hayallerin aq öldükten sonra bi anlamı kalmıyor.

savaşta kılıcını bırakana ölüm, kılıç bırakanın yoldaşına da ölüm, firar eden kişiye, kaçan kişinin yoldaşına da ölüm. (timuçin)

madem öyle lafı uzatmaya gerek yok ben mi öleyim yoksa ateş edecek misin?

ölüm var ölüm , ölün de görün.

günler önce ucundan döndüğüm hede. yağunbakımdan bugün çıktım ve bir daha kendi ölümüme müdahale etmeyeceğime yemin ettim. her şeyi akışına bırakmak gerek sözlük.

büyük randevu... bilsem nerede, saat kaçta? tabutumun tahtası, bilsem hangi ağaçta? (bkz: necip fazıl kısarkürek)

oruçlu doğar insan ölümün iftar sofrasına.. (bkz: erdem bayazıt)

ölmek sıkıntı değil. ölümü seven de sevmeyen de bir şekilde ölüyor. o yüzden ölümden korkmak saçma. burada önemli olan ölüm şeklidir bana göre. yıllarca acı çekerek ölmek de var huzurlu bir şekilde gözlerini yummak da keza geride kalan yakınları, sevenleri için de bu durum duyulan acıyı arttırabiliyor.

kaybetmektir,göz yaşıdır,siyahdır,acıdır,geri dönmemektir kısacası herşeydir geride kalanların bittiği yerdir peki gidende üzülür mü kalanları artık göremeyecek oluşuna

yaşam denilen organize yapı içinde telafi edilemeyen, geri dönüşü olmayan tek hadise.

beylet ölüm var bu amıba kotyum hayrında. sevdikerlrinizin değrtni bilni amın

ölüm allah'ın emri de şu ayrılık olmasaydı. canlının ruh, beden ve psikoloji koalisyonunun sona ermesidir. bu koalisyon istikrarlı bir düzen sağlayamıyor ise yaşamaktan yana ölüm tercih edilir. (bkz: intihar) bu tercih canlının arkasında kendisinin bilemeyeceği, tahmin etse de doğrulayamayacağı izler bırakır. ya da belki de benim gibi ruhunuz bedeninize sımsıkı sarılırken kollarını var gücüyle ayırmaya çalışan bir psikolojiniz vardır. cesaret edemiyorum ölüm. ama korkmuyorum da. sadece bekliyorum, bu iç savaş seni bana getirene kadar.

bir ömür yaşar, ilelebet susarız. sahi, nedir ölüm ?

hasrettir. o kadar.

ölüm hayattaki en son hayal kırıklığıdır..

insan aklının hemen püskürttüğü düşünce. iki mucize var doğum ve ölüm. ikisi de aklımızda fazla yer etmez.

ölüm,kurtuluştur aslında. daha küçücük yaşta tanıştım ölümle. en yakın arkadaşım çok hastaydı hem de çok.onu tanıdığımdan beri ağzı yüzü hep yara içindeydi. hep hastaydı mert. bir gün çıktılar evden ailesiyle. her zaman ki bir çıkıştı bu. ama nereden bilebilirdim ki mert için dönülmez bir çıkış olduğunu. arabadan giderken gördüm onu. o an onu gördüğüm son andı. aradan iki gün sonra odada oynarken yalnız başıma dedem geldi yanıma.usulca yaklaştı elini omzuma attı ve hayatım boyunca bir daha duymak istemeyeceğim cümleyi kurdu ''mert ölmüş.''anlamak istemedim. sadece boş boş baktım dedeme.sonra koşa koşa mertlerin evinin oraya gittim. herkes ağlıyordu. babam bile ağlıyordu.ilk ağlarken o zaman gördüm babamı.mert cidden ölmüştü. artık yoktu. benim artık en yakın arkadaşım olmayacaktı.ama bu ölümü hiç kabullenemedim.belki dedim belki bir gün gelir.bir gün gelir ve her zaman ki oyunlarımızı oynarız. belki gelir ve dalga geçeriz diğerleriyle. ama mert hiç gelmedi.aradan uzun yıllar geçti şimdi anlıyorum ki çok acılar çekti mert. yüzünde ki ve vücudunun diğer bölgelerinde ki yaralar yüzünden çok acılar çekti.belki ölmek için dualar bile ediyordu allah'a.ama kurtuldu mert. acılar çektiği bu hayattan kurtuldu. şimdi daha rahat orada hissedebiliyorum. şimdi daha çok iyi.belki yaraları bile yoktur. ölerek kurtuldu mert bu acılar içinde yaşadığı hayattan. ruhun şad olsun kardeşim. 23.8.2016

gelse de gitsek

sizce de küçük yaşta ölmek daha avantajlı değil mi?ne hayatın gerçek yüzünü görüyorsun ne de gerçekten acı çekiyorsun.düşünsene en basitinden annenin babanın öldüğünü görmeyeceksin bu bence en güzel şey.

kimisi için çıkış kapısı kimisi için mutlak boşluk.. kimisi için ebedi yaşam kimisi için ikinci bilet ölüm neticede bir kaçınılmaz ama yaşam hesabı çok zor

-ölüm bir son değil! -umarım yanılıyorsundur.

ölüm ölüm dedğin nedir ki gülüm ben senin için yaşamayı göze almışım.

"ölümü bilen gelir mi hiç rabbini bilmezlikten ?" soruyorum size, şuan öldüğünüzü düşünün.. ahiret için ne yaptın ? allah'ın rızasını kazanmak için ne yaptın ? ölüme hazır mısın ? namazlarını kıldın mı diye sordukların da ne cevap vereceksin ? ölümsüz var mı ? veya yarın ölmeyeceğinin garantisini verebilecek birisi ? unutmayın, herkesin kıyameti öldüğü gün kopar.

ölüm dediğin nedir ki gülüm, ben senin için yaşamayı göze almışım.

bekliyorum, çabucak beni de alsın diye.

"sabahları, hasta uyanmanı istiyorum. hastaysan eğer, yaşıyorsun demektir..."

ölüm var. kırmayın birbirinizi.

bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim: bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim. dünya denen mezellete dalsın her isteyen; ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim. herkese bir özleyişle yaşar… ben de öylece altaylar’ın ve tanrıdağ’ın çevresindeyim. merdanelikle şöyle bakıp ayrılıklara son menzilin hüzün dolu kaşanesindeyim. artık veda zamanına pek fazla kalmadı; yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim…

ya bazen böyle gece yatarken ölüyomuş gibi hissediyorum bi an lan diyom napcam falan korkuyom yani. klişe olucak ama ölümü düşününce aslında her şeyin boş olduğunu fark ediyosun. şu dünyanın en gerçek ve garip şeyi ya

herkes cennete gitmeyi ister ama kimse ölmeyi istemez (bkz: bkm mutfak)

günde 3 kere hatırlayın ölümü

birine çiçek almak için ölmesini beklemeyin

istediğim yerde ve istediğim şekilde olacaksa şu an razıyım.

her insanın ortak zayıflığı.

(bkz:erdoganceren)

bekliyorum, gelsin artık diye gel artık.

kurtuluş yolu.herkes tadacak bunu.

...yarın bu topraklara yeni bir delik açılacak. ruhunu kaybetmiş etle, kemikle dolu beyaz bir bez parçası daha gelecek buraya... geride kalanlar mı? ölümden korksalar da, korkmasalar da gelecekler elbet. gelene kadar da en çok burayı merak edecekler. karanlık mı? aydınlık mı? ben bilmem. ölünce görecekler. çünkü göz asıl ölünce açılır...

birey için kıyametin koptuğu andır. artık hiçbirşeyin geri dönüşü yoktur. bir açmışsınuz gözleri, herkes mahşerde.. herkes kara kara nasıl hesap vereceğini düşünmektedir. ilk sual; allah rızası için ne yaptın ? namaz kıldın mı ? ben sana bu kadar ayet gösterdim, bana şirk koştun. düşündükçe korkuyorum, allah'ım senden yine sana sığınırız. başka kapımız yok. sen bizlerin son nefeslerini iman ile vermeyi nasip eyle.

2. şans

herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez.

tek gerçek! sonrası falan önemli değil kesin olan şu ki ölünce hayatımızda bir şeyler değişecek.

gerçek anlamda düşünüp dehşetine düşmedim henüz

korkum yok ama sanki omuzlarıma bir yük biniyormuş gibi oluyor düşününce allah hayırlısını versin diyelim madem

"hiçbir şey değişmeyecek o gün göçüvereceksin bu insan kalabalığından gelmemiş gibi olacaksın dünyaya sanki bu odada sen oturmadın sen giymedin bu elbiseyi ağlamadın gülmedin yemedin bu ağacın meyvesini bütün maceran bir varmış bir yokmuş

hepimizin hikayesinin sonu aynı arkadaşlar